پرورش بامبو

بامبو نماد خوش شانسی است و می‌تواند انرِِِِژی مثبت را برای شما به ارمغان بیاورد پس با پرورش این گیاه شانس را به خانه خود بیاورید.

پرورش گیاه بامبو کار راحتی است. این گیاه، غذای مورد علاقۀ خرسهای پانداست و در کشورهای شرق آسیا و نواحی استوایی می روید. سرعت رشد و پر بار شدن این گیاه در آب و هوای مناسب، حدود 6 متر در یک فصل می باشد.

در حدود چند صد دسته انواع بامبو وجود دارد. اما می توان به طور کلی آنها را به دو دسته تقسیم نمود: انبوه و رونده. نوع دوم، بسیار رونده می باشد زیرا ریشه های خود را تا جایی که می تواند بلند می کند. این گیاه آنقدر ریشه اش را گسترش می دهد که هنگام پرورش باید آنها را محدود نمود.

بامبو به طور گسترده هم در داخل منزل و هم در خارج آن پرورش می یابد. بامبو را داخل گلدانهای بزرگی در پاگردها و یا گوشه و کنار اتاقها قرار می دهند. پیشنهاد می کنیم که از گلدانهای بزرگ برای بامبو استفاده کنید.

بامبو نماد خوش شانسی است. به همین دلیل است که طرفداران زیادی دارد. همچنین نماد شانس در روابط عاطفی خانواده می باشد.

تکثیر

بامبو می تواند از ساقۀ ریشه دادۀ گیاه تکثیر شود. این گباه با سرعت زیاد تکثیر می شود. برای نشا گذاری بامبو، ساقه های ریشه دادۀ آن را خارج کرده و بکارید.

چگونه بامبو را پرورش دهید

انواع سادۀ گیاه به دو دستۀ رونده و انبوه تقسیم می شوند که نشانۀ رشد زیاد این گیاه هستند. اگر می خواهید در فضای محدودی آنها را پرورش دهید، از نوع انبوه آن استفاده نمایید. این نوع برای اماکن و فضاهای محدود بهتر است و اگر بخواهید از آن به عنوان حصار استفاده کرده و یا با آن فضایی را پر کنید، از نوع روندۀ آن استفاده نمایید.

راهنمایی: هنگام انتخاب و خرید بامبو، از خصوصیات آن اطلاعات دقیق بگیرید. زیرا این گیاه انواع بسیار گوناگونی داشته و اندازه، ظاهر، خصوصیات و رشد آن نسبت به فضاهای گوناگون متفاوت می باشد.

فضای مورد نظر برای بامبو را، برای کاشت آن آماده کنید. آن را شخم زده و علفهای هرز آن را بگیرید. چاله ای بکنید و با خاک نرم و مقوی پر کنید. از کودهای شیمیایی یا حیوانی استفاده نکنید، زیرا این عمل ریشۀ گیاه را می سوزاند. ساقه های مورد نظر را  ½2 تا 5 سانتیمتر در عمق خاک بکارید. اگر می خواهید گیاهی که رشد کرده است را در زمین بکارید، از همان قسمتی که در آب قرار داشته در خاک قرار دهید. خاک آن را مرطوب نگاه دارید. هنگامی که گیاه جا افتاد، بین آبیاری ها اجازه دهید که خاک گیاه کمی خشک شود، سپس آبیاری کنید.

راهنمایی: گیاه بامبو در صورت نیاز به آب و احساس تشنگی، خودش اشاره می کند و برگهای آن شروع به جمع شدن می کنند.

گیاه بامبو در محیط کاملاً آفتابی و یا نیمی آفتاب و نیمی سایه رشد می کند. آنها با سایه نیز مدارا می کنند و در حیاطهایی که کاملاً سایه هستند نیز رشد می کنند. خاک مرغوب و رد کنندۀ آب را ترجیح می دهند. ریشه های گیاه از خاک تر دوری می کنند.

ماهی یک بار به خاک آن تقویت کننده اضافه کنید تا سرعت رشدش زیاد شود.

کنترل رشد بی رویۀ گیاه

نوع روندۀ این گیاه، بی رویه رشد می کند. این گیاه آنقدر رشد می کند که بیشتر افراد ترجیح می دهند رشد آن را کنترل کنند. حوضچه ها و نهرهای مصنوعی، محیطی مناسب و بازدارنده برای این نوع گیاه ایجاد می کند. اگر در کنار آن سنگفرش پهن نیز بچینید، از رشد بیش از حد آن جلوگیری خواهد شد. لبۀ کناری آن باید در حدود 60 تا 75 سانتیمتر عمق داشته باشد تا از رشد بی رویه آن جلوگیری کند.

حشرات، آفتها و امراض

در صورت بروز مشکلاتی همچون بیماری، سریعاً با سموم طبیعی و شیمیایی و ضد قارچها، با آنها مقابله کنید.

پوتوس

پوتوس، گیاهی بوته‌ای و همیشه سبز است. در طول تابستان رنگ آن سبز و سفید می‌باشد و ارتفاع آن به 3 متر می‌رسد.

کود دهی

در طول بهار به طور مرتب از کود سرشار از نیتروژن و پتاسیم استفاده کنید تا به رشد و نمو گیاه کمک شود. برای کود دهی هر ۱۵ تا ۲۰ روز، کود را به آب آبیاری اضافه کنید.

آبیاری

این گیاه را به طور مرتب آبیاری کنید و با ۲ تا ۳ لیوان، خاک را عمیقاً مرطوب کنید. همیشه برای آبیاری بعدی صبر کنید تا خاک خشک شود. آب را نباید داخل زیر گلدانی‌‌ رها کنید. زیرا آب راکد باعث ایجاد بیماری‌های قارچی می‌شود.

نور دهی

توصیه می‌کنیم که این گیاه را در مکانی نسبتاً روشن قرار دهید. البته نه در نور مستقیم آفتاب، زیرا نور آفتاب ممکن است به برگ‌های آن آسیب برساند. برای رشد متعادل آن، بهتر است گیاه را در مکانی زیر سایه، که فقط در خنک‌ترین ساعات روز نور آفتاب به آن می‌تابد، قرار دهید. توصیه می‌کنیم این گیاه را در خانه یا گلخانه گرم قرار دهید. وقتی که دما از ۱۵ درجه سانتیگراد بیشتر شد، می‌توانید آن را بیرون بگذارید.

کلیات

این گیاه دارای رشد عرضی است، بنابراین بیشتر به پهنای آن اضافه می‌شود. پوتوس، گیاهی بوته‌ای و همیشه سبز است. در طول تابستان رنگ آن سبز و سفید است. گونه‌های بالغ آن، سایز متوسطی دارند و ارتفاع آن‌ها به ۳ متر می‌رسد.

مراقبت

از آنجا که در اوایل فصل بهار دما در روز افزایش می‌یابد، بهتر است یک مراقبت آینده‌نگر را در پیش بگیرید؛ این کار با استفاده وسیع از حشره‌کش‌ها که باید زمانی باشد که گیاه گل‌داری در باغچه وجود ندارد، میسر می‌گردد. قبل از این‌که جوانه‌ها بیش از حد بزرگ شوند، بهتر است از قارچ‌کش‌ها نیز به مقدار زیاد استفاده کنید تا از پیدایش بیماری‌های قارچی که در صورت افزایش رطوبت هوا به راحتی منتشر می‌شوند، جلوگیری کنید.

نحوه جوانه زدن

این گیاه را گاهی اوقات پوتوس طلایی (golden pothos)، پیچک شیطان (devil's ivy)، تاک نقره‌ای (silver vine) و گیاه پول (money plant) نیز می‌نامند. این گیاه در گلخانه‌ها رایج بوده و پرورش و نگهداری از آن ساده است. حتی یک یا چند جوانه از آن، می‌توانند بدون خاک ریشه بزنند.

دستورالعمل

1. نخست گلدان مورد نظرتان را تهیه کنید – ترجیحاً یک گلدان دارای کفه تخت و بدنه یکنواخت. هنگام انتخاب گلدان به یاد داشته باشید که قرار است آن را پر از سنگ‌های شیشه‌ای کنید. بنابراین گلدانی با شکل و اندازه مناسب گیاه‌تان انتخاب کنید.
2. سپس سنگ‌های شیشه‌ای به رنگ دلخواه‌تان را انتخاب کنید. ریشه‌ها دور این سنگ‌ها رشد خواهند کرد. در حالی که سنگ‌ها را داخل گلدان قرار می‌دهید، جوانه گیاه را در جای خود نگه دارید. در یک گلدان می‌توانید بیش از یک جوانه بکارید. سنگ‌ها را آرام داخل گلدان قرار دهید. آن‌ها گیاه را در جای خود محکم می‌کنند. شاید لازم شود چندین بار این کار انجام دهید تا گیاه در وضعیتی که دوست دارید، قرار گیرد.
3. سپس مطمئن شوید که آیا از چیدمان گیاه راضی هستید یا خیر و گلدان را با آبی که نه خیلی گرم و نه خیلی سرد باشد، پر کنید. سعی کنید دمای آب با دمای محیط یکسان باشد تا به گیاه شوک وارد نشود.
4. این گیاه خانگی را جلوی دید گذاشته و منتظر رویش ریشه‌هایش باشید. پس از رویش ریشه‌ها می‌توانید گیاه را در گلدان بکارید یا اگر دوست داشتید آن را داخل گلدان (شیشه‌ای) پر از سنگ‌تان نگه دارید.

داغداغان

داغداغان درختی است برگ‌ریز از راستهٔ گل سرخ از تیرهٔ شاهدانگان جنس داغداغان‌ها† که می‌تواند میان ۲۰ تا ۲۵ متر ارتفاع پیدا کند.

داغداغان بیشتر به عنوان یک گیاه زینتی کاشت می‌شود زیرا در برابر آلودگی هوا مقاوم است و طول عمر زیادی دارد.رویشگاه داغداغان مناطق سنگلاخی و باغچه‌ها و ایوان‌های طبیعی است. این درخت در آبخیزداری و ایجاد پوشش در نقاط سنگلاخی کاربرد دارد. کشت داغداغان موجب ایجاد امنیت در برابر خطرات سیل، فرسایش خاک و ریزش کوه و غیره می‌شود.

در ایران باستان از درخت داغداغان برای نشانه‌گذاری محل اموال زیرخاکی استفاده می‌شده‌است.این درخت در فرهنگ ترکمن، مقدس و محترم است. ترکمن‌ها چوب آن را به شکل خاص تراشیده و به گردن کودک می‌آویزند تا چشم نخورد. نقش داغداغان هم برای جلوگیری از "نظر خوردن" در فرش ترکمنی بافته می‌شود.به نقل از لغتنامه دهخدا، در گویش اصیل شمیران تهران به درخت داغداغان «ته» و در گویش مردم دیلمستان به داغداغان تادانه می‌گویند

گذری بر پرورش گیاهان زینتی

باغبانی و کشت و کار یکی از مفرح‌ ترین فعالیت‎ هایی است که می‌ توانید در تعطیلات خود از آن لذت ببرید.

می‌توان گیاهان زینتی سالیانه را که پرورش و مراقبت از آن‌ها کار ساده‌ای است، در سبد آویز، گلدان سفالی یا حاشیه باغچه پرورش داد. هر سال گل‌های خود را عوض کنید و برای دست‌یابی به نتایج خوب از راهنمایی‌های ما استفاده کنید.

کشت از بذر 

اگر عجله ندارید، شروع کشت گیاهان زینتی از بذر ساده‌تر است. تنها کاری که باید انجام دهید این است که یک گلدان 5/7 سانتی‌متری را از کمپوست قلمه‌زنی پر کنید و بعد دستور العمل کشت مربوط به گونه گیاهی مورد نظر را دنبال کنید - برخی از گیاهان را باید با کمپوست پوشاند در حالی که برخی دیگر را باید روی سطح کمپوست‌‌ رها کرد. می‌توانید برای جوانه‌زدن سریع‌تر بذرها، آن‌ها را در دستگاه جوانه‌زنی (heated propagator) قرار دهید و یا رویشان را با نایلون بپوشانید و در کنار پنجره قرار دهید. خیلی زود شاهد رویش جوانه‌ها خواهید بود. کشت برخی از بذر‌های کوچک‌تر، مانند بذر گیاه بگونیا (بغونیا)، نیاز به مهارت دارد و بهتر است نشاء آن را خریداری نمایید.

نکاتی مهم در خرید گیاهان تزئینی

جوانه‌ها

اگر طرح بزرگی برای گیاهان زینتی دارید، می‌توانید نهال‌های کوچک را از شرکت‌هایی که سفارش شما را از طریق پیک انجام می‌دهند، تهیه کنید. بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ بذر در سینی‌های پر از کود کاشته می‌شوند و از آنجایی که این بذر‌ها بسیار تنگ هم قرار دارند، نهال‌ها را باید از آن جدا کرده و در گلدان‌های کوچک یا با فاصله در سینی کاشت بذر قرار دهید تا فضای کافی برای رشد داشته باشند.

نشاء‌ها

نشاء‌ از جوانه بزرگ‌تر است و در روشی که در ایران به‌ تازگی به‌ کار گرفته می‌شود، در سینی‌های حاوی سلول‌های «v» شکل کشت می‌شوند. این گیاهان که در اندازه‌های مختلفی موجود هستند، شامل: نشاء‌های کوچک (mini-plug) که باید قبل از کشت در محیط بیرون، آن‌ها را ابتدا در گلدان‌های بزرگ‌تری قرار داد و نوع دیگر به نام نشاء درشت (jumbo plug) که می‌توان آن‌ها را به‌طور مستقیم در ظروف کشت گیاه یا خاک کاشت. نشاء‌هایی که دارای کیفیت مرغوبی هستند، باید هنگامی که به دست شما می‌رسند، مرطوب بوده، برگ‌های سبز و سالمی داشته باشند و ریشه آن‌ها از ته هر سلول بیرون زده باشد.

گلدان و سینی 

گیاهان زینتی بطور رایج در گلدان‌های مجزا و سینی عرضه می‌شوند. گیاهانی که در گلدان عرضه می‌شوند، گران هستند اما گیاهانی که در سینی‌ای با تعداد زیادی گیاه عرضه می‌شوند، به‌نسبت ارزان هستند. از آنجایی که این گیاهان با هم در یک کود رشد می‌کنند، هنگامی که می‌خواهید آن‌ها را در گلدان‌های مجزا قرار دهید، ممکن است ریشه‌های‌شان آسیب ببیند. اگر این گیاهان در بسته‌های سلولی کشت شده باشند، هر کدام سلول رشد مستقلی دارند و برای همین هنگام جدا کردن و کشت آن‌ها در گلدان، ریشه آن‌ها آسیب نخواهد دید.

کشت در محیط بیرون 

جوانۀ اکثر گیاهان زینتی در شرایط آب و هوایی گرم رشد نموده‌اند. این گیاهان باید قبل از کشت در محیط خارج با آب و هوای جدید خود خو بگیرند. به همین منظور قبل از کشت گیاهان، آن‌ها را در محفظه‌ای که برای پوشش گیاهان استفاده می‌شود (unheated porch) قرار دهید. برای کشت آن‌ها، حفره‌ای به اندازۀ توپِ ریشه (rootball) در خاک یا کود ایجاد کنید. گیاهان را در آن بکارید و به آن‌ها آب بدهید. توجه داشته باشید که سطح کود باید درست پایین‌تر از سطح خاک باشد.

مراقبت‌های بعد از کشت

در فصل تابستان هر روز به گل‌های‌تان آب بدهید – گیاهانی که در ظروف یا سبدهای آویز قرار دارند ممکن است در آب و هوای خشک 2 بار در روز به آب نیاز داشته باشند.

به ظرف آبیاری خود مواد مغذی مایع اضافه کنید و هفته‌ای یک بار با آن به گیاه آب بدهید.

گیاهان پژمرده را از گیاهان زینتی تابستانی و زمستانی جدا کنید تا ظاهر مرتبی داشته باشند و به رویش گل‌های جدید کمک کرده باشید.

ارکیدۀ سیمبیدیوم

آیا دوست دارید با یک گل باستانی آشنا شوید؟ سیمبیدیوم، از 2500 سال پیش تا کنون کشت می شده است!

طبق اسناد موجود این گل از ۵۰۰ قبل از میلاد در زمان کنفوسیوس، یعنی ۲۵۰۰ سال پیش، در چین پرورش می‌یافت.

نحوۀ کشت آن بسیار آسان است و با رعایت برخی اصول گل‌کاری، هر سال گل می‌دهد.

این گیاه دارای شبه پیاز (پیاز کاذب) و همچنین برگ‌های بسیار درازی است. از اعماق این شاخ و برگ‌های زیبا، گل‌هایی با شاخۀ محکم و بلند، معمولاً به حالت مستقیم و در برخی گونه‌ها با حالتی افتاده می‌رویند.  

رطوبت و دما

سیمبیدیوم (Cymbidium) می‌تواند از گرمای بسیار زیاد تابستان (بین ۱۰-۱۸ درجه سانتی گراد) تا دمای خنک و ملایم شب را تحمل کند. هوای سرد (حتی تا ۲- درجه سانتی گراد) برای چند ساعت در شب نمی‌تواند به گیاهی که به این آب و هوا خو گرفته است، آسیبی برساند. اما همین که غنچه یا گل بدهد، نباید در دمای زیر ۱ درجه سانتی‌‎گراد قرار گیرد. به طور کلی این گیاه همیشه باید از یخ زدگی محافظت شده و رطوبتش بین ۵۰ تا ۷۵ درصد باشد.

جریان هوا

جریان خوب هوا برای رشد این گیاه لازم است. گلخانه را هر زمان که شرایط آب و هوایی اجازه بدهد، تهویه کنید. همچنین بهتر است برای به جریان انداختن هوای گلخانه از یک پنکۀ قوی استفاده کنید. با این روش گیاهانی که رو به بیرون ایستاده‌اند، بهتر تهویه می‌شوند.  

نور

در صورتی که سیمبیدیوم را در گلخانه پرورش می‌دهید، باید توجه کنید که این گیاه در طول تابستان به ۵۰% تا ۶۰% سایه نیاز دارد تا از سوختن برگ‌ها یا از قرار گرفتن آن در سایۀ بیش از حد، جلوگیری شود. اگر در این فصل آن‌ها را بیرون از منزل پرورش می‌دهید، آفتاب صبح زود برای آن‌ها خوب است؛ اما باید سایه بانی در برابر نور زیاد خورشید برای آن‌ها فراهم کنید. سیمبیدیوم شما از نور خورشید صبح و غروب بیشترین بهره را می‌برد، اما در برابر نور داغ میان روز به محافظت احتیاج دارد. برگ‌های سبز این گل با سایۀ زرد نشان می‌دهند که گیاه می‌تواند از حداکثر نور خورشید استفاده کند و برگ‌های سبز تیرۀ آن نشان می‌دهند که به آفتاب زیادی نیاز ندارد.

آبیاری

هرگز اجازه ندهید که خاک گل خشک شود و همیشه آن را مرطوب نگه دارید. معمولاً یک بار درهفته آب دهی کافی است، اما در روز‌های گرم تابستان شاید لازم باشد که دو بار در هفته نیز به آن آب بدهید. سعی کنید قبل از اواسط روز به آن آب بدهید تا از رویش جوانه‌های جدید جلو گیری نکند. هر وقت که ممکن بود از آب باران برای این کار استفاده کنید.

کود دهی 

بعد از هر چهار بار آب دهی، خاک گل را با آب باران خالص پر کنید. از ماه بهمن تا تیر از کودهای دارای مقادیر زیاد نیتروژن (۹-۹-۲۵) و از ماه شهریور تا دی از کود دارای مقدار نیتروژن پایین (۲۵-۲۵-۶) استفاده کنید. یک بار در ماه هم به ازای هر گالون آب، یک قاشق چای خوری کود بریزید.

بهترین زمان تعویض گلدان و جداکردن سیمبیدیوم (Cymbidium)، بین آخر بهمن تا آخر اسفند است. به‌طور کلی اگر گیاهان در ظرف قرار داه شوند، بهتر رشد خواهند داشت. اگر گیاهان شما آنقدر رشد کرده‌اند که در گلخانه جا نمی‌شوند و فکر می‌کنید که باید آن‌ها را جدا کنید، با استفاده از یک قیچی استریل، هر بخش گیاه را طوری که حداقل ۳ پیاز داشته باشد، از ساقۀ زیرزمینی آن ببرید. ساقه‌های جداشده را با استفاده از خاک پیت (خاک تورب دار) و بارک (پوست درخت) بکارید. حداقل تا سه هفته به آن آب ندهید. فقط برای جلوگیری از خشک شدن برگ‌ها، پیاز و خاک آن را با اسپری دستی نمناک کنید.

مراقبت های مهم از سیمبیدیوم

1. وقتی که سیمبیدیوم (Cymbidium) خود را دریافت کردید، اول از همه برای آنجایی تعیین کنید و تا حدی که می‌توانید خیلی کم جای آن را عوض کنید.
2. وقتی گیاه به آب و هوای خاصی عادت کرد، اگرجای آن را عوض نکنید، سالم‌تر خواهد ماند.
3. بعد از دریافت گل ۱۲ - ۱۰ روز به آن آب ندهید. پس از اولین آب دهی، یک بار در هفته به آن آب بدهید. پس از اتمام کار و قبل از قرار دادن آن در گلدان تزئینی، دقت کنید که همۀ آب اضافی از ته گلدان بیرون آمده باشد.
4. خمیدگی و حالت تقریباً افتاده دربرگ و ساقۀ تمامی گیاهان طبیعی است. این امر در سیمبیدیوم نیز طبیعی بوده و به هیچ وجه عمر گل را کوتاه نمی‌کند.

روناس

روناس (نام علمی: Rubia tinctorum) گیاهی است که به حالت خودرو در مناطق مدیترانه، در شمال آفریقا و بعضی مناطق آسیا می‌روید.

ساقه این گیاه پوشیده از خارهای ریز می‌باشد و ارتفاع آن تا حدود دو متر می‌رسد. روناس با استفاده از خارهای ریزی که دارد به دیوار و درختان می‌چسبد و بالا می‌رود.برگهای آن بیضی، نوک تیز و دراز بوده که به صورت گروهی و به شکل چتر از کنار ساقه بیرون می‌آید. گلهای روناس کوچک و به رنگ زرد مایل به سبز می‌باشد. میوه آن گوشتی و به رنگ تیره‌است. ریشه آن به نام روناس معروف است به رنگ قرمز تیره و به صورت دراز، باریک و استوانه‌ای می‌باشد. دارای طعمی تلخ و گس بوده و قسمت مهم این گیاه از نظر طبی بشمار می‌آید. از ریشه روناس در قدیم برای رنگرزی پارچه و نخ استفاده می‌شده‌است.

ترکیبات شیمیایی

ریشه روناس دارای ماده‌ای رنگی به نام جوهر روناس می‌باشد که برای رنگرزی بکار می‌رفت ولی بعد از اینکه توانستند این ماده را به طریقه شیمیایی تهیه کنند کشت آن برای تهیه آلیزارین متوقف گردید.

خواص داروئی

روناس از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است.باز کننده گرفتگی‌ها در بدن است.ادرار آور است و حبس‌البول را درمان می‌کند.برای معالجه بیماری فلج آن را با عسل مخلوط کرده و به بیمار بدهید.ترشح شیر راز یاد می‌کند.درد سیاتیک را رفع می‌کند.یبوست‌های سخت را معالجه می‌کند.اشتهاآور است.قاعده‌آور است.خارش پوست را برطرف می‌کند بدین منظور می‌توان از ضماد استفاده کرد و یا اینکه جوشانده آن را در وان حمام بریزید و مدتی در آن استراحت کنید.اوره خون را پائین می‌آورد.جوش خوردن استخوان شکسته را تسریع می‌کند.تورم را در بدن از بین می‌برد.از کمپرس جوشانده روناس برای رفع بیماریهای پوستی استفاده کنید.

طرز استفاده

دم کرده: یک قاشق مرباخوری ریشه خرد شده روناس را در یک لیوان آب جوش ریخته، بگذارید به مدت ۱۰ دقیقه دم بکشد. مقدار مصرف آن نصف فنجان سه بار در روز است. جوشانده روناس: ۱۰ گرم ریشه روناس را در یک لیتر آب ریخته و بگذارید برای مدت ده دقیقه بجوشد. این جوشیده را در وان حمام بریزید و برای رفع بیماریهای پوستی در آن استراحت کنید.زیان‌ها: همانطور که گفته شد روناس ترشح ادرار را زیاد می‌کند و فشار آن را بالا می‌برد بنابرین ممکن است در اثر استفاده زیاد ایجاد خون در ادرار کند و در اینصورت بهتر است که روناس با کتیرا خورده شود.در طب سنتی کرمانشاه روناس ( رینیاس در کردی) با زرده تخم مرغ کردی به شکل ضماد برای شکستگی استخوان همراه با آتل به مدت سه روز استفاده می‌شود

کاتالیا

این گونه از ارکیده که به گلِ سینه نیز معروف است، به خاطر مراقبت آسان، گزینۀ مناسبی برای نگهداری در آپارتمان می باشد.

کاتالیا منسوب به ویلیلم کاتلی، باغبان قرن نوزدهم میلادی است؛ او یکی از اولین افرادی بود که مجموعه‌ای از ارکیده‌های غیر بومی را پرورش داد. این گونه ارکیده، «گل سینه» نیز نام دارد. کاتالیا یکی از رایج‌ترین ارکیده‌هایی است که پرورش داده می‌شود و نحوه کشت آن، مبنای کشت سایر ارکیده‌ها نیز می‌باشد. اطلاعات زیر، راهنمای عمومی برای کشت کاتالیا‌های همگون است:

کاتالیا مانند سایر ارکیده‌های کشت شده، گیاهی هوازی است، به همین دلیل دارای اندام‌هایی به نام پیاز کاذب برای ذخیره آب می‌باشد و ریشه‌هایی بزرگ و گوشتی، پوشیده از لایه اسفنجی و ویلامن نگهدارندۀ آب، دارد. ریشه‌های این گل معمولاً در فاصله میان هر آب دهی، خشک هستند و باید در محیطی پر منفذ و با زهکشی مناسب کشت شوند.

نور

یکی از عوامل مهم کشت و گل‌دهی کاتالیا چه در خانه و چه در گلخانه، نور است. گیاهان باید در معرض نور درخشان خورشید قرار گیرند، اما منظور ما نور مستقیم ظهر نیست. بدین معنی که در خانه؛ کنار پنجره شرقی، غربی یا جنوبیِ که دارای سایه‌بان (مانند پرده) باشد و در گل خانه، ۳۰ تا ۵۰ % نور کامل خورشید کافی می‌باشد. برگ‌ها باید به رنگ سبز متوسط باشند.

دما

دمای توصیه شده ۱۳ و ۱۶ درجۀ سانتی‌گراد در شب و ۲۱ تا ۳۰ درجۀ سانتی‌گراد در روز است. شب هنگام دمای نهال این گیاه باید ۲ تا ۴ درجه بالا‌تر باشد. اختلاف دمای روز و شب (بویژه برای گل‌های بالغ) بین ۴ تا ۸ درجه توصیه می‌شود. این گیاه در صورت افزایش رطوبت، جریان هوا و سایه می‌تواند دمای بالای روز را تحمل کند.

آب‌دهی

آب‌دهی باید به دو شیوه انجام شود: آب ریختن در گلدان یا ایجاد رطوبت در هوا. آب دهی در گلدان مشروط به رعایت ضوابط خاصی است: اندازه و نوع گلدان، دما، نور و غیره. خاک گل‌های بالغ کاتالیا باید قبل از آب دهی مجدد، کاملاً خشک باشد. نهال‌ها به رطوبت دائمی بیشتری نیاز دارند. گلدانی را که در آن گل کاشته‌اید، وزن کنید و گلدان خالی هم اندازۀ آن را هم وزن کرده و وزن آن‌ها را مقایسه نمائید تا ببینید آیا گیاه شما نیاز به آب دارد یا خیر. مداد تیزی را در خاک فرو کنید، اگر به راحتی داخل آن رفت، می‌تواند نشانۀ مرطوب بودن خاک باشد. اگر مطمئن نیستید، بهترین کار این است که یک یا دو روز تا زمان آب‌دهی صبر کنید. گیاهانی که دارای رشد فعالی هستند، بیشتر از گیاهانی که در حال استراحت هستند، نیاز به آب دارند. آب زیر ۱۰ درجۀ سانتی‌گراد ممکن است به گیاه آسیب رسانده و خاک را نرم کند.

رطوبت

کاتالیا به رطوبت نسبی بین ۵۰ تا ۸۰ درصد نیاز دارد. در خانه هم می‌توانید این شرایط را فراهم کنید: گیاه را در سینی شن که آن را با آب پر کرده‌اید، قرار دهید به گونه‌ای که گیاه بالا‌تر از آب باشد. اسپری کردن گل در صبح، فقط مناسب مناطق با آب و هوای خشک است. هوا همیشه باید در اطراف گل جریان داشته باشد (به خصوص در مناطق دارای رطوبت زیاد و سرد)، تا از ایجاد قارچ و بیماری‌های باکتریایی جلوگیری کند. در گلخانه نیز می‌توان با خیس کردن کف گلخانه رطوبت ایجاد کرد. سرد سازی با تبخیر، هوا را خنک و رطوبت را افزایش می‌دهد.

کود

کود دهی باید به طور منظم انجام شود و می‌بایست از کودِ دارای نسبتِ بالای نیتروژن یا نسبت مشابه آن (از پوست صنوبر) استفاده شود. گهگاه از کودِ دارای فسفر زیاد یا تقویت کنندۀ گل دهی استفاده کنید تا جوانه‌هایی قوی و گل‌هایی سالم داشته باشید. گیاهان دارای رشد فعال، هر دو هفته یک بار به کود نیاز دارند، در غیر این صورت یک بار در ماه این کار را انجام دهید. در هر بار آب‌دهی می‌توانید کود را از یک چهارمِ محلول توصیه شده بریزید. هر ماه یک بار با فشار به گل آب بدهید تا از جمع شدن نمک‌های کود جلوگیری کنید.

تعویض گلدان

تعویض گلدان زمانی لازم است که :

1. ریزوم‌ها یا ساقه‌های زیر زمینی از لبه گلدان بیرون زده باشند.
2. گلدان ترک برداشته یا زهکشی خوبی نداشته باشد (معمولاً بعد از ۲ یا ۳سال).

 بهترین زمان تعویض گلدان:

1.  قبل از رویش ریشه‌های جدید از ساقه زیر زمینی.
2.  بعد از گل‌دهی.
3. در فصل بهار.

گل‌های بالغ کاتالیا معمولا در گلدان متوسط و نهال آن در گلدان کوچک، پرورش داده می‌شوند. زمانی که گل دارای ۶ پیاز کاذب و بالغ شد، باید در یک گلدان بزرگ‌تر قرار داده شده و تقسیم نیز نشود. در صورت تقسیم گیاه هر قسمت باید دارای ۳ تا ۵ پیاز باشد. گلدانی را انتخاب کنید که ۲ تا ۳ سال برای رشد آنجا داشته باشد. مخروطی از خاک را ته گلدان قرار دهید، ریشه‌های فرسوده را ببرید و ریشه‌های محکم و شاداب را روی این مخروط پخش کنید. تقریباً تا اواسط گلدان را با خاک پر کنید و سپس اطراف ریشه‌ها را با خاک پر کنید، خاک را محکم فشار دهید و در صورت نیاز یک چوب در آن قرار دهید. برای مدتی گیاه را مرطوب، در سایه و با ریشۀ خشک نگه دارید تا ریشه‌های جدید برویند. محلول ویتامین B۱ می‌تواند به رویش ریشه‌های تازه کمک کند.