خواص درمانی جوز هندی

جوزهندی برای درمان و تسکین بسیاری از دردها مفید شناخته شده است. در طب سنتی، دانه و روغن جوزهندی را برای درمان بیماری‌های مربوط به اعصاب و سیستم گوارش تجویز می‌کنند.

---

درخت جوزهندی با نام علمی Myristica fragrans از جنس درختان همیشه سبز است.  جوزهندی میوه‌ی درختی به همین نام است که مصرف آن به صورت خشک شده در مناطق گرمسیری رواج بسیاری دارد. هر دانه را از خارج، پوسته‌ی سختی به رنگ قهوه‌ای متمایل به خاکستری در برمی‌گیرد و شیارهای عمیقی دارد که با جدا کردن این پوسته، دانه‌ی آن ظاهر می‌شود.

دانه، سطحی چین‌خورده دارد و رنگ آن متمایل به خاکستری است. به طور کلی، جوزهندی در طولی حدود 5/2 سانتی‌متر و قطری حدود 5/1سانتی‌متر شکلی شبیه به تخم‌مرغ دارد.

آن چه جوزهندی را به یکی از طعم‌دهنده‌ها و ادویه‌های پُرمصرف در غذا، به خصوص در مناطق گرمسیری، تبدیل کرده است، عطر و بوی تند و مطبوع آن است.

صرف‌نظر از نقش جوزهندی به عنوان ادویه در غذا، این دانه خواص غذایی و درمانی بسیاری نیز دارد؛ جوزهندی منبع خوبی از ویتامین‌ها، املاح معدنی، اسیدهای آمینه، روی، آهن،‌ مس، کلسیم،‌ ژرمانیوم، فلاوونوئیدها و بسیاری مواد مفید دیگر است.

مخلوطی از چند قطره روغن جوزهندی و عسل حالت تهوع، سوءهاضمه و اسهال

شدید را درمان می‌کند

در گذشته، خردشده دانه‌های جوز را به عنوان طعم‌دهنده به بسیاری از غذاها می‌افزودند. همچنین برای برطرف کردن مزه نامطبوع داروها، آن را به تنتورها اضافه می‌کردند. خواصی از جمله هضم‌کننده غذا، ضدنفخ، ضددرد، محرک، ضدمیکروب، مقوی معده و ضداسپاسم (دل‌درد) برای آن قائل بوده و هستند.

امروزه از این دانه استفاده بسیار زیادی می‌شود و آن را در بسیاری از کشورها در انواع نوشیدنی‌ها، کیک‌ها و شیرینی‌جات و حتی انواع سوپ‌ها می‌ریزند. حتی اسانس آن در صنایع عطرسازی و آرایشی بهداشتی کاربرد دارد. دانه‌های جوز دارای روغنی هستند که با روش فشردن از آن جدا می‌شود و به نام کره جوز هندی شهرت دارد. این کره به صورت نیمه جامد و به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز و با طعم و بوی جوز است.

 

* آرام‌کننده درد معده

برای درمان قولنج روده، جوزهندی را امتحان کنید چرا که سال‌ها برای درمان سوءهاضمه، اسهال و باد روده مصرف می‌شده است.

گیاه‌شناس معروف، آندرو گدرت، نویسنده کتاب «درمان بیماری‌های گوارشی» در این‌باره می‌گوید: اسانس  و سایر ترکیبات شیمیایی که در جوزهندی پیدا شده به فرد کمک می‌کند تا دستگاه گوارشش منظم کار کند. برای بهبود هضم، مقداری (نباید از نصف قاشق چای‌خوری بیشتر باشد ـ چرا که مصرف مقدار زیاد جوز موجب تهوع می‌شود) جوزهندی را در یک کاسه  شوربای آرد جو ریخته و به مدت چند هفته هرروز صبح میل کنید.

 

 

مسکن دندان‌درد

روغن جوزهندی مانند روغن دانه میخک سالیان سال برای درمان دندان‌درد و درد لثه مصرف می‌شده است. سارا اسنو، نویسنده کتاب «زندگی تازه» در این‌باره می‌گوید: «سعی کنید یک یا دو قطره از روغن جوزهندی را روی لثه بمالید. روغن جوزهندی را می‌توانید از عطاری‌ها تهیه کنید.

فایده دیگر روغن جوزهندی: تحقیقات نشان داده است که ترکیبات روغن جوزهندی به مبارزه باکتری‌های دهان و دندانی می‌رود که موجب ایجاد حفره در دندان می‌شوند.

لکه‌ زدایی از پوست

جوش‌های چرکی در حال ظهور را با این داروی خانگی، از بین ببرید: در یک کاسه، مقداری جوزهندی را با شیر ترکیب کنید تا به شکل خمیری ضخیم درآید، کرم به دست آمده را روی قسمت مورد نظر پوستتان قرار دهید، کرم باید چند دقیقه روی جوش بماند، پس از گذشت زمان کافی، ان را تمیز کنید. گفته می‌شود که جوزهندی، خاصیت ضد التهابی دارد که همراه با شیر غنی از ویتامین، پوستی لطیف و شاداب را به شما هدیه خواهد کرد.

تسهیل‌کننده خواب

در صورتی که هنگام بستن چشم و خواب با مشکل مواجه می‌شوید، یک فنجان شیر داغ را با جوزهندی مخلوط کرده و میل کنید. شیر حاوی تریپتوفان، اسید آمینه‌ای است که به سروتونین برای ترویج خواب در بدن تبدیل می‌شود.

جوزهندی موجب می‌شود که اثر سروتونین در بدن طولانی‌تر باقی بماند (بنابراین در مغز به مدت طولانی‌تری می‌ماند).

دیگر خواص جوزهندی

* التهابات و دردهای مفصلی و رماتیسمی با مصرف خوراکی جوزهندی و همچنین ماساژ موضع با روغن آن تسکین می‌یابد.

* جوزهندی به حفظ سلامت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند.

* برای کاهش علائم آلرژی نیز می‌توانید جوزهندی بخورید.

* سیستم قلبی، عروقی را تحریک می‌کند و برای حفظ سلامت قلب مفید است. همانند میخک، جوزهندی دارای ترکیبی به نام «یوجینول» است که برای قلب مفید می‌باشد.

* به گزارش «ehow» در طب چین توصیه شده است که برای رفع معده درد و التهاب یا سوءهاضمه 3 تا 5 قطره این روغن همراه با یک قاشق غذاخوری عسل به طور ناشتا میل شود.

تحقیقات نشان داده است که ترکیبات روغن جوزهندی به مبارزه باکتری‌های دهان و دندانی می‌رود که موجب ایجاد حفره در دندان می‌شوند

* بی نظمی و درد قاعدگی را رفع می‌کند.

* تقویت کننده ذهن است. بدن را آرامش می‌دهد و سبب افزایش گردش خون می‌شود.

* روغن آن از جمله ترکیبات مهم بیشتر داروهای تسکین دهنده سرفه است. ضمن این که در درمان سرماخوردگی نیز موثر است.

* برای درمان آسم مفید است.

* اضطراب و افسردگی را رفع می‌کند.

* عفونت و بیماری‌های کلیه‌ای را درمان می‌کند.

* خاصیت ضد باکتریایی و ضدعفونی کننده دارد که برای رفع کدری، چربی و چین و چروک پوست مفید است.

* به نقل از «Ask.com» ماده‌ای به نام مایریستیسین (Myristicin) موجود در آن آنزیم‌های موجود در مغز را که در بروز بیماری آلزایمر موثر است از بین می‌برد و برای بهبود حافظه مفید است.

* مصرف مقدار کم آن نفخ معده را کاهش می‌دهد، به هضم غذا کمک می‌کند و اشتها را بهبود می‌بخشد.

* در شل کردن عضلات موثر است.

* مخلوطی از چند قطره روغن جوزهندی و عسل حالت تهوع، سوءهاضمه و اسهال شدید را درمان می‌کند.

* در طب هومیوپاتی، برای معالجه اضطراب و افسردگی به کار برده می‌شود.

* در طب چینی برای درمان بیماری‌های کبد استفاده می‌شود. تقویت کننده کبد است و سموم کبد را دفع می‌کند.

* برای کنترل آکنه، 2 تا 3 دانه جوزهندی آسیاب شده را با کمی شیر مخلوط کنید تا به شکل ضماد دربیاید. پس از شستن صورت با آب ولرم و خشک کردن، ضماد را به صورت بمالید و پس از 2 ساعت ابتدا با آب ولرم و سپس برای بستن منافذ با آب سرد بشویید. این ضماد به عنوان اسکراب برای رفع جوش استفاده می‌شود.

* برای تسکین علایم سرماخوردگی با کمی آب، آرد و پودر جوزهندی ضمادی تهیه کنید و روی پارچه کتان بمالید و روی سینه قرار دهید.

* خستگی مفرط و استرس را رفع می‌کند و قدرت تمرکز را افزایش می‌دهد.

مصرف مقدار کم آن نفخ معده را کاهش می‌دهد، به هضم غذا کمک می‌کند و اشتها

را بهبود می‌بخشد

* برای تسکین درد مفاصل، عضلات، آرتریت، زخم و التهاب کمی از روغن آن را روی موضع بمالید.

* مصرف آن مانع بروز سنگ کلیه می‌شود.

* برای بهبود بخشیدن به سیستم گوارشی کمی پودر جوز هندی را روی صبحانه خود بپاشید.

زیاده‌روی نکنید

نکته آخر این که نباید در مصرف این گیاه زیاده‌روی کرد چون اسانس دانه دارای مواد محرکی است که مصرف مداوم و زیاد آن باعث اختلالات قلبی، تند شدن حرکات قلب، سرخی صورت، سردرد و نوعی مسمومیت می‌شود. این موضوع در سال‌های اخیر مورد تحقیق و تایید قرار گرفته و یکی از ترکیباتی که باعث این مسمومیت می‌شود به نام میریستی‌سین شناسایی شده است. بنابراین اگر از خواص این گیاه مطلع شدید، در مصرف آن زیاده‌روی نکنید و همیشه حد اعتدال را نگه دارید.

علاوه بر این مصرف زیاد آن سبب ایجاد مشکل در بخش کنترل احساسات در مغز شده و پس از مصرف بیش از حد، احساس نشاط به همراه سستی و رخوت در انسان پدید می‌آورد که شبیه نوعی مسمومیت است.

حنا ؛ معجزه ای برای موهای شما

ضد باکتری، ضد قارچ، ضد تب، ضد اسپاسم، ضد ویروس، ضد آفتاب، قابض، تهوع آور، ادرارآور، قاعده آور، ملین، خلط آور، محافظ کبد، کاهش دهنده‌ی پرفشاری خون، سقط کننده، حساسیت زا،  مهار کننده‌ی نیترات ردوکتاز و مسکن از خواص مفید حنا است.

---

حنا گیاهی درختچه‌ای و با ارتفاع تا 7 متری می‌باشد. برگ‌های این درختچه، ساده، بیضی، نوک تیز و به طول تا 3 و به عرض تا 1 سانتی متر هستند. این برگ‌ها به طور متقابل بر روی ساقه قرار می‌گیرند.

گل‌های حنا سفید یا مایل به گلی کوچک و به صورت مجتمع خوشه مانند، با ظاهری زیبا بر روی ساقه قرار دارند.

درختچه‌ی جوان بدون خار، ولی درختچه‌های مسن، دارای خار هستند.

قسمت مورد استفاده‌ی حنا برگ آن است.

درختچه‌ی حنا در مناطق جنوبی ایران از جمله اطراف بندرعباس و بوشهر، استان سیستان و بلوچستان (اطراف چابهار)، استان کرمان (کرمان، بم و نرماشیر)، استان خوزستان (اطراف اهواز) و یزد رویش دارد.

 

منبع جغرافیایی

حنا، بومی نواحی مدیترانه است. در نواحی شرق نزدیک و هندوستان نیز کاشته می‌شود و از نواحی استوایی هند و مصر به نقاط دیگر صادر می‌گردد. در ایران نیز در مناطق جنوبی کشور، استان‌های کرمان، هرمزگان و بلوچستان کاشته می‌شود.

ترکیبات مهم

یکی از مهم‌ترین اجسامی که شناسایی و استاندارد کردن حنا نیز، با آن صورت می‌گیرد، ترکیب لاوسون یا 1 ـ هیدروکسی نفتوکینون می‌باشد که به میزان حدود 1% حنا را تشکیل می‌دهد. این ماده، منبع رنگ حنا نیز هست.

ترکیبات دیگر حنا، شامل کومارین، گزانتون‌ها، فلاوونوئیدها، کینوئید، تانن به میزان 10- 5 درصد، رزین و مقداری اسید گالیک به حالت آزاد و مقدار کمی استرول از جمله سیتروسترول هستند.

حنا علاوه بر موارد مذکور دارای مانیتول و موسیلاژ است. وجود موسیلاژ باعث می‌گردد که برگ حنا به سهولت با آب به صورت خمیر درآید . حنا دارای 2/1% اسانس می‌باشد.

 

اثرات مهم

* با توجه به این که حنا یکی از گیاهان، با مقدار قابل ملاحظه‌ای تانن است، لذا دارای خاصیت قوی قابض می‌باشد؛ به همین دلیل از آن به طور خوراکی در اسهال خونی، زخم‌های روده‌ای- معده‌ای و به عنوان ادرارآور استفاده می‌شود.

* مصرف خارجی و موضعی آن، به عنوان ضد اگزما، درمان جرب (بیماری پوستی واگیری که عامل آن سارکوپتس اسکابیل می‌باشد)، ضد میکوزیس (بیماری قارچی پوست) و درمان زخم‌ها می‌باشد.

* در بسیاری از نقاط جهان، از جمله مصر، هندوستان، ایران، پاکستان، افغانستان، اروپای مرکزی و آمریکا، جهت رنگ کردن مو از آن استفاده می‌کنند. در حال حاضر، محصولات زیادی از حنا به عنوان مراقبت و محافظت از مو در جهان ساخته شده و مورد استفاده هستند، از آن جمله حنای بدون رنگ است؛ این نوع حنا رنگ طبیعی مو را حفظ و آن را درخشان می‌سازد.

با توجه به این که بعضی از خواص حنا، مربوط به ماده‌ی رنگی آن است، لذا

به نظر نمی‌رسد که خواص حنای طبیعی، کاملاً مشابه حنای بی رنگ باشد.

هم چنین در هنگام جدا کردن ماده‌ی رنگی لاوسون، مواد دیگری نیز جدا

می‌شوند که در حنای بی رنگ حذف شده و یا به میزان کم‌تری وجود دارند

* حنا، همچنین خاصیت بهبودی زخم‌های ناشی از عفونت باکتری‌های گرام مثبت را داشته و بر علیه قارچ‌های مولد کچلی مانند تری‌کوفیتوز، اسپوروتریکوم و کریپتوکوکوس، موثر است.

* از دیگر خواص حنا، خاصیت نرم کنندگی و ضد آفتاب آن است؛ به همین دلیل در فرآورده‌های آرایشی- بهداشتی، در سال‌های اخیر از آن استفاده می‌شود و جهت ترک خوردگی پوست، به خصوص دست و پا موثر است.

* حنا به صورت موضعی در تخفیف دردهای روماتیسمی نیز به کار می‌رود.

* جوشانده‌ی برگ آن برای درمان بیماری‌های پوستی، گاهی اوقات تسکین سردرد و دهان‌شویه به کار می‌رود.

* عصاره‌ی برگ‌های گیاه به عنوان ضد گرفتگی عضلانی دستگاه گوارشی به کار می‌رود.

* در بعضی نواحی، گرد برگ حنا، برگ هلو و برگ تانن‌دار گیاهان مختلف را مخلوط کرده و برای رفع اگزما و جلوگیری از تعریق دست و پا بدان می‌مالند.

 

مهم‌ترین اثرات گزارش شده حنا

ضد باکتری، ضد بارداری، ضد التهاب، ضد لوسمی، ضد کاندیدا، ضد عفونی کننده، ضد قارچ، ضد تب، ضد اسپاسم، ضد ویروس، ضد آفتاب، قابض، تهوع آور، ادرارآور، قاعده آور، ملین، خلط آور، محافظ کبد، کاهش دهنده‌ی پرفشاری خون، سقط کننده، حساسیت زا،  مهار کننده‌ی نیترات ردوکتاز و مسکن.

 

آثار فارماکولوژیکی

به علت وجود تانن، اثرات قابض نشان می‌دهد. به طور کلی عمده‌ی آثار رنگ‌کنندگی و درمانی حنا را ناشی از وجود ماده‌ی لاوسون می‌دانند، اما این ماده به تنهایی عمل نمی‌کند و به خصوص خاصیت رنگ‌کنندگی آن به سایر مواد نیز بستگی دارد. لاوسون سمیت بسیار کمی دارد و موجب کند شدن زودگذر ضربان قلب با افزایش دامنه‌ی انقباض آن می‌گردد.

اثر ضد اسهالی آن را به علت کاهش تونوس و حرکات دودی شکل روده می‌دانند.

اثرات ضد التهاب، ضد درد و ضد تب با مصرف 500 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن لاوسون (ماده‌ی مؤثر حنا) گزارش شده است . اثر ضد باکتری و ضد قارچی حنا را نیز به لاوسون نسبت می‌دهند.

 

نکات قابل توجه

1- برداشت حنا، سالی دو بار صورت می‌گیرد. برداشت نخست در اوایل تیرماه به نام حنای گرما که دارای برگ ضخیم و به رنگ روشن است و برداشت دوم در اواخر آبان، به نام حنای قوس که به رنگ سبز تیره می‌باشد.

2- با توجه به این که بعضی از خواص حنا، مربوط به ماده‌ی رنگی آن است، لذا به نظر نمی‌رسد که خواص حنای طبیعی، کاملاً مشابه حنای بی رنگ باشد. هم چنین در هنگام جدا کردن ماده‌ی رنگی لاوسون، مواد دیگری نیز جدا می‌شوند که در حنای بی رنگ حذف شده و یا به میزان کم‌تری وجود دارند.

با توجه به این که حنا یکی از گیاهان، با مقدار قابل ملاحظه‌ای تانن است، لذا دارای خاصیت قوی قابض می‌باشد؛ به همین دلیل از آن به طور خوراکی در اسهال خونی، زخم‌های روده‌ای- معده‌ای و به عنوان ادرارآور استفاده می‌شود

3- با اضافه کردن مواد و یا گیاهانی به حنا، رنگ‌های مختلفی را ایجاد می‌کنند که نسبتاً پایدار است. مثلاً با اضافه کردن شیر یا آب لیمو به حنا، رنگ برنز را به دست می‌آورند.

حنا، موهای سیاه را رنگی نمی‌کند ولی موهای سفید یا رنگی دیگر را رنگ می‌کند.

گاهی به حنا گیاه رنگ اضافه می‌کنند که بر حسب مقدار مصرفی و زمان استفاده، به صورت قهوه‌ای کم رنگ، قهوه‌ای و یا سیاه غلیظ در می‌آید.

4- برای تهیه‌ی حنا به منظور استفاده برای موی سر، آن را با آب گرم به صورت خمیر، در می‌آورند و روی سر می‌مالند. نکته‌ی گفتنی این است که در این هنگام باید رطوبت گرم آن حفظ شود تا رنگ دلخواه و پایدار را ایجاد کند؛ از این رو برای مدتی (چند ساعت) روی آن حوله یا پارچه‌ی نفوذ ناپذیری می‌بندند.

5- در تحقیقاتی که در سال 1366 توسط صالحی سورمقی و همکاران در دانشکده داروسازی تهران بر روی حنای نواحی مختلف ایران صورت گرفت، حنای نرماشیر (استان کرمان) بهترین و حنای کرمان، یزد و بم در درجات بعدی بودند.

 

عوارض جانبی

در موارد بسیار نادر، ممکن است باعث تحریک پوست و حساسیت گردد. برگ‌های حنا در موش، ماده‌ی ناباروری ایجاد نموده است.

به عنوان رنگ‌کننده‌ی ابروها و مژه‌ها دقت شود، زیرا خطر آسیب رساندن به چشم وجود دارد.

برگ‌ها دارای خاصیت مُخدر است و مقادیر بالای آن، باعث سردرد و مسمومیت می‌شود.

شرایط مناسب جمع آوری و خشک کردن گیاهان دارویی در منزل

کمیت و کیفیت مواد موثر، و اثرات درمانی گیاهان دارویی مستقیما به زمان جمع آوری آن ها بستگی دارد. زمان مناسب جمع آوری، یک روز خشک و زمانی است که گیاه رسیده و حداکثر میزان مواد موثر در آن ایجاد شده باشد. در این شرایط پس از جمع آوری، باید به تندی آن ها را خشک نمود.

---

گیاهان خشک را باید دور از نور نگه داشت تا از اکسید شدن مواد آن و تبخیر شدن اسانس آن ها جلوگیری شود. هم چنین برای جلوگیری از کپک زدن باید در جای هوادار، خشک و گرم به خشک کردن آن ها پرداخت. خشک کردن گیاهان در زیر هودهای فن دار و اطاق های آفتاب گیر و دارای در باز کاملا مناسب است.

خشک کردن گیاهان در مقدار زیاد می تواند در یک باغچه یا زمینی که رطوبت نداشته باشد با کمک یک فن دارای قدرت کم صورت گیرد.

برای خشک کردن گیاهان هیچ گاه نباید از محیط گاراژ و نظایر آن استفاده نمود؛ چون بوی بنزین و دود، آن ها را خراب می کند.

در شرایط مناسب ذکر شده، گیاهان می توانند حداکثر به مدت یک هفته خشک شوند. مدت بیش از این باعث کاهش بوی گیاهان و کم رنگ شدن آن ها می شود.

درجه ی حرارت مناسب اطاق برای خشک کردن گیاهان بین 20 تا 32 درجه ی سانتیگراد می باشد. برای نگه داری گیاهان خشک شده باید از ظروف شیشه ای رنگی یا چینی دردار استفاده کرد. ظروف باید تمیز و خشک باشند و در آن ها محکم باشد تا از کپک زدن آن ها جلوگیری شود. در صورتی که ظروف شیشه ای رنگی نباشند، بهتر است آن ها را در کمدهای تاریک قرار داد. تاریخ خشک کردن گیاهان را باید با برچسب روی ظرف نگه داری آن ها یادداشت نمود؛ چون گیاهان خشک شده در شرایط مناسب بین 12 تا 18 ماه قابل مصرف هستند.

گل ها:

گل ها بعد از طلوع آفتاب وقتی که شبنم ها تبخیر می شوند جمع آوری می شوند؛ چون که شبنم باعث افزایش رطوبت و پوسیدگی می شود، بهترین زمان برای اکثر گل ها هنگامی است که کاملا باز می شوند. البته استثناء نیز وجود دارد؛ برای مثال در مواردی باید گل ها قبل از باز شدن کامل جمع آوری شوند، مانند گل های پیرتر که خاصیت حشره کشی دارند و باید زود جمع آوری شوند. گلبرگ ها چون به سرعت خراب می شوند باید آن ها را در یک سطح مانند سینی خشک نمود.

در مورد گل های ریز و کوچک مانند اسطوخودوس(لاواندار) مانند دانه ها عمل می کنیم؛ به این گونه که قبل از ریختن گل ها، از حدود 20 سانتی متر سرشاخه ی گلدار را جدا نموده و آن را به طرف پایین آویزان می کنیم.

در خشک کردن گیاهان باید دقت نمود که کلیه ی حشرات یا ناخالصی ها را جدا کنیم و گل ها را روی کاغذ خشک کن یا روزنامه خشک کنیم.

گل های خشک شده را باید در ظروف دربسته و چه بهتر که رنگی، بریزیم تا رطوبت، هوا و نور به آن آسیب نرساند. گل هایی را که دارای نهج(قسمت وسط) بزرگ می باشند باید بعد از جدا نمودن گل برگ ها، قسمت وسط را دور بیندازیم.

قسمت هوایی و برگ ها:

برگ های بزرگ مانند بابا آدم(بوردوک) رامی توان چید و به طور جداگانه خشک نمود؛ اما در برگ های کوچک مانند نعنا و باد رنجبویه، باید برگ را با ساقه خشک نمود.

برگ های خزان شونده(برگ ریز) را درست قبل از گل دادن باید چید و برگ گیاهان همیشه سبز مانند رزماری(اکلیل کوهی) را می توان در تمام طول سال چید.

در صورتی که کل قسمت هوایی مورد نیاز باشد، باید در نیمه ی گل دهی جمع آوری شوند تا در این زمان دارای ساقه، برگ، گل و دانه باشد.

برای خشک کردن می توان 8 تا 12 دسته ساقه ی برگ دار را با هم بسته و به سمت پایین آویزان نمود؛ سپس وقتی کاملا خشک شد و حالت شکنندگی پیدا کرد، آن ها را از ساقه جدا کرد. در صورتی که کلیه ی قسمت هوایی منظور باشد همه را با هم خرد کرده و در یک شیشه دردار و بهتر آن که رنگی باشد بریزیم.

پوست:

در فصل پاییز و قبل از این که صمغ ها و شیرابه ها آسیبی به پوست برسانند، پوست ها جمع آوری می شوند. هیچ گاه نباید به طور کامل پوست گیاهان را کند؛ مگر این که بخواهیم کل گیاه را به صورت تنتور دارویی استفاده کنیم. پوست را نباید با آب شست بلکه برای زدودن آلودگی های خارجی، حشرات و یا قارچ های پوست، باید این گونه مواد را از روی آن ها تمیز کرد؛ سپس آن ها را به قطعات کوچک 2 تا 3 سانتی متری تقسیم نمود و بر روی یک سطح مانند سینی خشک کرد.

میوه ها:

بهترین زمان جمع آوری میوه ها پس از رسیدن کامل و قبل از نرم شدن آن ها است. در غیر این صورت ضمن خشک شدن اثرات خود را از دست می دهند. میوه ها را باید در یک سطح قرار داد و پیوسته آن ها را پشت و رو کرد تا از کپک زدگی آن ها جلوگیری شود. در صورتی که میوه ها کپک داشته باشند باید آن ها را دور ریخت.

ریشه ها:

ریشه ها اکثرا در فصل پاییز و زمانی که قسمت هوایی گیاه در حال خشک شدن است جمع آوری می شوند. در بعضی گیاهان مانند گل قاصدک ریشه ی گیاه را باید در بهار جمع آوری نمود.

برای خشک کردن ریشه ها ابتدا باید آن ها را شست تا گرد و خاک و گل آن ها تمیز شود؛ سپس در صورت لزوم پوست آن ها را جدا نمود و در صورت درشت بودن، آن ها را به قطعات و قسمت های کوچک تری تقسیم کرد. البته این عمل بهتر است تا ریشه تازه و نرم است انجام شود؛ چون ریشه های خشک بسیار سخت شده و خرد کردن آن ها مشکل است.

تکه های خرد شده ی ریشه را باید در روی کاغذ خشک کن و بر روی یک سطح قرار داد و در محلی گرم یا اطاق آفتابی و یا در کنار پنجره ی آفتابی گذاشت تا خشک شوند.

دانه ها:

دانه ها را باید پس از رسیدن کامل جمع آوری کرد. اکثر دانه ها در فصل تابستان به طور کامل می رسند. چنان چه دانه های ریز و کوچک در روی سرشاخه قرار داشته باشند باید حدود 20 سانتی متر بالای ساقه را چید و به طرف پایین آویزان نمود تا خشک شوند. زیر ساقه باید کاغذ خشک کن قرار داد تا دانه هایی که خشک شده و می ریزند را جمع آوری نمود. چون دانه ها پس از رسیدن توسط پرندگان یا باد از بین می رود از این رو قبل از این باید آن ها را جمع آوری نمود. هم چنین دانه ها را نباید زیر نور مستقیم آفتاب خشک کرد.

پیازها:

بهترین زمان جمع آوری پیازها هنگامی است که قسمت هوایی کاملا خشک شود. البته در بعضی موارد مانند سیر قبل از پژمرده شدن کامل برگ ها به خاطر گم نشدن محل آن ها، باید به جمع آوری سریع آن ها پرداخت.

معرفی برخی داروهای گیاهی صنعتی

در این مطلب قصد داریم گروهی از داروهای گیاهی صنعتی را به همراه توضیح کوتاهی از خواص شان برای شما ذکر نماییم.

به خاطر داشته باشید با این که این داروها گیاهی هستند، باید آنها را نیز تحت نظر پزشک مصرف کنید و از مصرف خودسرانه آنها بپرهیزید.

---

شربت گیاهی لیکوریس (Liqurice  syrup) :

ریشه گیاه شیرین بیان به طور عام لیکوریس نامیده می شود. شربت گیاهی لیکوریس از بهترین عصاره ها و عرقیات گیاهی تهیه گردیده است که برای مشکلات و رفع انواع سوء هاضمه ها بسیار مناسب است. این شربت برای ناراحتی های زیر نیز مفید و موثر است.

رفع نفخ معده، رفع ترشی معده (آنتی اسید)، ورم معده، درد معده، نفخ روده ها، تنبلی روده ها و رفع کم کاری آن، رفع زخم معده و زخم اثنی عشر.

طریقه مصرف: 3 بار در روز هر بار 2 قاشق غذاخوری از شربت را داخل یک لیوان آب ولرم ریخته نیم ساعت بعد از هر غذا استفاده شود.

شربت گیاهی سینکس (Sinex) :

شربت گیاهی سینکس برای دفع سنگ کلیه توسط یک پژوهشگر جهاد دانشگاهی آذربایجان شرقی تولید شده است. این شربت بدون هیچ گونه ماده شیمیایی صد درصد گیاهی بوده و از عصاره 7 گیاه ساخته شده که دارای خاصیت ساناتیناکسانول می باشد. کاهش درد سنگ کلیه و دفع سنگ های ریز مجاری ادراری و مثانه از ویژگی های دیگر این دارو می باشد.

شربت برونکوتیدی (Broncho T.D):

حاوی عصاره هیدروالکلی آویشن شیرازی با خاصیت ضد سرفه و خلط آور است. مقدار مصرف آن در بزرگسالان یک قاشق غذاخوری 3 تا 4 بار در روز و در کودکان یک قاشق مرباخوری 3 تا 4 بار در روز می ‏باشد.

به دلیل وجود ساکاروز نباید در افراد دیابتیک مصرف شود.

شربت تیمکس (Thymex):

این شربت حاوی عصاره ی الکلی برگ‏ ها و سرشاخه ‏های گل دار آویشن می‏ باشد که در درمان سرفه، رفع التهاب مخاط تنفسی و به عنوان خلط اور کاربرد دارد.

نحوه مصرف در کودکان زیر 12 سال، نصف تا یک قاشق مرباخوری سه بار در روز و در بزرگسالان، یک قاشق مرباخوری 5 تا 6 بار در روز می باشد.

لوسیون موضعی رزماری (Rosemary Lotion):

این قطره ی 30 میلی لیتری برای جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت آن، جلوگیری از ریزش ابرو و تقویت آن و درمان شوره ی سر (Anti-dandruff) به کار می رود.

دستور مصرف: * برای تقویت مو ی سر و جلوگیری از ریزش آن: صبح و شب هر بار به مدت حداقل 2 دقیقه؛ آقایان 10 تا 15 قطره و خانم ها 15 تا 20 قطره از لوسیون رزماری را با نوک انگشتان روی ناحیه مورد نظر ماساژ دهند.

* برای تقویت ابرو و جلوگیری از ریزش آن: صبح و شب هر بار به مدت حداقل 2 دقیقه؛ 1 تا 2 قطره از لوسیون رزماری را با نوک انگشتان روی ابروها ماساژ دهید.

موارد منع مصرف: اسانس رزماری را نباید در دوران بارداری، مبتلایان به فشار خون بالا و سردردهای میگرنی به کار برد.

عوارض جانبی: حساسیت پوست در مصرف بیش از مقادیر توصیه شده.

قطره میرتکس (Myrtex):

قطره ی میرتکس جهت درمان آفت های مینور به کار می رود.

این قطره حاوی اسانس گیاه مورد (Myrtus communis) می باشد.

مقدار مصرف: روزی 5 تا 6 بار هر بار 10 قطره از محلول را روی تنظیف ریخته به مدت 30 ثانیه روی ضایعات قرار دهید.

موارد احتیاط: با مصرف این فرآورده احتمال بروز واکنش های آلرژیک وجود دارد. از آن جایی که اسانس مورد بر روی صورت کودکان موجب اسپاسم حنجره و برونش، حملات شبیه آسم و حتی نارسایی تنفسی می گردد هنگام مصرف این فرآورده در افراد فوق می باید احتیاط لازم صورت گیرد.

موارد منع مصرف: در صورت وجود التهاب مجاری گوارشی یا صفرایی و بیماری های کبدی مصرف داخلی این فرآورده ممنوع است.

قطره خوراکی اورتیدین (Urtidin Oral Drop):

اورتیدین برای بر طرف نمودن مشکلات ادرار کردن (مانند تکرر ادرار، قطره قطره آمدن ادرار، معطل شدن هنگام ادرار کردن) در مرحله ی 1 و 2 آدنوم خوش خیم پروستات و مثانه ی تحریک پذیر کاربرد دارد.

این فرآورده حاوی عصاره ی ریشه ی گزنه (Urtica dioica) است.

دستور مصرف:  40 قطره 3 بار در روز همراه با مقداری مایعات

موارد منع مصرف: باید از مصرف فرآورده های تهیه شده از گزنه در دوران بارداری اجتناب نمود. همچنین بهتر است از مصرف بیش از حد این فرآورده ها در دوران شیردهی نیز اجتناب گردد.

عوارض جانبی: با مصرف مناسب مقادیر توصیه شده ی درمانی هیچ گونه خطری مشاهده نشده است. ممکن است به صورت اتفاقی شکایات خفیف گوارشی رخ دهد. گه گاه کاهش تشکیل ادرار و ندرتا اِدم گزارش شده است.

تداخلات دارویی: * مصرف بیش از حد اورتیدین همزمان با داروهای ضددیابت و داروهای مؤثر بر فشار خون می‌ تواند ایجاد تداخل نماید.

* اورتیدین، اثر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی را تشدید می ‌کند.

* مصرف مکمل های آهن باید 1 تا 2 ساعت از زمان مصرف اورتیدین فاصله داشته باشد.

قطره خوراکی لومکس(Lomex Oral Drop):

این قطره برای اسهال غیر عفونی (کاهش دل پیچه، تعداد دفعات دفع و مدت اسهال) کاربرد دارد.

این قطره حاوی اسانس مرزه (Satureja hortensis) است.

دستور مصرف: 20 قطره با یک استکان آب 3 تا 4 بار در روز به مدت 3 روز.

نکات قابل توصیه:

* در طول مدت درمان؛ مصرف فراوان مایعات از جمله ORS ضروری است.

* در صورت تداوم اسهال بعد از 3 روز درمان، وجود تب یا مشاهده ی خون در اسهال؛ با پزشک مشورت شود.

* دارو دور از دسترس اطفال، در ظرف دربسته، دور از نور و در دمای 15 تا 30 درجه ی سانتی گراد نگهداری شود.

قرص سیر:

از قرن ها پیش سیر به عنوان داروی گیاهی در درمان سرفه، مسمومیت، بیماری های انگلی، مشکلات گوارشی، درمان مار گزیدگی، دردهای شکمی، از دست دادن اشتها و عفونت ریه به کار رفته است. علاوه بر این مصرف سیر بدن را در برابر مواد سرطان زا محافظت می کند.

سیر به سلامت قلب و تنظیم میزان  کمک کرده، از تراکم و انباشته شدن کلسترول بد در بدن جلوگیری می کند. بنابراین مانع از اثرات مُضر کلسترول بد می شود.

از دیگر اثرات سودمند سیر، خاصیت ضد انعقادی آن بوده و جلوی تجمع پلاکت را گرفته و خطر تشکیل لخته را کاهش می دهد.

هر قرص سیر حاوی 500 میلی گرم سیر فشرده(آلیسین) می باشد که برابر با 1250 میلی گرم حبه سیر است. آلیسین شاخص قدرت و کارایی قرص سیر می باشد.

دستور مصرف: روزانه دو بار، هر بار یک عدد قرص همراه با غذا مصرف شود.

احتیاط: در دوران بارداری یا شیردهی و قبل از اعمال جراحی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

خواص گیاه رازک

رازک با نام عمومی Hops که به عربی حشیشه الدینار نامیده می شود، گیاهی است علفی، چند ساله و بالا رونده.

این گیاه 2 پایه بوده و اعضای آن پوشیده از تارهای خشن است.

برگ های گیاه، متقابل، دندانه دار و مرکب از 3 تا 5 لوب نامساوی است. گل های نر به صورت مجتمع و گل آذین خوشه هستند.

گل های ماده، به صورت مخروط مانند سفید مایل به حنایی می باشند.

قسمت مورد استفاده گیاه، مخروط های ماده(گل های ماده) آن است که دارای بوی معطر و مطبوع با طعم تلخ است.

این گیاه بیشتر در نواحی شمال ایران از جمله گرگان، چالوس، تنکابن، رشت، لاهیجان و آستارا می روید.

تاریخچه:

کاربرد عمده ی رازک در تولید ماءالشعیر به دلیل طعم تلخ آن است. عصاره ی رازک به عنوان طعم دهنده در غذا و صنعت نوشابه سازی مصرف می شود.

در قدیم، از خاصیت مُدر بودن آن استفاده می شد. دیگر مصارف سنتی آن، درمان انقباضات روده ای، بیماری سل، سرطان و التهاب مثانه بود.

حمام کردن در وان زوائد حاصل از تخمیر رازک، تأثیر جوان کننده دارد و برای رفع مشکلات قاعدگی موثر است.

برخی اوقات، در افرادی که رازک می چیدند، اثرات آرام بخش مشاهده می شد و به همین جهت از گل های رازک، به عنوان مُسکن استفاده می کردند. گاهی نیز به منظور رفع مشکلات عصبی، گل های رازک را در بالش می گذاشتند. عصاره برخی از انواع رازک به دلیل خاصیت نرم کنندگی، در فرآورده های پوستی به کار می رود.

منبع جغرافیایی:

گیاه از کشت رازک ماده در بسیاری از نقاط از جمله غرب اروپا، هند، چین و آمریکا به دست می آید.

ترکیبات مهم:

این ترکیبات عبارت هستند از:

* مواد تلخ از جمله آسیل فلوروگلوسیدهای موجود در رزین،

* اسانس به میزان 3/0 تا 1 درصد که حاوی میرسن، لینالول، فارنزن و کاریوفیلن است،

* تانن به میزان 2 تا 4 درصد،

* فلاونوئید،

* مقدار کمی فنل کربوکسیلیک اسید از جمله اسید فرولیک و اسید کلروژنیک.

اثرات مهم:

رازک دارای اثر آرام بخش می باشد، به خصوص هنگامی که همراه با آرام بخش های دیگر گیاهی مصرف می شود.

همچنین در بدخوابی عصبی و استرس ها استفاده می شود.

رازک به صورت دم کرده با مزه ی تلخ به عنوان مقوی معده، محرک اشتها و افزاینده ی ترشحات معده کاربرد دارد؛ اسیدهای تلخ آن شامل لوپولون و هومولون دارای خواص ضد میکروبی است.

در طب عوام از دم کرده ی آن جهت درمان زخم معده و به عنوان ضد ورم مثانه استفاده می شود.

فرآورده های دارویی:

حدود 70 فرآورده ی آرام بخش از رازک در آلمان وجود دارد. در انگلستان حدود 60 فرآورده از آن تهیه می گردد که همگی به عنوان آرم بخش استفاده می شود.

عمده ی این فرآورده ها به صورت قرص هستند.

از عصاره ی خشک رازک به صورت چای و یا فرآورده های دیگر به عنوان خواب آور و مُسکن استفاده می شود.

تهیه چای: یک لیوان آب در حال جوشیدن را بر روی نیم گرم گیاه له شده یا پودر بریزید و 15 دقیقه صبر کنید؛ سپس صاف کرده و میل نمایید.

نگهداری:

رازک باید دور از نور و در هوای سرد نگه داری شود. حداکثر مدت نگهداری یک سال است.

عوارض جانبی:

مصرف رازک ممکن است در بعضی افراد حساسیت پوستی ایجاد کند. علت آن مربوط به گرده های گیاه است.

مهم ترین اثرات گزارش شده رازک:

آلرژی زا، ضد درد، ضد باکتری، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد تومور، معرق، هضم کننده، ادرارآور، قاعده آور، استروژنیک، مُلین، خلط آور، قارچ کش، خواب آور، شیرافزا، مُسهل، مخدر، مقوی اعصاب، مقوی معده، آرام بخش، مقوی رحم، ضد کرم و کاهش دهنده ی میل جنسی.

نکات قابل توجه:

1- چای و یا دم کرده ی رازک بهتر است شب هنگام یا قبل از خواب مصرف شود تا بتوان خواب آرام تری را در پیش داشت. این میزان مصرف را می توان تا سه بار در روز تکرار کرد.

2- میزان مصرف فراورده های صنعتی رازک مانند قرص و یا کپسول در راهنمای همراه دارو توصیه شده است.

3- گل های ماده تحت عنوان Strobiles مشهور می باشند که قسمت دارویی رازک هستند.

4- خواص گیاه رازک به طور چشمگیر به نو یا کهنه بودن آن ارتباط دارد، چون مواد موجود در آن با گذشت زمان اکسید می گردند. مثلا مصرف تازه ی گل های ماده برای رفع بدخوابی بسیار موثر است، در صورتی که خشک شده ی گل های ماده برای پُر کردن بالش افرادی که دارای بی خوابی هستند مناسب است. تعویض گل های خشک ماده در این بالش های باید هر دو سه ماه صورت گیرد، چون گل های خشک کهنه رازک دارای خاصیت محرک می باشند.

5- برای رفع بی خوابی بهتر است از گل های ماده ی تازه خشک شده و یا گل های فریز شده استفاده نمود. در این صورت بر روی 2 قاشق چای خوری از گل ها، یک لیوان آب جوش ریخته و پس از 5 تا 10 دقیقه صاف نموده و میل کنید.

بامبو فقط برای تزئین نیست

با این که بامبو یک گیاه بومی آسیا می باشد اما امروزه در سرتاسر نقاط دنیا می توان آن را به راحتی پیدا کرد.

بامبو علی رغم قد بسیار بلندی که دارد به عنوان یک درخت در نظر گرفته نمی شود؛ در حقیقت این گیاه دائمی چوبی شکل، متعلق به خانواده ی گیاهان علفی می باشد و بلندترین علف جهان محسوب می شود!

از زمان های قدیم، قسمت های مختلف گیاه بامبو برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شده است؛ چرا که دارای خاصیت درمانی متفاوتی بوده است.

فواید برگ بامبو برای سلامتی

لیستی که در ادامه آمده است برخی از فواید سلامتی بامبو را برمی شمارد:

بامبو برای درمان اختلالات معده:

گفته می شود که برگ های بامبو به کشیدگی طبیعی ماهیچه های معده و پیشرفت و بهبود فعالیت معده کمک می کند. از این رو برگ های بامبو برای درمان سوءهاضمه و دیگر مشکلات گوارشی سودمند است. علاوه بر این، خاصیت آنتی اسپاسمودیک (ضد انقباض و تشیج) بامبو می تواند به تسکین اسپاسم ها و انقباضات روده و معده کمک کند و به موجب آن اسهال را نیز درمان نماید.

بامبو برای درمان اختلالات مربوط به قاعدگی:

خاصیت قاعدگی آوری بامبو می تواند به بهبود و تنظیم دوران عادت ماهیانه کمک کند. در نتیجه بامبو ممکن است به درمان دوره های نامنظم قاعدگی کمک کند.

بامبو برای درمان اختلالات ریوی:

خاصیت آنتی اسپاسمودیک برگ های بامبو می تواند به درمان انقباضات لوله ی تنفسی کمک کند. از این رو این گیاه برای بیماران مبتلا به آسم مفید است. بامبو انقباضات مربوط به نایژه ها و همچنین تنگی تنفس را درمان می کند.

بامبو برای درمان کرم های روده ای:

این باور وجود دارد که خاصیت میکروب کشی بامبو می تواند به کشتن کرم ها و انگل های روده کمک کند. جوشانده ی برگ بامبو برای تخلیه ی انگل ها و کرم ها مفید است.

بامبو برای درمان زخم ها:

بامبو می تواند به تمیز کردن و التیام بخشیدن زخم ها به وسیله ی تقویت سیستم گردش خون کمک کند. از این رو برای درمان زخم ها مفید است.

خارخاسک و خواص مفید آن

گیاه خارخاسک از خانواده اسفندها است و قسمت مورد استفاده این گیاه میوه، دانه، برگ، ریشه و گاهی تمام قسمت‌های گیاه است و اغلب، تمام میوه آن مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاه دارویی به عنوان علف هرز در بیشتر مناطق دیده می‌شود. اگرچه گیاه خارخاسک در آمریکا و استرالیا گیاهی سمی محسوب می‌شود اما در طب سنتی چین و هند پیشینه‌ای طولانی و مصارف درمانی بسیار دارد.

این گیاه با گل‌های زردرنگ در مناطق صحرایی و با شرایط نامناسب هم رشد می‌کند. خارخاسک به عنوان گیاه یک ساله در آب‌وهوای سردتر پرورش می‌یابد. از ترکیب‌های مفید و فعال موجود در گیاه خارخاسک می‌توان به ساپونین‌ها، لیگنینامیدها، فلاونوئیدها، آلکالوئیدها و گلیکوزیدها اشاره کرد.

مطالعات آزمایشگاهی روی حیوانات حاکی از آن است که مصرف این گیاه به افزایش ترشح هورمون تستوسترون و همچنین افزایش قدرت و حجم عضلات منجر می‌شود. همچنین مصرف این گیاه تولید سلول‌های جنسی مردانه و زنانه را افزایش می‌دهد. همچنین گیاه خارخاسک در درمان بیماری‌های قلبی – عروقی همچون فشارخون بالا، کم‌خونی، ضعف گردش خون و آنژین صدری موثر است.

گیاه خارخاسک باعث کاهش قند خون بیماران دیابتی می‌شود

نتیجه یک تحقیق نشان می‌دهد عصاره میوه گیاه خارخاسک باعث کاهش قند خون در موش‌های دیابتی می‌شود. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات مقادیر متفاوت از عصاره میوه گیاه خارخاسک بر قند خون در موش صحرایی در مقایسه با داروی گلی بن کلامید در کوتاه مدت و بلندمدت انجام شد. در این تحقیق تعداد 60 موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به وزن 200 تا 250 گرم که در شرایط یکسان نگهداری می‌شدند، به وسیله استرپتوزوسین دیابتی شدند و در این تحقیق مورد آزمایش قرار گرفتند. به این موش‌ها عصاره هیدرو الکلی گیاه خارخاسک در دوزهای 750 ،500 ،250 ،150 ،60 ،30 ،15و 1000 میلی‌گرم در بررسی حاد داده شد و در دوزهای 750 ،500 و  1000 در بررسی فاز مزمن، داروی گلی بن کلامید به مقدار 10 میلی‌گرم به روش داخل صفاقی تزریق شد و این دو با هم مقایسه شدند.

خارخاسک با کاهش تحریک عصبی، افزایش فعالیت عضله قلب و از بین بردن هورمون‌های مازاد از جریان خون، برای برطرف کردن فشارخون مفید است

بعد از این مرحله نمونه خون از ورید خونی موش‌ها به صورت ناشتا و  2ساعت پس از تغذیه جمع‌آوری شد و قند خون با استفاده از دستگاه گلوکومتر اندازه‌گیری شد. نتایج آنالیز آماری نشان داد عصاره هیدرو الکلی میوه خارخاسک سبب کاهش میزان قند خون در موش‌های دیابتی در مقایسه با داروی معیار و گروه شاهد می‌شود. دوزهای 250، 150،60 ،30 ،15 و 500 میلی‌گرم تأثیر معناداری بر قند خون نداشتند درحالی‌که دوزهای 750 و 1000 سبب کاهش پیش‌رونده قند خون دوساعته و ناشتا شدند. بر اساس نتایج حاصل‌شده از این تحقیق عصاره هیدروالکلی میوه گیاه خارخاسک باعث کاهش میزان قند خون در موش‌های دیابتی در مقایسه با داروی معیار شد.

خارخاسک و دفع سنگ‌های مجاری ادراری

این گیاه دفع‌کننده سنگ‌های مجاری ادراری و تسهیل دهنده عمل تصفیه خون و اعمال کبدی است و نحوه مصرف آن بدین صورت است: میوه این گیاه باید روزی 3 مرتبه و به میزان 2 تا 4 گرم به صورت دم کرده مصرف شود. 

خارخاسک و ناتوانی جنسی

اگر چه بسیاری معتقدند که گیاهان دارویی برای مشکلات جنسی کاربردی ندارند و این مشکل را برطرف نمی‌کنند اما تحقیقات خلاف آن را ثابت کرده است. یکی از بهترین این داروها خارخاسک است که روی کاربرد آن تحقیقات بسیاری انجام شده است. این ماده از زمان‌های قدیم در اروپا و آسیا برای درمان ناتوانی‌های جنسی و ناباروری مورد استفاده قرار می‌گرفته است البته قبل از اینکه پیشرفت‌های علمی داروهایی شیمیایی و علاج‌های پزشکی برای این عارضه پیدا شود و ماده اصلی آن که پروتودیوسین نامیده می‌شود کشف شود. شش دانشگاه و بیمارستان آکادمیک بیش از نه تحقیق روی این مسئله انجام داده‌اند که آثار پر منفعت داروهای گیاهی را به اثبات می‌رساند. این تحقیقات نشان داده است که خارخاسک در مواقعی کاربرد دارد که هورمون‌های جنسی فرد نامتوازن بوده یا تستوسترون کاهش یافته باشد. در این حالت ماده فعال موجود در خارخاسک می‌تواند با استفاده از آنزیم‌های طبیعی بدن فرد این کمبود را جبران کند.

غرغره‌ی جوشانده خارخاسک برای معالجه التهاب‌ها و برفک دهان، کاربرد دارد

تحقیقات دیگری نشان داده است که خارخاسک می‌تواند DHEA که ماده‌ای موثر برای برقراری یک رابطه‌ی جنسی سالم و کامل می‌باشد را در بدن فرد بالا ببرد. این ماده برای درمان ناتوانی‌های جنسی بالا بردن کیفیت عملکرد فرد بسیار خوب عمل می‌کند و اگر به طور مرتب مورد استفاده قرار گیرد می‌تواند این مشکل را درمان کند، به یاد داشته باشید که این دارو فوری عمل نمی‌کند و نیازمند زمان است.

نکته قابل‌توجه: اگرچه می‌توان در فروشگاه‌ها انواع مختلفی از این داروی گیاهی را مشاهده کرد، اما باید توجه داشته باشید که بعضی از این داروها اصل نیستند و فاقد آن ماده فعال که به درمان این عارضه کمک می‌کند هستند. دقت کنید که نوعی از این ماده را انتخاب کنید که حداقل 45 درصد حاوی پروتوسین باشد.

خارخاسک برای کاهش فشارخون مفید است

خارخاسک گیاهی است که در گذشته برای کاهش چربی خون و کلسترول، رفع تصلب شرایین، انسداد و سخت شدن سرخرگ‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت. ترکیبات این گیاه در کاهش مقدار سدیم موجود در خون که باعث کاهش حفظ میزان مایعات می‌شود، موثر است. خارخاسک با کاهش تحریک عصبی، افزایش فعالیت عضله قلب و از بین بردن هورمون‌های مازاد از جریان خون، برای برطرف کردن فشارخون مفید است.

دیگر خواص این گیاه

* این گیاه بین ورزشکاران به خصوص بدن‌سازان به همراه مکمل‌های غذایی برای تقویت توده عضلانی و افزایش قدرت مصرف می‌شود و در داروهای سنتی چینی‌ها و هندی‌ها برای درمان بیماری‌های کبد و کلیه و بیماری‌های قلبی - عروقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

* کارشناسان مالیدن یا خوردن روغن خارخاسک را در تسکین درد مفاصل و کمر تأثیرگذار می‌دانند.

* غرغره‌ی جوشانده خارخاسک برای معالجه التهاب‌ها و برفک دهان، کاربرد دارد.

* میوه‌ی خارخاسک مانند عصاره‌ی گیاه عمل می‌کند و دَم‌کرده‌ی میوه آن، برطرف‌کننده‌ی بیماری‌های کلیه و نقرس است.

* علاوه بر این افراد مبتلا به اختلالات گوارشی همچون یبوست و نفخ نیز می‌توانند از فواید درمانی خارخاسک بهره‌مند شوند.

* گیاه خارخاسک در طب سنتی چین برای تقویت کبد، درمان پرخوری و همچنین درمان مسمومیت غذایی استفاده می‌شود.

* این گیاه به دلیل ادرارآور بودن و داشتن خواص ضدعفونی‌کنندگی می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادراری را کاهش دهد.

* خارخاسک همچنین در درمان اختلالات ایمنی بدن از قبیل آلرژی‌های پوستی و اگزما نیز تأثیرات سودمندی دارد.

میزان مصرف خارخاسک

میزان مجاز برای هر بار مصرف خوراکی این گیاه، از ریشه، برگ یا میوه، حداکثر 20 گرم و از روغن آن، حداکثر 28 گرم است که این میزان اغلب باید به همراه شیره‌ی انگور یا شیره‌ی خرما و یا عسل مصرف شود.