نگهداری از گیاهان خانگی

با رعایت نکاتی که در این مطلب آمده، همیشه گیاهانی با طراوت و شاداب در خانه داشته باشید.

مناسب‌ترین مکان برای رشد و نمو 

اکثر گیاهان خانگی برای رشد و نمو به نور زیاد، دمای مناسب و رطوبت نسبتاً بالایی نیاز دارند. با این وجود، برخی از گیاهان نیز احتیاجات خاص خود را دارا می‌باشند. برای مثال گیاهان گل دار و آن‌هایی که دارای برگ‌های رنگی هستند، بیش از گیاهانی که برگ سبز و بدون گل دارند، به نور احتیاج دارند. مثلا سرخس محیط کم نور را دوست دارد و کاکتوس‌ها، گیاهان آبدار و گوشتخوار یا حشره خوار، از روشنایی طاقچه کنار پنجره لذت می‌برند. با این وجود، در تابستان‌ها از قرار دادن آن‌ها در کنار پنجره‌های جنوبی ساختمان پرهیز کنید؛ زیرا نور زیاد باعث سوختن سطحشان می‌شود.

به‌طور کلی اگر مشاهده کردید که رشد گیاه‌تان با کندی و تاخیر صورت می‌گیرد، گیاه گلدار شما عاری از گل شده و یا گیاهی که برگ‌های رنگی داشته، برگ سبز ساده می‌دهد، گیاه را به مکان پر نور تری منتقل کنید.

آبیاری 

اکثر گیاهان خانگی در اثر آبیاری بیش از حد، از بین می‌روند. سعی کنید فقط نم خاک را حفظ کنید و قبل از آبیاری مجدد، خاک گیاه تقریباً خشک شده باشد. می‌توانید میزان نمناکی خاک را با فشار دادن انگشت خود در خاک بسنجید. گیاه را از بالا آب داده و ظرفی در زیر گلدان قرار دهید تا آب اضافی آن خارج شود. اغلب گیاهان در فصل رشد و نمو خود در بهار و تابستان، به آبیاری بیشتری احتیاج دارند. عموماً آب آشامیدنی برای آبیاری گیاهان مناسب است ولی گاهی ممکن است برخی گیاهان تخصصی مانند ارغوان و حشره خواران، کمی پر دردسر‌تر باشند. گیاهانی که در زمستان نیز رشد می‌کنند باید نسبت به تابستان آب کمتری به آن‌ها داد.

رطوبت 

سرخس، ارغوان و دیگر گیاهان استوایی از اسپری روزانۀ آب لذت می‌برند. می‌توانید گلدان آن‌ها را بر روی یک سینی که از سنگ پر شده و پر از آب است قرار دهید تا در محیطی مرطوب قرار گیرند.

آبیاری در تعطیلات 

غالب گیاهان منزل می‌توانند بدون آبیاری روزانه تا ۲ هفته دوام بیاورند، ولی باید تدابیر خاصی برایشان بیاندیشید. پیش از سفر، گیاهان را کاملاً سیراب کنید. گیاهانی که دارای گلدان‌های بزرگ هستند، در اطاقی سایه دار دوام می‌آورند. گیاهانی که از محیط‌های مرطوب لذت می‌برند، باید در وان حمام بر روی یک حوله مرطوب قرار داده شوند. اگر نور مستقیم به داخل حمام می‌تابد، می‌توانید جلوی پنجره را بپوشانید تا نور کمتری به داخل برسد.

تغذیه 

اکثر گیاهان بدون تغذیه هم رشد کاملی دارند؛ اما گیاهانی که گل می‌دهند، با تغذیۀ هفتگی از مواد غذایی مایع بهتر رشد می‌کنند. دلیلش این است که دائماً گرسنه هستند. هنگامی که آن‌ها را به گلدان‌های بزرگتری منتقل می‌کنید، چند دانۀ مخصوص باروری به خاک گلدان اضافه کنید، اما قبل از آن دستورالعمل روی بسته دانه‌های بارور را به خوبی مطالعه کنید تا زیادی دانه نریزید.

هرس کردن 

نگهداری اکثر گیاهان راحت است، فقط کافی است که برگ‌های مریض، مرده و زرد شده را بکنید. در صورت لزوم شاخه‌های خود رو و زائد را با قیچی باغبانی ببرید.

گیاهان را تمیز نگه دارید 

گرد و غبار به راحتی بر روی برگ‌های گیاهان می‌نشیند که ممکن است قابل دیدن هم نباشند ولی عین حال از رشد و نمو گیاه و برگ‌ها جلوگیری می‌کند. لذا با یک پنبۀ نمدار سطح آن‌ها را تمیز کنید.

آفت های گیاهان خانگی .

اگر احساس می‌کنید که گیاه شما قدرت و نیروی لازم را ندارد، به دنبال پرزهای سفید رنگ بگردید. این پرز‌ها آفت‌هایی هستند که شیره و عصاره گیاهان خانگی را می‌مکند. آن‌ها را به نرمی با صابون طبیعی اسپری کرده و پاک کنید. حشرات ریزی که بر روی برگ‌ها و ساقه‌های گیاهان جمع می‌شوند، مکندۀ عصارۀ گیاه هستند، به وسیلۀ پنبۀ نمدار آن‌ها را پاک کنید.

ظاهر شدن تارهای منظم در نوک گیاه و یا پدیدار شدن نقطه‌های زرد رنگ بر روی برگ‌ها، نشانه نوعی کرم گیاه است که به آن کرم عنکبوتی قرمز می‌گویند. این آفت در شرایط گرم و خشک پدید می‌آیند، لذا لازم است که قسمت‌های بیمار را قطع کرده و به منظور بالا بردن رطوبت، گیاه را با اسپری آب، نمدار کنید.

سیکلمن کام

هر یک از گونه های سیکلمن لطف و زیبایی خاص خود را دارد و سیکلمن کام نیز از این مورد مستثنی نیست.

این نوع سیکلمن، از انواع حساس آن است و برای خاک برگی و خاک‌های غنی از کربن (خاک تیره) مناسب می‌باشد. این گیاه در کنار دیگر گل‌های زمستانی که از خاک مشابه استفاده می‌کنند، بسیار زیباست. زعفران مثال مناسبی برای همراهی سیکلمن است. کام انواع مختلفی دارد که طرح‌های نقره‌ای بسیار زیبا بر روی برگ‌هایشان می‌نشیند.

سیکلمن کام گل‌های ظریف خود را در اواخر زمستان و اوایل بهار شکوفا می‌کند. برگ‌های آن دارای طرح‌های نقره‌ای هستند که روی سطح سبز تیره جلوۀ بی‌نظیری دارد. گل‌های آن همراه با جوانه یا گره‌ نمایان می‌شود. جوانه‌هایش را درعمق ۳ تا ۵ سانتی متری سطح زمین درون خاک باغچه و در زیر سایه درختان قرار دهید. سالی یک بار آن را با خاک برگ، کود دهی کنید تا در برابر سرمای زمستان و گرمای تابستان ضعیف نشود.

پیچ امین الدوله

این گیاه رونده، بسیار زیبا و خوشبو می تواند خانۀ شما را به مکانی بی نظیر و دوست داشتنی تبدیل کند.

پیچ امین الدوله به سه منظور پرورش داده می‌شود، به عنوان یک گیاه رونده یا یک گیاه روندۀ معطر و حتی به عنوان یک بوته با گل‌های رنگی. یاس امین الدوله تابستانی یکی از انواع بسیار جذاب یاس می‌باشد، که بسیار رونده و مقاوم می‌باشد و تا ارتفاع ۶ تا ۹ متر بلند می‌شود. این گیاه تیغ ندارد، به همین دلیل برای مرتب کردن آن بر روی سطوحی چون دیوار‌ها و طاق‌ها، مشکلی نخواهید داشت. در غیر این صورت می‌توانید آن را به شکل یک بوته در بیاورید.

پیشنهاداتی برای نگهداری

بیشتر انواع این گیاه در مقابل شرایط مختلف، مقاوم می‌باشند، به همین دلیل نگهداری از آن‌ها ساده می‌باشد. خاک لازم برای این گیاه، خاک مغذی و خاک برگ است و به رطوبت فراوان نیز نیاز دارد. این گیاه با کلماتیس، بهِ ژاپنی و یا گل‌های وحشی ترکیب زیبایی ایجاد می‌کند.

هرس پیچ امین الدوله

هرس این گیاه باید زمانی صورت بگیرد که گل‌های آن از بین می‌رود. هرس عرضی آن باعث می‌شود که گیاه به صورت طولی رشد بیشتری داشته باشد.

تکثیر 

بیشتر انواع این گیاه را از راه قلمه تکثیر می‌کنند. این قلمه‌ها بهتر است در تیر ماه که گیاه در پر گل‌ترین وضعیت خود قرار دارد، تهیه شوند. از حرارت ملایم برای تحریک ریشه‌های قلمه‌ها استفاده کنید، گیاهان جوان‌تر را به محض اینکه ریشه دادند، به محیط خنک منتقل کنید. پیچ امین الدوله، خود را به شیوه خاصی تکثیر می‌کند، به این صورت که شاخه‌های خود را روی سطح زمین گسترده می‌کند و این شاخه‌ها به مرور زمان ریشه می‌دهند.

حل مشکلات 

آفتی که برای این گیاه بسیار خطرناک است، شته می‌باشد که در اثر کثیفی بیش از حد ریشه ایجاد می‌شود. این آفت‌ها ویروسی ایجاد می‌کنند که این گیاه را ضعیف و حتی نابود می‌کند. برای کنترل شته‌ها باید یا از اسپری ضد شته استفاده نمود و یا اینکه آن را طوری قرار داد که ریشه‌هایش در سایه و شاخه‌هایش در معرض آفتاب باشد.

سیکلمن سر سخت

همانطور که از نام این سیکلمن پیداست در هر شرایطی رشد می کند و نیاز به مراقبت خاصی ندارد؛ بنابراین انتخاب خوبی برای کاشت است.

سیکلمن سر سخت از انواعی است که در محیط باز گل می‌دهند. این گیاهان گل‌های صورتی کم‌رنگ دارند، در حدود ۱۵ سانتی متر رشد می‌کنند و دارای برگ‌های سبز- نقره‌ای گرد یا نوک تیز هستند. سطح زیرین گلبرگ‌های آن، بنفش رنگ است. این گیاه از انواعی است که خودشان تخم ایجاد می‌کنند و رنگ برگ و گل‌ آن‌ها بر اساس گیاه مادر و میزان نورشان متفاوت می‌باشد.

دو نوع از این گیاه وجود دارد: 

آلبوم هدریفولیوم (hederifolium album): دارای گل‌های سفید ساده بوده و به راحتی رشد می‌کند.

آپولو بولز هدریفولیوم (hederifolium 'Bowles' Apollo'): این گیاه به خاطر برگ‌هایش که بافت مرمری دارند و ظاهر بسیار زیبایی که ایجاد می‌کنند، معروف می‌باشد.

این گیاه در ۹ ماه سال دارای برگ‌های جذاب با طرح مرمر می‌باشد، در ماه‌های پاییز این برگ‌ها با گل‌های ظریف کم رنگ و پر رنگ صورتی همراه هستند که بر شاخه‌های ظریف قرار دارد. این گیاه یکی از گیاهانیست که به وفور پای درختان جنگلی می‌روید. گل‌های آن معمولاً قبل از برگ‌هایش و در مهر ماه شروع به رشد کرده و به سرعت کلنی‌های جدیدی تولید می‌کند. این نوع از سیکلمن مناسب رشد زیر سایه درختان می‌باشد. 

معرفی کاکتوس دُلیچوتله

اگر به پرورش کاکتوس علاقه دارید مطمئن باشید که جای این نوع کاکتوس در کلکسیون شما خالی است.

مشخصات کلی:

ظاهر این گیاه به صورت گوی بوده و حالت رونده دارد. این گیاه مانند دیگر انواع کاکتوس دارای تیغ و خار می‌باشد.
اصالت: مکزیک
محیط: مناسب برای منزل و گلخانه
برگ: دارد
گل: دارد
فصل: M
بو: ندارد
پرورش: احتیاج به کمی نگهداری دارد.
دما: ۱۶ تا ۲۹ درجه سانتیگراد
رطوبت: رطوبت متوسط
نور: بهترین نور برای این گیاه تابشی است که از سمت جنوب و غرب می‌باشد.

خاک:

هیچگاه از خاک معمولی گلدان و یا خاک باغچه برای کاکتوس استفاده نکنید. خاک های مخصوصی برای کاکتوس وجود دارد. فراموش نکنید که ته گلدان‌ها همیشه باید سوراخ باشد.

آبیاری:

قبل از هر بار آبیاری بگذارید تا خاک گیاه تقریباً خشک شود. اگر آبیاری گیاه شما توسط باران انجام می‌شود، دقت کنید که این باران، اسیدی نباشد. این گیاه را پس از غروب آفتاب و با آب گرم آبیاری کنید.
تغذیه:

این کاکتوس را یک مرتبه در سال با مواد تقویتی محلول در آب، تغذیه کنید.

آفات:

احتمال ابتلا به حشرات، نوعی عنکبوت و لکه شدن وجود دارد. پیش از گذاشتن گیاه دیگری در نزدیکی کاکتوسهای خود، آن‌ها را خوب چک کنید و مطمئن شوید که عاری از آفات باشند.

تکثیر: 

بذر و یا قلمه این گیاه از فصل بهار تا اواخر تابستان در خاک گذاشته و کاشته می‌شوند. بذر‌ها را مانند خود گیاه در ماسه باید کاشت. آن را با خاک پوشانده و روی آن یک مقوا بگذارید. هنگامی که برگ‌ها ظاهر شدند، به آن ضد قارچ بدهدید و آن را به مکان پر نوری منتقل کنید. قلمه‌ها باید در خاک کم رطوبت ماسه‌ای کاشته شوند. آن‌ها را در سایه نگهداری کرده و کمی بخار به آن‌ها بدهید. زمان که مطمئن شدید که گیاه ریشه داده است، آن را به مقدار بسیار کم آبیاری کنید.
راهنمائی

 های پرورش:

احتیاج به هوای تازه و زیاد دارد و در فصل زمستان میزان آبیاری آن بسیار کم است. مواظب باشید که بیش از حد به آن آب ندهید. در انتهای گلدان و سطح بالایی خاک، سنگ و کلوخ بگذارید تا از فاسد شدن تنهٔ گیاه جلوگیری شود.

بگونیا یک گیاه آپارتمانی

بگونیایِ پژمرده را دور نیندازید. ما در اینجا راه هایِ مراقبت از گیاهان آپارتمانی را که دوره گلدهی بعدی را برای شما تضمین می‌کنند، در اختیارتان می‌گذاریم.

منشاءِ بگونیا

بگونیا از سه نقطه دنیا می‌آید: آسیا، آفریقا و امریکا. از آمازون تا نواحی گرمسیری آفریقا، هیمالیا تا دامنه‌های اند.
بگونیا در محلِ اصلی خود، رویِ سایر گیاهان یا روی گیاهانِ خاکی که روی زمین هستند، به عنوانِ انگل رشد می‌کند. بعضی از بگونیا‌ها خودشان را با شرایط زندگی در کوه‌ها سازگار می‌کنند: آن‌ها بیش از ریشه و ریزوم فیبری، قارچ تشکیل می‌دهند.

بگونیا نور و رطوبت را ترجیح می‌دهد

اکثر بگونیا‌ها نور و فضای مرطوب را دوست دارند. به همین دلیل، محلِ اصلیِ رشد آن‌ها، جنگل هایِ حاره‌ای است.
بعضی از بگونیا‌ها آفتاب مداوم را تحمل می‌کنند. این‌ها بگونیایِ Begonia venosa semperflorens و دو عدد از رگه هایِ آن هستند.
همچنین بگونیا رطوبت را بین 50 تا 70 درجه سلسیوس حفظ می‌کند. ریشه‌های بگونیا همیشه باید مرطوب باشند. همیشه آن‌ها را با آب بدون آهک نمدار کنید. البته خاک بیش از اندازه مرطوب نیز توصیه نمی‌شود، چون ممکن است ریشه بپوسد.

بگونیا‌ها مستعدِ کپک زدن هستند

بگونیا را با اسپری گیاهی آب ندهید. اسپری گیاه را بیشتر مستعد کپک زدن می‌کند. بیشتر گونه‌های بگونیا دارای برگ‌های پُرز دار هستند که پس از پاشیدنِ آب به آن‌ها، قطرات آب در بین این پرز‌ها باقی می‌مانند.
بگونیا‌هایی که دچار کپک شده‌اند، باید توسط محصولات خاصی درمان شوند. شما می‌توانید این محصولات را در فروشگاه‌های گیاهی بیابید و این کار را خودتان انجام دهید.

پرورش سنبل در خانه

گل سنبل از آن دسته گل‌هایی است که کمتر به عنوان گیاهی آپارتمانی به آن نگاه شده، ولی قابلیت این را دارد که به آسانی و حتی در فصول سرد در خانه پرورش بیابد.
از کجا بخرید
مراکز باغداری انواع زیادی از پیازهای گل را که رنگ‌های متنوعی دارند و به طور خاصی پرورش یافته‌اند، انبار می‌کنند. این پیاز‌ها ۱۰ هفته پس از کاشت گل می‌دهند.
گل دادن سنبل‌ در زمانی غیر از فصل معمول
برای اینکه پیاز‌ها گل بدهند، باید از تکنیکی به نام «وادار کردن» استفاده کنید. برای این کار باید پیاز سنبل را که با گرما پرورانده شده‌اند و از پیازهای معمولی این گل گران‌تر می‌باشد، برای چندین هفته در مکانی تاریک قرار دهید تا جوانه‌های گل رشد کنند. برای درست کردن یک ظرف گل کاسه‌ شکل، با کاشتن ۳ پیاز سنبل به رنگ مشابه در گلدان‌های مجزا شروع کنید.
چگونه این کار را انجام دهید
یک گلدان ۸ سانتی متری را تقریبا تا دهانه از فیبر مرطوب پیاز گل پر کنید و سپس پیازی را با ملایمت در نیمه گلدان فرو کنید. اگر پوست حساسی دارید، وقتی در حال کاشتن پیاز‌ها هستید، دستکش بپوشید، چون کریستال (پرز)‌های ریز و سوزن مانندی آزاد می‌کنند که می‌تواند پوست را اذیت کند. تقریباً برای ۱۰ هفته گلدان‌ها را در یک مکان تاریک و سرد مثل گاراژ یا انبار قرار دهید تا ریشه‌ها رشد کنند. اگر بیش از یک گونه را پرورش می‌دهید، برای اجتناب از در هم شدن آن‌ها با هم، نام یا رنگ آن‌ها را روی گلدان بنویسید. پیاز‌ها را به طور منظم بررسی کنید و اگر کمپوست به نظر خشک می‌رسد، به آن آب بدهید. وقتی جوانه‌ها ظاهر شدند، صبر کنید تا ارتفاع آن‌ها حدوداً به ۵ سانتی متر برسد و سپس ۳ گلدان را در یک ظرف کاسه شکل ۱۸ سانتی متری قرار دهید. فواصل آن را با کمپوست پر کنید‌ و آن را در مکانی روشن قرار دهید تا گل دهد.
توجه و مراقبت در مرحله بعدی
کمپوست را مرطوب نگه دارید. پیاز‌ها بعد از گل دادن می‌میرند و بهترین کار این است که از گیاه جدا شوند- می‌توانید آن‌ها را به کمپوست خود اضافه کنید ولی مطمئن شوید که به خوبی ریزشان کرده‌اید.

توصیه‌ها:

1. دنبال پیازهای با کیفیتی باشید که اغلب بزرگ و سفت هستند. اگر آن‌ها را از گلخانه تهیه می‌کنید، همیشه باید پیازهای تازه را انتخاب کنید.
2. وقتی پیاز‌ها را خریداری کردید، به دنبال نشانه‌های خرابی، بیماری و قارچ باشید. پیازهای بد را دور بیاندازید، چون گیاهانی که از آن‌ها رشد می‌کنند سالم نیستند. علاوه بر این می‌توانند گیاهان سالم را نیز مبتلا کنند.
3. قبل از اولین یخبندان پیاز سنبل را در خاک بکارید. این زمان بسته به مکان‌های مختلف تغییر می‌کند. در برخی جا‌ها می‌تواند در شهریور یا مهر ماه یا حتی در اواسط دی باشد. هر زمان از سال که باشد، ‌ لازم است پیازهای سنبل در پاییز کاشته شوند.
4. پیاز‌های سنبل را به زور در زمین فرو نکنید. در عوض زمین را به اندازه کافی (حدوداً ۱۵-۲۰ سانتی متر) گود کنید. پیاز‌ها را در عمق ۵ تا ۷ سانتی متری بکارید. پیازهای بزرگ‌تر به فضای بیشتری نیاز دارند.
5. در طی فصل سرما باید پیاز را با پوشال یا برگ بپوشانید تا به کود تبدیل شود. در صورتی که در منطقه خیلی سردی زندگی می‌کنید، پیاز‌ها را در عمق بیشتری بکارید. این کار پیاز‌ها را دور از خاک یخ زده نگه می‌دارد. به حد کافی پیازهای خود را تغذیه کنید.
   
6. پیاز گل سنبل را به طور کامل آب دهید. پیاز‌ها را خشک نگه ندارید و زیادی هم به آن آب ندهید. وقتی گیاه گل داد، نسبت به قبل به آب کمتری احتیاج دارد.