این مطلب کاملی در مورد بادام میباشد برای خواندن ادامه به ادامه مطلب بروید
تکثیر :
تکثیر بادام از طریق بذر، پیوند روی پایه های انتخاب شده بادام، هلو یا
آلوچه، و توسط ریزازدیادی امکانپذیر است. تکثیر رویشی بادام توسط قلمه خیلی
مشکل است و مورد استفاده قرار نمیگیرد. دماوندی و کوزاکونان(1970) موفق
شدند بوسیله ی قلمه چوب سخت از یک همگروه از کولتیوار مارکونا تا 40% ریشه
زایی داشته باشند. در کولتیوارهای دیگر ریشه زایی بین 0 تا 15% بوده است.
تکثیر توسط بذر:
تا اواخر قرن هجدهم تکثیر بادام توسط بذر تنها روش مورد استفاده بود.
امروزه هنوز در کشورهایی مانند یونان،مراکش،افغانستان و بعضی از نقاط ایران
از این روش استفاده میشود. روش ازدیاد به وسیله ی بذر برای یافتن
اکوتیپهای جدید مفید است ولی بعلت اینکه بادام هتروزایگوس میباشد و ر نتیجه
در نتایج تفرقه صفات وجود دارد، برای ازدیاد مناسب نیست.
در مناطق نیمه خشک و در خاکهایی که حاصلخیزی کمتری دارند،کاشت بذر مستقیما
در مزرعه یا در خزانه صورت میگیرد. معمولأ زمان کاشت در پاییز است و 3 هسته
را در سوراخهایی به عمق 10-8 سانتیمتر قرار میدهند .هسته ها را قبل از
کاشت به مدت 24 ساعت در آب میخیسانند. در پاییز سال بعد عمل پیوند جوانه را
بر روی بهترین گیاه انجام میدهند و یا اینکه ممکن است در زمستان پیوند
شاخه بزنند.
در کشت بذر برای تهیه ی پایه از بذور تازه سال جاری استفاده میشود. قوه
نامیه بذر بادام معمولأ بعد از 5-4 ماه و در مورد هلو بعد از 6-5 ماه کاهش
یافته و در کمتر از یک سال از دست میرود. بذرها قبل از جوانه زنی نیاز به
یک دوره سرما دهی مرطوب دارند. برای این کار بذور را به طور مخلوط با شن
استریل یا ورمی کولیت مرطوب در داخل کیسه های پلاستیکی قرار داده و به مدت
3-2 ماه برای بادام و 6-5 ماه برای هلو در درجه حرارت 3-2 درجه نگهداری
میکنند. بذرها در بهار در خزانه کاشته میشوند. درجه حرارت پایه بادام پایین
است و در حرارت بین 2 تا 4oc جوانه میزند. گیاهان حاصله معمولأ رشد خوبی
دارند و میتوانند در خرداد ماه پیوند شده و در پاییز به زمین اصلی منتقل
شوند. گیاهان کوچکتر و یا پیوندهایی که نگرفته اند میتوانند در پاییز همان
سال یا در بهار سال بعد پیوند شوند. وقتی بذور بطور مستقیم در پاییز کاشته
میشوند،سرما دهی مرطوب بطور طبیعی اتفاق می افتد. این گیاهان معمولأ در
پاییز بعد برای پیوند آماده اند و گیاهان کوچکتر میتوانند در بهار بعد
پیوند شوند.
تکثیر بوسیله ی پیوند:
متداولترین نوع پیوند برای درختان جوان پیوند جوانه میباشد. پیوند اسکنه
برای درختان مسن بهتر نتیجه میدهد. از پیوند شاخه کمتر استفاده میشود.
همچنین از پیوند لوله ای نیز به ندرت استفاده میشود. پیوند جوانه در هر
کدام از فصول پاییز ، بهار و تابستان امکانپذیر است. پیوند در ارتفاع 10
سانتیمتری زمین در خزانه و 40-30 سانتیمتری در مزرعه انجام میشود. پیوند
جوانه پاییزه با استفاده از جوانه های گرفته شده از وسط یا پایین شاخه های
تازه انجام میشود. آبیاری چند روز قبل از پیوند ، جدا شدن پوست را تسهیل
میدهد. به محض شروع رشد در بهار، پایه ها از بالای محل پیوند قطع میشوند و
در پاییز گیاهان برای انتقال از خزانه آماده میشوند. زمان پیوند پاییزه
تحت تاثیر نوع پایه می باشد.بدین معنی که اگر پایه بادام است،به علت اینکه
شیره نباتی در بادام خیلی دیر از جریان می افتد،پیوند در نیمه دوم پاییز(
در صورتی که شرایط آب و هوایی و مقدار حرارت محل اجازه دهد) صورت میگیرد.در
حالیکه اگر پایه آلو یا گوجه است عمل پیوند را میتوان خیلی زود انجام داد،
یعنی از اوائل ماه دوم تابستان شروع به پیوند کردن نمود.
پیوند جوانه بهاره زمانی که پیوندهای پاییزه نگیرند انجام میشود. برای این
کار از جوانه های روی شاخه های جمع آوری شده در زمستان و نگهداری شده در
کیسه های پلاستیکی در دمای ۳-۲oc استفاده می شود. در پیوند بهاره، پایه
ها دو هفته بعد از پیوند سر برداری شده و می توانند در پاییز به محل اصلی
انتقال داده شوند. پیوند بهاره همچنین ممکن است در مناطق با فصل رشد طولانی
انجام شود. این عمل میتواند بر روی گیاهان حاصله از بذرهایی که در بهار
سال قبل جوانه زده اند انجام گیرد.بنابراین به علت رشد سریع بادام، تولید
درخت پیوندی در طی مدت کوتاهی امکانپذیر است.
ریز ازدیادی:
پایه یGF677 یکی از اولین پایه های بادام است که توسط ریز ازدیادی تکثیر
شده و هنوز در اروپا بطور وسیعی با استفاده از این روش ، با امکانات کم
سالیانه 7 تا 8 میلیون گیاه تکثیر میشود.امکان تکثیر ارقام نیز از این طریق
وجود دارد. ارقام ferragnes ,tuono, fascionello نتایج رضایت بخشی را از
نظر تولید ریشه در شرایط درون شیشه ای و سازگار شدن با شرایط بیرون نشان
داده اند. با اینحال هنوز اطلاعات کافی در مورد عکس العمل ارقام ریشه دار
شده در شرایط درون شیشه ای در مزرعه وجود ندارد.
پایه ها:
امکان پیوند بادام روی پایه های بادام ،هلو ،آلو و گوجه وجود دارد. در
ایران برای پایه بیشتر از بذر نوعی بادام شیرین که دارای پوست سفت، موسوم
به بادام سنگی است استفاده میشود. این نوع بادام درختانی قوی و مقاوم به
خشکی و سرما ایجاد میکند. با اینحال در زمینهای تحت آبیاری و زمینهای مرطوب
و کم عمق به ترتیب پایه هلو و گوجه یا آلو ترجیح دارد.
در کشور های خارجی هنوز از پایه ی بادام شیرین یا تلخ بعلت مقاومت شان به
خشکی ،خاکهای آهکی و کلروز ناشی از کمبود آهن ، و عمر طولانی آنها استفاده
میشود.این پایه ها همچنین نسبتا مقاوم به شوری و خشکی و کلروز بوده، اما
ریشه این پایه ها به چندین بیماری خاکزی ، بخصوص در شرایط آبیاری حساس است.
در شرایط خنک تر و مناطق تحت آبیاری ،از دانهالهای هلو به عنوان پایه
استفاده میشود. این پایه دارای قدرت یکنواخت تر بوده و دوامش در حین انتقال
بیشتر ، اما به خشکی و کلروز حساستر می باشد. در آمریکا ، بذور رقم نماگر
که دارای پوست نازکتر بوده و به نماتد مقاوم می باشد و رقم لول که
دانهالهای یکنواخت به وجود می آورد ، استفاده میشود. در فرانسه GF305 مورد
استفاده قرار میگیرد، هر چند این رقم به Agrobacterium tumefaciens و
نماتد گره ریشه حساس میباشد. به طور کلی پایه های هلو به ویروسها که باعث
نگرفتن پیوند و کاهش عمر گیاه میشوند حساس بوده و به آهک مقاومت کمتری
دارند.
لطفا به ادامه مطلب بروید
این مطلب بسیار کاملی در مورد کاشت تا برداشت درخت پسته میباشد
احداث باغ
ـ خصوصیات خاک:
کشت پسته در رده های مختلفی از خاک با موفقیت انجام می شود. در مناطق پسته
کاری ایران بافت شنی لومی که یک باقت متوسط می باشد بهترین محصول را تولید
مینماید. همچنین در بافتهای سنگین تر خاک مثل لوم ـ روسی ـ سیلتی و حتی لوم
ـ رسی مصحول مناسبی تولید شده است. وجود زهکش های طبیعی همانند یک لایه
شنی در عمق بیش از 2 متر از سطح خاک، میتواند سنگینی بافت را جبران نماید.
مناسبت ترین خاک برای کشت و پرورش پسته از نظر عمق، خاکهایی عمق همراه با
بافت یکنواخت میباشد. وجود خاک کم عمق و یا سخت لایه، باعث میشود که
قسمتهای هوائی و زیرزمینی درخت، کوتاه مانده، در نتیجه باروری و عملکرد آن
بطور محسوسی کاهش یابد. درختان پسته در شرایط ماندآبی رشد مناسبی ندارند.
ـ کیفیت آب:
در مورد ارزیابی کیفیت آب آبیاری 4 مورد مهم را باید در نظر گرفت:
1-در صورتیکه EC آب آبیاری کمتر از 7/0 دی زیمنس بر متر(ds/m) بوده و SAR آن کمتر از 5/3 باشد، کاربرد آبی هیچگونه محدودیتی ندارد.
2- در صورتیکه EC آب از 2 دی زیمنس بر متر (ds/m) بیشتر باشد، سبب تجمع
املاح و پیدایش و توسعه خاکها می شود و قلیا می شود. به این دلیل استفاده
از چنین آبهایی محدودیت ایجاد میکند.
3- آب آبیاری که SAR آن از 7 بیشتر باشد، سبب کاهش نفوذ آب در خاک میشود.
در این حالت ، عدم تعادل بین سدیم محلول با کلسیم و منیزیم موجب پراکندگی
ذرات، سله بستن و گرفتن خلل و فرج خاک خواهد شد.
4- اگر مقدار بر آب آبیاری از 7/0 تحت در میلیون و کلر آن از 3 میلی اکی
والان در لیتر متجاوز کند، سبب تجمع این دو عنصر میشود. این تجمع باعث
ایجاد مسمومیتهای خاصی در پسته میگردد.
ـ نمونه برداری از خاک و آب:
بهتر است که نمونه برداری قبل از احداث باغ و یا در حین آن انجام شده و
نمونه برداریهای مداوم نیز در سالهای اولیه ایجاد باغ، برای شناسایی و
تشخیص میزان عناصر و شرایط شوری و دفع مشکلات آن صورت گیرد. زیرا در این
حالت کنترل و املاح مشکلات بسیار آسانتر بوده و هزینه یا خسارت کمتری برای
باغدار به همراه خواهد داشت. تهیه نمونه ای آب و خاک باید به نحوی انجام
شود که نماینده واقعی محل باشد.
ـ تهیه نمونه خاک:
نمونه برداری باید در یک زمان معین و مداوم، با توجه به روش آبیاری و تا
عمق2 -5/1 متری در اعماق 200-160-120-80-40 سانتیمتر از سطح خاک انجام
گیرد. در محل انتخاب شده جهت نمونه برداری، نباید تخلیه موادی مثل کود
حیوانی، مصالح ساختمانی و... صورت گرفته باشد.
در صورتیکه زمین شکل هندسی داشته باشد، قطرهای آن را بطور تقریبی رسم
نموده، سپس از محل تلاقی آنها یک نمونه و از محل راسلها با کمی فاصله به
مرکز چهار نمونه تهیه میگردد. اگر زمین مورد بحث شکل هندسی نداشته باشد، در
اینصورت به صورت زیگزاگ و یا مارپیچی حرکت کرده به نحوی که در محل هر
تغییر جهت، یک نمونه تهیه گردد. مهمترین مرحله در تهیه نمونه خاک، دقت از
مخلوط کردن صحیح نمونه ها بمنظور تهیه نمونه مرکب میباشد.
لطفا به ادامه مطلب بروید
ادامه مطلب ...
مقدمه
درخت افرا در نواحی جنگلی و در خاکهای گچی میروید و به خصوص در چنگلهای
شمال ایران فراوان و گونههایی از آنها در باغها و پارکها برای زینت کاشته
میشوند. در بعضی از گونهها مواد قندی بسیاری وجود دارد از درختان پهن برگ
با چوب صنعتی و بعضی زینتی هستند و در زمستان خزان میکنند.برگها اکثراً
پنجهای متقابل شانهای شامل 5-3 برگچه نوکدار با دانههای نامنظم است.
میوهها فندقی دارای دو بال به شکل8 با زاویه بین دو بال که از 45درجه تا
180درجه متغیر میباشد و در تابستان میرسند افراها به بیشتر خاکها و شرایط
مقاوم هستند.
مکان کاشت افرا
درخت افرا در هر نوع خاکی به عمل میآید ولی گونههای مختلف آن در خاکهای آهکی سازگارتر هستند و به آفتاب کامل نیاز دارند.
در مورد درخت افرا هرس لازم نیست فقط کافی است در بهار شاخههای خشک و بیمار حذف شوند.
روشهای تکثیر افرا
بذرکاری
بذر اکثر افراها در پائیز میرسند قبل از کاشت اگر بذر به مدت یک هفته در
آب غوطه ور باشد و هر روز آب آن عوض شود در جوانه زنی مؤثر خواهد بود بطور
کلی بذر افراها را نباید گذاشت که خشک شوند و موقع کاشت در عمق یک
سانتیمتری با پوشش نازک از ماسه و در محلی سایهدار کاشته میشود.
قلمه
قلمه علفی افراها که در خارج از فصل خود تهیه میشوند در تحت شرایط
گلخانهای و با استفاده از ایجاد زخم و پودر دو درصد اسید ایندول بوتریک
(IBA) و 5 در صد بنومیل ریشهدار میشوند. قلمه نیمه خشبی افرای سیاه در
تحت شرایط گلخانه و زخم زنی و پودر تالک به میزان 8000ppm ریشهدار میشود.
قلمه افرای چینی هم در باز و هم در شرایط گلخانه میتواند ریشهدار شود به
شرطی که مدتی را در زیر ماسه(حداقل یک ماه) مانده باشد و سپس اقدام به کشت
شود.
پیوندزنی
اگر پیوند در فضای باز و در خزانه روی نهالهای بذری زده شود، با موفقیت از
پیوند T (تی) یا شکمی از نیمه تابستان تا آخر آن استفاده کرد و در بهار سال
بعد به محض رویش پیوندک نهال را از بالای آن سربرداری نمود. در صورتی که
امکانات گلخانه ای در دسترس باشد گیاهان پایه بذری یکساله در خزانه که در
پائیز سال اول به داخل گلدانهای کوچک منتقل شدهاند و در طی سال دوم در
درون گلدان بودهاند، در آخر زمستان (اواخر بهمن یا اوایل اسفند) برای
آماده شدن پیوند زنی به گلخانه آورده میشوند به محض اینکه ریشهها علامت
رشد را نشان دادند پایه برای پیوند زدن آماده است. برای این منظور قبلاً
پیوندک را به صورت شاخه در طول فصل رویشی جمع آوری و در یخچال نگهداری
مینمایند.
انواع درخت افرا
افرای سیاه (افرای سه برگی)
این درخت به ارتفاع 10 تا20متر بوده و یک درخت سریع الرشد و مردم پسند است.
برگهایش شانهای، گلهایش کوچک و به شکل خوشههایی از شاخهها آویخته
میگردد. رویشگاه اصلی آن آمریکای شمالی است. شاخهها باریک بوده و در
مقابل بادهای شدید مقاومت چندانی ندارد. گلهای نر و ماده روی پایههای
جداگانه قرار دارند و تنها پایههای نر جنبه تزئینی دارند گونه دیگر افرای
سیاه به شکل پایه ماده دیده میشود که برگهای آن حالت ابلق دارند. کلهایش
چندان جلب توجه نمیکند ولی میوههای بالدار سفید رنگ آن بسیار جذاب است.
افرای پر چینی یا افرای دشتی
یک درخت مرتعی به ارتفاع 8-6 متر است برگهایش دارای 5 - 3 لوب و پهنای آن
بین 10- 5 سانتیمتر بوده که لوب میانی خود به 3 لوب کوچکتر تقسیم میگردد.
کلها سبز رنگ با گل آذین ایستاده است درختانی کم مقاوم اما غیر تماشایی
هستند. این درخت برای خاکهای قلیایی ، گیاهی بسیار ارزشمند به شمار میآید
ولی میتواند با هر نوع خاک دیگر نیز خود را سازش دهد همچنین به نور آفتاب
نیز نیازمند است.
افرای کوهستانی یا افرای نروژی
این درخت بیشترین جذابیت را در بین انواع افراها دارد. برگها پنجهای بزرگ و
چاکدار با تقسیمات دندانهدار نوک تیز ولی رنگ آنها سبز مایل به زرد است
که در پائیز به زرد تیره تبدیل میشود گل آذین آن رو به بالا قرار دارد.
برگها دارای 7 - 5 لوب و دمبرکها بلند و حاوی شیرابه سفید رنگی هستند. ساقه
نهال جوان کبود رنگ کرکدار و سپس قهوهای مایل به سبز میشود.
افرای برگ چناری
این نوع افرا به ارتفاع 6متر و دارای برگهایی چنار مانند با لبههای کرم رنگ است.
افرای سرخ
این نوع افرا دارای برگهای قرمز ارغوانی به ارتفاع حداکثر 5 متر میباشد و
در شرایط آب و هوایی مرطوب رشد میکند. افرای سرخ سایه پسند بوده و در
پارکها جهت پر کردن فضای خالی درختان بلند مناسب است.
افرای بزرگ صنعتی شبه چناری
این نوع افرا ، افرای زیبایی نیست اما فوق العاده سریع الرشد بوده و به
سرعت به ارتفاع حدود 9متر و بیشتر میرسد. این درخت مخصوص مناطقی است که
نیاز به پر کردن فضاهای خالی با درختان زود رشد است. برگها پنجهای شکل است
روی برگ سبز رنگ و پشت آن سفید رنگ است گلها آویخته است.
افراهای با پوست ساقه جذاب مانند :
افرای با پوست قهوهای نازک و قابل جدا شدن
افرای با پوست ساقه به شکل پوست مار
افرای با پوست خاکستری مایل به زرد
ارتباط با سایر علوم
تاکسونومی: گیاه افرا بر حسب خویشاوندی با سایر گیاهان رده بندی میشود و جایگاه این گیاه از نظر رده بندی در سطح گونه مشخص میشود.
مورفولوژی: تنوع ریختی گیاه افرا مطالعه میشود به عبارتی تنوع ریختی گیاه
افرا باعث میشود تا بدانیم که با شرایط متفاوت در زیستگاههای مختلف
سازگاری این گیاه چگونه صورت میگیرد.
آناتومی: ساختمان داخلی گیاه افرا را مورد مطالعه قرار میدهد.
مورفوژنز: از ابتدای تشکیل تخم گیاه افرا تا بوجود آمدن شکل گیاه افرا با این علوم مطالعه میشود.
فیزیولوژی: نحوه کار و فعالیت گیاه افرا از سطح اندامکهای درون سلول تا بافتها ، اندامها و خود گیاه مطالعه میشود.
سیتولوژی: به مطالعه درباره رشد، تولید مثل و رفتار سلول گیاه افرا میپردازد.
اکولوژی: به مطالعه چگونگی سازش گیاه افرا با محیط و ارتباط آنها با یکدیگر میپردازد.
ژنتیک: چگونگی انتقال صفات وراثتی و عوامل انتقال دهنده و ساختار شیمیایی این عوامل را در گیاه افرا بررسی می کند
میوه ها را می توان به صورت زیر دسته بندی کرد .
· میوه های استوایـــــــی (گرمسیری)
· میوه های مدیترانه ای
· میوه های مناطق معتدل
· میوه های بومی
· میوه های مغزدار
· میوه های وحشی
· میوه های غیرخوراکی
آلبالو : بهترین راه تکثیر خوابانیدن است ولی با قلمه نیز تکثیر می شود .
ازگیل : ( Mespilus germanica) جزء میوه های شفت دار و زمان برداشت پائیز است .
انار : میوه انار یک سته است (berry) که کاسبرگ لایه بیرونی و یا پوست میوه را تشکیل می د هد و بهترین راه تکثیر؛ خوابانیدن است ولی با قلمه نیز تکثیر می شود .
آلو : شامل چندین گونه وحشی و کشاورزی و میوه های هسته دارشفتهای نوع Prunus ( آلو بخارا ؛آلو برقانی ؛ آلو قطرهطلا و آلوکک )
انجیر: (Ficus spp ) نیمه گرمسیری میوه در شاخه سال جاری تشکیل می شود و انواع دیگر( انجیرهندی – هلو انجیری )
آناناس :( Ananas comosus) جزء میوهای استوایـی
انبه : ( Mangifera indica) جزء میوهای همیشه سبز واستوایـی(گرمسیری)
آووکادو : (Avocados) جزء میوهای استوایـی
انگور ( مو) : نیاز به هرس زیاد دارد ؛ میوه مو به صورت جوانه های مخلوط جانبی روی شاخه های سال جاری تشکیل می شود .
آگلی : )پیوندی از پرتقال ، نارنگی و گریپ فروت , ( جزء مرکبات استوایی
بادام :( amygdalus communis) جهت جلوگیری از سرمازدگی شکوفه از هورمون جیبرلین استفاده کنید .
بالنگ : ( citrus medica ) و جزء سیتروسهاست
به : (gydonia oblanga)؛ دانه دار وجزء میوه های شفت دار
پاپایا (خربزه درختی)
پرتقال : دارای گونه های شیرین و ترش است ؛ جزء مرکبات استوایی
پسته : مقاوم به خشکی و شوری
تمرهندی : (Tamarindus indica) ؛ جزء میوهای استوایـی
تمشک ؛ تمشک سیاه : دارای گونه های متعدد است از طبقه rubus
توت فرنگی : (Frigaria spp) میوه ای کاذب است به هیچ وجه میوه محسوب نمی شوند اما در آشپزی به شکل میوه کاربرد دارد
خربزه : علائم رسیدگی نوک میوه نرم ؛ در ناحیه دم شیار به وجود بیایید وشبکه پوست برجسته شود و گیاهی از خانواده کدوئیان است
خرما : Phoenix dactylifera) ) ؛ ( تامار- رطب- خلال و کال مراحل مختلف رشدی میوه خرماست ) ؛ مقاوم به خشکی و شوری و تکثیر از پاجوش
خرمالو : ( Diospyros kaki) ؛ از میوههای بومی آسیاست
زرشک : نیمه گرمسیری
زیتون : نیمه گرمسیری
زالزالک : (Crataegus spp. ) ؛ جزء میوه های شفت دار
زردآلو : ((prunus armenica ؛ میوه های هسته دارشفتهای نوع Prunus و دارای واریته هائی از جمله شکرپاره ؛ نادری و شاه پسند مشهد می باشد
سیب : جزء میوه های شفت دار ؛ دانه دار ؛ به چهارپایه تقسیم می شوند : خیلی پاکوتاه EM9 . پاکوتاه EM7,EM26 . قوی EM2 . خیلی قوی . EM 16
کوکبی (میوهٔ ستاره)
کیوی : سفرس چینی Actinidia spp ))
گواوا (زیتون محلی) : ( (Psidium guajava ؛ جزء مناطق نیمه حاره ای
گیلاس : میوه های هسته دارشفتهای نوع Prunus گلها روی شاخه های 2 ساله و 2 سال به بالا تشکیل می شود
گریپفروت : جزء مرکبات استوایی
گلابی :pyrus commonis)) ؛ جزء میوه های شفت دار ؛ گلها روی اسپورهای 2 ساله تشکیل می شود ؛ دانه دار ؛ پیوند مناسب اسکنه ؛ دارای گونه های اروپا و آسیایی Pyrus spp و تخمدان گلابی اپی جین است
لایچی :( Litchi chinensis) ؛ جزء مناطق نیمه حاره ای
لیموشیرین : حساس به سرما و جزء مرکبات استوایی
موز : جزء میوهای استوایـی
نارگیل : (Cocos spp) ؛ جزء میوهای استوایـی
نارنج : مقاومت به امراض و نسبت به سرما بیش از پرتقال
هلو :برای کشت هلو در اراضی قلیایی وآهکی پایه زرد الو – اراضی سنگین گوجه – اراضی سنگلاخی بادام استفاده می شود – البته از خود هلو نیز می توان برای پایه استفاده کرد و میوه های هسته دارشفتهای نوع Prunus ؛ واریته های زودرس هلو قرمز رضائیه ؛ شاه پسند و انجیری دانشکده می باشد 0
هندوانه : (Citrullus vulgaris ). طالبی . بادام زمینی . بلوط ؛ توت . خیار .
دارابی . ذغالاخته . شاهتوت . شفتالو . شلیل . فندق . کُنار . لیمو
ترش . نارنگی . بلوط .گوجه . گردو
البته در ایران میوه های متعدد دیگری نیز وجود دارد که بصورت وحشی پرکنده اند و به دلایل مختلف استفاده نمی شوند و یا در مناطق محلی استفاده میشود .
ارگیل با نام علمی . Cocos nucifera L نخل زیبایی
متعلق به خانواده Arecaceae و جنس Cocos میباشد نخل نارگیل یک گیاه
گرمسیری است و پراکنش عُمده آن در بین عرضهای ('27 و°23 شمالی و جنوبی)
است .بنابراین نارگیل یک گیاه مخصوص مناطق استوایی است. و بهترین رشد آن
زمانی به دست میآید که آب و هوای گرم و مرطوب وجود داشته باشد، این گیاه
آب و هوای متعادلی را دوست دارد که نوسانات آن شدید نباشد . بهترین دمای
متوسط سالانه در حدود 27 درجه سانتی گراد میباشد و تفاوت حداقل و حداکثر
دمای شبانهروز نباید بیش از 7 درجه سانتی گراد باشد . به نظر میرسد دمای
پایین محدود کنندهتر از دمای بالاست . یخزدگی برای نخل نارگیل کشنده
است، دمای نزدیک نقطه انجماد میتواند باعث به تعویق افتادن رشد گیاه به مدت 6 ماه شود .
این گیاه در این مناطق در ارتفاعی که حداکثر 600 متر از سطح دریا
بالاتر است ، به خوبی رُشد و نمو میکند . بسیاری از محققان ارتفاع
900-800 متری را بالاترین حد برای تولید محصول تجارتی میدانند و در
بالاتر از 1000 متر از سطح دریا معمولاً نخلها میوه نمیدهند ، نیاز به
بارندگی به میزان 3000-1000 میلیمتر با پراکندگی مناسب در سال دارد .
پراکنش مناسب بارندگی، وضعیت زهکشی و ظرفیت نگهداری رطوبت توسط خاک مهمتر
از مجموع مقدار بارندگی است . نخل نارگیل گیاهی آفتاب دوست است و به نور
کامل آفتاب نیاز دارد ، متوسط میزان رطوبت نسبی هوا باید بالاتر از 60
درصد باشد. نارگیلها برروی انواع خاکها رشد
میکنند اما خاکهای سنگین برای رشد نارگیل چندان مطلوب نیست . این گیاه
توانایی تحمل محدوده وسیعی از pH را دارد لیکن بهترین pH برای نارگیل حدود
7-5/5 است.
ادامه مطلب ...
دانههای قهوهی سبزی که برای بو دادن خانگی فروخته میشوند،
فرآوری (پوست آنها کنده شده) و بعد از آن خشک شدهاند. اصولاً طی کلیهی
مراحل پردازش دانهی قهوه (فرآوری آبی، جداسازی میوه، خشک کردن، جداسازی
پوستهی کاغذی و حتی صیقل دادن)، گیاهک تخم، که در یک انتهای دانهی قهوه و
در امتداد شکاف آن قرار دارد و آن را زنده نگاه میدارد، سالم باقی
میماند.برای امتحان کردن مطلب فوق میتوان 20 دانهی سبز قهوه را در 2
سانتیمتر آب خیساند. کمکم جوانهای در انتهای دانهی قهوه برجسته میشود
که طول آن حدوداً 3 میلیمتر است. از میان 20 دانه قهوه بین 5 تا 8 عدد
از آنها جوانه میزند که این جوانه به صورت یک برآمدگی سفیدرنگ است.
|
کاشت و تکثیر درخت قهوه :در روش سنتی کاشت قهوه در آغاز فصل بارندگی ۲۰ دانه قهوه در هر حفره کاشته میشود. این روش باعث از بین رفتن ۵۰ درصد پتانسیل دانهها شده و در نتیجه تقریبا نیمی از این تعداد موفق به جوانه زدن نمیشوند. روش موثر و کارآمدتر کاشت قهوه که در برزیل مورد استفاده قرار میگیرد ، پرورش جوانه قهوه در گلخانه و انتقال و کاشت آنها در خارج از محوطه گلخانه بعد از ۶ تا ۱۲ ماه میباشد.