شباهت عجیب این گل به ساعت

گل ساعتی گیاهی چند ساله همیشه سبز از جنس Passiflora و خانواده گل ساعت:پاسیفلوراسه(Passifloracea) بومی پاراگوئه ، برزیل و شمال آرژانتین بوده که نام ژنریک این گیاه Passion fructus است. این گیاه برای اولین بار توسط محققین اسپانیا در سال 1529 میلادی کشف شد

رنگ گل ساعتی، صورتی و ارغوانی است و گلدهی آن در ماه‌های گرم سال طی تابستان و پائیز صورت می‌گیرد. گل‌ها اغلب معطر و حاوی شهد فراوانی هستند

گل ساعت ، گیاهی سریع الرشد است که ساقه های بلند و بالارونده ای را تولید می کند که می توانید قلمه های زیادی از آنها بگیرید

برگهای آنها منفرد، معمولاً با ظاهر پنجه ای و منتهی به دمبرگی است که غالباً به یک برجستگی در قاعده ختم می شود. گلهائی منفرد، نر - ماده و یا بر دو نوع نر و ماده ، یک پایه یا دو پایه دارند. مجموعه ای از برگهای کوچک نیز به صورت انولوکری گلهای آنها را از خارج فرا میگیرد

دمای کم زمستان عامل محدودکننده رشد گل ساعتی است و به همین دلیل در زمستان‌های سرد این گیاه از بین می‌رود و فقط جوانه شاخه‌های چند ساله زنده می‌مانند

سرمای زیاد و آسیب زمستان باعث می‌شود که در زمستان گل ساعتی را با خاک یا مالچ بپوشانیم تا در برابر هوای سرد آسیب نبیند. به سرما و یخبندان مقاوم بوده و برای رشد کامل و اتمام دوره رشد بایستی 150 روز از سال برای رشد آن بدون یخ‌زدگی باشد

گل ساعتی نور پسند بوده و برای رشد بهتر و کامل به نور کامل آفتاب نیاز دارد و سایه ممکن است باعث افزایش رشد رویشی شود که در این صورت سبب کاهش گلدهی شده و از نظر دارویی عملکرد گیاه پائین می‌آید به‌علاوه جنبه زینتی آن نیز کاهش پیدا می‌کند.  لذا وجود نور کامل برای گلدهی گل ساعتی ضروری است

کوددهی دو الی سه مرتبه در سال برای نگهداری قدرت رشد این گیاه لازم است.

گل ابری

منشأ ابری امریکای جنوبی بوده و از جمله گلهای بهاره وتابستانه است.عادت رشد  آن به صورت برافراشته،پهن شونده یا تپه ای شکل است ولی در اکثر انواع ان ارتفاع بوته کم است به طوری که گسترش بوته بیشتر از ارتفاع آن است .شاخه ها وبرگ ها خشن بوده  ودارای تک گل های کوچکی است که به طور مجموعه ای به تعداد زیاد روی بوته قرار می گیرد ویک حالت مجعد به بوته می دهند.گل ها به رنگ های آبی روشن ،آبی خاکستری ،صورتی وسفید مشاهده می شودمعمولأ به قدری گل می دهند که شاخه وبرگ تقریبأ پیدا نبوده وجلب توجه نمی کنند گل های ان دوام زیادی داشته که به همین دلیل به نام Ageratum به معنی همیشه جوان خوانده می شوند.

گل مناسبی برای ردیف جلویی حاشیه است ولی چون پر رشد است اگر به همراه گل های کوتاه مثل ناز و… کشت شود بر آنها غلبه می کند. 

گل اطلسی نگین باغچه شما

اطلسی دارای ارقام یکساله وچند ساله بوده ومنشآ آن  آرژانتین ،برزیل واوروگوئه است.گونه p.x hybridaحاصل تلاقی بین P.axillaris و P.integrifolia می باشد.در گل کاری از اکثر ارقام آن حتی ارقام چند ساله به صورت یک ساله استفاده می کنند.دارای  ساقه های نیمه چوبی و گل های نیمه قیف مانند است .انواع کم پر وپرپر دارد که نوع کم پر آن را به عنوان اطلسی معمولی می شناسیم وبیشتر در حاشیه کاری وتپه های گل به کار می رود.ارقام پرپر یا گل درشت آن که برخی از نظر کروموزومی تراپلوئید هستند امروزه رایج شده است.در اطلسی از خاصیت قدرت دورگه بسیار استفاده می شود. وگل های چند رنگ وستاره مانند از این طریق تولید می شوند.گل های اطلسی معمولی درارای گل های با عطر  ملایمی است که بویژه در شب استشمام می شود .در روز بوی خاصی ندارد.

گل اطلسی دارای رنگ های متنوعی است .جای رنگ زرد ان خالی بود که اخیرآ این رنگ هم از طریق به نژادی تولید شده است.برخی از آنها دارای پنج نوار سفید هستند که از وسط گل به سمت حاشیه گسترش یافته اند .برخی نیز دارای نوار سفد در حاشیه هستند.عادت رشد آن نامعین ودارای انواع پابلند وپا کوتاه است.برگ های این گیاه اندکی کرک دارو چسبنده است.

اطلسی دارای چهار نژاد است که عبارتند از : 

معرفی گل آکالیف

بومی جنوب آسیا است.برگ های آن متناوب،بیضی شکل با لبه مضرس ونوک تیز وکرکی که رنگ آن در گونه های مختلف متفاوت است.در نوعی از آن  برگ ها در وسط قرمز مایل به قهوه ای ودر اطراف به رنگ کرم است.گونه ای دیگر از آن دارای برگ های سبز است.

گونه A.wilkesiana   دارای برگ های مسی رنگ است که به انگلیسی  به آن برگ مسی copper leaf می گویند. آکالیف ها دارای شاون های بلند ورنگین  شبیه دم روباه هستند. ودر تمام مدت سال گل می دهد ولی در بهار وتابستان گل آن بیشتر  است.در ایران اغلب در گلدان کشت وکار می شود .ولی درکشورهای دیگر شبیه شمعدانی نیز با آن رفتار می شود یعنی درباغ کشت شده ودر زمستان از خاک خارج شده ودر محل سردی نگه داری می شود.نگه داری آن در منزل مشکل است واغلب برگ های آن می ریزد.به طور معمول باید جوانه انتهای ساقه  های مسن  گیاه را هرس کرد تا شاخه های جانبی شروع به رشد نمایند.

معرفی گل پریوش(پروانش)

گیاهی است بومی نواحی استوایی که ارتفاع آن به ۳۰ تا  ۳۵  سانتی متر می رسد وامروزه به عنوان  گیاه گلدانی پرورش داده می شود.درجنس vinca  هفت گونه گزارش شده است که بین آنها تنوع زیادی وجود دارد.برخی بوته ای،برخی همیشه سبز،برخی خزان دار، وبرخی علفی یک ساله هستند. که شاخه های آنها روی زمین گسترده می شود وبه عنوان  پوشش سبز بکار می روند،مثل تلگرافی (v.minor) و همچنین v.major .

پریوش گیاهی است چند ساله حساس به سرما که می توان با فراهم کردن شرایط مناسب آنرا به مدت طولانی نگهداری کرد.در باغچه به عنوان  گل حاشیه ای  در بهار کشت می شود ودر پاییز در اثر سرما از بین می رود .گیاهی است گرمسیری که دارای برگ های کشیده ،بیضی شکل، براق وبه رنگ سبز تیره است ورگبرگ های آن رنگ روشن داشته که به تشخیص آن کمک می کند.گل های دارای ۵ گلبرگ به رنگ صورتی  یا سفید است.

اچینوفسولوکاکتوس

زیستگاه اصلی اچینوفسولوکاکتوس ها، پهنه های شمالی ، مرکزی و غرب مکزیک است .

ساختار ظاهری این جنس به صورت گرد کروی تا استوانه ای کوتاه به رنگ خاکستری مایل به سبز و بدنه آن دارای شیارهای مواج یکدست است. آرئولهای کوچک آنها به فاصله ٤ سانتیمتر از هم قرار دارند و دارای ٤ تا ٢٠ خار شعاعی و ١ تا ٤ خار مرکزی به رنگ های سفید، زرد و قهوه ای هستند .

اسکوباریا

اسکوباریا بومی پهنه های شمالی و مرکزی کشور مکزیک است. اسکوباریاها ساختاری کروی دارند که کم کم با افزایش سن بلند و ستونی شکل می گردند.

روی بدنه آنها غده هایی (توبرکول ها) به صورت بسیار روشن دیده می شوند (همانند توبرکول های جنس کوریفانتا است). خارها فشرده و نازک و خارهای کانونی (مرکزی) بلند تر و روشن تر از خارهای شعاعی هستند و گاهی نیز در بخش بالای گیاه تیره تر هستند.

بیشترین بلندی این گیاه به ٢٠ سانتیمتر و قطر ساقه نیز ٥.٢ تا ٦ سانتیمتر می رسد. از هر آرئول نزدیک به ١٠ تا ٤٠ خار شعاعی و بیش از ١٠ خار کانونی بیرون می آید (این خارها بیش از ٢ سانتیمتر درازا دارند).