آموزش پرورش و نگهداری گیاه شمشاد

شمشاد 
مشخصات: اسم علمی این گیاه Euonymus japonicus ، از خانواده celastraceae میباشد.این جنس شامل ۱۷۶ گونه مختلف می باشد گیاهانی همیشه سبز ، زیبا و مناسب برای پرچین ها و هرس پذیر هستند.

شمشاد رسمی

این گونه بومی ژاپن بوده و ارتفاع آن در طبیعت به ۴ متر هم میرسد. برگهای آن براق چرمی و سبز تیره بوده و به شکل وار تخم مرغی با دندانه های کوتاه در لبه می باشد. گل آزین گرزن آن به طول ۵ سانتی متر و گلهای آن سبز مایل به سفید است و در وسط بهار ظاهر می شود شمشاد رسمی میوه های صورتی ونارنجی دارد. مهمترین مسئله در مورد این نوع شمشاد، نگاه داری آن خارج از آپارتمان در فصل تابستان و دادن کود کافی در زمستان ونگه داری داخل آپارتمان در محل خنک می باشد.

نگهداری و مراقبت :

نور و گرما: به مکان آفتابی یا نیمه سایه نیاز دارد  و حداقل دمای قابل تحمل آن ۵ درجه سانتی گراد است.

آبیاری :  آبیاری شمشاد باید بطور منظم انجام شود و خاک گیاه بهتر است قبل از آبیاری مجدد مرطوب باشد،

رطوبت :۵۰تا ۷۰ درصد

کود: می‌توان به میزان ۵ گرم در لیتر، هر دو هفته یکبار، از اردیبهشت تا شهریور به این گیاه کود داد.

خاک: خاک باغچه با کمی ماسه برای رشد و نمونه شمشاد رسمی مطلوب میباشد این گیاه در هر نوع خاک بازهکش خوب رشد می کندو خاک قلیایی را ترجیح می دهد.

کاشت : شمشاد از انواع گیاهان رایج در نواحی گرم و مرطوب است. این گیاه را به راحتی می توان در حیاط و حتی در فضای آپارتمان  پرورش داد. نورگیرترین قسمت آپارتمان را برای کاشت گیاه انتخاب کرده و گلدان ها را در آنجا قرار دهید. قبل از کاشت، گلدان ها را از خاک غنی از خاک برگ و کودهای گیاه پرکرده و آن را آبیاری کنید.
حداقل فاصله میان دو گیاه  در کاشت در باغچه و فضای سبز باید ۷۰ سانتیمتر باشد.

ازدیاد: برای تکثیر شمشادرسمی، از اواسط بهارتا اوایل تابستان، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه ۵/۷سانتیمتر ، با یک چاقوی تیز، جدا کنید.انتهای آنهارا در پودر هورمون ریشه زایی فروببرید ودر گلدانی باقطر دهانه ۱۴سانتیمتر، حاوی کمپوست مخصوص بذر وقلمه بکارید وبا کیسه پلاستیکی شفاف روی قلمه را بپوشانید.و قلمه ها را تا زمان ریشه دهی یعنی ۲۲ ماه سانتیگراد ونور مناسب نگاه دارید. سپس آنهار ا به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی، بکارید. در فرمهای ابلق گیاه، بسیار اهمیت دارد که د اری قلمه گیری، از شاخه هایی که برگهایشان فرم ابلق خود را از دست داده اند، جهت ازدیاد، استفاده نشود. حتی زمانی که گیاه رشد کافی کرده، ضروری است ساقه هایی را که رنگ برگهایشان سبز خالص می شود، به محض ظهور حذف نمایید.

تکثیر این گیاه به وسیله بذر و خوابانیدن شاخه  نیز صورت می‌گیرد.

هرس شمشاد  :

ـ زمان هرس: پائیز، بهار

شمشادها معمولاً هر مقدار و هر نوع هرسی را تحمل می کنند و بدون هرس نیز بوته ها زیبا و متراکم هستند. شکل و اندازه نهائی برای هرس بستگی به نوع شمشاد دارد. در بوته های جوان، هنگام انتقال به محل اصلی باید ریشه را نیز هرس نمود. پس از کاشت، بوته را تا سه سال مرتباً هرس کنیم تا متراکم گردد.

شمشادهائی را که به منظور استفاده از پرچین و با اشکال هندسی و مجسمه ای کاشته می شوند می بایستی مرتباً هرس نمائیم. قبل از پیدایش شاخه های جدید در بهار با استفاده از قیچی هرس، شاخه های تولید شده در اواخر تابستان قبل را هرس می کنیم، شاخه های جدید را بعد از آن که شروع به محکم شدن کردند قطع می نمائیم.

 برای ایجاد شکل بوته‌ای باید مداوم با هرس پنسمان (چیدن نوک شاخه‌ها) جوانه‌های جانبی را تحریک و شاخه‌های متراکم تولید کرد. در فرم‌های پرچینی نیز می‌بایست با توجه به فرم پرچین و به نسبت میزان رشد، آن را در یک یا چند نوبت هرس نمود.

گاهی به دلیل بیماری سفیدک، قسمت‌های داخلی را با هرس بازتر کرد؛ به طوری که از تجمع رطوبت در قسمت‌های داخلی تاج جلوگیری و نفوذ هوا به مرکز بوته بیشتر شود.

در آب و هوای معتدل، پرچین و اشکال مجسمه ای را در اواخر پائیز باید هرس نمود تا در زمستان شکل جالب توجه و جمع و جور داشته باشند.

معمولاً توصیه می شود که در هرس های پرچینی قسمت پائین بزرگتر یا مساوی قسمت بالا باشد تا قسمت بالا روی قسمت پائین سایه اندازی نداشته باشد.

بیماری ها ، افات و درمان : شمشادها به بیماری ها به خصوص سفیدک سطحی بسیار حساسند که به محض مشاهده بیماری و یا آثار پریدگی رنگ در برگ ها، سرشاخه و یا شاخه بیمار را سریعاً تا جائی که به نظر می رسد بیمار است قطع می نمائیم.

منبع:بوستان

سجافی

سجافی گیاه علفی بوته ای سریع الرشد از خانواده لیلیاسه (سوسنیها) است که در مناطق گرم امریکا افریقا و اروپا میروید. به این گیاه برگ گندمی نیز میگویند.

این گیاه دارای دو نوع سبز و ابلق است و حدود ۶۰ گونه دارد ولی در ایران تنها گونه کوموسوم پرورش داده میشود.

دارای اندام زیرزمینی گوشتی است دیشه های غده ای دوکی شکل و سفیدرنگ دارد.برگهای ان به طول ۳۰ سانتیمتر نواری شکل و اویزان هستند.گلها بر روی ساقه گلدهنده که منتهی به گیاه چه میشود میروید که به رنگ زرد یا سفید است.گیاه فاقد ساقه حقیقی است و برگها مستقیم از روی ساقه کوتاه سطحی میروید.

به طور کلی گیاه طالب اب وهوای گرم است ولی نسبت به دمای کم بسیار مقاوم است به طوری که دمای حدود ۰درجه را به خوبی تحمل میکند بهترین دما برای رشد ۱۱درجه میباشد. به نور کمی نیاز دارد ولی بهترین محل برای رشد ان نور غیرمستقیم است.(در محل کم نور در گونه ابلق نوار کرمی رنگ از بین میرود)  در تابستان ۲ تا ۳ بار در هفته و در زمستان هفته ای یک بار ابیاری کافی است.

خاک مناسب ۳/۱ خاک باغچه ۳/۱ ماسه ۳/۱ کمپوست است. برای تقویت میتوان از کود های شیمیایی محلول در اب (هر ۲ هفته یکبار ) طبق دستورالعمل استفاده کرد.

تکثیر از طریق تقسیم بوته و به وسیله گیاهچه است.

---

در صورت ابیاری زیاد از حد قاعده برگها پوسیده میشود در این صورت باید ابیاری را قطع کرد. اگر هوا خیلی سرد باشد برگها نرم و شفاف مشوند. اگر نوک برگها قهوه ای شد در اثر تشنگی یا اشعه مستقیم افتاب است. اگر برگها ضعیف شدند در اثر دمای بالا است.برگهای خاکستری در اثر وجود کنه است و باید با سم کنه کش سم پاشی شود.

از مواد براق کننده استفاده نکنید چون باعث ایجاد لکه های قهوه ای میشود.

گیاهچه ظاهر شده گیاه را به یک طرف میکشاند و باید گلدان را عوض کرد

نگهداری سرخس

دیروز بالاخره رفتم یه سرخس گرفتم خیلی وقت بود میخواستم یکیشو بخرم اما همیشه یادم میرفت یا پیدا نمیکردم باید بگم سرخس ها گیاهای خیلی قشنگین اون به صورت بوته رشد میکنن واسه تکثیرشون باید هاگ هاشونو که پشت برگ ها هست همراه با برگ هاشون خشک کنی بعد اونا رو بکوبی تا هاگ هاش جدا بشه سپس توی یه گلدون پر ماسه بزاری و روشو یه شیشه بزاری خیلی زود سبز میشن

 البته خاک مناسب سرخس ها خاک های سبک با خاکبرگ زیاد هستش اما واسه تکثیر خاکش باید ماسه شسته باشه واسه نگهداریشم باید هر روز بهشون اب بدید و مه پاشی رو نباید فراموش کنید وگرنه برگ هاش زرد میشه ومیریزه یا اثر سوختگی حاشیه برگ ها میمونه دمای مناسبش13تا27 درجه هستش ورطوبت متوسط به بالا 25 درجه باید باشه و در مورد ابیاری باید سطح خاک همیشه مرطوب باشه  کود دهی هم هر یک یا دو ماه (بهار وتابستان) باید انجام بدید  کود های ازت دار به صورت اسپری وکود دامی کاملا پوسیده هم به صورت مخلوط با خاک مخصوص سخس باید باشه

تکثیر به وسیله تقسیم بوته: در این روش باید ابتدا قسمتی از سرخس همراه با خاک و ریشه بیرون بیاری سپس باچاقو اونو چند قسمت کنید که توی هر قسمت حد اقل  چند ریشه وجوانه یا ساقه باشه بعد هر کدومو توی یه گلدون جدا میکارید و ابمیدید بعد تا گرفتن اونا باید توی سایه وجای خنک باشن 20تا25 براشون خوبه

این عکس ها رو هم پیدا کردم ببینید

سیکلامن

نام  در هر منابعی که ذکر شده پسوند پرسیکوم Persicum یعنی ایرانی ر ا به همراه دارد. سیکلامن یک گیاه ملی و ارزشمند ایرانی است.


گونه­های سیکلامن عبارتند از :
1.سیکلامن ایرانی؛
2.سیکلامن پرورشی؛
3.سیکلامن پات پنت (گلدانی).

سیکلامن ایرانی یک گیاه بومی فلات ایران است. شکل اولیه این گیاه در جنگل­های شمال ایران از چالوس تا لاهیجان دیده می‌شود، و نیز در بعضی از جنگل‌های استان گلستان پراکنده است.
سیکلامن یک گیاه زمستان گل است و با توجه به ارزش و اهمیت گیاهان زمستان گل یا پات ­پلنت­های زمستانه این گیاه جایگاه خوبی در ایران برای تولید، پرورش و صادرات به کشور­های متقاضی دارد. سیکلامن گیاه وسیع‌الرشد اما کند رشد بوده و نیاز به یک دوره نسبتاً طولانی برای گل دهی و ورود به فاز زایشی دارد. هم‌چنین این گیاه در تمام مراحل رشد تا زمان گل‌دهی احتیاج به مراقبت ویژه دارد.


روند رشد رویشی تا مرحله گل‌دهی
سیکلامن ایرانی دارای بذر­های سیاه رنگ، ریز و زاویه­دار است و در یک بستر بسیار سبک، نرم و کم عمق کشت می­شوند. با انجام مراقبت­های اولیه حدود 28 تا 35 روز بعد جوانه می­زند. اولین گیاه جوانه زده بذری، برگ ریز بشکل یک برگ کوچک اولیه یا یک غده بسیار ظریف، کوچک و کم رنگ با ریشه ظریف دارد. تمام اندام­های گیاه نیاز به مراقبت دارند تا یک سیکلامن غده‌دار و پر گل پرورش یابد. بعد از این مرحله، گیاهان یک برگی را به گلدان‌های استکانی انتقال می­دهند. زمانی که گیاه چهار برگی دارای غده‌ی گیاهی رشد یافته و آماده برای انتقال به گلدان بزرگتری باشد شکل برگ­ها بتدریج از حالت اولیه خارج شده و برگ­ها به طرف کامل شدن و توسعه یافتن پیش می­روند. در مرحله هشت برگی، یک بار دیگر گیاهان را به گلدان­هایی با قطر حدود 15 سانتیمتر که در اصطلاح باغبانی گلدان­های خیاری گفته می‌شوند، منتقل می­کنند. این مرحله که مصادف با ماه 14 و 15 زندگی گیاه می‌باشد بتدریج شرایط برای به گل رفتن گیاه آماده می‌شود. در طی مرحله رویشی، مواد غذایی کافی بخصوص نیتروژن و پتاسیم ضروری است. در 6 هفته قبل از گل ­دهی درجه حرارت محیط پرورشی باید در حدود 12 تا 15 درجه سانتی‌گراد باشد تا جوانه­های گل در حدود ماه‌های آذر تا دی ظاهر شوند.
تعداد بسیار زیاد شاخه­های گل دهنده‌ی این گیاه از ویژگی‌های انحصاری آن می‌باشد. سیکلامن جزء معدود گیاهانی است که بیش از 80 شاخه گل در هر بوته تولید می­کند، که این شاخه­های گل یکی از پتانسیل­های قابل توسعه و قوی در راه بهبود کیفیت و توسعه کشت و کار این گیاه محسوب می­شود.
بعد از ظهور و شکفتن گل­ها مراقبت از رشد رویشی ادامه پیدا می­کند. سیکلامن گیاهی است که همزمان با رشد زایشی، رشد رویشی دارد. از آنجا که تعداد شاخه­های گل تولید شده با تعداد برگ‌های تولید شده رابطه مستقیم دارد در نتیجه هر چه به تعداد برگ­ها افزوده شود، تعداد گل­ها هم بیشتر خواهد شد، همین موضوع سبب می­شود که رشد رویشی در طی دوره زایشی مورد توجه و اهمیت واقع شود.
از نکات قابل توجه در پرورش سیکلامن حفظ و نگهداری آن از باکتری­ها و عوامل قارچی است. سیکلامن‌های مبتلا به برخی از آلودگی­های باکتریایی دچار مرگ برگی خواهند شد. لذا پیشگیری از چند طریق صورت می‌گیرد.


پیشگیری - استریل کردن خاک؛
- مجزا بودن گلخانه؛
- جلوگیری از تردد بی­ مورد کارگران در گلخانه.

گل­های سیکلامن جزء معدود گل­هایی است که در زمان رسیدن، تولید اتیلن نمی­کنند. این یک فاکتور بسیار مهم و قابل توجه در پرورش گیاه است. گیاهی که بطور طبیعی اتیلن ناچیز تولید می­کند دوام و عمر بسیار بالایی خواهد داشت. به این ترتیب در طی یک دوره طولانی از اول آذر ماه تا هر زمانی که درجه حرارت در حدود 18 تا 20 درجه سانتی‌گراد بطور یکنواخت نگه داشته شود گیاهان پر گل وجود خواهند داشت لذا بدین منظور از گلخانه­های سرد و یا گلخانه­هایی که سیستم گرمایی خیلی فعالی ندارند استفاده می­کنند. پرورش سیکلامن در گلخانه اختصاصی خودش انجام می‌شود.
در مراحل مختلف رشد رویشی گیاه، نیازهای تغذیه­ای متفاوتی برای سیکلامن‌ها وجود دارد. در مراحل اولیه رشد تا 8 برگی افزودن ppm 200 نیتروژن و ppm 150 پتاسیم بطور ثابت به آب آبیاری هر هفته توصیه شده است. در زمان گل‌دهی نیز مقدار نیتروژن به ppm 100 تقلیل و مقدار پتاسیم به حدود ppm 200 افزایش یابد. بنابراین اهمیت مواد غذایی مخصوصاً ماکروالمنت‌ها (پرمصرف‌ها) Macroelements در رشد این گیاه بارز است.
سیکلامن به محیطی با نور غیرمستقیم آفتاب ولی نور متوسط نیاز دارد. نورهای شدید و طولانی مدت باعث سوختگی گیاه و عدم رشد برگ­­های گیاه می­شوند. با مقایسه 4 نوع سیکلامن روشن شد که سیکلامن قرمز دوام بیشتری به حالت گل بریده دارد. کلاً دوام گل­های بریده سیکلامن از بقیه شاخه بریده­ها بیشتر است. نگهداری گل­های بریده سیکلامن در صورتی با موفقیت همراه است که برخلاف گیاهان دیگر، دم‌گل گیاه بریده نشده باشد. به عبارت دیگر به روی ساقه گل دهنده گیاه به اصطلاح عمل کاتینگ انجام نشده باشد و دم‌گل مستقیماً از روی غده گیاه کَنده شده باشد.
تنها نگهدارنده مناسب برای این گیاه مصرف اتانول (الکل طبی) برای پیشگیری از بیماری­های باکتریایی و انسداد آوندها است.
سیکلامن بوسیله بذر تکثیر می­شود اما در این روش تکثیر دو مشکل عمده وجود دارد که عبارتند از :
عدم جوانه زنی موفق و سریع بذرها، بدلیل وجود جنین نوع خطی یا لینیر امبریو Linear embryo در گیاه است. برای کمک به جوانه‌زنی بذرها تیمار با اسید جیبریلیک با غلظت ppm 50 نتایج خوبی داده است.
بذرگیری گل­های سیکلامن کامل بوده اما مادگی آن‌ها از نوع سوزنی و بسیار باریک است. پرچم‌ها به شکل یک مثلث و قلب، مادگی را در برگرفته­اند. لذا برای اینکه گرده افشانی گیاه با موفقیت انجام شود باید گیاه را تکان دهند تا دانه­های گرده روی کلاله ریخته شود. یا اینکه پرچم‌ها را مصنوعاً جدا کنیم و بساک‌ها را روی کلاله تکان دهیم. روش دیگر تکثیر گیاه سیکلامن بوسیله غده­های گیاه است. سیکلامن جزء گل­های فصلی (یکساله) یا دائمی نیست بلکه یک گیاه غده­دار است. اصطلاحاً به چنین غده­هایی پیاز­های کاذب اطلاق می­شود. این گونه پیازها نسبت به سرما مقاوم نیستند و تولید پیازچه هم نمی­کنند. بنابراین با قطعه قطعه کردن پیازها گیاه تکثیر می­شود. اما هر سال پس از رشد پیاز یا غده و تولید گل، و ورود به فصل تابستان گیاه به استراحت می­رود. بدین ترتیب که در ابتدا فاصله آبیاری را طولانی کرده و در نهایت آبیاری را بطور کامل قطع می­کنند. 3-2 هفته گیاه را در مرداد ماه بدون آبیاری در یک محل سایه آفتاب درختان قرار می‌دهند. بعد از این مدت غده­ها را از خاک خارج می­کنند و بخش­های هوایی قدیمی را از غده جدا می­کنند و دوباره در یک خاک مناسب می­کارند. لذا این عملیات را می­توان 4-3 سال ادامه داد. ولی معمولاً بعد از پایان سال سوم یا چهارم کیفیت و تعداد گل­ها کاهش پیدا می­کند. به همین دلیل هر غده سیکلامن را بیش از دو سال برای کشت و کار استفاده نمی­کنند. از آنجا که مراقبت تابستانه این گیاه کار ساده­ای نیست و امکان از بین رفتن غده در تابستان وجود دارد از آن به عنوان گیاه دائمی نام برده نمی­شود.
ارقام وحشی سیکلامن پنج گلبرگ دارند، گل برگ واژگون به رنگ‌های صورتی، بنفش و سفید می‌باشد. اما ارقام پرورشی دارای برگ­های بسیار درشت و متنوع بوده و برای مدت طولانی به گل می‌روند. در ارقام وحشی گل­دهی برای مدت کوتاهی است که در هر بار تعداد محدودی گل تولید می‌شود. اما در ارقام پرورشی دوره‌ی گل‌دهی تا زمانی که درجه حرارت وضعیت مطلوبی دارد، وجود دارد.
در سیکلامن وحشی میوه روی دم‌گل کاملاً پیچیده (بصورت فنر) وجود دارد و این فنر کمک می‌کند که کپسول در حالت کاملاً حفاظت شده باقی بماند تا بذر گیاه برسد.
هم‌چنین در سیکلامن پرورشی دم‌گل‌ها آسیب‌پذیرند و در مقابل آبیاری زیاد یا عوامل باکتریایی سقوط کرده و در نتیجه بذرها از بین می‌روند.

دیفن باخیا

 

گیاهی است برگی زینتی و در اکثر منازل موجود می باشد. ساقه نرم و آبکی و نقش و نگار برگها بر حسب گونه سبز رنگ و آراسته به لکه های سفید کرمی و زرد کمرنگ که از دو طرف برگ دیده می شوند. ساقه غالباً بدون انشعاب و برگهای انتهایی همیشه درحال رشد و فعالیت و برگهای پایینی به تدریج می ریزند و ساقه حالت لخت به خود می گیرد. نسبت به عدم تهویه هوای اتاق و آبیاری بیش از اندازه حساس است. گیاهان جوان و کم ارتفاع هستند.



نیازها:
نور: نور غیرمستقیم بهترین نور است. نژادهای برگ تیره نسبت به سایه مقاوم هستند در صورتی که تاریک باشد گیاه علفی و بیش از اندازه دراز می شوند.

دما: درجه 18-13 سانتیگراد را ترجیح می دهد برای مدت کمی در 10 درجه نیز مقاومت می نماید ولی ممکن است برگهای پایین ریزش نمایند. در صورتی که درجه حرارت بالاتر از 24 باشد غبار پاشی و آبیاری زیادی توصیه می گردد.


آبیاری: آبیاری با آب سبک بدون املاح توصیه می گردد در تابستان هفته ای 3-2 بار و در زمستان یکبار در هفته کافی است. اگر درجه حرارت پایین 16درجه باشد اجازه دهید سطح خاک بین دو آبیاری خشک شود.

رطوبت: در تابستان غبارپاشی روزانه پیشنهاد می گردد بخصوص اگر درجه بالای 24 باشد ریختن آب در زیر گلدانی سنگریزه دار (بطوری که ته گلدان با آب در تماس نباشد) جهت تامین رطوبت اثر مثبت دارد.

تغذیه: هر ماه یکبار با کود مخصوص گیاهان زینتی طبق دستور گیاه را تغذیه مصنوعی نمایید.



خاک مناسب: خاکبرگ مخلوطی از لوم و کمپوست تعویض هر سال درفصل بهار گلدان را با 2اندازه بزرگتر تعویض نمایید.

تمیز نمودن برگها: با اسفنج یا پارچه مرطوب برگها را هرماه تمییز نمایید مواظب باشید برگها خراشیده نشوند.

تکثیر: ریشه دار نمودن قلمه های 5 سانتیمتری و دارای حداقل یک جوانه این قلمه ها را بمدت یک تا دو روز خشک کرده و به طور افقی در شن قرار دهید ریشه و شاخ و برگ از محل گره ها شروع به رشد می نماید.

نخل های زینتی

خانه و خانه داری / باغچه سبز سال هاست که نخل ها به عنوان درختان زینتی در پارک ها و خیابان ها کاشته می شوند. بد نیست بدانید درختان نخل انواع متعدد دارند، بعضی از آنها فقط زینتی هستند، چند نوع نخل مخصوص آپارتمان بوده و جزو گیاهان آپارتمانی به حساب می آیند. پرورش نخل های زینتی به دلیل مقاومتی که این نوع درختان در مقابل شرایط سخت محیط دارند، به سادگی امکان پذیر است. شکل برگ ها در انتخاب واریته ها نقش مهمی دارد. در بعضی از نخل ها برگ ها شانه ای و در بعضی دیگر برگ ها پهن و پنجه ای اند. همه نخل ها از خانواده پالماسه PALMACEAهستند و به مناطق گرمسیر تعلق دارند. درختان نخل در خاک های حاصلخیز بهتر رشد می کنند. مناسب ترین بستر برای نخل، مخلوطی است از دو قسمت خاک باغچه و یک قسمت خاکبرگ.

ازدیاد

به طور کلی نخل ها از هر نوعی که باشند به وسیله کاشت بذر (هسته) و یا پاجوش ازدیاد می یابند. جدا کردن پاجوش آسان ترین روش برای تکثیر این گیاه است.

خاک

درختان نخل در خاک های حاصلخیز بهتر رشد می کنند. مناسب ترین بستر برای نخل، مخلوطی است از دو قسمت خاک باغچه و یک قسمت خاکبرگ.

آبیاری

خاک را معمولاً مرطوب نگه دارید. در زمستان هر هفته یک بار و در تابستان دو تا سه بار به آن آب بدهید.

انواع نخل

متداول ترین نخل در کشور ما نخل معمولی یا فونیکس PHOENI× است که هم درختی میوه دهنده است و هم همیشه سبز و زیبا. در شرایط نامطلوب میوه نمی دهد اما زیبایی خاص خود را دارد.

فونیکس

فونیکس مانند سایر گیاهان هم خانواده خود طاقت سرمای زمستان را ندارد. وقتی سرمای زمستان به منهای ده درجه سانتی گراد می رسد احتمال مرگ این درخت وجود دارد اما سرمای کمتر از صفر درجه سانتی گراد نیز موجب سرمازدگی شدید برگ ها می شود. در مناطق سرد بهتر است از کاشت نخل ها در فضای باز خودداری شود. با همه اینها اگر جوانه انتهایی نخلی در زمستان با گونی پوشانده شود، دوباره در بهار برگ های سبز خود را ظاهر نموده و سلامت خود را حفظ می کند. فونیکس برگ های شانه ای دارد و مثل یک گیاه آپارتمانی در داخل ساختمان نگهداری می شود.

نخل های زینتی

نخل بادبزنی (واشینگتونیا WASHINGTONIA) برگ های پهن و پنجه ای دارد و در اطراف برگ ها رشته های تارمانند ظاهر می شود. این نوع نخل در شرایط آب و هوایی گرم مانند سیستان و بلوچستان به طور طبیعی دشت ها و زمین های وسیعی را به خود اختصاص می دهد. در شهرهای شمالی نیز زیبایی آفرین است. در نواحی سرد مانند تهران باید در زمستان از سرما محافظت شود. هر قدر جوان تر باشد نسبت به سرما حساسیت بیشتری نشان می دهد. انواع مسن آن در پناه ساختمان ها می توانند سرمای زمستان را به آسانی تحمل کنند.

نخل های آپارتمانی

زیباترین نخل هایی که مناسب داخل ساختمان ها هستند عبارتند از نخل کنتیا KENTIA، کامه دورا CHAMAEDOREA، خامروپس اکسل سا CHAMAEROPS - E×CELSA، برای این گونه نخل ها محلی سایه آفتاب و یا سایه در نظر بگیرید و آنها را به طور مرتب آبیاری کنید.

نگهداری و تکثیر گیاه کاکتوس

کاکتوس به نور فراوان نیاز دارند و قرار دادن آنها در داخل اتاق و پشت پنجره های جنوبی بسیار مناسب است. در صورت ناکافی بودن نور طبیعی، نور مصنوعی نیز میتواند به عنوان مکمل، به کار رود.