گیاهان یکساله در طراحی پارک و فضای سبز

گیاهان زینتی یک ساله صرف نظر از عمر کمشون به خاطر زیباییشون از اهمیت زیادی در طراحی پارک و فضای سبز برخوردارند در زیر ما به معرفی چند نوع از گیاهان زینتی یکساله میپردازیم

اطلسی

اطلسی Petunia ، گیاهی یکساله ازخانواده سیب زمینی ها Solanaceae میباشد .
این گیاه به سرما حساس بوده و گونه اصلی آن بومی آرژانتین است .
گل اطلسی Petunia به رنگهای سفید ، قرمز ، بنفش ، صورتی ، زرد ، آبی و ابلق دیده می شود .
بطور کلی اطلسی Petunia بارتفاع 10 تا 60 سانتی متر بوده و موقع گل کردن آن در هوای آزاد و معتدل و تا حدی خشک از خرداد الی آبان ماه می باشد .

اطلسی Petunia از لحاظ نوع گل به سه نوع کم پَر و پُرپَر و موج دار و از لحاظ ارتفاع بدو نوع تقسیم میشود :

1 ـ اطلسی های پاکوتاه ژاپنی ـ به ارتفاع 10 تا 15 سانتیمتر پُرگل و پُر شاخ و برگ می باشند .
2 ـ اطلسی های پابلند ـ که به ارتفاع 60 سانتی متر میرسند .
اطلسی های باکوتاه گلدرشت و پُرپَر برای حاشیه ها متناسب تر هستند ، زیرا اطلسی های پُرپَر که در این گروه قرار دارند در آخر تابستان شاخه هایش بلند شده و وسط بوته هایش خالی میشود و بدین ترتیب زیبائی اولیه خود را از دست میدهد .
این اطلسی ها اگر رونده باشند چه کم پَر و چه پُرپَر برای جعبه ها و گلدانها و گذاشتن در بالکن ها و ایوانها مناسب هستند .
بطور کلی گل اطلسی موقعیت آفتابی ، خاک نسبتأ سنگین را میپسندد . خاک باید حتمأ تهویه و زهکش داشته باشد و لجنی نشود .
خاک حاشیه ای که در آن اطلسی می کارند باید همه ساله تعویض شود . کود پوسیده باید سه ماه قبل از کاشت با خاک مخلوط شود .
در مواقع گرم به اطلسی نباید آب داده شود بلکه صبح زود یا غروب به آن آب باید داد .
معمولا اطلسی در نقاطی که تابستانش سرد و مرطوب باشد عمل نمیآید که در این شرایط بوته قوی میشود و شاخه های بلندی ایجاد میکند ولی خیلی کم گل میشود .
بطور خلاصه محل گرم و آفتابی مختصری مرطوب و خاک حاصلخیز برای اطلسی مناسب است .
اطلسی گل درشت در تحت شرایط بد حساستر از اطلسی معمولی است .
بنابراین اگر بخواهیم اطلسی گل درشت را در نقاط آفتابی بکاریم باید به آن سایه بدهیم .

طرز ازدیاد :

اطلسی Petunia را به دو طریق زیاد می کنند .
یکی از طریق بذر و دیگری از راه قلمه .
بذور اطلسی پاکوتاه و معمولی را در اواخر بهمن تا اوائل اسفند در کلخانه گرم یا در شاسی میکارند و یا ممکن است کمی دیرتر بذور را در شاسی سرد بکارند .
وقتی نشاء چهار برگه شد آنرا به گلدان استکانی منتقل می کنند و بعد از رفع سرمای بهاره بوته را با خاک از گلدان بیرون آورده و در باغچه میکارند . ( در حاشیه بفواصل 25 سانتیمتر ) قلمه اطلسی پُرپَر را در تابستان از پایه مادرجدا کرده ودرخاک مناسب میکارند ودراواخر زمستان گل آن ظاهر میشود .

گازانیا

گازمانیا

آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.

این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.

برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گل گازمانیا که بر گیاه بالغ 3-4 ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود. وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد.

این گیاه تا ارتفاع 30 سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به 45 سانتیمتر می رسد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:

 1-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود.

می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.

 2-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر 3 الی 4 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر 4-3 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

نور:
به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دما:

دمای بالاتر از 18 درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

تکثیر:

این گیاه یک گیاهMonocarpic  (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع 8 سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید.  ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.

مطالب مرتبط:

گل یخ آپارتمانی مشاهده

بنت قنسول مشاهده

گل بی صبر زینتی مشاهده

از بنفشه آفریقایی بیشتر بدانیم مشاهده

بگونیا یک گیاه آپارتمانی مشاهده

پرورش سنبل در خانه مشاهده

سیکلمن گیاه اپارتمانی مشاهده

پاپیتال مشاهده

فیکوس مشاهده