تصاویر گلخانه تکثیر و پرورش گیاهان زینتی

تصاویر از گلخانه تکثیر و پرورش گل ها و گیاهان زینتی خانوم مهندس مختاری و آقای دکتر بهرامی اساتید بنده!

کشت گیاهان زینتی مثل اهار جعفری گازانیا بنفشه اطلسی حسن یوسف کاکتوس لاله سنبل و...

مجموعه آموزشی گلخانه و گلخانه داری:

مجموعه آموزشی گلخانه و گلخانه داری از مباحث کاربردی و مورد توجه اکثر کشاورزان گلخانه دار دانشجویان مهندسی کشاورزی و علاقه مندان به گلخانه داری می باشد. همچنین علاقمندان به کاشت و پرورش میوه ، سبزی ، سیفی و گل های زینتی در گلخانه خانگی نیز می توانند با خریداری آموزش گلخانه و گلخانه داری ، گلخانه خود را طبق استانداردها و نکات موجود در مجموعه احداث کنند.
تعدادی از موضوعات کتاب ها:ایجاد گلخانه(فوندانسیون سازی+پوشش),تهویه گلخانه,سیستم های گرمایشی و سرمایشی گلخانه,آبیاری گلخانه,تنظیم دما در گلخانه,کنترل و مدیریت گلخانه ,ضدعفونی کردن,مبارزه با آفات و بیماری ها در محیط گلخانه (کامل و تضمینی),علائم بیماری ها و آفات و کمبود عناصر,کاشت و پرورش علائم بیماری وکمبودهای گیاهان خیار,گوجه,توت فرنگی,فلفل,سبزیجات و...,کاشت و پرورش گیاهان زینتی یکساله در گلخانه,کاشت و تکثیر گیاهان آپارتمانی در گلخانه,کشت و پرورش سبزیجات در گلخانه,مبارزه بیولوؤیک با آفات و بیماری ها

برای دانلود این مجموعه اینجا کلیک کنید

گیاهان یکساله در طراحی پارک و فضای سبز

گیاهان زینتی یک ساله صرف نظر از عمر کمشون به خاطر زیباییشون از اهمیت زیادی در طراحی پارک و فضای سبز برخوردارند در زیر ما به معرفی چند نوع از گیاهان زینتی یکساله میپردازیم

اطلسی

اطلسی Petunia ، گیاهی یکساله ازخانواده سیب زمینی ها Solanaceae میباشد .
این گیاه به سرما حساس بوده و گونه اصلی آن بومی آرژانتین است .
گل اطلسی Petunia به رنگهای سفید ، قرمز ، بنفش ، صورتی ، زرد ، آبی و ابلق دیده می شود .
بطور کلی اطلسی Petunia بارتفاع 10 تا 60 سانتی متر بوده و موقع گل کردن آن در هوای آزاد و معتدل و تا حدی خشک از خرداد الی آبان ماه می باشد .

اطلسی Petunia از لحاظ نوع گل به سه نوع کم پَر و پُرپَر و موج دار و از لحاظ ارتفاع بدو نوع تقسیم میشود :

1 ـ اطلسی های پاکوتاه ژاپنی ـ به ارتفاع 10 تا 15 سانتیمتر پُرگل و پُر شاخ و برگ می باشند .
2 ـ اطلسی های پابلند ـ که به ارتفاع 60 سانتی متر میرسند .
اطلسی های باکوتاه گلدرشت و پُرپَر برای حاشیه ها متناسب تر هستند ، زیرا اطلسی های پُرپَر که در این گروه قرار دارند در آخر تابستان شاخه هایش بلند شده و وسط بوته هایش خالی میشود و بدین ترتیب زیبائی اولیه خود را از دست میدهد .
این اطلسی ها اگر رونده باشند چه کم پَر و چه پُرپَر برای جعبه ها و گلدانها و گذاشتن در بالکن ها و ایوانها مناسب هستند .
بطور کلی گل اطلسی موقعیت آفتابی ، خاک نسبتأ سنگین را میپسندد . خاک باید حتمأ تهویه و زهکش داشته باشد و لجنی نشود .
خاک حاشیه ای که در آن اطلسی می کارند باید همه ساله تعویض شود . کود پوسیده باید سه ماه قبل از کاشت با خاک مخلوط شود .
در مواقع گرم به اطلسی نباید آب داده شود بلکه صبح زود یا غروب به آن آب باید داد .
معمولا اطلسی در نقاطی که تابستانش سرد و مرطوب باشد عمل نمیآید که در این شرایط بوته قوی میشود و شاخه های بلندی ایجاد میکند ولی خیلی کم گل میشود .
بطور خلاصه محل گرم و آفتابی مختصری مرطوب و خاک حاصلخیز برای اطلسی مناسب است .
اطلسی گل درشت در تحت شرایط بد حساستر از اطلسی معمولی است .
بنابراین اگر بخواهیم اطلسی گل درشت را در نقاط آفتابی بکاریم باید به آن سایه بدهیم .

طرز ازدیاد :

اطلسی Petunia را به دو طریق زیاد می کنند .
یکی از طریق بذر و دیگری از راه قلمه .
بذور اطلسی پاکوتاه و معمولی را در اواخر بهمن تا اوائل اسفند در کلخانه گرم یا در شاسی میکارند و یا ممکن است کمی دیرتر بذور را در شاسی سرد بکارند .
وقتی نشاء چهار برگه شد آنرا به گلدان استکانی منتقل می کنند و بعد از رفع سرمای بهاره بوته را با خاک از گلدان بیرون آورده و در باغچه میکارند . ( در حاشیه بفواصل 25 سانتیمتر ) قلمه اطلسی پُرپَر را در تابستان از پایه مادرجدا کرده ودرخاک مناسب میکارند ودراواخر زمستان گل آن ظاهر میشود .

گازانیا

نحوه کشت گل جعفری

شرح:

این گیاهان یکساله، مختص مکزیک و آمریکای جنوبی، می باشند، و از خانواده ی گل آفتابگردان می باشند. Tagetes erecta، گل جعفری آفریقایی، قادر است تا ارتفاع 4_2 پایی رشد کند، و گلهای بزرگ، منفرد، و مضاعفی را تولید می کند که به رنگهای نارنجی یا زرد می باشند.

Tagetes patula، گل جعفری فرانسوی، قادر است به ارتفاعی حدود 9 اینچی، تا 2 پایی، نائل شود؛ و گل ها به رنگ های زرد، یا زردی که با رنگ قهوه ای مایل به قرمز مشخص شده است، ظاهر می شوند. دو رگه های برانگیخته شده از گل های جعفری فرانسوی و آفریقایی، به رنگ قرمز یکپارچه، برخی به رنگ زرد یکپارچه، و برخی به صورت ترکیبی از رنگ های قرمز و زرد طلایی، ظاهر می شوند. گلها مضاعف می باشند، دارای ضخامتی بین 3_2 اینچ می باشند؛ گیاهان، انبوه می باشند، و می توانند تا بلندای حدود 18 اینچی رشد کنند.

گیاهان، در سرتاسر تابستان و پائیز شکوفه می دهند، و بقدر گلهای تقلیل یافته، بزرگ می باشند. T. tenuifolia (signata) pumila، گل جعفری کوتوله ی ( قد کوتاه ) خاتم دار، مختص مکزیک می باشد، و در میان گیاهان انبوه که بلندی بالای یک پا دارند، می روید. شاخ و برگ آن، به طور ظریفی تقسیم می شوند، و گلهای نارنجی منفرد زیادی، در ضخامتی حدود یک اینچ، بوجود می آیند. گیاه، همان اندازه به مراقبت نیاز دارد که گل جعفری کوتوله ی فرانسوی نیاز دارد. T. lucida، ترخون زمستانی نیز مختص مکزیک می باشد

این گیاه چند ساله ی انبوه نیمه سخت، به عنوان یک گیاه یکساله تلقی می شود، و به بلندای 1 تا 2 پایی رشد می کنند. ترخون زمستانی، مربوط به گل جعفری باغی می باشد، و آنها ساقه های دراز بی شاخ وبرگ، و برگهای نرم و باریک ساده ای دارند. شاخ و برگ ترخون زمستانی، رنگ سبز میانه ای دارد نه رنگ سبز نیلی، همچون برگهای ترخون فرانسوی.

در فصل پائیز یا زمستان، آن گلهای زرد طلائی کوچکی تولید می کند که از یک لایه ی واحدی از گلچه های شعاعی، و کلاله مرکزی از گلچه های گرده ساخته شده است. شاخ وبرگ، زمانی که ترخون فرانسوی، نا بهنگام می باشد، رایحه ی مطبوعی، با بساوشی از Anise دارند، و جایگزین خوبی می باشند.

در گلدان گذاری :

زمانی که این گیاهان در بیرون کاشته می شوند، آنها نباید خاک خیلی غنی داشته باشند، بخاطر اینکه، این، رشد نباتی وافری را به خرج تولید گل باعث می شود.

آنها باید 15_12 اینچ، مجزا کاشته شوند. آنها حتی سریعتر گلدهی می کنند اگر آنها، کشت و کار بذر در خانه را، از کشت و کار مستقیم آن، در خارج از منزل ترجیح دهند.

وقتی که آنها به عنوان گیاهان گلخانه ای به کار می روند، آنها برا ی ارائه ی زمستانی و بهاری، عالی می باشند. آنها گیاهان گلدانی ، و گلهای قلمه ای دلپذیری را ایجاد می کنند. خاک آنها نباید خیلی غنی باشد، و گلدان ها نیاز به زهکشی خوبی می باشند.

وقتی که گیاهان، محفظه های خودشان را با ریشه ها اشغال کردند، استعمال هفتگی کود آبی رقیق کردنی، سودمند خواهد بود. این گیاهان، باید به صورت تمام وقت کاملاً در معرض نور آفتاب قرار گیرند، و باید جو خنک و تهویه ای داشته باشند.

دما در شب، امکان دارد 50 درجه شود؛ در روز های راکد، آن می تواند حدود 5 درجه، و در روزهای آفتابی، 10 تا 15 درجه بالاتر، افزایش یابد. شکوفه دهی زودتر، و گلهای بیشتر، امکان دارند از Tagetes، که در یک گلخانه، در فصل زمستان می رویند احراز شوند اگر، روشنی روز با نور مصنوعی ( ساختگی ) جابجا شده باشد ( لامپ مهتابی یا گداخته ). ترخون زمستانی، قابل کشت در داخل و خارج از خانه می باشد. همانند یک گیاه خانگی، ترخون زمستانی، قلمه های زمستانی سبکی را جهت استفاده ی هموار ارزانی می دارد.

ترخون زمستانی، وقتی که تر وتازه به کار برده می شود، بهترین می باشد. 3 تا 6 اینچ از رأس شاخه را بواسطه ی برگهای لطیف، ببرید. اگر آنها به دقت خشکیده اند، برگها، اندکی از رایحه ی آنها را حفظ خواهند کرد.

تکثیر :

بذرها، می توانند 6 تا 12 هفته قبل از اینکه گیاهان در بیرون از منزل، کاشته شوند، در یک گلخانه، جایی که درجه حرارت حفظ می شود، کشت و کار ( تخمکاری ) شوند.

بذرها در گلدان ها یا مکان همواری که با خاک های شنی الک کرده ی ریزی پر شده، و به سبکی با خاک پوشانده شده اند، پراکنده می شوند. محفظه ها را با شیشه بپوشانید، و به آنها، بواسطه ی نور آفتاب، سایه بیندازید. اگر آنها مرطوب نگاه داشته شوند، آنها در عرض چند روز شروع به رشد خواهند کرد.

وقتی که گیاهان نوزاد دارای ارتفاعی بین 1 یا 2 اینچ می باشند، آنها می توانند به مکان مسطحی که دارای عمقی بین 3 تا 4 اینچ می باشد، و با کمپوست ( کود آلی ) رسی یا شنی پر شده است، منتقل شوند. آنها باید 3 یا 4 اینچ، به صورت مجزا فاصله دار شوند. پس از این، آنها باید در قاب سردی، تا زمانی که آنها در بیرون از خانه کاشته می شوند، گذارده شوند.

این، پس از آن می باشد که همه ی خطرات سرمازدگی سپری شده اند، و آب و هوا، گرم و آرام می باشد. همچنانکه زمان برای کشت آنها در خارج از خانه نزدیک می شود، آنها نیازمند این می باشند تا با افزودن سیستم تهویه ای و بالأخره با در معرض هوا گذاری آنها، مقاوم شوند.

بذرها همچنین می توانند مستقیماً خارج از خانه، جایی که آنها با پاشیدن کم آنها در بستر بذر آماده برای کشت رشد می کنند، پس از اینکه خطر سرمازدگی سپری شد، کشت و کارشوند.

آنها تا وقتی که نزدیک تر از 10 اینچ، جدا از هم نمی باشند، رقیق می شوند. این روش، همچنانکه در ابتدا ذکر شد، اگر گیاهان در داخل خانه قرار گیرند، شکوفایی گل ها را به تأخیر خواهد انداخت. مکانی که شما برای این گیاهان بر می گزینید، باید کاملاً در معرض نور آفتاب قرار گیرند، اگر آنها موفق شوند.

برای شکوفه دهی زمستانی، زمانی که در یک گلخانه رویانده می شوند، بذرها باید در ماه آگوست یا سپتامبر کشت و کار شوند، برای شکوفه دهی بهاره، آنها را در ماه ژانویه کشت و کار کنید.

نهال باید به مکان های هموار ( فلت ) نشاء شوند، یا جداگانه، در گلدان های کوچک، و بعداً چنانکه نیاز شد، داخل گلدان های بزرگتر. گلدان هایی که دارای ضخامتی ( قطر ) بین 7_5 اینچ می باشند، قالب های خوبی می باشند تا، گلکاری گیاهانتان را داخل آنها انجام دهید.

شما می توانید یک تا سه گیاه را داخل یک گلدان بکارید. ترخون زمستانی، که به آسانی ریشه دار می شود، معمولاً بوسیله ی قلمه زنی تکثیر می شود. قلمه زنی را در اوایل پائیز، قبل از اینکه آنها شروع به شکوفه دهی کنند، انجام دهید، و آنها را در درون گلدانها قرار دهید.

نکاتی برای استفاده‌ بهتر از سیر

استفاده از هر ماده غذایی یک ترفند و روش خاص دارد که باید رعایت شود چرا که با درست استفاده کردن از مواد اولیه خواص آن‌ها از بین نمی‌رود.  سیر یکی از موادی است که باید نکاتی در مورد استفاده از آن رعایت شود که در ادامه به آن می‌پردازیم:

* اولین نکته‌ای که باید در هنگام استفاده از سیر در ذهن داشته باشید میزان تازگی و طراوت آن است. برای استفاده از سیر بهتر است تازه‌ترین آن‌ها را انتخاب کنید. سیرهای بسته‌بندی‌شده یا مانده بیش از نیمی از خواص خود را از دست می‌دهند.

* قبل از آنکه سیر را در غذای خود بریزید حتماً آن را بریده و چند دقیقه‌ای در هوای آزاد قرار دهید. بریدن سیر باعث می‌شود تا برخی از ترکیبات سولفید آن آزاد شده و با اکسیژن واکنش دهد. این واکنش در 10  تا 15  دقیقه انجام شده و این باعث می‌شود تا خواص سلامتی سیر بالاتر رود.

* بسیاری همیشه به این نکته می‌اندیشند که استفاده از سیر در حالت‌های کوبیده شده، بریده شده و یا بدون تغییر مفید است. با توجه به نکته گذشته باید به این اشاره کرد که اگر سیرها را رنده و له کنید بیشتر سلول‌های داخلی آن‌ها شکسته شده و سلامت سیر بالاتر می‌رود.

* بوی سیر نکته آخری است که باید به آن اشاره کنیم. بسیاری از سر آشپزها و افرادی که به سلامتی خود اهمیت می‌دهند سیر را دوست دارند. سیر طعم و بویی عالی به غذا می‌بخشد و برای سلامتی، به ویژه قلب، بسیار مفید است. سیر سرشار از آنتی‌اکسیدان است، اما متأسفانه ترکیبات سولفور موجود در سیر، که خواص متعدد سیر را ایجاد می‌کنند، باعث می‌شوند دهان و نفس شخصی که سیر مصرف کرده است بوی ناخوشایندی بگیرد.

قبل از آنکه سیر را در غذای خود بریزید حتماً آن را بریده و چند دقیقه‌ای در هوای

آزاد قرار دهید. بریدن سیر باعث می‌شود تا برخی از ترکیبات سولفید آن آزاد شده

و با اکسیژن واکنش دهد. این واکنش در 10 تا 15 دقیقه انجام شده و این باعث می‌شود تا خواص سلامتی سیر بالاتر رود

چرا نفس شما بوی سیر می‌گیرد؟

سیر و سایر سبزیجات هم خانواده آن (پیاز، موسیر و پیازچه) ترکیبات سیستئین سولفوکسید را ایجاد می‌کنند. این ترکیبات عناصر تشکیل‌دهنده بو و مزه سیر هستند. این ترکیبات سولفوری بسیار شبیه ترکیباتی هستند که توسط باکتری‌های مولد بوی بد دهان ایجاد می‌شوند. سیر از دو طریق باعث می‌شود دهان شما بوی بدی بگیرد. اولین راه از طریق دهان شما است. بدین صورت که هنگامی که شما سیر مصرف می‌کنید، این ترکیبات سولفوری وارد دهان شما می‌شوند و بلافاصله بوی ناخوشایندی ایجاد می‌کنند. این ترکیبات بد بو تا زمانی که شما مسواک بزنید یا نخ دندان بکشید در دهان شما باقی می‌مانند. دومین راه تأثیر بوی سیر بر نفس شما از طریق ریه‌ها است. تحقیق جالبی در این زمینه در سال 1936، توسط دو پزشک صورت گرفته است. این دو پزشک مدتی، به یکی از بیماران خود که مبتلا به سرطان مری بود، از طریق یک لوله مخصوص که مستقیماً وارد معده می‌شد، سوپ سیر می‌دادند. در این روش غذا به هیچ عنوان وارد دهان نمی‌شد، اما آن‌ها متوجه می‌شدند که با وجود اینکه غذا وارد دهان بیمار نمی‌شود، نفس او پس از حدود 3 ساعت بوی سیر به خود می‌گیرد. این تحقیق تائیدی است برای سایر تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته است.

ترکیبی که باعث می‌شود نفسی که از ریه‌ها خارج می‌شود بوی سیر بگیرد، الیل متیل سولفید (AMS) است. این ترکیب گازی است که هنگام هضم سیر جذب خون می‌شود. این ترکیب از طریق خون به ریه‌ها راه پیدا می‌کند. به همین دلیل فرد با بازدم هوا از ریه‌ها بوی سیر را در فضا منتشر می‌کند. برخی از این ترکیبات AMS از طریق پوست نیز منتشر می‌شوند. به همین دلیل است که گاه خلاص شدن از بوی بد سیر کار بسیار مشکلی است. فرد هر چه قدر هم که دهان خود را مسواک می‌زند و از دهان‌شویه استفاده می‌کند، نمی‌تواند این بوی بد را از بین ببرد. علت این است که در چنین مواقعی منشأ بوی بد ریه‌ها هستند نه دهان.

چگونه بوی سیر را از بین ببریم؟

بهترین و موثرترین راه خلاص شدن از دست بوی سیر، نخوردن سیر است. اگر می‌خواهید اصلاً بوی سیر ندهید، نباید سیر بخورید. اما با توجه به ارزش غذایی بالا و خواص فراوان سیر، مصرف آن بسیار مفید است و نباید از برنامه غذایی افراد حذف شود، بنابراین می‌توانید برای کاهش بوی آن از راهکارهای زیر استفاده کنید. فراموش نکنید که شما هرچه قدر هم که تلاش کنید بوی سیر را در دهان خود از بین ببرید، همچنان از طریق ریه‌های شما منتشر می‌شود. به همین جهت نیز راهکارهایی که به شما معرفی می‌کنیم فقط بوی سیر را کاهش می‌دهند و آن را به طور کلی از بین نمی‌برند.

راهکارهایی برای از بین بردن بوی سیر

موثرترین راه از بین بردن بوی سیر این است که ترکیبات سولفوری مولد این بو را از دهان حذف کنید. این کار را می‌توانید با مسواک زدن، استفاده از نخ دندان و دهان‌شویه انجام دهید. همچنین باید زبان خود را حتماً مسواک بزنید. این کار برای از بین بردن بوی سیر بسیار مهم است. سایر راهکارهایی که به شما معرفی می‌کنیم نیز می‌توانند کمک کنند. شما می‌توانید از این راه‌ها قبل یا بعد از مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان استفاده کنید، اما توجه داشته باشید که حذف ترکیبات سولفوری باید حتماً صورت بگیرد و این راه‌ها را نمی‌توان جایگزین حذف ترکیبات کرد. اگر شما بدون اینکه ترکیبات سولفوری را از بین ببرید، از راه‌های زیر استفاده کنید، اقدامات شما در کاهش بوی سیر تأثیر چندانی نخواهند داشت.

لیموترش

استفاده از لیموترش در کاهش بوی سیر بسیار موثر است. لیمو همچنین می‌تواند باکتری‌های مولد بوی بد دهان را از بین ببرد. سعی کنید بعد از خوردن سیر یک تکه لیموترش را در دهان خود بگذارید و بمکید. همچنین اگر دست شما بوی سیر گرفته است، می‌توانید با استفاده از آب لیمو، این بو را از بین ببرید.

جعفری

در بسیاری از مواقع، سرآشپزها در کنار سیر از جعفری نیز برای پخت غذا استفاده می‌کنند، زیرا جعفری بوی سیر را کاهش می‌دهد. می‌توانید برای کاهش بوی سیر، بعد از مصرف آن مقداری جعفری خام بجوید.

چای

چای، خصوصاً چای سبز و چای نعناع، حاوی پلی‌فنول است. پلی‌فنول ترکیبات سولفوری که سیر ایجاد می‌کند را از بین می‌برد. سعی کنید هنگام خوردن سیر یا پس از آن چای بنوشید.

هل، نعناع، رازیانه و میخک

این دانه‌ها و گیاهان معطر می‌توانند مانند جعفری بوی سیر را کاهش دهند.

استفاده از لیموترش در کاهش بوی سیر بسیار موثر است. لیمو همچنین می‌تواند باکتری‌های مولد بوی بد دهان را از بین ببرد

شیر

در مطالعاتی که در سال 2010 صورت گرفت ثابت شد که مصرف شیر می‌تواند بوی سیر را کاهش دهد. محققان معتقدند که چربی موجود در شیر تأثیر ترکیبات سولفوری را در دهان کاهش می‌دهد. در نتیجه تأثیر شیر پرچرب در این خصوص بیش از شیر کم چرب است.

آدامس بدون قند

جویدن آدامس می‌تواند بوی سیر را بپوشاند و درعین‌حال تکه‌های سیر را که بوی سیر را منتشر می‌کنند از بین دندان‌های شما خارج کند.

دانه‌های قهوه

بسیاری از افراد معتقدند که جویدن دانه‌های کامل قهوه و یا آسیاب شده آن پس از خوردن سیر می‌تواند بوی سیر را کاهش دهد، البته لازم نیست این دانه‌ها را بخورید. می‌توانید پس از جویدن، آن‌ها را از دهان خود خارج کنید.

از مکمل‌های سیر استفاده کنید

اگر شما جزء آن دسته از افرادی هستید که سیر را به خاطر خواص غذایی و درمانی آن مصرف می‌کنند، می‌توانید به جای مصرف سیر، از مکمل‌های آن استفاده کنید. این مکمل‌ها خواص سیر را دارا هستند، اما بوی بدی ندارند.

امیدواریم با استفاده از این راه‌ها بتوانید بوی سیر را از بین ببرید و یا حداقل تأثیر آن را کاهش دهید.

گیاه جعفری

یکی از گلهای قدیمی است که از سالها پیش کاشت و پرورش ان در ایران معمول بوده است. امروزه ارقام جدید ان کشت و کار میشود.در ارقام جدید گلها بسیار درشتند.از خانواده کاسنی میباشد.

یکی از گلهای بهاره و تابستانه است.بذر ان به طور معمول در اردیبهشت ماه در خرانه ای اماده شده کشت می کنند.نشا ظرف دو ماه اماده برای کاشت در محل اصلی است.کاشت مستقیم بذر جعفری در محل اصلی یعنی بستر کاشت گلهای یکساله نیز امکانپذیر است.برای دستیابی به نتیجه خوب بذر ان را باید به موقع و در اوایل اردیبهشت کاشت.