سیکلمن

با مطالعه این مقاله می توانید سیکلمنی شاداب و سرحال داشته باشید و آن را در تمام فصول زنده نگه دارید.

خانواده سیکلمن از ابتدای فصل پاییز، زمستان و اوایل فصل بهار گل می‌دهند. این گیاهان به طرز شگفت انگیزی با سایه سازگار می‌باشند و بوته‌های پرگل سیکلمن، در سایۀ درختان و بوته‌ها به وفور یافت می‌شوند. گل‌های این گیاه دارای رنگ‌های متنوعی می‌باشند که طیف رنگی‌ آن شامل سفید، صورتی، قرمز و بنفش است. برگ‌های طرح‌دار آن باعث جذابیت هر چه بیشترش می‌شود.

شرایط کاشت 

سیکلمن به صورت طبیعی در جاهای نیمه خشک مثل ترکیه و شرق مدیترانه می‌روید. این گیاه توسط سایۀ گیاهان مجاور از نور شدید آفتاب محافظت می‌شود. همچنین در آب و هوای ایران خوب رشد می‌کند و حتی نوعی از سیکلمن، بومی ایران است.

در حیاط‌هایی که بوته و درختچه‌ای ندارند تا سیکلمن در زیر سایۀ آن‌ها کاشته شود، باید در بخشی از حیاط قرار داده شود که سایه باشد. این گیاه برای تغذیه، سالی یک بار به کود گیاهی همراه با خاک برگ نیاز دارد.

نیاز سیکلمن به سایه به این معنی است که این گیاه در زیر سایه درختان بهتر رشد می‌کند. این گیاه تا اواخر فصل بهار که گیاهان مجاور شروع به گل دادن می‌کنند، دارای برگ و گل‌های جذاب می‌باشد.

مراقبت از گیاه 

بعضی از انواع سیکلمن شکننده می‌باشند، به همین دلیل نمی‌توان آن‌ها را در تمام طول سال در فضای آزاد قرار داد. این گیاهان در گلدان و در شرایط محافظت شده از سرما و باران، بهتر رشد می‌کنند. می‌توان گلدان‌ها را با محفظه‌های شیشه‌ای محافظت کرد، سپس هنگام مهمانی خارج نموده و در خانه گذاشت.

بعضی از انواع بسیار شکنندۀ این گیاه را می‌توانید هنگامی که گل می‌دهند، از محافظ شیشه‌ای خارج کنید و از زیبایی این گل‌ها بهره‌مند شوید (به شرط اینکه احتمال سرما زدگی نرود). دانه‌های آن را باید خشک کرد، سپس از محفظۀ محافظ خارج نموده و آن‌ها را برای پاییز بعدی در یک گلدان جدید بکارید. انواعی که نیاز به این نوع محافظت دارد، شامل آفریکانوم که دارای طرح ملایم بر روی برگ‌های سبز پر رنگ و گل‌های سفید و صورتی می‌باشد، و گرایکام با برگ‌های سبز تیره و طرح نقره‌ای روی برگ‌ها و گل‌های صورتی روشن، هستند.

آبیاری

وقتی برگ‌ها هنوز وجود دارند، گیاه زنده و در حال رشد است و هر‌گاه خاک گلدان خشک شد، نیاز به آبیاری دارد. از ریختن آب بر روی تاج بوته پرهیز کنید. وقتی گل‌های گیاه ناپدید شدند و برگ‌ها شروع به زرد شدن و ریختن کردند، اجازه دهید ۲-۳ ماه گیاه کاملاً خشک بماند. در این مرحله گیاه وارد فاز خوابیدن شده است و هر گونه آبیاری ممکن است منجر به پوسیده یا فاسد شدن پیاز شود. رشد جدید گیاه از اواخر شهریور آغاز خواهد شد. در مرحله رشد مجدد، آبیاری و تغذیه گیاه را دوباره شروع کنید و قبل از فصل سرما گیاه را به داخل منزل منتقل کنید. رطوبت گیاه را نیز در طول زمستان تامین کنید. برای ایجاد محیط مرطوب می‌توانید در زیرگلدانی سنگ بچینید و همواره زیر گلدانی را از آب پر کنید، به طوری که آب به سوراخ‌های کف گلدان نرسد.

تغذیه

وقتی گیاه برگ دارد، آن را هر دو هفته یکبار با کود مایع کم نیتروژن، تغذیه کنید. در طول زمستان گیاه را در مجاورت نور غیر مستقیم قرار دهید.

دما 

سیکلمن‌ها اصلاً حرارت را دوست ندارند. دمای متعادل بهاری برای این گیاه مناسب‌ترین دماست.

شیوه تکثیر 

این گیاه، گره دار و چند ساله می‌باشد و بهتر است در گلدان و خاک برگ کاشته شود. غدۀ خفته باید در پاییز کاشته شود. اگر چه مدتی زمان می‌برد تا این گیاه در جای خود مستقر شود، اما زمانی که چنین اتفاقی بیفتد، به خودی خود تخم تولید کرده و در فضای وسیعی پخش می‌کند. برای پرورش گیاهان جدید می‌توان زمانی که کپسول تخم‌های قهوه‌ای طلایی آن در تابستان، شکافته می‌شود، آن‌ها را جمع کرد. تخم‌ها را به مدت ۲۴ ساعت خیس کرده و در کمپست بکارید (در عمق ۲. ۵ سانتی متری). سپس آن را در سایه در دمای ثابت (حدود ۱۶ درجه) قرار دهید. در هر صورت ممکن است جوانه‌ها به صورت نامنظم رشد کنند. پس از یک سال جوانۀ آن را در گلدان قرار دهید و یک سال دیگر هم به آن فرصت دهید، سپس آن را در فضای ثابت بکارید.

تنوع 

پاییزی

بیشتر انواع سیکلمن، خودشان تخم می‌دهند و زمان گل دادن آن‌ها در اوایل پاییز شروع می‌شود.

هدرفولیوم ((Hederifolium:

از نوعی است که در محیط باز گل می‌دهند. گل‌های صورتی کم رنگ دارند، در حدود ۱۵ سانتی متر رشد می‌کنند و دارای برگ‌های سبز- نقره‌ای گرد یا نوک تیز هستند. سطح زیرین گلبرگ‌های آن بنفش رنگ است. این گیاه از انواعی می‌باشد که خودشان تخم ایجاد می‌کنند و رنگ برگ و گلشان بر اساس گیاه مادر و میزان نور متفاوت است.

دو نوع از این گیاه وجود دارد:

• آلبوم هدریفولیوم (hederifolium album): دارای گل‌های سفید ساده بوده و به راحتی رشد می‌کند.
• آپولو بولز هدریفولیوم (hederifolium «Bowles» Apollo «): این گیاه به خاطر برگ‌هایش که بافت مرمری دارند و ظاهر بسیار زیبایی که ایجاد می‌کنند، معروف می‌باشد.

بهاره

بسیاری از انواع سیکلمن در طول بهار در بهترین شرایط خود قرار دارند. سیکلمن برگ‌های خود را تا اواخر بهار حفظ می‌کند، ولی از این مرحله به بعد به تدریج برگ‌های خود را از دست می‌دهد و خود را برای تابستان آماده می‌سازد.

کام (coum):

این نوع، یکی از انواع حساس سیکلمن است، گل‌های قرمز رنگ دارد که دارای لکه‌هایی در مرکزشان می‌باشند. این گیاه برای خاک برگی و خاک‌های غنی از کربن (خاک تیره) مناسب است. کام در کنار دیگر گل‌های زمستانی که از خاک مشابه استفاده می‌کنند، بسیار زیباست. گل زعفران مثال مناسبی برای همراهی با این سیکلمن است. کام دارای انواع متعددی با طرح‌های نقره‌ای بسیار زیبا بر روی برگ‌هایشان می‌باشد.

نای منز (Nymans): نوعی از سیکلمن کام است که گل‌های بنفش با برگ‌های بزرگ نقره‌ای دارد. این نوع گیاه به سر پناهی برای جلوگیری از سرما و باد شدید نیاز دارد.

تایل بارن الیزابت (Tile Barn Elizabeth): نوعی دیگر از سیکلمن کام که برگ‌های کوچک تولید می‌کند و گل‌های دو رنگ صورتی دارد. این نوع سیکلمن نیاز به سر پناه دارد.

انواع دیگر

• لیبانوتیکام (libanoticum): برای نواحی معتدل مناسب‌تر می‌باشد، این نوع، از انواع سالانه و خاص می‌باشد که دارای برگ‌های خاکستری و سبز هستند. گل‌های سفید آن در اثر گذشت زمان صورتی می‌شوند.
• سودیبریکام (pseudibericum): دارای برگ‌های تیرۀ جذاب با رنگ‌های سبز و خاکستری است که حالت مرمری جالبی ایجاد می‌کند. گل‌های آن سرخ با زمینه بنفش رنگ می‌باشند که دارای رایحه ملایمی هستند. این گیاه بیشتر در محیط‌های بسته‌ای مثل پاسیو نگهداری می‌شود تا از سرمای شدید محافظت شود.
• تروچوپترانتام (trochopteranthum): این نوع دارای گل‌هایی با رگه‌های در هم پیچیده سرخ و صورتی و برگ‌هایی به شکل قلب با لبۀ نقره‌ای است. زمانی که همراه با سودیبریکام کاشته شود، ترکیب بسیار زیبایی ایجاد می‌کند.
• پورپوراسنس (purpurascens): از جنگل‌های اتریش و سویس می‌باشد و همیشه سبز است. این گل در تمام طول سال برگ‌های گرد خود را که رگه‌های نقره‌ای دارند، نگه می‌دارد. در طول تابستان دارای گل‌هایی است که به رنگ بنفش کم رنگ، صورتی، قرمز، بنفش که کمی هم معطر است، هستند. این گل‌ها روی ساقه‌هایی به ارتفاع ۱۰ سانتی متر رشد می‌کنند. از آنجایی که این گیاه کوتاه قد است، دقت کنید در کنار گیاهان بلند گذاشته نشود تا نور به آن برسد.

سیکلمن کام

هر یک از گونه های سیکلمن لطف و زیبایی خاص خود را دارد و سیکلمن کام نیز از این مورد مستثنی نیست.

این نوع سیکلمن، از انواع حساس آن است و برای خاک برگی و خاک‌های غنی از کربن (خاک تیره) مناسب می‌باشد. این گیاه در کنار دیگر گل‌های زمستانی که از خاک مشابه استفاده می‌کنند، بسیار زیباست. زعفران مثال مناسبی برای همراهی سیکلمن است. کام انواع مختلفی دارد که طرح‌های نقره‌ای بسیار زیبا بر روی برگ‌هایشان می‌نشیند.

سیکلمن کام گل‌های ظریف خود را در اواخر زمستان و اوایل بهار شکوفا می‌کند. برگ‌های آن دارای طرح‌های نقره‌ای هستند که روی سطح سبز تیره جلوۀ بی‌نظیری دارد. گل‌های آن همراه با جوانه یا گره‌ نمایان می‌شود. جوانه‌هایش را درعمق ۳ تا ۵ سانتی متری سطح زمین درون خاک باغچه و در زیر سایه درختان قرار دهید. سالی یک بار آن را با خاک برگ، کود دهی کنید تا در برابر سرمای زمستان و گرمای تابستان ضعیف نشود.

سیکلمن سر سخت

همانطور که از نام این سیکلمن پیداست در هر شرایطی رشد می کند و نیاز به مراقبت خاصی ندارد؛ بنابراین انتخاب خوبی برای کاشت است.

سیکلمن سر سخت از انواعی است که در محیط باز گل می‌دهند. این گیاهان گل‌های صورتی کم‌رنگ دارند، در حدود ۱۵ سانتی متر رشد می‌کنند و دارای برگ‌های سبز- نقره‌ای گرد یا نوک تیز هستند. سطح زیرین گلبرگ‌های آن، بنفش رنگ است. این گیاه از انواعی است که خودشان تخم ایجاد می‌کنند و رنگ برگ و گل‌ آن‌ها بر اساس گیاه مادر و میزان نورشان متفاوت می‌باشد.

دو نوع از این گیاه وجود دارد: 

آلبوم هدریفولیوم (hederifolium album): دارای گل‌های سفید ساده بوده و به راحتی رشد می‌کند.

آپولو بولز هدریفولیوم (hederifolium 'Bowles' Apollo'): این گیاه به خاطر برگ‌هایش که بافت مرمری دارند و ظاهر بسیار زیبایی که ایجاد می‌کنند، معروف می‌باشد.

این گیاه در ۹ ماه سال دارای برگ‌های جذاب با طرح مرمر می‌باشد، در ماه‌های پاییز این برگ‌ها با گل‌های ظریف کم رنگ و پر رنگ صورتی همراه هستند که بر شاخه‌های ظریف قرار دارد. این گیاه یکی از گیاهانیست که به وفور پای درختان جنگلی می‌روید. گل‌های آن معمولاً قبل از برگ‌هایش و در مهر ماه شروع به رشد کرده و به سرعت کلنی‌های جدیدی تولید می‌کند. این نوع از سیکلمن مناسب رشد زیر سایه درختان می‌باشد. 

سیکلمن پورپوراسنس

با نگهداری سیکلمن پورپوراسنس در آپارتمان خود، از رنگ زیبا و عطر شامه نواز آن بهره مند شوید.

این نوع سیکلمن دارای برگ‌های جالبی به شکل قلب است که سبز ساده و یا با نقش‌های نقره‌ای هستند. بر خلاف اکثر گونه‌ها، این گیاه برگ‌هایش را از دست نمی‌دهد. رنگ گل‌هایش دارای تنوعی از رنگ صورتی کم رنگ تا سرخ می‌باشد که با رایحه‌ای خوش همراه است. این گیاه در سایۀ درختان و بوته‌های بزرگ و جایی که خاک برگ دارد، بهتر رشد می‌کند. اگر پورپوراسنس از مرحلۀ پیاز کاشته شود، یک یا دو فصل زمان می‌خواهد تا خوب رشد کند؛ پس بهتر است این گیاهان را زمانی که در گلدان سبز شده‌اند، تهیه کنید. 

نگهداری از گیاه سیکلمن

سیکلمن گیاهی با گل های زیباست که در سایه نیز به خوبی رشد می کند. همین امر آن را برای نگهداری در آپارتمان ایده آل می سازد.

چگونه گیاه سیکلمن را پرورش دهیم؟
گیاه سیکلمن، گیاهی رایج و محبوب است که هم در آپارتمان و هم در بیرون رشد داده می‌شود. مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. سیکلمن از اعضای خانواده پامچال است. این گیاه بومی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا است. 20 گونه از این گیاه وجود دارد که سرسخت‌تر هستند. این گیاه برگ‌های زیادی به رنگ سبز تیره و قلب شکل دارد. شکوفه‌های این گیاه می‌توانند در دامنه گسترده‌ای از رنگ‌ها باشند. همانطور که گفته شد مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. به دلیل اینکه این گیاه در شرایط نیم سایه به خوبی رشد می‌کند، گیاه آپارتمانی بسیار خوبی به شمار می‌آید. اکثرِ گونه‌های این گیاه تا ارتفاع 15-10 سانتیمتری رشد می‌کنند و بنابراین گزینه‌های خوبی برای کاشت در گلدان به حساب می‌آیند. در صورتی که می‌خواهید این گیاه را در خارج از خانه پرورش دهید، توصیه می‌کنیم که آن‌ها را در اطرافِ درختان و یا در باغ‌های سنگی بکارید (یعنی مکان‌های شبیه به زیستگاه‌های بومی این گیاهان).
نکته: گیاه سیکلمن گیاهی سمی به شمار می‌آید و پیاز و ریشه‌های این گیاه نیز سمی هستند.
 تکثیر گیاه سیکلمن
سیکلمن اغلب از غده (ریشه آن) منتشر می‌شود. برای تکثیرِ این گیاه باید ریشه غده مانندِ آن را به بخش‌هایی تقسیم کنید. هر بخش باید دارای یک چشم باشد. این بخش‌های تقسیم شده را دوباره بکارید، و این کار را در سطحِ زیرینِ خاک انجام دهید. همچنین می‌توانید دانه‌های سیکلمن را از شکوفه‌های رسیده آن برداشت کنید. متخصصان کشاورزی از این روش برای کِشتِ گونه‌های جدید استفاده می‌کنند. تکثیر گیاه از راهِ دانه‌ها زمانِ بیشتری را در مقایسه با تکثیر از طریق غده ریشه می‌طلبد.
چگونه سیکلمن را رشد دهیم- مراقبت از گیاه
گیاه سیکلمن در انواع مختلف خاک با دامنه گسترده‌ای PH، به خوبی رشد می‌کند. اما این گیاهان بهترین رشد خود را در خاک غنی، زهکش، با PH اندکی اسیدی، انجام می‌دهند. قبل از کاشتِ این گیاه می‌توانید کمپوست و کود ارگانیک را با خاک مخلوط نمایید. غده‌های تقسیم شده گیاه سیکلمن را درست در زیرِ خاک بکارید (عمق کاشتتان از 2.5 تا 5 سانتی‌متر تجاوز نکند).
این گیاه را به طورِ کامل آبیاری کرده و برای آبیاری بعدی اجازه دهید تا خاکِ گیاه به طورِ کامل خشک شود. در صورتی که این گیاه را در آپارتمان آبیاری می‌کنید، به آن از پایین (و نه از روی برگ‌ها و گل‌ها) آب بدهید. اجازه ندهید که خاکِ گیاه به مدت زمانِ طولانی خیس باقی بماند، زیرا در این صورت به احتمال زیادی پوسیدگی ریشه رخ خواهد داد. به این گیاه به طورِ ماهانه تقویت کننده بدهید و برای گیاهان آپارتمانی از تقویت کننده مایع استفاده نمایید.
گونه‌های مختلفِ گیاه سیکلمن در زمان‌های مختلفی گل می‌دهند. برای افزایشِ شکوفه دهی، تقویت کننده‌ای که حاوی فسفرِ زیاد است را به گیاه افزوده و سطحِ نورِ دریافتی گیاه را افزایش دهید.
حشرات و بیماری‌ها
گیاه سیکلمن به ندرت دچارِ بیماری و آفت می‌شود. رایج‌ترین مشکلِ این گیاه گندیدگی و فسادِ ریشه است که می‌توان با انتخاب خاک زهکش برای گیاه از آن پیشگیری کرد. برای زهکشی بهتر، باید در زیرِ گلدانِ این گیاهِ آپارتمانی سوراخی را ایجاد نمایید.
دوام و سرسختی گیاه
اکثرِ گونه‌های این گیاه سرسخت و مقاوم هستند اما برخی در برابر سرما و یخبندان دوام نمی‌آورند. اگر از میزانِ مقاومتِ گونه خود آگاه نیستید، با رسیدن فصل سرما این گیاهان را بپوشانید و یا به داخلِ منزل منتقل کنید.

سیکلامن

نام  در هر منابعی که ذکر شده پسوند پرسیکوم Persicum یعنی ایرانی ر ا به همراه دارد. سیکلامن یک گیاه ملی و ارزشمند ایرانی است.


گونه­های سیکلامن عبارتند از :
1.سیکلامن ایرانی؛
2.سیکلامن پرورشی؛
3.سیکلامن پات پنت (گلدانی).

سیکلامن ایرانی یک گیاه بومی فلات ایران است. شکل اولیه این گیاه در جنگل­های شمال ایران از چالوس تا لاهیجان دیده می‌شود، و نیز در بعضی از جنگل‌های استان گلستان پراکنده است.
سیکلامن یک گیاه زمستان گل است و با توجه به ارزش و اهمیت گیاهان زمستان گل یا پات ­پلنت­های زمستانه این گیاه جایگاه خوبی در ایران برای تولید، پرورش و صادرات به کشور­های متقاضی دارد. سیکلامن گیاه وسیع‌الرشد اما کند رشد بوده و نیاز به یک دوره نسبتاً طولانی برای گل دهی و ورود به فاز زایشی دارد. هم‌چنین این گیاه در تمام مراحل رشد تا زمان گل‌دهی احتیاج به مراقبت ویژه دارد.


روند رشد رویشی تا مرحله گل‌دهی
سیکلامن ایرانی دارای بذر­های سیاه رنگ، ریز و زاویه­دار است و در یک بستر بسیار سبک، نرم و کم عمق کشت می­شوند. با انجام مراقبت­های اولیه حدود 28 تا 35 روز بعد جوانه می­زند. اولین گیاه جوانه زده بذری، برگ ریز بشکل یک برگ کوچک اولیه یا یک غده بسیار ظریف، کوچک و کم رنگ با ریشه ظریف دارد. تمام اندام­های گیاه نیاز به مراقبت دارند تا یک سیکلامن غده‌دار و پر گل پرورش یابد. بعد از این مرحله، گیاهان یک برگی را به گلدان‌های استکانی انتقال می­دهند. زمانی که گیاه چهار برگی دارای غده‌ی گیاهی رشد یافته و آماده برای انتقال به گلدان بزرگتری باشد شکل برگ­ها بتدریج از حالت اولیه خارج شده و برگ­ها به طرف کامل شدن و توسعه یافتن پیش می­روند. در مرحله هشت برگی، یک بار دیگر گیاهان را به گلدان­هایی با قطر حدود 15 سانتیمتر که در اصطلاح باغبانی گلدان­های خیاری گفته می‌شوند، منتقل می­کنند. این مرحله که مصادف با ماه 14 و 15 زندگی گیاه می‌باشد بتدریج شرایط برای به گل رفتن گیاه آماده می‌شود. در طی مرحله رویشی، مواد غذایی کافی بخصوص نیتروژن و پتاسیم ضروری است. در 6 هفته قبل از گل ­دهی درجه حرارت محیط پرورشی باید در حدود 12 تا 15 درجه سانتی‌گراد باشد تا جوانه­های گل در حدود ماه‌های آذر تا دی ظاهر شوند.
تعداد بسیار زیاد شاخه­های گل دهنده‌ی این گیاه از ویژگی‌های انحصاری آن می‌باشد. سیکلامن جزء معدود گیاهانی است که بیش از 80 شاخه گل در هر بوته تولید می­کند، که این شاخه­های گل یکی از پتانسیل­های قابل توسعه و قوی در راه بهبود کیفیت و توسعه کشت و کار این گیاه محسوب می­شود.
بعد از ظهور و شکفتن گل­ها مراقبت از رشد رویشی ادامه پیدا می­کند. سیکلامن گیاهی است که همزمان با رشد زایشی، رشد رویشی دارد. از آنجا که تعداد شاخه­های گل تولید شده با تعداد برگ‌های تولید شده رابطه مستقیم دارد در نتیجه هر چه به تعداد برگ­ها افزوده شود، تعداد گل­ها هم بیشتر خواهد شد، همین موضوع سبب می­شود که رشد رویشی در طی دوره زایشی مورد توجه و اهمیت واقع شود.
از نکات قابل توجه در پرورش سیکلامن حفظ و نگهداری آن از باکتری­ها و عوامل قارچی است. سیکلامن‌های مبتلا به برخی از آلودگی­های باکتریایی دچار مرگ برگی خواهند شد. لذا پیشگیری از چند طریق صورت می‌گیرد.


پیشگیری - استریل کردن خاک؛
- مجزا بودن گلخانه؛
- جلوگیری از تردد بی­ مورد کارگران در گلخانه.

گل­های سیکلامن جزء معدود گل­هایی است که در زمان رسیدن، تولید اتیلن نمی­کنند. این یک فاکتور بسیار مهم و قابل توجه در پرورش گیاه است. گیاهی که بطور طبیعی اتیلن ناچیز تولید می­کند دوام و عمر بسیار بالایی خواهد داشت. به این ترتیب در طی یک دوره طولانی از اول آذر ماه تا هر زمانی که درجه حرارت در حدود 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد بطور یکنواخت نگه داشته شود گیاهان پر گل وجود خواهند داشت لذا بدین منظور از گلخانه­های سرد و یا گلخانه­هایی که سیستم گرمایی خیلی فعالی ندارند استفاده می­کنند. پرورش سیکلامن در گلخانه اختصاصی خودش انجام می‌شود.
در مراحل مختلف رشد رویشی گیاه، نیازهای تغذیه­ای متفاوتی برای سیکلامن‌ها وجود دارد. در مراحل اولیه رشد تا 8 برگی افزودن ppm 200 نیتروژن و ppm 150 پتاسیم بطور ثابت به آب آبیاری هر هفته توصیه شده است. در زمان گل‌دهی نیز مقدار نیتروژن به ppm 100 تقلیل و مقدار پتاسیم به حدود ppm 200 افزایش یابد. بنابراین اهمیت مواد غذایی مخصوصاً ماکروالمنت‌ها (پرمصرف‌ها) Macroelements در رشد این گیاه بارز است.
سیکلامن به محیطی با نور غیرمستقیم آفتاب ولی نور متوسط نیاز دارد. نورهای شدید و طولانی مدت باعث سوختگی گیاه و عدم رشد برگ­­های گیاه می­شوند. با مقایسه 4 نوع سیکلامن روشن شد که سیکلامن قرمز دوام بیشتری به حالت گل بریده دارد. کلاً دوام گل­های بریده سیکلامن از بقیه شاخه بریده­ها بیشتر است. نگهداری گل­های بریده سیکلامن در صورتی با موفقیت همراه است که برخلاف گیاهان دیگر، دم‌گل گیاه بریده نشده باشد. به عبارت دیگر به روی ساقه گل دهنده گیاه به اصطلاح عمل کاتینگ انجام نشده باشد و دم‌گل مستقیماً از روی غده گیاه کَنده شده باشد.
تنها نگهدارنده مناسب برای این گیاه مصرف اتانول (الکل طبی) برای پیشگیری از بیماری­های باکتریایی و انسداد آوندها است.
سیکلامن بوسیله بذر تکثیر می­شود اما در این روش تکثیر دو مشکل عمده وجود دارد که عبارتند از :
عدم جوانه زنی موفق و سریع بذرها، بدلیل وجود جنین نوع خطی یا لینیر امبریو Linear embryo در گیاه است. برای کمک به جوانه‌زنی بذرها تیمار با اسید جیبریلیک با غلظت ppm 50 نتایج خوبی داده است.
بذرگیری گل­های سیکلامن کامل بوده اما مادگی آن‌ها از نوع سوزنی و بسیار باریک است. پرچم‌ها به شکل یک مثلث و قلب، مادگی را در برگرفته­اند. لذا برای اینکه گرده افشانی گیاه با موفقیت انجام شود باید گیاه را تکان دهند تا دانه­های گرده روی کلاله ریخته شود. یا اینکه پرچم‌ها را مصنوعاً جدا کنیم و بساک‌ها را روی کلاله تکان دهیم. روش دیگر تکثیر گیاه سیکلامن بوسیله غده­های گیاه است. سیکلامن جزء گل­های فصلی (یکساله) یا دائمی نیست بلکه یک گیاه غده­دار است. اصطلاحاً به چنین غده­هایی پیاز­های کاذب اطلاق می­شود. این گونه پیازها نسبت به سرما مقاوم نیستند و تولید پیازچه هم نمی­کنند. بنابراین با قطعه قطعه کردن پیازها گیاه تکثیر می­شود. اما هر سال پس از رشد پیاز یا غده و تولید گل، و ورود به فصل تابستان گیاه به استراحت می­رود. بدین ترتیب که در ابتدا فاصله آبیاری را طولانی کرده و در نهایت آبیاری را بطور کامل قطع می­کنند. 3-2 هفته گیاه را در مرداد ماه بدون آبیاری در یک محل سایه آفتاب درختان قرار می‌دهند. بعد از این مدت غده­ها را از خاک خارج می­کنند و بخش­های هوایی قدیمی را از غده جدا می­کنند و دوباره در یک خاک مناسب می­کارند. لذا این عملیات را می­توان 4-3 سال ادامه داد. ولی معمولاً بعد از پایان سال سوم یا چهارم کیفیت و تعداد گل­ها کاهش پیدا می­کند. به همین دلیل هر غده سیکلامن را بیش از دو سال برای کشت و کار استفاده نمی­کنند. از آنجا که مراقبت تابستانه این گیاه کار ساده­ای نیست و امکان از بین رفتن غده در تابستان وجود دارد از آن به عنوان گیاه دائمی نام برده نمی­شود.
ارقام وحشی سیکلامن پنج گلبرگ دارند، گل برگ واژگون به رنگ‌های صورتی، بنفش و سفید می‌باشد. اما ارقام پرورشی دارای برگ­های بسیار درشت و متنوع بوده و برای مدت طولانی به گل می‌روند. در ارقام وحشی گل­دهی برای مدت کوتاهی است که در هر بار تعداد محدودی گل تولید می‌شود. اما در ارقام پرورشی دوره‌ی گل‌دهی تا زمانی که درجه حرارت وضعیت مطلوبی دارد، وجود دارد.
در سیکلامن وحشی میوه روی دم‌گل کاملاً پیچیده (بصورت فنر) وجود دارد و این فنر کمک می‌کند که کپسول در حالت کاملاً حفاظت شده باقی بماند تا بذر گیاه برسد.
هم‌چنین در سیکلامن پرورشی دم‌گل‌ها آسیب‌پذیرند و در مقابل آبیاری زیاد یا عوامل باکتریایی سقوط کرده و در نتیجه بذرها از بین می‌روند.