معرفی گل آکالیف

بومی جنوب آسیا است.برگ های آن متناوب،بیضی شکل با لبه مضرس ونوک تیز وکرکی که رنگ آن در گونه های مختلف متفاوت است.در نوعی از آن  برگ ها در وسط قرمز مایل به قهوه ای ودر اطراف به رنگ کرم است.گونه ای دیگر از آن دارای برگ های سبز است.

گونه A.wilkesiana   دارای برگ های مسی رنگ است که به انگلیسی  به آن برگ مسی copper leaf می گویند. آکالیف ها دارای شاون های بلند ورنگین  شبیه دم روباه هستند. ودر تمام مدت سال گل می دهد ولی در بهار وتابستان گل آن بیشتر  است.در ایران اغلب در گلدان کشت وکار می شود .ولی درکشورهای دیگر شبیه شمعدانی نیز با آن رفتار می شود یعنی درباغ کشت شده ودر زمستان از خاک خارج شده ودر محل سردی نگه داری می شود.نگه داری آن در منزل مشکل است واغلب برگ های آن می ریزد.به طور معمول باید جوانه انتهای ساقه  های مسن  گیاه را هرس کرد تا شاخه های جانبی شروع به رشد نمایند.

کاما سرئوس

این کاکتوس بومی بخش های غربی کشور آرژانتین بوده و به کاکتوس بادام زمینی مشهور است.

گیاهی ستون مانند، پاکوتاه و خیلی نرم، با شمار فراوانی ساقه های کوتاه و شاخه های فراوان (همانند خوشه های درهم و انبوه) است. رنگ ساقه ها سبز روشن و به قطر ١.٥ تا ٢.٥ سانتیمتر و با درازای ٥ تا ٧.٥ سانتیمتر که گاه تا ٣٠ ساتیمتر نیز رشد می کند. چنانچه میزان نور کم  باشد و زمان زیادی در سایه قرار گیرند، قطر ساقه ها کم شده و طول ساقه ها بلندتر می گردد .

ساقه ها دارای شیارهایی به شمار ٦ تا ٩ عدد می باشد که در روی آنها تعداد زیادی آرئول دیده می شوند. آرئول ها دارای خارهای شعاعی و خارهای مرکزی سفید نقره ای و کم رنگ هستند. کاماسرئوس در فصول بهار و تابستان و تنها هنگام جوانی گیاه گلدهی خود را آغاز می کند. گل ها قیفی شکل بسیار خوشرنگ سرخ و لیمویی، دارای پرچم های زرد رنگ هستند. تخمدان ها ناهموار و پوشیده از کرک هستند، گلبرگ های بیرونی نوک تیز ولی گلبرگ های درونی کوتاه تر و دارای نوک گرد هستند. میوه ها خیلی کوچک صورتی رنگ که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند. 

گازمانیا

آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.

این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.

برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گل گازمانیا که بر گیاه بالغ 3-4 ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود. وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد.

این گیاه تا ارتفاع 30 سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به 45 سانتیمتر می رسد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:

 1-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود.

می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.

 2-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر 3 الی 4 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر 4-3 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

نور:
به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دما:

دمای بالاتر از 18 درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

تکثیر:

این گیاه یک گیاهMonocarpic  (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع 8 سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید.  ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.

مطالب مرتبط:

گل یخ آپارتمانی مشاهده

بنت قنسول مشاهده

گل بی صبر زینتی مشاهده

از بنفشه آفریقایی بیشتر بدانیم مشاهده

بگونیا یک گیاه آپارتمانی مشاهده

پرورش سنبل در خانه مشاهده

سیکلمن گیاه اپارتمانی مشاهده

پاپیتال مشاهده

فیکوس مشاهده

گل یخ آپارتمانی

گل یخ کوچک بومی آفریقای جنوبی گونه ای گوشتی و چند ساله است که در فضای سبز جنوب ایران به وفور کاربرد دارد. به عنوان گیاه پوششی مقاوم، گلدار، چندساله و علفی شناخته شده است. در ایران آن را با نام ناز یخی نیز معرفی کرده اند. به گرما و خشکی مقاوم است.

گل هایی به رنگ صورتی روشن، سفید و قرمز دارد که در طول سال از آنها پوشیده شده است. گل های منفرد تا دسته ای در زاویه برگ ها پدید آمده و به طور کلی در روز باز می شوند، قطر هر کدام از آنها  2/5 cm  است. برگ ها، براق، قلبی شکل تا نیزه ای و دارای درازایی به میزان 3cm  هستند. میوه آن فندقه است و کمی بیش از 1cm  طول دارد. ریشه ها گوشتی و ضخیم هستند. ساقه ها چهارگوش تا دایره ای بوده و به طول 60 cm، به صورت مسطح روی زمین، می رسند.

در هر موقع از سال می توان آن را هرس فرم نمود بدون آنکه گیاه آسیب ببیند. توانایی این گیاه در ریشه زایی از قطعه ای کوچک از ساقه و رشد بعدی آن، این گیاه را گیاهی پررشد مینماند. از آن جهت به عنوان گیاه پوششی، باغ صخره ای و خشک منظر و کشت در سراشیبی استفاده می شود. دارای خصوصیات درمانی است. نیاز به نگهداری در آن پایین است. توصیه شده است که کود و مواد غذایی برای این گیاه مورد استفاده قرار نگیرد.

روش تکثیر آن استفاده از قلمه ساقه و بذر است.

عادت رشد:گیاه خزنده، حصیری و کوتاه رشد.

میزان رشد: سریع، 25cm ارتفاع و گسترش آن در حدود 1/2 متر.

نبازنوری: آفتاب کامل تا سایه کم، (در سایه گلدهی کمتری دارد ).

خاک مطلوب: به خاکی با زهکش خوب نیازمند است. خاک شنی تا لومی- شنی  را بهتر از همه می پسندد. اما خاک های دیگر را نیز تحمل می کند.

نیاز آبی: به دوره های کم آبی بسیار مقاوم است. در حالت معمولی، آب کم و در هوایی که بسیار داغ است نیاز به آبیاری منظم دارد.

مقاومت به سرما: به سرما مقاومت نسبی دارد. (سرمایی در حد  5- درجه سانتیگراد را تحمل می کند).

مطالب مرتبط:

آشنایی با ساخت مرحله به مرحله تراریوم مشاهده

بابونه آلمانی German Chamomile مشاهده

رامبوتان مشاهده

آنتوریوم مشاهده

سانسوریا مشاهده

نحوه پرورش و نگهداری از حسن یوسف مشاهده

پیوند کاکتوس – آموزش عمومی مشاهده

گیاه‌شناسی قهوه مشاهده

گل سیکاس مشاهده

پرورش گل رازقی مشاهده

گیاه گوشت خوار چرخ چاه مشاهده

تراریوم مشاهده

معرفی و پرورش انواع رز مشاهده

گل بی صبر زینتی

گل بی صبر زینتی یا به اختصار گل بی صبر، بهمراه گل حنا و  گل حنا گینه ای  سه گونه از جنس  Impatiens هستند که به عنوان گیاه زینتی مورد کشت و کار قرار می گیرند. اهمیت این موضوع در این است که بدانیم در این جنس نزدیک به هزار گونه گیاه گل دهنده وجود دارد. گل بی صبر، گیاهی محبوب در باغ های قدیم در زمان ملکه ویکتوریا بوده و امروزه زیر سایه گل حنایی قرار گرفته که کشت و کار آن بسیار فراگیر شده است.

 این گیاه یگ گیاه یکساله واقعی است. دارای ساقه ای ایستاده و ضخیم؛ ولی نرم است. تا ارتفاع ۷۰ سانتیمتر می تواند رشد کند ولی معمولا کوتاهتر است. گاهی ساقه اصلی منشعب می شود.

برگ ها با رنگ سبز روشن به حالت حلقوی بدور ساقه قرار گرفته و شکل برگ ها سر نیزه ای باریک یا بیضوی باریک است. طول برگ ها ۹-۳ سانتیمتر است و عرض برگ ها به بیش از ۲ سانتیمتر می رسد. نوک برگ ها تیز و معمولا هر دو سطح برگ کرکدار است. لبه برگ ها دندانه اره ای است و دمبرگ برگ ۱۳-۳ میلیمتر است.

گل ها منفرد یا ۳-۲ تایی هستند و رنگ آن ها قرمز، صورتی، بنفش و سفید است. شکل آن استوانه ای و قطر آن تا ۵ سانتیمتر می رسد. شروع گلدهی آن از اواخر بهار است و تا اواسط پاییز طول می کشد.

در بخش هایی از آسیا، اندام های هوایی له شده آن مخلوط با زردچوبه، نمک و روغن مانند حنا برای رنگ کردن ناخن ها و پوست بکار می رود.

نیازمندی های محیطی

خاک:

خاکی غنی و ارگانیک ایده آل آن است و به خاکی با زهکش خوب نیاز دارد.

آبیاری:

به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. تکرار آبیاری زمانی است که چند سانتیمتر از خاک رویی، رطوبت خود را از دست داده باشد.

هم به خشکی و هم به خاک همیشه مرطوب مقاوم است.

نور:

احتیاح به مکانی آفتابی تا نیم سایه دارد. به مکانی تمام سایه مقاوم است.

دما:

این گیاه یکساله است و با شروع سرما خشک می شود. همچنین این گیاه به گرما مقاوم است.

مطالب مرتبط:

گلکاری، آشنایی با مفاهیم (گلخانه ای) مشاهده
نقش گیاهان بالا رونده در فضای سبز مشاهده
مطلب کامل در مورد بونسای مشاهده
تهیه کمپوست در خانه مشاهده
هورمون ها مشاهده
ازگیل مشاهده
آللوپاتی مشاهده
خواص لیمو عمانی مشاهده
گیاه گوشت خوار چرخ چاه مشاهده
گل ها و گیاهان شکارچی مشاهده
نیازهای گیاهان آپارتمانی مشاهده
تراریوم مشاهده

پرورش گل رازقی

نام علمی گل رازقی که از لحاظ عطر معروفترین گلهای کشور ما است Jasminum Sambac Sol می باشد .

از خانواده زنبق ها Oleaceae که سرزمین اصلی اش عربستان است ( زنبق نام ناحیه ای است در عربستان ) امروزه پرورش این گل در منطقه وسیعی از آفریقای شمالی گرفته تا خاور زمین و آسیای میانه گسترده شده است .

بوته گل رازقی پُر شاخ و برگ و نیمه بالارو است . برگهای آن دائمی ، صاف ، بیضی شکل و بی کرک با گلهای درشت ، پُر پَر ، سفید رنگ و بسیار معطر . از نیمه اردیبهشت به بعد در طول مدت تابستان گلها مرتبأ شکفته میشوند و هر گل حدود یک هفته تا ده روز دوام دارد .

بررسیهای دقیق آزمایشگاهی نشان داده است که مقدار مطلق عطر گل رازقی و تیره یاس ها در ساعات اولیه بامداد نخستین روز شکفتن گل ( حدود ساعت هشت ) بیشتر از همه اوقات است .

▪ دانشمندان گیاه شناس سه گونه متمایز از این گل به نامهای زیر تشخیص داده اند :

۱) گونه بلا Bela : در مصر ، شبه جزیره عربستان ( زنبق کویت و بحرین ) و بنگال .

۲) گونه موتیا Motia : در پنجاب هندوستان و سریلانکا .

۳) گونه موگرا Mogra یا Moghra : در هندوستان ، چین ، افغانستان و ایران .

نظر به اینکه مردم خوش ذوق کشور ما از قدیم گلهای معطر را بیشتر دوست می داشتند ، به پرورش این گل در شهرهای مختلف کم و بیش همت گماشتند ولی چون آب و هوای مطلوب آن سرزمینهای معتدل گرم و مرطوب می باشد ، امروزه پرورش آن بصورت گلدانی در استانهای گیلان ، مازندران ، فارس و خوزستان بیشتر متداول است .

در مناطق یاد شده یک نوع یاس گلدانی نیز پرورش داده می شود که موسوم به یاس رازقی با نام علمی Jasminium Pubescens میباشد بوته این گل در استانهای شمالی کشور ما نظیر گل رازقی نیمه بالارو است و در استانهای جنوب بالارونده .

برگهای آن شبیه گل رازقی بوده و دو به دو متقابل است ولی گلهای آن کوچک و مانند یاس سفید ( چمپا ) Jasminium officinalis L. ستاره شکل بوده و از لحاظ عمر همانند گل رازقی می باشد .

با این تفاوت که دوام شکوفائی هر گل کم است و طول مدت گل دادن و تعداد گلها بیشتر که عمر عطر افشانی آنرا زیادتر می سازد .

در استانهای جنوبی و مناطقی که خطر سرمازدگی وجود ندارد ، یاس رازقی را در هوای آزاد پرورش می دهند و ساقه های نازک آنرا به داربست یا دیوار می بندند .

در استانهای کرانه دریای خزر که هوای زمستانی سرد است ، حتمأ باید گیاه را از گزند سرما محفوظ داشت و آنرا به مکان های پوشیده منتقل نمود و طبعأ در شهرستانهای مرکزی که سردتر است نگهداری این گل جز در گلخانه میسر نیست .

● آب و خاک مناسب :

چون گلهای رازقی و یاس رازقی از گروه نباتات آهک گریز میباشند ، خاک گلدان آنها باید بکلی فاقد مواد آهکی بوده و حتی آبی که به آنها داده می شود نباید قلیائی و دارای مواد آهکی باشد .

▪ در مناطق پرورش این گلها تناسب خاک گلدانها بقرار زیر است :

خاک برگ پوسیده درختان جنگلی ( هوموس ) ۳ قسمت ، شن شسته شده ۲ قسمت ، خاک معمولی باغچه ۱ قسمت . دفعات آبیاری به مقتضای فصل و درجه حرارت محیط فرق می کند . در تابستان بویژه در موسم گل دادن باید روزی یکبار به آن آب داد .بعلاوه از موقعیکه غنچه گلها ظاهر می شود حتمأ باید بپای بوته کود داد .

بهترین کود طبیعی که باغبانان با تجربه مصرف می کنند ، شیره کود گوسفندی است و طرز تهیه آن بدین طریق است که ۲ الی ۳ قاشق سوپخوری شیره کود را پس از بهم زدن بپای هرگلدان می ریزند .

در محلهائی که تهیه کود طبیعی دشوار است ، مصرف کود شیمیائی مخلوط سولفات آمونیم و فسفات آمونیم به نسبت ترتیب سه و یک و بقدر یک قاشق غذا خوری در هر دو هفته از اواسط بهار به بعد توصیه می شود .

علاقمندان پرورش این گلها در تهران و شهرستانهای مرکزی می توانند برای خنثی کردن اثرات زیان بخش آب آهکی و قلیائی یک قطعه زاج سیاه (سولفات آهن ) در کنار گلدان گذارده هنگام آبیاری آب را روی آن بریزند .

● طرق تکثیر :

گل رازقی و یاس رازقی را معمولا از طریق خوابانیدن شاخه ، قلمه زدن و کشت پاجوش زیاد می کنند .لیکن ممکن است آنها را با پیوند نیز زیاد کرد .

۱) تکثیر بوسیله خوابانیدن شاخه :

برای این منظور شاخه های بلند یکی دو ساله قسمت پائین بوته را در اواسط فصل بهار درون جعبه چوبی یا گلدان محتوی شن شسته نرم می خوابانند . بطوریکه سرشاخه ها با دو سه جوانه از خاک بیرون باشد .

با انجام آبیاری مرتب پس از چندی از ساقه های درون شن ریشه های تازه می رویند . شش هفته بعد هنگامیکه ریشه ها رشد کافی یافتند باید شاخه ها را از زیر گلدان بریده و نهالهای جوان ریشه دار را درون گلدانهای حاوی خاک مناسب که قبلا ذکر شده بکارند تا بوته های مستقلی بوجود آیند .

معمولا جهت تسریع عمل ریشه دادن ، قبل از خوابانیدن ساقه کمی از پوست شاخه را که درون جعبه یا گلدان قرار میگیرد با چاقو برش می دهند .

باید دانست که چون خوابانیدن شاخه ها در سطح خاک جعبه یا گلدان فقط در مورد شاخه های زیرین امکان پذیر است و شاخه های فوقانی را نمی توان بعلت خطر شکستن بسطح زمین رسانید لذا بدین جهت ممکن است گلدانهای سبک وکوچکتری تهیه نموده شاخه های جوان بالای بوته را از سوراخ زیر گلدان داخل گلدان کرد و درون آن مقداری شن شسته ریخت و گلدانهای هوائی روی شاخه ها را بوسیله قیم در هوا نگهداشت یا روی طاقچه دیوار قرار داد .

پس از ریشه دادن با ترتیبی که ذکر شد آنها را به گلدانهای جداگانه منتقل نمود .ذکر این نکته نیز لازم است که چون بر اثر قطع یکباره شاخه های ریشه دار بیم خشک شدن گیاه میرود بهتر است بریدن شاخه ها بتدریج صورت پذیرد.

بدین ترتیب که پس از حصول اطمینان از رویش ریشه کافی ابتداء از زیرگلدان باندازه یک سوم قطر شاخه را برید و پس از یک هفته برش قبلی را تا دو سوم قطر شاخه عمیق تر کرد و سرانجام هفته بعد شاخه را از زیر گلدان بکلی قطع کرد و درون گلدان های جداگانه کاشت . ( این عمل را در اصطلاح باغبانی از شیر گرفتن نهالهای جوان مینامند).

۲) تکثیر با قلمه :

قلمه ها را باید در بهار قبل از باز شدن چشمها و رویش جوانه ها از شاخه های قوی یکی دو ساله که گل داشتند ، انتخاب نمود و آنها را به مدت یک هفته درون گونی کنفی یا پارچه کرباس مرطوبی پیچید و با پاشیدن آب پارچه را مرطوب نگهداشت . در پایان هفته آنها را به قلمه های کوچک تقسیم کرد بطوریکه هر قلمه ۳ ـ ۴ چشم داشته باشد . سپس قلمه ها را درون گلدانهای حاوی شن شسته کاشت و منتظر شد تا بعد از ۵ ـ ۶ هفته که قلمه ها ریشه کافی دادند آنها را به گلدانهای اصلی که تناسب خاک آن قبلا ذکر شده است انتقال داد .

۳) تکثیر از راه پیوند :

گل رازقی و یاس رازقی را می توان بوسیله پیوند روی یاس سفید (چمپا) نیز زیاد کرد . در بهار پیوند شکمی یا مجاورتی مناسب است و در پائیز پیوند شکافی رجحان دارد . حسن این طریق تکثیر آن است که چون یاس سفید را می توان تقریبأ در هر نوع آب و خاک عمل آورد و نظیر گلهای رازقی و یاس رازقی به خاک هوموسی اراضی جنگلی احتیاج ندارد و با پیوند آنها روی پایه یاس می توان از زحمت تهیه خاک هوموس رهائی یافت و از دادن آب قلیائی نیز نگران نشد .

● عطر گیری :

در کشورهائی که کاشت گل رازقی و گونه های مختلف یاس در سطح وسیع و هوای آزاد متداول است ، صنعت عطر گیری فعالیت گسترده ای دارد .

بنا به مندرجات آمار بین المللی ، تولید عطر گلهای تیره یاس در سال ۱۹۷۲ در کشورهای مختلف بقرار زیر بوده است :

▪ مصر ۳۵۰۰ کیلو گرم الجزایر ۶۰۰ کیلو گرم

▪ مغرب ۲۰۰۰ کیلو گرم فرانسه ۶۰۰ کیلو گرم

▪ ایتالیا ۱۸۰۰ کیلو گرم اسپانیا ۴۵۰ کیلو گرم

اتحاد جماهیر شوروی و چین ( که تولید قابل ملاحظه و نامعلومی داشته اند ) در کشور چین این گلها را بیشتر برای معطر ساختن چای و تهیه عطری کشت می کنند .

کارخانجات عمده عطرکشی در حومه شهر بزرگ کانتون متمرکز است. در هندوستان برای استخراج عطر رازقی گلبرگها را پَرپَر کرده ، روی دانه های کنجد می ریزند . سپس با عصاره گرفتن روغن کنجدهای معطر عطر مطلوب را بدست می آورند . در صنعت پیشرفته امروزی عطر رازقی را از طریق خیساندن گلبرگها در اتر نفت Etheropetrol یا بنزن Benzene استخراج مینمایند .( نباید بنزن یا روغن بن با بنزن متعارف اشتباه شود . بنزن با فرمول شیمیائی C۶ H۶ آبگونه فرار و بی رنگی است که از قطران یا قیر ذغال سنگ بدست می آید و در لباس شوئی برای زدودن لکه های چربی و رنگ سازی مصرف می شود )عطر رازقی گرانبهاترین عطر طبیعی است و گفته می شود که تهیه آن بصورت ساخت صنعتی امکان ندارد .

سانسوریا

سانسویریا یا شمشیری یا نیزه‌ای که در انگلیس گاهی به آن زبان مادر شوهر (Mother in lows tongue ) می گویند .
مشخصات: اسم علمی این گیاه Sansevieria trifasciata از خانواده Liliaceaeمی باشد. این جنس شامل ۶۰ گونه از گیاهانچندساله همیشه سبز است. گونه مورد نظر بومی غرب آفریقا بوده و ارتفاع آن درحدود ۴۵ سانتی متر ودر شرایط مناسب تا حدود یک متر می‌رسد . برگهای این گیاه مستقیم و شمشیری شکل هستند. برگها سبز تیره بوده، رگههای نوار مانند عرضی خاکستری دارند. در نوع ابلق این گیاه زینتی ، برگ ها مخلوطی ازسبز در متن و زرد در کناره ها هستند . این گیاه نسبت به شرایط نامساعد محیطی مقاوم بوده ودر نقاطمختلف منزل می توان آن را نگهداری کرد .گل آن ساقه ای زیبا و معطر میباشدو در شرایط مناسب گل می دهد.

مراقبت:این گیاه به سایه تا نور متوسط، حرارت زیاد، آبیاری اندک، رطوبت هوای ۷۰ تا ۹۰ درصد وخاک قلیایی احتیاج دارد.

توجه :  آبیاری زیاد از حد باعث پوسیدگی انتهای برگهایسانسویریا می شود.

خاک: خاک جنگلی یا مخلوط خاکبرگ وماسه، برای این گیاه مناسب است.

درجه حرارت :بهترین رشدخودرادردمای بین۲۵- ۱۸درجه دارد

توجه : این گیاه به دمای زیرصفرحساس می باشد(عکس زیر)

نور :در جاهایی که نور مناسب باشد رشد مطلوب تری را خواهد داشت ولی به سایه و نور کم منازل نیز مقاوم است .

ازدیاد: اگرچه این نوع سانسویریا را می‌توانید ازطریق تقسیمات برگ تکثیر کنید. ولی، نوارهای زرد رنگی که در سر تا سر دوطرف طول برگ امتداد داد از بین می روند. بنابراین بهتر است، این گیاه رااز طریق پاجوش تکثیر کنید. اواخر بهار تا اواسط تابستان که گیاه در مقابلجابجایی مقاوم است. بهترین زمان برای تکثیر است.برای این کار، گیاه راازگلدان بیرون آورید و پاجوشهایی را که بلندی آنها به ۲۰ سانتیمتر میرسند، با دقت جدا کنید و درگلدان مناسب حاوی کمپوست مخصوص گیاهان گوشتی و کاکتوس قرار دهید. اگر پاجوش زیاد تکانمی خورد چوبی را به عنوان تکیه گاه در گلدان بگذارید تا گیاه محکم شود. گلدان را در نور مناسب و دمای حدود ۱۸ تا ۲۱ درجه سانتیگراد نگاه دارید وسعی کنید خاک همیشه خیلی کم ،مرطوب باشد.

درقلمه برگ ، برگ ها را به قسمت هایی به طول ۱۰ سانتی متر بریده و در دمای ۲۰- ۱۸ درجه به صورت عمودی در محیط کشت (ماسه ) قرار می دهیم تا ریشه وجوانه نا بجا از محل بریده شده برگ ظاهر گردد . این روش تکثیر بسیار راحتاست ولی چنانچه از گونه های ابلق استفاده گردد ، گیاهان جدید ایجاد شدهدارای حاشیه طلایی نخواهند بود . طولانی بودن تا رسیدن به نتیجه مطلوب می باشد.