گل ابری

منشأ ابری امریکای جنوبی بوده و از جمله گلهای بهاره وتابستانه است.عادت رشد  آن به صورت برافراشته،پهن شونده یا تپه ای شکل است ولی در اکثر انواع ان ارتفاع بوته کم است به طوری که گسترش بوته بیشتر از ارتفاع آن است .شاخه ها وبرگ ها خشن بوده  ودارای تک گل های کوچکی است که به طور مجموعه ای به تعداد زیاد روی بوته قرار می گیرد ویک حالت مجعد به بوته می دهند.گل ها به رنگ های آبی روشن ،آبی خاکستری ،صورتی وسفید مشاهده می شودمعمولأ به قدری گل می دهند که شاخه وبرگ تقریبأ پیدا نبوده وجلب توجه نمی کنند گل های ان دوام زیادی داشته که به همین دلیل به نام Ageratum به معنی همیشه جوان خوانده می شوند.

گل مناسبی برای ردیف جلویی حاشیه است ولی چون پر رشد است اگر به همراه گل های کوتاه مثل ناز و… کشت شود بر آنها غلبه می کند. 

گل اطلسی نگین باغچه شما

اطلسی دارای ارقام یکساله وچند ساله بوده ومنشآ آن  آرژانتین ،برزیل واوروگوئه است.گونه p.x hybridaحاصل تلاقی بین P.axillaris و P.integrifolia می باشد.در گل کاری از اکثر ارقام آن حتی ارقام چند ساله به صورت یک ساله استفاده می کنند.دارای  ساقه های نیمه چوبی و گل های نیمه قیف مانند است .انواع کم پر وپرپر دارد که نوع کم پر آن را به عنوان اطلسی معمولی می شناسیم وبیشتر در حاشیه کاری وتپه های گل به کار می رود.ارقام پرپر یا گل درشت آن که برخی از نظر کروموزومی تراپلوئید هستند امروزه رایج شده است.در اطلسی از خاصیت قدرت دورگه بسیار استفاده می شود. وگل های چند رنگ وستاره مانند از این طریق تولید می شوند.گل های اطلسی معمولی درارای گل های با عطر  ملایمی است که بویژه در شب استشمام می شود .در روز بوی خاصی ندارد.

گل اطلسی دارای رنگ های متنوعی است .جای رنگ زرد ان خالی بود که اخیرآ این رنگ هم از طریق به نژادی تولید شده است.برخی از آنها دارای پنج نوار سفید هستند که از وسط گل به سمت حاشیه گسترش یافته اند .برخی نیز دارای نوار سفد در حاشیه هستند.عادت رشد آن نامعین ودارای انواع پابلند وپا کوتاه است.برگ های این گیاه اندکی کرک دارو چسبنده است.

اطلسی دارای چهار نژاد است که عبارتند از : 

معرفی گل آکالیف

بومی جنوب آسیا است.برگ های آن متناوب،بیضی شکل با لبه مضرس ونوک تیز وکرکی که رنگ آن در گونه های مختلف متفاوت است.در نوعی از آن  برگ ها در وسط قرمز مایل به قهوه ای ودر اطراف به رنگ کرم است.گونه ای دیگر از آن دارای برگ های سبز است.

گونه A.wilkesiana   دارای برگ های مسی رنگ است که به انگلیسی  به آن برگ مسی copper leaf می گویند. آکالیف ها دارای شاون های بلند ورنگین  شبیه دم روباه هستند. ودر تمام مدت سال گل می دهد ولی در بهار وتابستان گل آن بیشتر  است.در ایران اغلب در گلدان کشت وکار می شود .ولی درکشورهای دیگر شبیه شمعدانی نیز با آن رفتار می شود یعنی درباغ کشت شده ودر زمستان از خاک خارج شده ودر محل سردی نگه داری می شود.نگه داری آن در منزل مشکل است واغلب برگ های آن می ریزد.به طور معمول باید جوانه انتهای ساقه  های مسن  گیاه را هرس کرد تا شاخه های جانبی شروع به رشد نمایند.

معرفی گل پریوش(پروانش)

گیاهی است بومی نواحی استوایی که ارتفاع آن به ۳۰ تا  ۳۵  سانتی متر می رسد وامروزه به عنوان  گیاه گلدانی پرورش داده می شود.درجنس vinca  هفت گونه گزارش شده است که بین آنها تنوع زیادی وجود دارد.برخی بوته ای،برخی همیشه سبز،برخی خزان دار، وبرخی علفی یک ساله هستند. که شاخه های آنها روی زمین گسترده می شود وبه عنوان  پوشش سبز بکار می روند،مثل تلگرافی (v.minor) و همچنین v.major .

پریوش گیاهی است چند ساله حساس به سرما که می توان با فراهم کردن شرایط مناسب آنرا به مدت طولانی نگهداری کرد.در باغچه به عنوان  گل حاشیه ای  در بهار کشت می شود ودر پاییز در اثر سرما از بین می رود .گیاهی است گرمسیری که دارای برگ های کشیده ،بیضی شکل، براق وبه رنگ سبز تیره است ورگبرگ های آن رنگ روشن داشته که به تشخیص آن کمک می کند.گل های دارای ۵ گلبرگ به رنگ صورتی  یا سفید است.

گازمانیا

آتشفشان داغ گازمانیا با رنگ خیره کننده در دلِ برگ های سبز براق، حال و هوایی گرمسیری به خانه می بخشد. گازمانیا دوستدار نور مصنوعی خانه و اداره است و در نگهداری در فضای باز، اگر با کم لطفی در برابر تابش نور مستقیم خورشید قرار بگیرد، برگ های آن رنگ می بازند. زادگاه آن جنگل های گرمسیری و بارانی جنوب برزیل، آمریکای مرکزی و جنوبی است و پیداست که شرایط مطلوب آن محیط گرم و مرطوب است.

این گیاه، گیاهی اپی فیت (گیاهی که بر روی گیاه دیگر رشد می کند، اما مواد غذایی را از آن دریافت نمی کند) است و در محیط طبیعی بر روی درختان و صخره ها رشد می کند. ریشه های ابتدایی آن بیشتر از آن که نقش یک ریشه را داشته باشند به عنوان لنگر و پایه عمل می کند.

برگ های گازمانیا زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گل گازمانیا که بر گیاه بالغ 3-4 ساله می روید، بیشتر به رنگ قرمز آتشین و کمتر زرد و صورتی درخشان است و از برگه های متعددی تشکیل شده که لایه لایه بر روی هم از پوششی فنجانی شکل بیرون می آیند. لایه های این گل یا درست تر است بگوییم گل واره –زیرا گل حقیقی گازمانیا در دل آن، به رنگ سفید و بسیار ریز می روید- ابتدا به رنگ سبز تیره اند و به تدریج به رنگ زرد در می آیند؛ با گذشت زمان و قد کشیدن این لایه ها از پوشش فنجانی شکل، رنگ آنها به قرمز روشن با ته رنگ نارنجی و یا نارنجی می شود. وقتی از بالا به گل گازمانیا نگاه می کنیم، ستاره پُرپَری به رنگ سرخ است. گل آن پنج ماه دوام دارد. در عمقِ این گل وارۀ سرخ، گل های حقیقی سفید رنگ گازمانیا می رویند که قابل رؤیت نیستند. بعد از تمام شدن عمر گل، پاجوش هایی به جا می ماند که به کمک آنها می توان گیاه را تکثیر کرد. این گیاه که عضو تیره آناناس است، در طول حیات خود یک بار گل می دهد.

این گیاه تا ارتفاع 30 سانتیمتری رشد می کند و گستردگی آن هم به 45 سانتیمتر می رسد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

سیستم ریشه ای این گیاه به دو روش مختلف می تواند سازگار شود:

 1-کاشت در یک گلدان خاک؛ که در این حالت ریشه ها توانایی جذب مواد غذایی و خاک را دارند. خاک گلدان باید سبک و دارای زهکشی عالی باشد. ترکیبی مساوی از خاک پیت + خاک برگ + پرلیت یا شن مناسب برای این گیاه است. کوددهی برای گیاهان در حال رشد در فصل گرم، ماهانه با کودی معمولی انجام شود.

می توان در فصل رشد هر دو هفته یکبار از کود های مایع برای برگ ها و همچنین فنجان گیاه استفاده کرد.

 2-گیاه سوار شده بر روی چوب؛ که در این حالت ریشه هایی قوی و زمخت ایجاد می شود که توانایی جذب مواد غذایی و خاک را ندارند و تنها به عنوان نگهدارنده عمل می کند تا گیاه استوار بماند. در این حالت فنجان انتهایی گیاه با کودی مایع کوددهی می شود.

آبیاری:
به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد و تابستان ها بهتر است بطور نظم مه پاشی شود و در معرض رطوبت قرار بگیرد. هر 3 الی 4 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی؛ فنجان گیاه باید با آب باران یا آبی سبک پر شود؛ با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر 4-3 هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

نور:
به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دما:

دمای بالاتر از 18 درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

تکثیر:

این گیاه یک گیاهMonocarpic  (گیاهی که در طول حیات خود یک بار گل و میوه می دهد) است. گیاه بالغ پس از گلدهی به آرامی رو به خشکی و زوال می رود اما گیاهان کوچکی از پای گیاه رشد کرده؛ که می توان آن ها را وقتی به ارتفاع 8 سانتیمتر رسید به گلدان های خود انتقال داد. این گیاهان کوچک را در حد متوسطی آب دهید و در محلی روشن قرار دهید.  ظرف چندسال بالغ می شوند و به گلدهی می رسند.

مطالب مرتبط:

گل یخ آپارتمانی مشاهده

بنت قنسول مشاهده

گل بی صبر زینتی مشاهده

از بنفشه آفریقایی بیشتر بدانیم مشاهده

بگونیا یک گیاه آپارتمانی مشاهده

پرورش سنبل در خانه مشاهده

سیکلمن گیاه اپارتمانی مشاهده

پاپیتال مشاهده

فیکوس مشاهده

پرورش گل سوسن آزتک

زادگاه این گیاه چند ساله مکزیک است و به خاطر گل های زیبای آن، گیاهی زینتی به حساب می آید. به علت حساس بودن پیازهای آن به یخبندان (همانند کوکب) گیاهی رایج نیست و کاشت آن در گلدان بهتر است. تک گل های سوسن آزتک به طول حداکثر 15 سانتیمتر بر ساقه های 30 سانتیمتری می رویند، ساقه های سوسن آزتک استوانه ای شکل، توخالی و محکم هستند.

گل چشمگیر و ارکیده مانند این گیاه، شش گلبرگ نسبتا متقارن دارد که سه گلبرگ پایینی هر گل به یکدیگر اتصال دارند و از اتصال آنها آوندی استوانه ای شکل گرفته که پرچم های بلند و بساک های بزرگ حاوی گرده را در بر گرفته است.

رنگ گل سوسن آزتک معمولا قرمز تا قرمز تیره است ولی ارقامی با رنگ صورتی هم یافت می شوند و نیز به رنگ سفید. همچنین ارقامی وجود دارند که رگبرگ هایی به رنگ روشن تر روی سطح گلبرگ ها دارند و برخی ارقام که گلبرگ های سرخشان لبه سفیدرنگ دارد.

متاسفانه گل های سوسن آزتک عمری به کوتاهی چند روز دارند و زود پژمرده می شوند. برگ های بلند این گیاه به رنگ سبز تیره، باریک و نواری شکل هستند و همزمان یا پیش از شکوفا شدن گل ها، جوانه می زنند. از هر پیاز سوسن آزتک چندین برگ می روید که در ابتدا صاف و رو به بالا می رویند ولی به مرور با بلندتر شدن، خود را به یکسو می اندازند. زمان گلدهی این گیاه در اواخر بهار و اوایل تابستان است و خصوصا اگر به عنوان گیاه خانگی یا در گلخانه نگهداری شود، گلدهی می تواند تکرار شود.

نیازمندی های محیطی
خاک:
به خاکی با زهکش عالی و کمی اسیدی نیاز دارد. استفاده از خاک برگ و شن در ترکیب خاک آن مفید است. در هنگام کاشت پیازها باید دقت شود که نوک بالایی پیاز بیرون از خاک قرار گیرد. استفاده از مالچ برای پیاز ها مفید است.

آبیاری:
در بهار و تابستان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارد. همانند بیشتر گیاهان پیازی آبیاری باید در حدی باشد که خاک همواره مرطوب باشد ولی غرقابی نشود. در زمستان این گیاه به آبیاری ناچیز احتیاج دارد.

نور:
این گیاه در محل آفتاب گیر و نیم سایه به خوبی رشد می کند. در مناطق گرم و خشک در فصول گرم حتما مکان گیاه به صورتی باشد که در سایه بعد از ظهر قرار گیرد.

دما:
در مناطق معتدل مثل نواحی ساحلی خزر این گیاه می تواند سرمای زمستان را تحمل کند. ولی در مناطق سردتر، پیاز این گیاه تحمل یخبندان را ندارد و پس از خشک شدن برگ ها، پیاز آن را باید در مکانی خنک و خشک نگهداری کرد. البته این کار باعث می شود که در سال بعد امکان گل دادن گیاه کاهش پیدا کند. برای گلدهی خوب، بهترین روش این است که پیازها در گلدان کاشته شوند و در فصل سرما گلدان را در مکانی بدون یخبندان نگهداری کرد.

تکثیر
با تقسیم پیاز این گیاه می توان گیاهان جدید بدست آورد. تقسیم پیاز ها هر 4 سال یکبار باعث می شود گلدهی به تاخیر نیافتد. با کاشت بذر این گیاه هم می توان گیاهان جدید بدست آورد، ولی گلدهی این گیاهان سال ها طول می کشد.

مطالب مرتبط:

سجافی مشاهده

به نژادی سوسن مشاهده

گیاه ایرسا ( زنبق ) مشاهده

گیاه تره مشاهده

کاکتوس و پرورش آن مشاهده

اشنائی با گل برگ گندمی مشاهده

سوسن زنبق رشتی مشاهده

گلهای زینتی باغهای ایرانی مشاهده

برخی گلها و گیاهان زینتی مشاهده

برخی گیاهان التیام بخش مشاهده

گل یخ آپارتمانی

گل یخ کوچک بومی آفریقای جنوبی گونه ای گوشتی و چند ساله است که در فضای سبز جنوب ایران به وفور کاربرد دارد. به عنوان گیاه پوششی مقاوم، گلدار، چندساله و علفی شناخته شده است. در ایران آن را با نام ناز یخی نیز معرفی کرده اند. به گرما و خشکی مقاوم است.

گل هایی به رنگ صورتی روشن، سفید و قرمز دارد که در طول سال از آنها پوشیده شده است. گل های منفرد تا دسته ای در زاویه برگ ها پدید آمده و به طور کلی در روز باز می شوند، قطر هر کدام از آنها  2/5 cm  است. برگ ها، براق، قلبی شکل تا نیزه ای و دارای درازایی به میزان 3cm  هستند. میوه آن فندقه است و کمی بیش از 1cm  طول دارد. ریشه ها گوشتی و ضخیم هستند. ساقه ها چهارگوش تا دایره ای بوده و به طول 60 cm، به صورت مسطح روی زمین، می رسند.

در هر موقع از سال می توان آن را هرس فرم نمود بدون آنکه گیاه آسیب ببیند. توانایی این گیاه در ریشه زایی از قطعه ای کوچک از ساقه و رشد بعدی آن، این گیاه را گیاهی پررشد مینماند. از آن جهت به عنوان گیاه پوششی، باغ صخره ای و خشک منظر و کشت در سراشیبی استفاده می شود. دارای خصوصیات درمانی است. نیاز به نگهداری در آن پایین است. توصیه شده است که کود و مواد غذایی برای این گیاه مورد استفاده قرار نگیرد.

روش تکثیر آن استفاده از قلمه ساقه و بذر است.

عادت رشد:گیاه خزنده، حصیری و کوتاه رشد.

میزان رشد: سریع، 25cm ارتفاع و گسترش آن در حدود 1/2 متر.

نبازنوری: آفتاب کامل تا سایه کم، (در سایه گلدهی کمتری دارد ).

خاک مطلوب: به خاکی با زهکش خوب نیازمند است. خاک شنی تا لومی- شنی  را بهتر از همه می پسندد. اما خاک های دیگر را نیز تحمل می کند.

نیاز آبی: به دوره های کم آبی بسیار مقاوم است. در حالت معمولی، آب کم و در هوایی که بسیار داغ است نیاز به آبیاری منظم دارد.

مقاومت به سرما: به سرما مقاومت نسبی دارد. (سرمایی در حد  5- درجه سانتیگراد را تحمل می کند).

مطالب مرتبط:

آشنایی با ساخت مرحله به مرحله تراریوم مشاهده

بابونه آلمانی German Chamomile مشاهده

رامبوتان مشاهده

آنتوریوم مشاهده

سانسوریا مشاهده

نحوه پرورش و نگهداری از حسن یوسف مشاهده

پیوند کاکتوس – آموزش عمومی مشاهده

گیاه‌شناسی قهوه مشاهده

گل سیکاس مشاهده

پرورش گل رازقی مشاهده

گیاه گوشت خوار چرخ چاه مشاهده

تراریوم مشاهده

معرفی و پرورش انواع رز مشاهده