انجیر معابد و انجیر بنگالی

انجیر معابد و انجیر بنگالی

انجیر معابد از نظر تقدس و قدمت در سراسر جهان بی­رقیب است.

بودائیست­ها اعتقاد دارند که شاهزاده هارتا با نشتن در زیر این درخت روشن فکر شده و از آن زمان به بعد یک بودا شده است. به همین دلیل این درخت، به اعتقاد بودائسیت ها درختی مقدس به شمار می­ رود. انجیر معابد به عنوان گیاهی زینتی در خیابان­ها و یا کنار جاده­ ها کاشته می­ شود. اندکی استفاده­ دارویی و اقتصادی دارد. عصاره پوست درخت به عنوان دهان شویه برای کم کردن دندان درد یا قوی سازی لثه و نیز برای درمان اسهال، اسهال خونی، سوزاک و زخم معده کاربرد دارد. برگ­ها و شاخه­ های جوان مسهل بوده و در درمان بیماری­های پوستی به کار می­روند. انجیر معابد و بنگالی بصورت درختانی با ارتفاع تا 30 متر هم دیده شده­ اند که این درختان بسیار پر شاخ و برگ و پرسایه هستند. برگ­های آنها کامل شفاف و چرمی و شکننده می­باشند. این درختان در اراضی حاصلخیز یا زهکشی مناسب رشد نموده و در مناطق مرطوب ریشه­ های هوایی بسیار قطوری تولید می­کنند که به طرف زمین آویزان می­گردند.این درختان دارای یک تنه اصلی هستند که از ارتفاع 2 متری و بستگی به هرس و فرم دهی آنان تشکیل تاج می­دهند و شاخه­ های فرعی تولید می­کنند که سایه­ انداز بسیار مناسبی را ایجاد نموده و در پارک­ها و میادین بصورت تک درخت جلوه زیبایی را ایجاد می­کند. مقاومت این درختان به شوری و خشکی کم بوده ولی در مقابل آفات و امراض و وزش باد مقاومت زیادی دارند. در سال یک خزان سریع یک ماهه داشته و مجددا برگ هایش سبز می­گردند. انجیر معابد و بنگالی مخصوص مناطق حاره­ ای و گرم است. به سرما حساس بوده و تا دمای حداقل ۵ درجه سانتی گراد را تحمل می­کند. این گیاه جهت رشد مناسب به هوای کاملاً آفتابی یا نیمه آفتابی و خاک حاصلخیز و دارای زهکشی قوی نیاز دارد. به دلیل کند رشد بودن، اصلاً نیازی به هرس سالیانه ندارد و بهتر است به حالت آزاد و به فرم طبیعی رشد کند.