صبر زرد صابونی

تیره: Asphodelaceae      

منشاء: نواحی گرمسیر شرق آفریقا (کنیا)             زمان گلدهی: متغیر است (زمستان، بهار و تابستان)

ویژگی ها: صبر زرد صابونی، گونه ای چند ساله، گوشتی و همیشه سبز است. ارتفاع این گیاه چند ساله و آبدار به cm45-15 می رسد و از آن به عنوان گیاه پوششی در مناطق گرمسیری استفاده می کنند.

دارای تنوع زیادی در ارقام و فرم های خود است. می توان آن را در باغ خشک منظر و باغ صخره ای کاشت. این گونه صبر زرد بدون ساقه با برگ هایی لکه دار و گل هایی لوله ای به رنگ زرد تا صورتی، نارنجی تا قرمز است.  

آگاوِ ساقه گرد

تیره :Agavaceae
منشاء: جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک     زمان گلدهی: بهار پس از 20 تا 30 سال

ویژگی ها: آگاو ساقه گرد گونه ای گوشتی، تک لپه و با اندازه ای کوچک است. برگ آن گوشتی، کمی مومی، خاکستری و سبز بوده که یک خار به طول cm 2.5 در نوک آن می روید. یکی از ویژگی های متمایز این گونه نقطه انتهایی (نوک) برگ است؛ معمولاً به رنگ قهوه ای مایل به زرد، قهوه ای یا سیاه است، که این ناحیه از خود برگ تیره تر است.

برگ ها نیزه ای تا واژ تخم مرغی بوده و به طول cm30 هستند. در انتها پهن و حاشیه آن دندانه دار است.

هر آگاوِ ساقه گردِ مسن یک ساقه گل دهنده 3.6 متری تولید کرده که در آن گل هایی به رنگ زرد می روید (درسنی حدود 30-20 سال). میوه آن پوشینه و به طول cm7.5-5 است.  

کوپیاپوا

کوپیاپوا شامل بیش از ٤٠ گونه و واریته های گوناگون است. نام این کاکتوس از شهر Copipoa   در شیلی گرفته شده است. زادگاه و زیستگاه اصلی آن شمال و بخش مرکزی شیلی بوده و در مناطق خشک نیز دیده می شود.

اندازه گونه های مختلف این کاکتوس بسیار متفاوت بوده و از اندازه مینیاتوری با پهنایی نزدیک به چند سانتیمتر تا گونه هایی به بلندی یک متر با قطر و پهنای بیش از ١ متر نیز دیده شده اند .

پیکر کروی شکل آن کم و بیش از ١٠ تا ٢٤ قاچ درست شده که به رنگ سبز مایل به آبی خاکستری دیده می شوند. آرئول ها در آنها بزرگ و پرزدار هستند. خارهای کوپیاپوا گاهی ساختاری راست و مستقیم و گاه منحنی بوده (بستگی به گونه های متفاوت) و درازای آنها نزدیک به ٥ سانتیمتر می رسد و رنگشان از سفید زرد تا قرمز قهوه ای و گاهی سیاه دگرگونی دارد.  

کاما سرئوس

این کاکتوس بومی بخش های غربی کشور آرژانتین بوده و به کاکتوس بادام زمینی مشهور است.

گیاهی ستون مانند، پاکوتاه و خیلی نرم، با شمار فراوانی ساقه های کوتاه و شاخه های فراوان (همانند خوشه های درهم و انبوه) است. رنگ ساقه ها سبز روشن و به قطر ١.٥ تا ٢.٥ سانتیمتر و با درازای ٥ تا ٧.٥ سانتیمتر که گاه تا ٣٠ ساتیمتر نیز رشد می کند. چنانچه میزان نور کم  باشد و زمان زیادی در سایه قرار گیرند، قطر ساقه ها کم شده و طول ساقه ها بلندتر می گردد .

ساقه ها دارای شیارهایی به شمار ٦ تا ٩ عدد می باشد که در روی آنها تعداد زیادی آرئول دیده می شوند. آرئول ها دارای خارهای شعاعی و خارهای مرکزی سفید نقره ای و کم رنگ هستند. کاماسرئوس در فصول بهار و تابستان و تنها هنگام جوانی گیاه گلدهی خود را آغاز می کند. گل ها قیفی شکل بسیار خوشرنگ سرخ و لیمویی، دارای پرچم های زرد رنگ هستند. تخمدان ها ناهموار و پوشیده از کرک هستند، گلبرگ های بیرونی نوک تیز ولی گلبرگ های درونی کوتاه تر و دارای نوک گرد هستند. میوه ها خیلی کوچک صورتی رنگ که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند. 

پیلوزو سرئوس

زادگاه این کاکتوس بخش خاوری کشور مکزیک است ولی پراکندگی آن از پهنه ماتاموروس و تامپیکو نیز دیده شده است.

پیلوزوسرئوس پیکری استوانه ای شکل داشته و گاه بلندی آن به 6 متر نیز می رسد. قطر این کاکتوس 5 تا 8 سانتیمتر است. روی بدنه استوانه ای این گیاه 7 تا 9 شیار منظم طولی و با سطحی کاملاً پهن جای گرفته است . آرئول ها ناپیدا ولی دارای خارهایی به رنگ زرد تا قرمز بوده و خار میانی نوک تیز است.

این کاکتوس دارای گل هایی زیبا، منفرد  و پراکنده به بلندی 5 تا 12 سانتیمتر و قطر 3 تا 4 سانتیمتر به رنگ صورتی کم رنگ وارغوانی روشن با گلبرگهایی کوتاه وبرگشته نوک تیز می باشد. پرچم ها فراوان، کوتاه و به رنگ زرد با بساک های فراهم هستند.  

هیلوسرئوس

زادگاه و زیستگاه هیلوسرئوس کشورهای گواتمالا ومکزیک است ولی در پهنه های دیگر و با شرایط آب و هوایی مشابه به آسانی از راه کاشت بذر و قلمه زیاد می شوند.

نام این کاکتوس از دو واژه خورشید و شمع مومی (waxcandle) گرفته شده است که اشاره به شکل گل های آن دارد. هیلوسرئوس کاکتوس های انگلی آزاد روی شاخه های گیاهان بوده و شباهت بسیاری با اپی فیلوم ها دارند. ساقه پایه ای آن 3 شاخه و با 3 زاویه مشخص رشد می کند. گاهی در پاره ای گونه ها 4 یا 5 شاخه نیز دیده شده است. ساقه آن سبز یا سبز سرخ که بیشترین درازای آن به 1 متر و پهنای آن به 2.5 سانتیمتر می رسد.

آرئول های سفید رنگ آن هر یک دارای 10 خارند که 1 تا 1.5 سانتیمتر طول خارها است. گل های هیلوسرئوس ها درتابستان نمایان می شوند و15  سانتیمتر بلندی دارند و در برخی گونه ها قطر آنها نیز به 15 سانتیمتر می رسد. دربخش پایه میانی گل آنها، مادگی و پرچم عموماً کشیده و به صورت یک دسته خار در رنگ های سرخ، زرد و سفید دیده می شوند.  میوه آنها به شکل تخم مرغ بوده که هنگام رسیدن به سرخی می گراید و درازای آن نیز به 5 سانتیمتر می رسد و به میوه اژدها (Dragon fruit) معروف است و در گونه های مختلف میوه دار به رنگ های متفاوت است. برخی گونه ها مثل H.Undatus خصوصاً در کشورهای آسیایی بسیار پرمصرف بوده و در میوه فروشی ها  و سوپرمارکت ها به فروش می رسد.

خاک مناسب برای آنها شامل خاکبرگ پوسیده و خاک پیت و مقداری هم خاک سبک (شن و ماسه) می باشد و به آب کافی نیز نیازمندند .

در زمستان آبیاری آنها به اندازه زیادی باید کاهش یابد و آنها را از سرمای زیاد باید دور نگاهداشت. روی هم رفته به دمای بالاتر از 10 درجه سانتیگراد پایداری نشان می دهند.

* رشد سریع هیلوسرئوس ها مانع از نگهداری آنها در گلدان ها و فضاهای محدود است، در صورت قرار گرفتن در محل مناسب و جادار این کاکتوس تا اندازه های بسیار بزرگی رشد می کند.

مطالب مرتبط:
معرفی کاکتوس دُلیچوتله مشاهده

نگهداری از گیاهان گوشتی مشاهده

تغییر شکل کاکتوس مشاهده

آبیاری بیش از حد کاکتوس مشاهده

آفتاب سوختگی کاکتوس مشاهده

بهترین زمان تعویض گلدان کاکتوس مشاهده

گلدان مناسب کاکتوس مشاهده

خاک مورد نیاز کاکتوس مشاهده

آموزش قلمه زدن اپونتیا مشاهده

پیوند بر پایه پرسکیا (پرسکیوپسیس) مشاهده

پیوند کاکتوس – آموزش عمومی مشاهده

گازمانیا

آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.

این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.

برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گل گازمانیا که بر گیاه بالغ 3-4 ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود. وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد.

این گیاه تا ارتفاع 30 سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به 45 سانتیمتر می رسد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:

 1-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود.

می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.

 2-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر 3 الی 4 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر 4-3 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

نور:
به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دما:

دمای بالاتر از 18 درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

تکثیر:

این گیاه یک گیاهMonocarpic  (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع 8 سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید.  ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.

مطالب مرتبط:

گل یخ آپارتمانی مشاهده

بنت قنسول مشاهده

گل بی صبر زینتی مشاهده

از بنفشه آفریقایی بیشتر بدانیم مشاهده

بگونیا یک گیاه آپارتمانی مشاهده

پرورش سنبل در خانه مشاهده

سیکلمن گیاه اپارتمانی مشاهده

پاپیتال مشاهده

فیکوس مشاهده