گیاه خال صورتی

این گیاه با رنگ های جذاب خود در کنار گیاهان دیگر، جلوه زیبایی به آپارتمان یا باغچه شما می دهد.

گیاه خال صورتی یک گیاهِ زیبا با برگ‌های خالدار است که در مقابلِ گیاهانِ دیگر بسیار جذاب به نظر می‌رسد. آن‌ها را میانِ توده‌ای از سرخس‌ها و پیچک‌های سبز رنگ قرار دهید تا تضاد زیبایی در رنگ‌هایشان نمایان شود. رایج‌ترین نوعِ موجودِ این گیاه در بازار نوعِ صورتی آن است، اما در سال‌های اخیر پرورش دهندگان انواعی را در رنگ‌های سفید و قرمز نیز پرورش داده‌اند. آن‌ها همچنین گیاهانی را با رنگ‌های پُررنگ‌تر و تضاد‌های درخشان‌تر پرورش داده‌اند، که بیشتر جلوه می‌کنند.
پرورش گیاهِ خال صورتی زیاد دشوار نیست و تنها نقطه ضعفِ آن‌ها معمولاً طولِ عمرِ کوتاه‌شان است. پس از گلدهی گیاه می‌خوابد و یا می‌میرد. بنابراین بهتر است در هر بهار گیاهانِ جدیدی خریداری کرده و یا سعی کنید که گیاهانِ جدیدی را از آن بگیرید. البته باید بگوییم که تکثیرِ این گیاه آسان و یا سریع نیست.
شرایط مناسب برای پرورش:

نور:

نورِ درخشان بهترین گزینه است. اگر این گیاه را در نورِ کم رشد دهید، برگ‌های آن به طورِ یکپارچه سبز می‌شوند که با ویژگی زیبای این گیاه (ترکیبِ رنگِ سبز و صورتی) در تضاد است. اگر گیاه‌تان به قدرِ کافی رنگارنگ نیست، آن را در معرضِ نورِ مستقیم آفتاب قرار دهید تا رنگ‌ها پررنگ‌تر شده و تضادِ بیشتری نیز پیدا کنند.
آب:

خاکِ گیاه را در فصلِ تابستان که فصلِ رشد است، مرطوب نگه داشته و در زمستان میزانِ آبیاری را کاهش دهید. اگر گیاه‌تان گل داد و پس از آن به فازِ خواب وارد شد، میزانِ آبیاری را به طورِ قابلِ توجهی کاهش دهید و به همین نحو به طورِ مرتب آبیاری را ادامه دهید تا اولین نشانه‌های رشد پدیدار شود.
تقویت کننده: در طولِ فصلِ رشد، با یک تقویت کننده مایع گیاه‌تان را تقویت کنید، این کار موجبِ افزایشِ گلدهی می‌شود.
خاک:

یک خاکِ سبک، با زهکشیِ بالا بسیار مناسب است. می‌توانید از خاک‌های غنی شده و تقویت شده نیز استفاده کنید.
تکثیر:

این گیاه می‌تواند از طریقِ بذر و یا قلمه تکثیر شود. اگر می‌خواهید این گیاه را از دانه پرورش دهید، دانه‌ها را در اوایلِ بهار، در داخلِ خانه و مکانی آفتابگیر بکارید و هنگامِ جوانه زنی، سرِ جوانه‌هایی که ضعیف ترند را با نیشگون قطع کنید. به آن‌ها به میزانِ کافی آب بدهید و آن‌ها را زیرِ نورِ درخشانِ خورشید قرار دهید تا بهترین رنگِ گیاه را داشته باشید.
شما می‌توانید این گیاه را از طریقِ قلمه زدنِ ساقه نیز تکثیر کنید اما این کار چندان رایج نیست؛ زیرا این گیاه بسیار کُند ریشه می‌کند؛ بنابراین باید صبور باشید و از هورمون‌های ریشه دهی استفاده نمایید.
تعویضِ گلدان:
در بهار و یا در هنگامی که ریشه‌های گیاه گلدان را پُر کرده‌اند، باید گلدان را عوض کنید. در واقعِ اکثرِ این گیاهان بیش از یک یا دو سال قبل از شکوفه دهی زنده نمی‌ماند و در صورتِ زنده ماندن نیز بسیاری از مردم پس از شکوفه دهی و وارد شدنِ گیاه به فازِ کُمون (خواب) به خود زحمتِ نگه داریِ گیاه را نمی‌دهند. اگر رشدِ گیاه‌تان در اواسطِ تابستان متوقف شد، به احتمالِ زیاد ریشه‌ها گلدان را پُر کرده‌اند؛ بنابراین بهتر است گلدانِ گیاه را تعویض کرده و گلدانِ بزرگتری در اختیارش قرار دهید.

نگهداری از گیاه سیکلمن

سیکلمن گیاهی با گل های زیباست که در سایه نیز به خوبی رشد می کند. همین امر آن را برای نگهداری در آپارتمان ایده آل می سازد.

چگونه گیاه سیکلمن را پرورش دهیم؟
گیاه سیکلمن، گیاهی رایج و محبوب است که هم در آپارتمان و هم در بیرون رشد داده می‌شود. مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. سیکلمن از اعضای خانواده پامچال است. این گیاه بومی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا است. 20 گونه از این گیاه وجود دارد که سرسخت‌تر هستند. این گیاه برگ‌های زیادی به رنگ سبز تیره و قلب شکل دارد. شکوفه‌های این گیاه می‌توانند در دامنه گسترده‌ای از رنگ‌ها باشند. همانطور که گفته شد مراقبت از این گیاه بسیار آسان است. به دلیل اینکه این گیاه در شرایط نیم سایه به خوبی رشد می‌کند، گیاه آپارتمانی بسیار خوبی به شمار می‌آید. اکثرِ گونه‌های این گیاه تا ارتفاع 15-10 سانتیمتری رشد می‌کنند و بنابراین گزینه‌های خوبی برای کاشت در گلدان به حساب می‌آیند. در صورتی که می‌خواهید این گیاه را در خارج از خانه پرورش دهید، توصیه می‌کنیم که آن‌ها را در اطرافِ درختان و یا در باغ‌های سنگی بکارید (یعنی مکان‌های شبیه به زیستگاه‌های بومی این گیاهان).
نکته: گیاه سیکلمن گیاهی سمی به شمار می‌آید و پیاز و ریشه‌های این گیاه نیز سمی هستند.
 تکثیر گیاه سیکلمن
سیکلمن اغلب از غده (ریشه آن) منتشر می‌شود. برای تکثیرِ این گیاه باید ریشه غده مانندِ آن را به بخش‌هایی تقسیم کنید. هر بخش باید دارای یک چشم باشد. این بخش‌های تقسیم شده را دوباره بکارید، و این کار را در سطحِ زیرینِ خاک انجام دهید. همچنین می‌توانید دانه‌های سیکلمن را از شکوفه‌های رسیده آن برداشت کنید. متخصصان کشاورزی از این روش برای کِشتِ گونه‌های جدید استفاده می‌کنند. تکثیر گیاه از راهِ دانه‌ها زمانِ بیشتری را در مقایسه با تکثیر از طریق غده ریشه می‌طلبد.
چگونه سیکلمن را رشد دهیم- مراقبت از گیاه
گیاه سیکلمن در انواع مختلف خاک با دامنه گسترده‌ای PH، به خوبی رشد می‌کند. اما این گیاهان بهترین رشد خود را در خاک غنی، زهکش، با PH اندکی اسیدی، انجام می‌دهند. قبل از کاشتِ این گیاه می‌توانید کمپوست و کود ارگانیک را با خاک مخلوط نمایید. غده‌های تقسیم شده گیاه سیکلمن را درست در زیرِ خاک بکارید (عمق کاشتتان از 2.5 تا 5 سانتی‌متر تجاوز نکند).
این گیاه را به طورِ کامل آبیاری کرده و برای آبیاری بعدی اجازه دهید تا خاکِ گیاه به طورِ کامل خشک شود. در صورتی که این گیاه را در آپارتمان آبیاری می‌کنید، به آن از پایین (و نه از روی برگ‌ها و گل‌ها) آب بدهید. اجازه ندهید که خاکِ گیاه به مدت زمانِ طولانی خیس باقی بماند، زیرا در این صورت به احتمال زیادی پوسیدگی ریشه رخ خواهد داد. به این گیاه به طورِ ماهانه تقویت کننده بدهید و برای گیاهان آپارتمانی از تقویت کننده مایع استفاده نمایید.
گونه‌های مختلفِ گیاه سیکلمن در زمان‌های مختلفی گل می‌دهند. برای افزایشِ شکوفه دهی، تقویت کننده‌ای که حاوی فسفرِ زیاد است را به گیاه افزوده و سطحِ نورِ دریافتی گیاه را افزایش دهید.
حشرات و بیماری‌ها
گیاه سیکلمن به ندرت دچارِ بیماری و آفت می‌شود. رایج‌ترین مشکلِ این گیاه گندیدگی و فسادِ ریشه است که می‌توان با انتخاب خاک زهکش برای گیاه از آن پیشگیری کرد. برای زهکشی بهتر، باید در زیرِ گلدانِ این گیاهِ آپارتمانی سوراخی را ایجاد نمایید.
دوام و سرسختی گیاه
اکثرِ گونه‌های این گیاه سرسخت و مقاوم هستند اما برخی در برابر سرما و یخبندان دوام نمی‌آورند. اگر از میزانِ مقاومتِ گونه خود آگاه نیستید، با رسیدن فصل سرما این گیاهان را بپوشانید و یا به داخلِ منزل منتقل کنید.

پرورش و نگهداری کراسولا

اگر می خواهید گیاهی را پرورش دهید که در طول زمستان گل بدهد، این گیاه می تواند انتخاب مناسبی باشد.

گیاه کراسولا از آفریقای جنوبی منشأ می گیرد و صد‌ها سال است که به عنوان یک گیاه آپارتمانی، در خانه‌ها نگهداری می‌شود. به طور کلی نگهداری از این گیاه و برطرف کردن نیاز‌هایش کار بسیار ساده و لذتبخشی است.

نیاز‌های رشدی گیاه کراسولا
گیاه کراسولا باید در معرض نور درخشان خورشید و رطوبت پایین قرار بگیرد. درختچه‌های کراسولا در صورتی که به طور ناگهانی از مکانی با نور کمتر به مکانی که به طور کامل در معرض نور خورشید قرار دارد منتقل شوند، دچار آفتاب سوختگی خواهند شد؛ بنابراین اگر گیاه‌تان به نور کم خو گرفته است، میزان نور را به تدریج افزایش دهید.
این گیاه محیطی با درجه حرارت 8. 12 درجه سانتیگراد در شب و 23.9 تا 26.7 درجه سانتیگراد در روز را ترجیح می‌دهد. اما با وجود این گیاه دمای زیر 4.4 درجه سانتیگراد را نیز تحمل می‌کند.
گلدان این گیاه هر 2 تا 3 سال یکبار باید تعویض شود و PH مناسب برای رشد گیاه کراسولا 6.5 است.

آبیاری و تغذیه گیاه کراسولا

گیاه کراسولا، گیاهی گوشتی و آبدار است و این قابلیت را دارد که آب را در برگ‌ها، ساقه و ریشه‌های خود ذخیره کند.
این گیاه دارای یک چرخه رشدی دو مرحله‌ای (فعال/غیر فعال) است. آب دادن و غذا دادن به این گیاه باید بر اساس مرحله‌ای از چرخه رشد که در آن قرار دارد (یعنی فعال بودن یا غیر فعال بودن گیاه) مشخص شود. در طول بهار و تابستان، خاک این گیاه باید کمی مرطوب نگه داشته شود.
به این گیاه یک بار در هفته و به میزان زیاد (روش غرقابی) آب دهید، سپس قبل از آبیاری بعدی اجازه دهید تا خاکِ گیاه کاملاً خشک شود. پس از آب دادن به گیاه، فوراً آبِ جمع شده در ظرفِ زیرِ گلدان را خالی کنید.
هر دو هفته یکبار، به خاک گیاه‌تان تقویت کننده گیاهی 10-20-10 یا 5-10-5 بیافزایید (تقویت کننده گیاه بنفشه آفریقایی نیز برای تقویت گیاه کراسولا بسیار مناسب است).
کراسولا را در ماه‌های زمستان، یعنی زمانی که گیاه در خواب و غیر فعال است، خشک نگه دارید. به این گیاه از اوسطِ آبان تا اوایلِ بهار تقویت کننده ندهید.

گیاه کراسولا را وادار به گل دادن کنید

به طور معمول، تمام گیاهان سالم و بالغِ کراسولا، در دی ماه (در نیمکره شمالی) شکوفه می‌دهند. شکوفه دهی آن‌ها با کوتاه شدن طبیعیِ طولِ روز‌ها، شروع می‌شود. اگر درخت کراسولای شما در اتاقی است که به طور معمول چراغ‌هایش در شب روشن است، این امکان وجود دارد که گیاه‌تان شکوفه ندهد.
در اوایلِ پاییز گلدانِ کراسولا را به محیطی عاری از روشناییِ شب، منتقل کنید. برای اینکه گیاه‌تان شکوفه بدهد، محلی را برای آن انتخاب کنید که در شب روشنایی نداشته باشد، اما در روز، نور طبیعی خورشید را به میزان کافی دریافت کند.

فیتونیا

این گیاه زیبا می تواند واقعاً در میان گیاهان دیگری که در آپارتمان خود نگهداری می کنید، خوش بدرخشد.

گیاه فیتونیا یک گیاه همیشه سبز و چند ساله است که به گیاه موزائیکی نیز معروف است. منشأ این گیاه به آمریکای جنوبی باز می‌گردد. این گیاه انواعِ مختلفی دارد، نوعی از آن دارای برگ‌های سبز پُر رنگ با رگبرگ‌های قرمز و نوعِ دیگری از آن دارای برگ‌های کمرنگ‌تر و رگبرگ‌های سفید است.
نور و دمای مناسب
این گیاه برای زنده ماندن و شکوفایی به نورِ درخشان و غیر مستقیم خورشید نیاز دارد. قرار دادنِ این گیاه در مقابلِ یک پنجره شرقی و یا جنوبی، نور مورد نیاز این گیاه را در طولِ روز تأمین می‌کند. این گیاه به دمایی بین 16 تا 29 درجه سانتیگراد نیاز دارد.
کود و تقویت کننده
یک گیاه فیتونیا، با گلدان 15 سانتیمتری، هر سه ماه یکبار به چهار گرم تقویت کننده محلول در آب 19-6-12 (نیتروژن، فسفات، پتاسیم) نیاز دارد، که این شامل ماه‌های زمستان نیز می‌شود. اما اگر گیاه‌تان، برای مثال، در یک گلدانِ 7.5 سانتیمتری است، به دو گرم تقویت کننده و اگر در گلدان 30 سانتیمتری است به هشت گرم تقویت کننده نیاز دارد.
آبدهی و رطوبت
خاکِ این گیاه باید مرطوب نگه داشته شود. هنگام آب دادن از آبِ گرم شیر استفاده کنید. این گیاه به رطوبت بالا نیاز دارد. خاک این گیاه باید زهکشی باشد تا آبِ اضافه از آن خارج شود و در عین حال خاک مرطوب باشد.
خاک
هنگام کاشتن این گیاه در گلدان و یا عوض کردن گلدانِ آن، از خاکی استفاده کنید که زهکش بوده، و در عین حال آب را حفظ کند. اندازه ایده آل گلدان این گیاه 15 سانتی‌متر است که اجازه می‌دهد گیاه پُر پشت بماند.
هرس
هنگامی که شاخه‌های فیتونیا بیش از اندازه بلند شدند، می‌توانید آن‌ها را با قیچی ببرید تا گیاه شکلِ گرد و پرپشتِ خود را حفظ کند. اگر این ساقه‌های هرس شده را در آب بگذارید ریشه می‌کنند؛ وقتی ریشه‌ها زیاد شدند، می‌توانید آن‌ها را به عنوانِ یک فیتونیایِ جدید در خاک بکارید.

نحوه پرورش و نگهداری از حسن یوسف

حسن یوسف پرورشی آسان و بی دردسر دارد و در عین حال از زیباترین و معروف ترین گیاهان آپارتمانی است.

حسن یوسف‌ها گیاهانی با دوامی بوده و پرورش آن‌ها ساده است. این گیاه به خاطر رنگ روشن و تنوع شکل برگ‌هایش معروف است. به لحاظ فنی این گیاهان، گیاهان همیشگی و حساسی هستند، اما معمولاً پرورش دهندگان و تولید کنندگان بذر این گیاه، آن‌ها را گیاهان سالیانه می‌دانند. حسن یوسف باید در باغچه‌ای روشن و در نور غیر مستقیم خورشید یا در مکانی نیمه آفتابی پرورش داده شود. گونه‌های کم رشد و کوتاه این گیاه (15 تا 30 سانتی م‌تر) حاشیه رنگارنگی در باغچه‌تان ایجاد می‌کند. می‌توانید از گونه بلند آن (تا90 سانتی م‌تر) به عنوان پس زمینه‌ای چشمگیر برای باغچه خود استفاده کنید.
بسیاری از این گیاهان در برابر نور کامل خورشید دوام می‌آورند، اما در صورتی که در سایه پرورش داده شوند رنگ برگ‌ها تیره‌تر خواهد بود. این گیاه در گلدان نیز چهره بسیار زیبا و جذابی دراد.
با جدا کردن سرگل‌ها و چیدن شاخ و برگ‌های آن، این گیاه می‌تواند سال‌ها عمر کند.
این گیاهان عضو خانواده گزنه هستند، ولی آن‌ها را عضوی از خانواده نعناع نیز می‌دانند اما مانند گزنه‌های رایج سوزش آور نیستند.
حسن یوسف در اندازه‌های مختلف فروخته می‌شود. گیاه کوچکی که تازه شروع به رشد کرده، ممکن است در مقایسه با گونه‌های بزرگ‌تر نسبتاً بی‌رنگ به نظر برسد و باعث شود که به سراغ گونه‌های بزرگ‌تر و جذاب‌تر بروید. هرچند ممکن است تصور کنید که گیاه جدیدتان رنگارنگ‌ترین حسن یوسف است، اما قوه نهانی نهال حسن یوسف را دست کم نگیرید! همین که نهال این گیاه به اندازه خاصی رشد کند، رنگ بیشتری به خود گرفته و ویژگی شاخ و برگ‌های آن بیشتر خواهد شد. شدت نوری که گیاه دریافت می‌کند نیز می‌تواند تاثیر مستقیمی بر رنگ شاخ و برگ‌ها داشته باشد. برخی از گونه‌ها ممکن است در نور کم بهترین رنگ را ارائه دهند و برخی دیگر در نور زیاد.
نورهای فلورسنت که در پرورش گیاه به کار می‌رود، ظاهراً رنگ‌ها ی تیره‌تر و جذاب تری به این گیاه می‌بخشد. اگر نیاز فوری به گونه‌های بزرگ‌تر ندارید، بهتر است گونه‌های کوچک‌تر را انتخاب کنید و رشد آن‌ها را تماشا کنید.
پرورش حسن یوسف در خانه
حسن یوسف گیاه خانگی خوبی خواهد بود به شرطی که نور و غذای کافی دریافت کند. بهتر است گیاه‌تان را در مکانی روشن و در خاک دارای زهکشی سریع و خاک گلدان تجاری پرورش دهید. گلدان را هر روز در جایی که چندین ساعت نور روشن دریافت می‌کند (پنجره جنوبی) قرار دهید و برای اینکه برگ‌های آن رنگ خوبی داشته و پر پشت شوند، از نور مصنوعی استفاده کنید. حسن یوسف خودش را با دامنه وسیعی از دما‌ها تطبیق خواهد داد، این گیاه باید در دمای بالای 12. 7 درجه سانتیگراد نگهداری شود اما در دمای بین 21 تا 29 درجه بهترین رشد را خواهد داشت.
خاک گیاه را به طور یکنواخت مرطوب نگه دارید ولی آن را خیس نکنید. هر ماه گیاه‌تان را با کود مایع رقیق شده (مخلوط 50 در صدی) تغذیه کنید. برای جلوگیری از تخم ریزی گیاه شکوفه‌های گل باید کنده شوند (به هر حال سرگل‌ها اهمیتی ندارند). اگر به حسن یوسف اجازه تخم ریزی بدهید، عمرش تمام شده و پژمرده می‌شود.
برای جلوگیری از بلند شدن قد گیاه شاید لازم شود سر گیاه را بزنید. هر زمان که جوانه سر گیاه جدا شود، انرژی گیاه به سمت رشد افقی گیاه منحرف شده و گیاه‌تان پرپشت می‌شود.
حسن یوسف گیاه بادوامی است، بنابراین می‌توانید در صورت نیاز گیاه‌تان را حتی تا سطح خاک نیز هرس کنید.
پرورش حسن یوسف در باغچه
تا زمانی که دمای بیرون حداقل به 10 درجه سانتیگراد نرسیده است، حسن یوسف را نباید بیرون ببرید. اگرچه حسن یوسف معمولاً در نور کامل آفتاب دوام می‌آورد، اما وقتی در بیرون از خانه پرورش داده می‌شوند رنگ برگ آن‌ها در نور نیمه سایه پر رنگ‌تر می‌شود.
این گیاهان را در فاصله 17. 5 سانتی متر از هم و در خاک مغذی، نمناک و خوب زهکشی شده با PH خنثی یا کمی قلیایی بکارید. هر ماه به آن کود مایع همه منظوره (10-10-10) بدهید.
برای پرپشت شدن گیاه وقتی ارتفاع گیاه به 10 تا 15 سانتی متر رسید، ساقه‌های مرکزی را بیرون بکشید و حتماً هنگام مشاهده جوانه گل‌ها، آن‌ها را بکنید. در صورت خشک شدن خاک، برگ‌های آن پژمرده خواهد شد، اما معمولاً بعد از دادن آب به گیاه خیلی زود بهبود می‌یابد. گیاه‌تان را هنگام کشت کاملاً آبیاری کنید و سپس تمام بستر آن را برای حفظ رطوبت مالچ پاشی کنید. مالچ همچنین به گرم کردن و حفظ گرمای خاک کمک کرده و در نتیجه به گیاهانتان کمک می‌کند تا در خانه جدیدشان ثابت شوند.
مواظب شپشک‌های آردآلود (mealy bug)، شته، مگس سفید ونیز حلزون‌ها باشید.
تکثیر حسن یوسف‌های جدید
پرورش حسن یوسف از بذر واقعاً آسان و سریع است. بذرهای این گیا ارزان بوده، به آسانی در دسترس هستند و ظرف تنها 2 هفته جوانه زده و اولین رنگ‌های خود را نمایان می‌کنند. یکی دیگر از مزیت‌های پرورش حسن یوسف به این شیوه این است که هر پاکت گیاه حاوی رنگ‌های بسیار متفاوتی هستند. بذر‌هایی که از تولید کننده‌های مختلف گرفته شده، ممکن است دارای گونه‌های پیوندی مختلف نیز باشد. اگر قصد دارید از حسن یوسف به عنوان گیاه خانگی استفاده کنید، بذر آن را در هر موقع از سال می‌توانید در خانه بکارید. اگر می‌خواهید نهال آن را در باغچه بکارید، باید کشت آن را حداقل 10 روز قبل از اولین یخبندان در خانه شروع کنید تا زمانی که می‌توانید آن در بیرون از خانه بکارید، به خوبی رشد کرده باشد. بذر حسن یوسف بسیار کوچک است. آن‌ها را باید در لایه‌ای از خاک گلدان مرطوب و استریل شده در سینی کم عمق بکارید و سپس با لایه نازکی از خاک لطیف روی آن را بپوشانید. بهتر است برای حفظ رطوبت تا زمان جوانه زدن بذر‌ها این سینی را با یک صفحه شیشه‌ای یا پلاستیکی بپوشانید.
سینی را در مکانی گرم (18 تا 24C) و روشن (نه نور کامل) قرار دهید. وقتی که نهال‌ها به اندازه کافی بزرگ شدند که بتوان به آسانی با آن‌ها کار کرد، باید آن‌ها را جدا کنید و در گلدان‌های مجزا بکارید.
به برگ نهال دست بزنید، هرگز ساقه آن را به دستتان نگیرید!
بعد از سپری شدن تمام خطرهای فصل یخبندان می‌توانید گیاه را بیرون از خانه قرار دهید.
قلمه زدن حسن یوسف
تکثیر حسن یوسف‌های تازه از طریق قلمه زدن، تقریباً به آسانی پرورش این گیاه از طریق بذر است. با قلمه زدن در هر زمانی از سال می‌توانید گونه یکسانی از حسن یوسف مورد علاقه‌تان را خلق کنید. اگر در فصل پاییز قلمه بزیند، قبل از یخبندان کشنده می‌توانید آن را به عنوان گیاه خانگی پرروش داده و ماه‌های زمستانتان را درخشان کنید.
در ماه اسفند یا فروردین چند قلمه بزنید و آن‌ها را پرورش دهید تا وقتی هوا گرم شد به باغچه منتقلشان کنید.
حسن یوسف‌های مسن‌تر معمولاً برگ‌های کمتری دارند و به تدریج کمرنگ می‌شوند. تکثیر از طریق قلمه زنی گام بزرگی در جهت تازه کردن گیاهان پیر‌تر است. قلمه کوچک خیلی زود تبدیل به گیاه بهتری خواهد شد.

نگهداری از گیاهان گوشتی

گیاهان گوشتی به دو دلیل بسیار محبوب‌اند: زیبا هستند و با قدرت زنده ماندن فراوان!

به طور تکنیکی، گیاهان گوشتی گیاهانی با اندامی (اغلب برگ) گوشتی، ضخیم و آبدارند. این گیاهان گوشتی آب را در برگ، ساقه یا ریشه‌های خود ذخیره می‌کنند. این گیاهان برای زنده ماندن در شرایط خشک در سراسر جهان، از آفریقا گرفته تا بیابان‌های آمریکای شمالی خود را تطبیق داده و سازگار نموده‌اند. خوشبختانه برای ما، این مکانیسم انطباقی، یک طیف باور نکردنی از فرم‌های جالب برگ‌ها و اشکال گیاهی مختلف به ارمغان آورده است (برای مثال برگ‌های اشک مانند).
به عنوان یک گروه، گیاهان گوشتی شامل برخی از مهم‌ترین و شناخته شده‌ترین گیاهان، مانند آلوئه‌ورا و آگاو، و بسیاری از گیاهان تقریبا ناشناخته دیگر هستند. کاکتوس‌ها نیز یک زیرمجموعه از گیاهان گوشتی هستند.
مهم نیست که چه نوع گیاه گوشتی را رشد می‌دهید، قوانین بین گونه‌های مختلف بسیار مشابه است. در اینجا قوانین کلی را برای رشد دادن گیاهان گوشتی (آبدار) با کیفیت بالا را ذکر خواهیم کرد:

•    نور
این گیاهان یک پنجره رو به جنوب را ترجیح می‌دهند (نور درخشان خورشید را دوست دارند). برای دانستن این موضوع که سطح نور کافی و درست است یا خیر، برگ‌ها را مشاهده کنید. برخی از گونه اگر به طور ناگهانی در معرض نور مستقیم خورشید قرار بگیرند دچار مشکلی نظیر سوختگی خواهند شد. در این حال برگ‌ها به رنگ قهوه‌ای و سفید در آمده و بافت‌های نرم گیاه تخریب خواهند شد. از سوی دیگر، اگر گیاه‌تان نور کافی در اختیار نداشته باشد، ساقه آن بیش از اندازه بلند می‌شود و همچنین فواصل برگ‌ها نیز از یکدیگر زیاد می‌شود. راه‌حل این است که به گیاه نور کافی رسانده و آن را هرس کنید تا به شکل اولیه خود دربیاید. انواع بسیاری از گیاهان گوشتی (آبدار) در فصل تابستان در خارج از منزل رشد می‌کنند.

•    دما
گیاهان گوشتی (آبدار) در برابر سرما، از آنچه که اغلب مردم تصور می‌کنند، بسیار مقاوم‌تراند. در صحرا نیز، این گیاهان با وجود تفاوت دمایی زیادی که بین شب و روز وجود دارد، در دماهای زیر صفر نیز جان سالم به در می‌برند. در حالت ایده‌آل، گیاهان گوشتی (آبدار) ترجیح می‌دهند درجه حرارت در طول روز بین ۷۰ تا ۸۵ درجه فار‌‌نهایت و در شب بین ۵۰ تا ۵۵ درجه فار‌‌نهایت باشد.

•    آب
گیاهان گوشتی (آبدار) را در تابستان سخاوتمندانه آبیاری کنید. البته بین دفعات آبیاری باید اجازه دهید که خاک گلدان خشک شود اما مراقب باشید به گیاه‌تان کم آب ندهید. در طول زمستان، هنگامی که گیاهان به خواب می‌روند، آبیاری را به یک بار در هر ماه کاهش دهید. آبیاری بیش از اندازه و متعاقب آن پوسیدگی بوته، شایع‌ترین علت نارسایی گیاه است. به یاد داشته باشید، هر چند گیاهی که بیش از اندازه آبیاری شده ممکن است در اولین نگاه چاق و چله و بسیار سالم به نظر برسد؛ با این حال، علت مرگ ممکن است در حال حاضر در زیر خاک و از ریشه گسترش یابد، بدین ترتیب که پوسیدگی از ریشه شروع شده و به بالا گسترش یابد. بنابراین هرگز نباید این گیاهان را غرق در آب کنید. در اینجا علائم آبیاری بیش از اندازه یا کمتر از اندازه را ذکز می‌کنیم.

آبیاری بیش از اندازه

گیاهانی که بیش از اندازه آبیاری شوند نرم شده و تغییر رنگ می‌دهند. برگ ممکن است زرد یا سفید شود یا به کل رنگ خود را از دست بدهد. چنین گیاهی ممکن است دیگر اصلاح نشود اما در این حالت نیز بد نیست آن را از گلدان درآورده و ریشه‌هایش را بازرسی کنید. اگر ریشه‌ها قهوه‌ای و دچار پوسیدگی شده بودند، ریشه‌های مرده را زده و سپس گیاه را در گلدانی با خاک خشک‌تر بکارید یا از گیاه حاضر قلمه گرفته و گیاهان جدیدی را پرورش دهید.

آبیاری کمتر از اندازه

گیاهان گوشتی (آبدار) در طول فصل رشد (بهار و تابستان) آبیاری سخاوتمندانه را ترجیح می‌دهند. گیاهی که به اندازه کافی آبیاری نشده باشد رشد خود را متوقف کرده و شروع به ریزش برگ‌ها می‌کند. همچنین ممکن است لکه‌هایی قهوه‌ای بر روی برگ ایجاد شود.

•    خاک گلدان
گیاهان گوشتی (آبدار) باید در خاکی که بسیار زهکش بوده و برای این گیاهان و کاکتوس‌ها طراحی شده است، رشد کنند. اگر به چنین ترکیب ویژه‌ای دسترسی ندارید، خاک گلدان معمولی را با یک ماده معدنی (غیر ارگانیک) مانند پرلیت مخلوط کنید تا به افزایش هوادهی و زهکشی خاک کمک کنید. این گیاهان به طور کلی دارای ریشه‌های سطحی هستند که درست در زیر سطح خاک متراکم شده و به شکل صفحه‌ای حصیر مانند در می‌آیند.
•    کود
در طول فصل تابستان (فصل رشد)، این گیاهان را مانند سایر گیاهان آپارتمانی تقویت کنید. دادن تقویت‌کننده به این گیاهان را به طور کامل در طول زمستان متوقف کنید.

سینگینیوم (نفتیتیس)

این گیاه برای افرادی که وقت زیادی برای مراقبت و نگهداری ندارند اما می‌خواهند گیاه زیبایی در خانه داشته باشند مناسب‌ترین گزینه است.

گیاه سینگینیوم یک گیاه آپارتمانی مقاوم است که به نام‌های برگ پیکانی یا نفتیتیس نیز شناخته شده است. این گیاه به مراقبت چندانی نیاز ندارد و در عین حال به فضای داخلی خانه‌تان رنگ سبز می‌بخشد.
این گیاهِ نواحی گرمسیری به رشد آهسته و تاک مانند خود؛ هم در گلدان و هم به صورت گیاه آویز به خوبی رشد می‌کند و می‌تواند در صورت غفلت در مراقبتش جان سالم به در ببرد. در صورتی که این گیاه در گلدانش ریشه دوانده باشد و سالم هم باشد، به راحتی می‌توانید آن را با قلمه گرفتن از ساقه‌هایش تکثیر کنید.
با وجود اینکه این گیاه به مراقبت زیادی نیاز ندارد، اما خوب است با مراقبت صحیح به رشد بهتر و سالم‌تر آن کمک کنید.

1. گیاه سینگینیوم (نفتیتیس) را در گلدانی که با خاک زهکش و کود اُرگانیک پُر شده است، بکارید.
2. انواعی که برگ سبز دارند را در نور متوسط تا کم و انواعی که برگ کبود، صورتی یا سفید دارند را در نور درخشان و غیر مستقیم قرار دهید. نور مستقیم موجب سفید شدن کامل برگ‌ها می‌شود.
3. گیاه را آبیاری کنید به طوری که خاک آن مرطوب شود. قبل از اینکه دوباره به گیاه آب بدهید صبر کنید تا روی خاک گیاه کاملاً خشک شود. گیاه وقتی که به آب نیاز داشته باشد اُفت می‌کند و وقتی آب دریافت می‌کند بالا می‌آید و برگ‌ها سفت می‌شوند. آب دادن بیش از اندازه به گیاه باعث پوسیدگی ریشه می‌شود که می‌تواند گیاه را از بین ببرد.
4. دمای اطراف گیاه را بین 15. 5 تا 24 درجه سانتی‌گراد حفظ کنید. این گیاه را در اطراف شومینه  یا هر وسیله گرمایی دیگری قرار ندهید. این گیاه در گلدان یا به صورت آویز در هوای گرم می‌تواند بیرون نگه داشته شود و زمانی که دما به زیر 4. 5 درجه رسید آن را به داخل خانه منتقل کنید. البته این گیاه می‌تواند در دماهای نزدیک به 0 درجه نیز دوام بیاورد اما به عنوان یک گیاه آپارتمانی در دماهای گرم‌تر بهتر رشد می‌کند.
5. در طول فصل رشد این گیاه هر 2 هفته یک‌بار آن را با تقویت کننده عمومی گیاهان تقویت کنید (فصل رشد این گیاه معمولاً شامل فصل‌های بهار و تابستان است). تقویت کردن را در فصل پاییز و زمستان به یک بار در ماه کاهش دهید.
6. هنگام کار با این گیاه دستکش بپوشید تا شیره آن پوست‌تان را تحریک نکند. با یک قیچی تمیز و تیز شاخه‌های گیاه که بیش از اندازه بلند شده‌اند را هرس کنید تا به گیاه‌تان شکلی مرتب و پُرپشت بدهید. در مورد گیاه آویز نیز تمام شاخه‌های بلند شده رونده به جز 5 تا 6 عدد از آنها را کوتاه و هرس کنید؛ بدین ترتیب وسط گلدان آویزتان پُر‌تر به نظر خواهد رسید.
7. گیاه را به طور مرتب به منظور کشف آفاتی چون حشرات لکه مانند، حشرات عنکبوتی شکل و کنه‌ها مورد بررسی قرار دهید. برخی از این آفات مانند نقطه‌های گرد قهوه‌ای رنگ هستند در حالی که برخی دیگر تکه‌ای نخ به نظر می‌رسند. هر دوی این آفات از خود ماده‌ای چسبناک به نام عسلک تولید می‌کنند که این ماده منجر به تولید کپک‌های پودری بر روی برگ‌ها می‌شود (زیرا کپک‌ها از عسلک تغذیه می‌کنند). بنابراین آفات نقطه مانند قهوه‌ای را از روی برگ‌ها پاک کرده و روی برگ‌ها روغن چریش بزنید. آفت پنبه‌ای یا نخ مانند را نیز با محلولی از صابون‌های حشره کش و یا روغن‌های باغبانی از روی برگ‌ها پاک کرده و با قرار دادن ورقه‌های زرد چسبناک در اطراف گیاه‌تان آفات بالغ را به دام بیاندازید. دیدن آفت عنکبوتی ممکن است مشکل باشد اما می‌توان آثار آنها را به صورت تار‌هایی در میان برگ‌ها یا نقاطی قرمز روی برگ‌ها مشاهده کرد. آنها را نیز با کمک محلول‌های تهیه شده با صابون‌های حشره‌کش و همین‌طور روغن‌های باغبانی پاک کنید.

مواردی که برای مراقبت از این گیاه به آنها نیاز دارید:

• گلدان؛
• خاک زهکش؛
• تقویت کننده عمومی گل و گیاه؛
• دستکش؛
• قیچی تیز برای هرس؛
• روغن چریش (دارای خاصیت دور کنندگی آفات است)؛
• صابون‌های حشره کش و روغن‌های حشره کش باغبانی؛

هشدار!
این گیاه ممکن است حساسیت پوستی ایجاد کند و خوردن آن برای حیوانات خانگی و انسان سمی است. این گیاه را دور از دسترس کودکان قرار دهید.