کاما سرئوس

این کاکتوس بومی بخش های غربی کشور آرژانتین بوده و به کاکتوس بادام زمینی مشهور است.

گیاهی ستون مانند، پاکوتاه و خیلی نرم، با شمار فراوانی ساقه های کوتاه و شاخه های فراوان (همانند خوشه های درهم و انبوه) است. رنگ ساقه ها سبز روشن و به قطر ١.٥ تا ٢.٥ سانتیمتر و با درازای ٥ تا ٧.٥ سانتیمتر که گاه تا ٣٠ ساتیمتر نیز رشد می کند. چنانچه میزان نور کم  باشد و زمان زیادی در سایه قرار گیرند، قطر ساقه ها کم شده و طول ساقه ها بلندتر می گردد .

ساقه ها دارای شیارهایی به شمار ٦ تا ٩ عدد می باشد که در روی آنها تعداد زیادی آرئول دیده می شوند. آرئول ها دارای خارهای شعاعی و خارهای مرکزی سفید نقره ای و کم رنگ هستند. کاماسرئوس در فصول بهار و تابستان و تنها هنگام جوانی گیاه گلدهی خود را آغاز می کند. گل ها قیفی شکل بسیار خوشرنگ سرخ و لیمویی، دارای پرچم های زرد رنگ هستند. تخمدان ها ناهموار و پوشیده از کرک هستند، گلبرگ های بیرونی نوک تیز ولی گلبرگ های درونی کوتاه تر و دارای نوک گرد هستند. میوه ها خیلی کوچک صورتی رنگ که هنگام رسیدن سرخ رنگ می شوند. 

گیاه کینوا

گیاهی است با نام علمی Chenopodium quinoa willd که بومی کوه های آند در بولیوی، شیلی و پرو است. علاوه بر دانه، از برگ گیاه جوان به عنوان سبزی تازه و یا به صورت پخته استفاده می شود.

گیاه کینوا قادر است شرایط آب و هوایی از 4 تا 40 درجه سانتی گراد را تحمل کند. معمولا خودگشن است اما گرده افشانی در میزان 10 تا 15 درصد رخ می دهد ، دانه در خوشه های بزرگ بر روی یک خوشه که شبیه سورگوم است تولید می شود. گیاه مناطق خشک و نیمه خشک است و کاملا به شرایط کم آبی مقاوم است. جوانه زدن 24 ساعت پس از کشت که رطوبت کافی باشد شروع می شود و در سه تا پنج روز گیاه نمایان می گردد. برگهای آن معمولا به صورت سبزیجات برگ دار مثل اسفناج خورده می شود که در گیاهان جوان معمولا سبز اما در گیاهان بالغ زرد ، فرمز و یا بنفش است.

بهترین PH برای رشد آن  6 تا 7 است اما قادر است در رنج  PH اسیدی یعنی 5/5 تا قلیایی بالا یعنی 9/5 رشد کند. این نشان میدهد که به سمیت آلومینیوم نیز مقاوم است. نیاز آبی آن 400 تا 800 میلیمتر بوده و با 250 میلیمتر نیز نتیجه ایده آل داده است.

 
گیاه کینوا را از اردیبهشت تا مردادماه می توان کشت نمود. بهترین زمان کشت برای برداشت بهینه مردادماه است. قادر به رشد در زمینهای سبک تا خشن می باشد. جهت افزایش تناژ درهکتار میتوان میزان بذر مصرفی در هکتار را بالا برد اما این بستگی به شرایط محیطی و تغذیه ای گیاه دارد. دوره رشدی گیاه 4 تا 7 ماه می باشد. رنج تولید گیاه در هکتار 1200 تا5000 کیلو می باشد. دو رقم Sajama و Santa Maria جزو ارقام مهم زراعی به شمار میروند که تولید و عملکرد رقم Santa Maria بیشتر می باشد.

پیلوزو سرئوس

زادگاه این کاکتوس بخش خاوری کشور مکزیک است ولی پراکندگی آن از پهنه ماتاموروس و تامپیکو نیز دیده شده است.

پیلوزوسرئوس پیکری استوانه ای شکل داشته و گاه بلندی آن به 6 متر نیز می رسد. قطر این کاکتوس 5 تا 8 سانتیمتر است. روی بدنه استوانه ای این گیاه 7 تا 9 شیار منظم طولی و با سطحی کاملاً پهن جای گرفته است . آرئول ها ناپیدا ولی دارای خارهایی به رنگ زرد تا قرمز بوده و خار میانی نوک تیز است.

این کاکتوس دارای گل هایی زیبا، منفرد  و پراکنده به بلندی 5 تا 12 سانتیمتر و قطر 3 تا 4 سانتیمتر به رنگ صورتی کم رنگ وارغوانی روشن با گلبرگهایی کوتاه وبرگشته نوک تیز می باشد. پرچم ها فراوان، کوتاه و به رنگ زرد با بساک های فراهم هستند.  

هیلوسرئوس

زادگاه و زیستگاه هیلوسرئوس کشورهای گواتمالا ومکزیک است ولی در پهنه های دیگر و با شرایط آب و هوایی مشابه به آسانی از راه کاشت بذر و قلمه زیاد می شوند.

نام این کاکتوس از دو واژه خورشید و شمع مومی (waxcandle) گرفته شده است که اشاره به شکل گل های آن دارد. هیلوسرئوس کاکتوس های انگلی آزاد روی شاخه های گیاهان بوده و شباهت بسیاری با اپی فیلوم ها دارند. ساقه پایه ای آن 3 شاخه و با 3 زاویه مشخص رشد می کند. گاهی در پاره ای گونه ها 4 یا 5 شاخه نیز دیده شده است. ساقه آن سبز یا سبز سرخ که بیشترین درازای آن به 1 متر و پهنای آن به 2.5 سانتیمتر می رسد.

آرئول های سفید رنگ آن هر یک دارای 10 خارند که 1 تا 1.5 سانتیمتر طول خارها است. گل های هیلوسرئوس ها درتابستان نمایان می شوند و15  سانتیمتر بلندی دارند و در برخی گونه ها قطر آنها نیز به 15 سانتیمتر می رسد. دربخش پایه میانی گل آنها، مادگی و پرچم عموماً کشیده و به صورت یک دسته خار در رنگ های سرخ، زرد و سفید دیده می شوند.  میوه آنها به شکل تخم مرغ بوده که هنگام رسیدن به سرخی می گراید و درازای آن نیز به 5 سانتیمتر می رسد و به میوه اژدها (Dragon fruit) معروف است و در گونه های مختلف میوه دار به رنگ های متفاوت است. برخی گونه ها مثل H.Undatus خصوصاً در کشورهای آسیایی بسیار پرمصرف بوده و در میوه فروشی ها  و سوپرمارکت ها به فروش می رسد.

خاک مناسب برای آنها شامل خاکبرگ پوسیده و خاک پیت و مقداری هم خاک سبک (شن و ماسه) می باشد و به آب کافی نیز نیازمندند .

در زمستان آبیاری آنها به اندازه زیادی باید کاهش یابد و آنها را از سرمای زیاد باید دور نگاهداشت. روی هم رفته به دمای بالاتر از 10 درجه سانتیگراد پایداری نشان می دهند.

* رشد سریع هیلوسرئوس ها مانع از نگهداری آنها در گلدان ها و فضاهای محدود است، در صورت قرار گرفتن در محل مناسب و جادار این کاکتوس تا اندازه های بسیار بزرگی رشد می کند.

مطالب مرتبط:
معرفی کاکتوس دُلیچوتله مشاهده

نگهداری از گیاهان گوشتی مشاهده

تغییر شکل کاکتوس مشاهده

آبیاری بیش از حد کاکتوس مشاهده

آفتاب سوختگی کاکتوس مشاهده

بهترین زمان تعویض گلدان کاکتوس مشاهده

گلدان مناسب کاکتوس مشاهده

خاک مورد نیاز کاکتوس مشاهده

آموزش قلمه زدن اپونتیا مشاهده

پیوند بر پایه پرسکیا (پرسکیوپسیس) مشاهده

پیوند کاکتوس – آموزش عمومی مشاهده

گازمانیا

آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.

این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.

برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گل گازمانیا که بر گیاه بالغ 3-4 ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود. وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد.

این گیاه تا ارتفاع 30 سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به 45 سانتیمتر می رسد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:

 1-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود.

می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.

 2-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر 3 الی 4 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر 4-3 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

نور:
به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دما:

دمای بالاتر از 18 درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

تکثیر:

این گیاه یک گیاهMonocarpic  (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع 8 سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید.  ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.

مطالب مرتبط:

گل یخ آپارتمانی مشاهده

بنت قنسول مشاهده

گل بی صبر زینتی مشاهده

از بنفشه آفریقایی بیشتر بدانیم مشاهده

بگونیا یک گیاه آپارتمانی مشاهده

پرورش سنبل در خانه مشاهده

سیکلمن گیاه اپارتمانی مشاهده

پاپیتال مشاهده

فیکوس مشاهده

پرورش گل سوسن آزتک

زادگاه این گیاه چند ساله مکزیک است و به خاطر گل های زیبای آن، گیاهی زینتی به حساب می آید. به علت حساس بودن پیازهای آن به یخبندان (همانند کوکب) گیاهی رایج نیست و کاشت آن در گلدان بهتر است. تک گل های سوسن آزتک به طول حداکثر 15 سانتیمتر بر ساقه های 30 سانتیمتری می رویند، ساقه های سوسن آزتک استوانه ای شکل، توخالی و محکم هستند.

گل چشمگیر و ارکیده مانند این گیاه، شش گلبرگ نسبتا متقارن دارد که سه گلبرگ پایینی هر گل به یکدیگر اتصال دارند و از اتصال آنها آوندی استوانه ای شکل گرفته که پرچم های بلند و بساک های بزرگ حاوی گرده را در بر گرفته است.

رنگ گل سوسن آزتک معمولا قرمز تا قرمز تیره است ولی ارقامی با رنگ صورتی هم یافت می شوند و نیز به رنگ سفید. همچنین ارقامی وجود دارند که رگبرگ هایی به رنگ روشن تر روی سطح گلبرگ ها دارند و برخی ارقام که گلبرگ های سرخشان لبه سفیدرنگ دارد.

متاسفانه گل های سوسن آزتک عمری به کوتاهی چند روز دارند و زود پژمرده می شوند. برگ های بلند این گیاه به رنگ سبز تیره، باریک و نواری شکل هستند و همزمان یا پیش از شکوفا شدن گل ها، جوانه می زنند. از هر پیاز سوسن آزتک چندین برگ می روید که در ابتدا صاف و رو به بالا می رویند ولی به مرور با بلندتر شدن، خود را به یکسو می اندازند. زمان گلدهی این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان است و خصوصا اگر به عنوان گیاه خانگی یا در گلخانه نگهداری شود، گلدهی می تواند تکرار شود.

نیازمندی های محیطی
خاک:
به خاکی با زهکش عالی و کمی اسیدی نیاز دارد. استفاده از خاک برگ و شن در ترکیب خاک آن مفید است. در هنگام کاشت پیازها باید دقت شود که نوک بالایی پیاز بیرون از خاک قرار گیرد. استفاده از مالچ برای پیاز ها مفید است.

آبیاری:
در بهار و تابستان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. همانند بیشتر گیاهان پیازی آبیاری باید در حدی باشد که خاک همواره مرطوب باشد ولی غرقابی نشود. در زمستان این گیاه به آبیاری ناچیز احتیاج دارد.

نور:
این گیاه در محل آفتاب گیر و نیم سایه به خوبی رشد می کند. در مناطق گرم و خشک در فصول گرم حتما مکان گیاه به صورتی باشد که در سایه بعد از ظهر قرار گیرد.

دما:
در مناطق معتدل مثل نواحی ساحلی خزر این گیاه می تواند سرمای زمستان را تحمل کند. ولی در مناطق سردتر، پیاز این گیاه تحمل یخبندان را ندارد و پس از خشک شدن برگ ها، پیاز آن را باید در مکانی خنک و خشک نگهداری کرد. البته این کار باعث می شود که در سال بعد امکان گل دادن گیاه کاهش پیدا کند. برای گلدهی خوب، بهترین روش این است که پیازها در گلدان کاشته شوند و در فصل سرما گلدان را در مکانی بدون یخبندان نگهداری کرد.

تکثیر
با تقسیم پیاز این گیاه می توان گیاهان جدید بدست آورد. تقسیم پیاز ها هر 4 سال یکبار باعث می شود گلدهی به تاخیر نیافتد. با کاشت بذر این گیاه هم می توان گیاهان جدید بدست آورد، ولی گلدهی این گیاهان سال ها طول می کشد.

مطالب مرتبط:

سجافی مشاهده

به نژادی سوسن مشاهده

گیاه ایرسا ( زنبق ) مشاهده

گیاه تره مشاهده

کاکتوس و پرورش آن مشاهده

اشنائی با گل برگ گندمی مشاهده

سوسن زنبق رشتی مشاهده

گلهای زینتی باغهای ایرانی مشاهده

برخی گلها و گیاهان زینتی مشاهده

برخی گیاهان التیام بخش مشاهده

پرورش یاسمن

به طور حتم از هر کس بپرسید خوشبو ترین گل هایی که میشناسی رو نام ببر قطعا یاسمن در فهرست ا آن قرار دارد زادگاه این درختچه بالارونده، شمال چین است و برخلاف سایر یاسمن ها در زمستان گل می دهد و به همین دلیل دارای ارزش زینتی بسیاری است. این گیاه با داشتن شاخه های نازک و بلند که بعضی راست و بعضی خمیده و کمانی است، با داشتن تکیه گاه می تواند به ارتفاع ۵ متر برسد.

برگ هایی به رنگ سبز تیره دارد که هر برگ دارای سه برگچه تخم مرغی شکل به طول ۳-۱ سانتیمتر است. در زمان گلدهی در فصل زمستان بعضی از برگ ها بر روی ساقه ها باقی می مانند در حالی که به رنگ زرد درآمده اند.