سبز نیوز

سبز نیوز

مطالب کاربردی گیاهان زینتی.گیاهان دارویی.کشت قارچ.کشت گلخانه ای.تراریوم و بونسای
سبز نیوز

سبز نیوز

مطالب کاربردی گیاهان زینتی.گیاهان دارویی.کشت قارچ.کشت گلخانه ای.تراریوم و بونسای

آبیاری قطره ای چیست و چگونه کار میکند؟

در آبیاری قطره ای آب از یک شبکه لوله کم فشار به صورت یک الگوی از قبل تعیین شده ، پخش می گردد . وسیله خروج آب به خاک « قطره ‏چکان « نام دارد . قطره چکا نها از طریق یک نازل باریک یا مسیر جریان طویل ، فشار موجود در شبکه لوله را کاهش می دهند و موجب کاهش ‏دبی تخلیه تا حدود لیتر بر ساعت می شوند .

آب بعد از خروج از قطره چکان توسط نیروها ی کاپیلارتی و ثقل در نیمرخ خاک جریان می یابد ، بنابراین سطحی که به وسیله هر قطره چکان ‏خیس می شود با عوامل محدود کننده جریان افقی آب محدود می گردد . در سیستم های قطره ای دور آبیاری یک روز و حتی در صورت نیاز ‏کمتر امکان پذیر است‎ 

ادامه مطلب ...

آبیاری هیدرو پونیک برای سبزی کاری در خانه



روشی بسیار جالب برای آبیاری هیدرو پونیک سبزیجات شما در منزل شما با  این روش میتونید یک کشت هیروپونیک و بدون خاک کوچیک رو در محیط خونتون به اجرا در بیارید البته اگه یکم خلاقیت هم خرج کنید بهتر میشه... 
ادامه مطلب ...

اصلاح کننده های آب

اختلاط آب با گوگرد و چندین ماده شیمیایی می تواند در بهبود کیفیت آب بسیار مؤثر باشد و این مسئله به شرایط آب و خاک بستگی دارد.

کیفیت آب به نمک های موجود در آن (ECw)، نسبت جذب سدیم (SAR)، میزان یون های سمی موجود در آن بستگی دارد.

اصلاح کننده های گوگردی سرعت نفوذپذیری آب های سبک را افزایش داده و SAR آب را ثابت نگه داشته و یا بهبود می بخشند.

همچنین احتمالا به شستن خاک از یون های اضافی کمک می نماید. افزایش آمونیاک بدون آب، باعث افزایش pH آب شده و اصلاح کننده های گوگردی به طور مؤثری pH را پایین آورده و دسترسی کودهای ازته بکار رفته را بهبود می بخشند.

در انتخاب اصلاح کننده آب، تفاوت اصلاح کننده ها، واکنش های آن ها، و شرایط آب و خاک و سیستم آبیاری باید بررسی و در نظر گرفته شود تا اهداف مورد نظر انجام شود.

درست است که با بکار بردن مقدار زیادی از اصلاح کننده هایی مانند سولفوریک اسید، خاک های شور اصلاح شده و مواد غذایی موجود در خاک به راحتی در دسترس گیاه قرار می گیرند و لی معمولا این مقدار زیاد به علت خوردگی نهرهای بتونی و لوله های آبیاری، توصیه نمی شود.

به دلیل حلالیت کم ژیپسم و SO2، این ترکیبات نیز اصلاحات مورد نیاز را ایجاد نمی نمایند.

اصلاح کننده آب بیشتر باعث اصلاح آب و سطح خاک شده و تا اصلاح منطقه ریشه. بهبود ارتباط بین خاک- هوا- آب و افزایش عمق ریشه باعث بهبود راندمان جذب مواد غذایی و آب مورد استفاده می شود.

ژیپسم:

برای مدتی از ژیپسم برای اصلاح آب استفاده می شد. خاصیت اصلاح کنندگی این ماده برای اصلاح SAR آب، مربوط به کلسیم موجود در آن می باشد. حلالیت کم ژیپسم باعث می شود که کلسیم به حد مورد نیاز وارد آب نشود و ذرات ریز آن ممکن است مسیر وسایل توزیع آب را مسدود نمایند.

یک راه ساده بکار بردن ژیپسم این است که قطعات درشت این ماده را در داخل نهر های آب قرار می دهند تا با عبور آب بتدریج در آب حل شوند. ژیپسم خرد شده به قطعات درشت ارزان تر بوده و بهتر است که در نهر های باز از این قطعات استفاده شود. ژیپسم نمک خنثی است که کلسیم مورد نیاز برای اصلاح SAR آب را فراهم می نماید.

سولفوریک اسید:

سولفوریک اسید برای اصلاح آب استفاده می شود. سولفوریک اسید نه تنها الکترولیت موجود در آب را افزایش می دهد بلکه کربنات و بی کربنات موجود در آن را نیز کاهش داده و یا از آن خارج می کند.

در نتیجه واکنش های فوق SAR آب کاهش می یابد که نشان می دهد که Ca تمایل خواهد داشت که در محلول باقی مانده و به صورت رسوبCaCO3   از محلول خارج نشود. کربنات و بی کربنات برای جذب مواد غذایی مضر هستند. خارج شدن بی کربنات از آب امکان جذب مواد را بهبود می بخشد.

اگرچه به نظر می رسد که این مسئله در مورد P و Fe صادق نیست. همچنین کاهش کربنات در آب، میزان جذب سدیم یا سمیت آن را کاهش نمی دهد. از آن جایی که رسوبات CaCO3 در خاک مانند سیمان عمل می نمایند بنابراین خروج کربنات از خاک تنها به از بین بردن سفتی خاک کمک می کند.

آب آبیاری که با اسید مخلوط شده می تواند به نهر های بتونی و لوله های فلزی صدمه بزند. با تنظیم pH آب در حدود 7-6 می توان این مشکل را تا حد زیادی حل نمود و این pH برای آب بسیار مناسب است. اندازه گیری مداوم pH آب و استفاده از دستگاه های اتوماتیک جهت قطع جریان آب به مقدار زیادی از خطراتی که با استفاده از این اصلاح کننده ها همراه است جلوگیری می نماید.

در سیستم آبیاری قطره ای و یا پاشنده تحت فشار، ممکن است به منظور جلوگیری از تشکیل رسوبات کلسیت بر روی نازل و یا سیستم پاشنده مقداری اسید به آب اضافه شود. در مورد سیستم باز، CO2 وارد اتمسفر می شود. در سیستم تحت فشار، به دلیل CO2 به دام افتاده، اسید کمتری مورد نیاز می باشد. بنابراین اگر افزایش اسید بر اساس بی کربنات و آمونیاک موجود در آب اضافه نشود ممکن است که مشکل خوردگی بوجود آید.

سولفور دی اکسید:

سولفور دی اکسید به آسانی توسط خاک جذب شده و به H2SO4 تبدیل می شود. در صورتی به داخل خاک تزریق شود گوگرد موجود در خاک به راحتی در دسترس گیاه قرار خواهد گرفت و دسترسی گیاه به Fe ،Zn، و P را در خاک های شور بهبود می بخشد. همچنین سولفور دی اکسید برای اصلاح آب مفید است و به مقدار زیادی به همین منظور مصرف می شود.

گاز SO2 متراکم شده می تواند بدین منظور مصرف شود ولی اخیرا استفاده از دستگاه هایی که گوگرد را می سوزانند و SO2 تولید می نمایند متداول شده است. سولفور دی اکسید SO2 که در این دستگاه ها تولید می شوند به آب آبیاری اضافه می شوند. آب با SO2 اکنش داده و H2SO3 تشکیل شده و اکسید شده و به H2SO4 تبدیل می شود.

بنابراین مواردی که برای اختلاط سولفوریک اسید بیان شد در مورد SO2 نیز صدق می کند. با توجه به اینکه حلالیت سولفور دی اکسید در خاک بسیار کم است بنابراین استفاده از این ماده برای اصلاح خاک توصیه نمی شود.

پلی سولفیدها:

کلسیم پلی سولفید (CPS) یا آهک گوگردی و آمونیم پلی سولفید (APS) به طور گسترده ای به عنوان اصلاح کننده آب استفاده می شوند. این مواد به صورت مایع بوده و به شدت قلیایی هستند و زمانی که با آب مخلوط می شود گوگرد کلوئیدی تولید می نماید. با افزایش پلی سولفیدها در آب pH آب به شدت افزایش می یابد.

زمانی که پلی سولفید های قلیایی توسط آب رقیق می شوند pH آن ها به کمتر از 10 کاهش یافته و گوگرد به صورت کلوئیدی از محلول جدا می شود و یون های و  به رس ها متصل شده و جایگزینNa+ می شوند.

مقداری گوگرد کلوئیدی در نهر ها راسب می شوند ولی بیشتر آن ها به سمت مزارع حرکت می کنند و وارد خاک می شوند. در سیستم آبیاری مرزی و غوطه وری، با اکسیداسیون گوگرد قابلیت دسترسی مواد مغذی موجود خاک در مناطقی که گوگرد کلوئیدی تجمع یافته اند، بهبود می یابد.

این مناطق معمولا به دور از ریشه گیاهان هستند. نفوذپذیری در بسیاری موارد بهبود یافته است و عملکرد APA نسبت به H2SO4 و CPS بهتر است. متوجه شده اند که با افزایش مقدار ژیپسم و SO2 بکار برده شده، میزان نفوذپذیری نیز افزایش می یابد ولی در مورد با بکار بردن CPS به مقدار کم و یا در حد متوسط حداکثر نفوذپذیری بدست می آید. کاهش نفوذپذیری خاک با افزایش مقدار پلی سولفید، مربوط به بسته شدن منافذ خاک توسط گوگرد کلوئیدی می باشد.

مشخص شده است که راندمان محصول با استفاده از APS نسبت به CPS افزایش می یابد ولی CPS سرعت نفوذپذیری را نسبت به APS افزایش می دهد. رسوبات گوگردی که با استفاده از پلی سولفیدها تولید می شود، استفاده از آن را در سیستم آبیاری تحت فشار و قطره ای محدود می کند.

آمونیم تیو سولفات:

آمونیم تیو سولفات (ATS) یک منبع مایع برای ازت مورد نیاز گیاه بوده و بسیار محلول است و برای استفاده در سیستم آبیاری تحت فشار و قطره ای بسیار مناسب است. بکار بردن این ماده در آب نه تنها به خوبی ازت مورد نیاز گیاه را تأمین می نماید بلکه این ماده، معادل سایر اصلاح کننده ها قادر به خارج کردن سدیم از آب می باشد.

آمونیم تیوسولفات نسبت به آمونیم نیترات و سه ماده گوگردی دیگر (ABS ،APS، و CPS)که برای بهبود نفوذپذیری خاک بکار می روند، بسیار بهتر است. نتایج بدست آمده نشان می دهند که ATS برای بهبود سرعت نفوذپذیری بسیار مؤثر است و در ضمن pH خاک را نیز کاهش می دهد.

همچنین با استفاده از ATS مشکل از دست دادن ازت به صورت denitrification، وجود ندارد. در حال حاضر تمایل زیادی به استفاده از ATS در سیستم آبیاری قطره ای وجود دارد.

مخلوطی از اصلاح کننده ها:

اصلاح کننده های گوگردی دارای خواص متفاوتی هستند و با سرعت های متفاوتی با خاک واکنش می دهند. در صورتی که از مخلوطی از اصلاح کننده ها استفاده شود، عملکرد آن ها در بهبود خواص آب و خاک بسیار مؤثرتر خواهد بود.

اثبات شده که در صورتی که ژیپسم با دیگر مواد اصلاح کننده بکار رود، شستشوی نمک ها و تعویض Ca2+ با Na+ بهتر انجام می شود. کاهش الکترولیت موجود در خاک باعث کاهش نفوذپذیری آب شده و همچنین توانایی آب برای شستشوی خاک را کاهش می دهد.

استفاده از H2SO4 یا CaCl2 به صورت مخلوط با ژیپسم به طور قابل ملاحظه ای زمان لازم برای اصلاح را بهبود می بخشد و راندمان اثر بخشی آن نسبت به ژیپسم به تنهایی، بسیار بهتر است.

آبیاری بارانی


http://danakhabar.com/files/fa/news/1393/2/4/110182_747.jpg
آبیاری به معنی پخش آب روی زمین جهت نفوذ در خاک برای استفاده گیاه و تولید محصول می‌باشد.
آبیاری و مدیریت آب در مزرعه در عین سادگی هنوز هم از پیچیده‌ترین و به عبارتی از مشکل‌ترین عملیات کشاورزی به شمار می‌رود.
بسیاری از متخصصان کشاورزی آبیاری را یک هنر می‌دانند تا علم ، و برخی آن را یک فن قلمداد می‌کنند.
 
ادامه مطلب ...

اندازه گیری نیترات خاک به روش صحرایی

برای تمام عناصر فرم قابل جذب آنرا اندازه می گیریم ولی متاسفانه این امر به دو دلیل برای ازت مشکل است :

1 – 98 % ازت خاک ازت الی و غیر قابل جذب برای گیاهان است و باید توسط میکروارگانیسم ها پوسیده شود .و تنها 2 % به فرم معدنی و قابل جذب است .

2 -  یکی از فرم های قابل جذب نیترات است که ابشویی و خارج می شود و چون پویایی آن در خاک زیاد است اندازه گیری آن و ارتباط مقدار نیترات و ازت جذب گیاه مشکل است .

 
لذا معمولا ً ازت کا را در خاک اندازه میگیرند اما در خاک هایی که کود شیمیایی مصرف می شود (غیر طبیعی) مقدار ازت معدنی (آمونیوم و نیترات ) قابل ملاحظه است . مخصوصا ً در لایه های عمقی به همین دلیل برای تخمین سریع حاصلخیزی خاک و تعیین وضعیت ازت خاک از روش اندازه گیری نیترات ، پایه بوته گیاه استفاده می کنند . برای این منظور از پای بوته های گیاه کاشته شده که قبلاً کودی در ان مزرعه استفاده نشده است .نمونه تعیین و نیتراتش را می سنجیم چنانکه مقدار نیترات در اثر مصرف کود های شیمیایی قبل به اندازه کافی باشد دیگر کودی مصرف نمی کنیم و اگر کافی نبود اقدام به کوپاشی می کنیم .

مطالعات انجام شده نشان می دهد که هر گاه میزان ازت به شکل نیترات N-NO3 حدود 300 ppm باشد احتمال پاسخ گیاه به کود های نیتروژنه کم بوده و نیازی به مصرف کود های نیتروژنه نیست و هرگاه میزان نیترات خاک از این مقدار کمتر بشود اقدام به کود پاشی خواهد شد .

چون امونیوم به نیترات اکسید می شود ما محصول نهایی یعنی نیترات را می گیریم این روش مرسوم شده یعنی اول کود نمی دهند بعد از کاشت گیاه و سنجش خاک در صورت نیاز کود اضفه می کنند .در این روش نیترات به یک ماده رنگی تبدیل می شود (روش رنگ سنجی) و از روی شدت رنگ ایجاد شده به میزان نیترات در نمونه پی می بریم و شدت رنگ ایجاد شده با نمونه های رنگی مشابه که دارای نیترات مشخص هستند مقایسه نموده و غلظت نیترات را در نمونه خاک تعیین می کنیم . برای عصاره گیری نیترات ا زنمونه خاکاز آب مقطر استفاده می کنیم چون نیترات ها دارای بار منفی هستند

چرخه ی نیتروژن

چرخه ی نیتروژن : این چرخه از سری فرآیندهایی تشکیل شده است که گاز نیتروژن را به مواد ارگانیک تبدیل کرده و سپس آنها را به چرخه ی نیتروژن در طبیعت باز می گرداند.


این یک چرخه ممتد می باشد که بوسیله تجزیه کنندگان و باکتری های نیتروژن بقا می یابد.


تثبیت نیتروژن

1.تثبیت اتمسفری: به طور خودبه خودی و در هنگام رعدوبرق

2.تثبیت صنعتی: توسط فرآیند هابر

3.تثبیت زیستی: باکتری های تثبیت کننده نیتروژن

تثبیت زیستی

تبدیل گازنیتروژن به آمونیاک بسیار انرژی گیراست وبه مخلوطی از آنزیم ها جهت تجزیه ی پیوند های نیتروژن نیاز دارد تا با هیدروژن ترکیب شود. پس از انجام این فرآیند، نیتروژن تثبیت شده توسط باکتری های تثبیت کننده ی نیتروژن در اختیار گیاهان قرار می گیرد. یکی از باکتری های معروف در تثبیت نیتروژن رایزوبیوم می باشد.

رایزوبیوم

در حدود 90 درصد لگوم ها به کمک خانواده ی رایزوبیاسه قادربه تثبیت نیتروژن می باشد. از جنس های مهم این خانواده می توان:

Azorhizobium

Bradyrhizobium

Rhizoium :R.trifolii, R.meliloti, R.leguminosarum

Sinorhizobium

را نام برد. که در این میان رایزوبیوم بهترین جنس شناخته شده در تثبیت نیتروژن می باشد. این باکتری هوازی و گرم منفی بر روی ریشه ی گیاهان لگومینوز اثر می گذارد و منجر به ایجاد اشکال توده ای یا گره بر روی آنها می شود. سیستم آنزیمی باکتری منبع پایداری از نیتروژن تثبیت شده را برای گیاه فراهم می کند و در عوض مواد غذایی و انرژی گیاه در اختیار باکتری قرار می گیرند. این باکتری در خاک ساپروفیت، میله ای و بدون خمیدگی می باشد اما در گره های ریشه باکتری تکثیر می یابد و تبدیل به باکتروئوید می شودکه اغلب چماقی،ایکس، وای و یا ستاره ای می باشد.

تشکیل گره های ریشه

گروهی از ژنها در باکتری جنبه های مختلف فرآیند گره زایی را کنترل می کنند و هر نژاد می تواند گونه های به خصوصی از لگوم ها را آلوده کند. برخی از مواد شیمیایی ترشح شده توسط سلول های ریشه به درون خاک موجب تکثیر باکتری در اطراف ریشه می گردند. در حقیقت واکنش بین ترکیبات اصلی موجود در دیواره ی سلول های باکتری و سطح ریشه عامل تشخیص صحیح میزبان و پیوستن به ریشه های مویین می باشد.

ترشح فلاونوید ها توسط سلول های ریشه ژنهای گره را در باکتری فعال می کند و موجب ترشح عوامل گره زایی توسط باکتری می شود. تمامی فرآیند گره زایی توسط ارتباطات شیمیایی بسیار پیچیده بین گیاه و باکتری کنترل می شود. در یک محدوده ای از ریشه های مویین باکتری عوامل گره را ترشح می کند. این عمل ریشه های مویین را وادار به تغییر شکل می کند. سپس باکتری با ترشح آنزیم و هضم دیواره ی سلولی ریشه از طریق راس ریشه های مویین یعنی در جایی که رشته ی آلودگی تولید می گردد وارد گیاه می شود.

این رشته ها که توسط گیاه و در پاسخ به آلودگی تولید می شوند در طول ریشه های مویین رشد می کنند و به دیگرسلول های ریشه که در انشعابات مجاور رشته ی آلودگی قرار دارند نفوذ می کنند. باکتری ها در میان شبکه ای از رشته ها توسعه می یابند و با تولید مداوم عوامل گره زایی سلول های کورتکس را وادار به ازدیاد می کنند و سرانجام گره ها تشکیل می شوند. هر گره شامل هزاران باکتری می باشد که بیشتر آنها شکل غیر منظمی دارند و باکتروئوید نامیده می شوند. قسمت هایی از غشای سلولی گیاه باکتروئوید ها را احاطه می کنند. این ساختمان ها سیمبیوزوم نامیده می شوند که ممکن است حاوی چند باکتروئوید یا تنها یک باکتروئوید در جایی که نیتروژن تثبیت می شود، می باشند.

نیتروژناز و لگوموگلوبین

آنزیم نیتروژناز در ارگانیسم های تثبیت کننده ی نیتروژن گاز نیتروژن را به آمونیاک تبدیل می کند. در لگوم ها این عمل تنها در باکتروئوید ها اتفاق می افتد و واکنش نیاز به هیدروژن و انرژی دارد. مجموعه ی نیتروژناز به اکسیژن حساس می باشد و زمانی که در معرض آن قرار گیرد غیر فعال می شود. برای غلبه بر این مشکل رایزوبیوم سطح اکسیژن در گره ها را با لگوموگلوبین کنترل می کند. این پروتئین های آهن دار قرمز که در میان باکتروئوید ها یافت شده اند وظیفه ایی همانند هموگلوبین یعنی اتصال به اکسیژن دارند. اینها اکسیژن کافی برای وظائف متابولیک باکتروئوید را فراهم می کنند اما از تراکم اکسیژن آزاد که فعالیت نیتروژناز را تحدید می کند، جلوگیری می کنند.

گره ها

گره های فعال بزرگ، سخت و صورتی متمایل به قرمز می باشند که این رنگ ناشی از حضور مقدار فراوانی لگوموگلوبین در آنها است. وقتی گره ها جوان هستند و هنوز نیتروژن را تثبیت نمی کنند سفید می باشند ویا درونشان خاکستری است. گره های غیر فعال متمایل به سفید، نرم و کوچکترند.

لگوم ها، تثبیت نیتروژن و اهمیت آن در کشاورزی

علاوه بر مصارف غذایی و... لگوم ها به خوبی در خاک های فقیر رشد می کنند و پس از برداشت محصول، ریشه های آنها در خاک تجزیه و ترکیبات نیتروژن ارگانیک را جهت کمک به رشد گیاهان بعدی آزاد می کنند. کشاورزان از فواید این کود های طبیعی در تناوب استفاده می کنند. استفاده از این کودها به جای کودهای مصنوعی از بروز بسیاری مشکلات همانند : تراکم مواد شیمیایی در آب رودخانه و دریاچه ها، ایجاد باران های اسیدی، رشد بیش از اندازه ی محصولات غیر زراعی در زمین های کشاورزی و... جلوگیری می کند.

طرح های پژوهشی

1.توسعه ی مقدار نیتروژن قابل دسترس برای گیاهان از طریق تولید کودهای بیولوژیک

2.مایه زنی دانه ی لگوم ها با محیط کشت های خالص رایزوبیوم

3.توسعه ی توانمندی نژادهای کارآمد رایزوبیوم جهت رقابت با نژادهای ناکارآمد خاک

4.انتقال ژنهای دخیل در تثبیت نیتروژن از باکتری به گیاه

کود بیولوژیک رایزوبیومی و مراحل تولید آن

جداسازی و شناسایی باکتری

1.جداکردن ریشه گیاهان لگومینوز

2.شستشوی ریشه ها با آب

3.جداکردن گره های سالم و صورتی

4.ضدعفونی سطحی با کلرید جیوه 1 درصد

5.قرار دادن گره ها در اتانول 70 درصد به مدت 60-30 ثانیه

6.شستشو(چندین مرتبه)با آب استریل

7.خردکردن گره ها در آب استریل

8.استریک سوسپانسیون حاصل بر روی محیط کشت عصاره ی مخمر و آگارمانیتول به همراه کنگو رد

دوره ی نهفتگی در دمای 30-28 درجه سانتی گراد حدود 10-3 روز طول می کشد. کلونی باکتری به طور معمول سفید، مات، درخشان، برآمده با حاشیه ی یکنواخت می باشد. بهترین راه جهت تشخیص و برآورد کیفیت رایزوبیوم آزمایش رفتار عفونت زایی و مشاهده ی گره ها می باشد. توسط این روش نژاد کارآمد برای هر گیاه به خصوص انتخاب می گردد.

کشت رایزوبیوم

تولید ماده ی تلقیحی توسط یک محیط کشت عصاره ی مخمر به همراه نمک های معدنی و مانیتول شروع می شود. این محیط کشت مایع یه عنوان کشت شروع کننده برای تولید حجم زیادتری از مایه تلقیح در فرمنتور استفاده می گردد و حجم آن بایستی یک درصد حجم محیط مایع فرمنتور باشد

حاملین ماده ی تلقیحی

مشخصات حامل خوب عبارت است از:

غیر سمی بودن برای رایزوبیوم

ظرفیت مناسب جذب رطوبت

سهولت در استفاده

قابلیت استریل شدن

قابلیت دسترسی به میزان کافی

ارزان بودن

اتصال خوب با دانه

بافری مناسبpHظرفیت

بیشترین استفاده و بهترین نتایج مربوط به حامل پیت می باشد. اما از موادی مانند: ذغال سنگ، ذغال چوب و ورمیکولیت و...نیز می توان استفاده کرد.علاوه بر انتخاب نوع حامل باید به اثرات متقابل هر حامل با هر نژاد باکتری توجه شود و در نهایت حامل را با کربنات کلسیم غیر محلول خنثی کرد.

پیت به دو صورت استفاده می شود:

پیت استریل که توسط پرتو گاما استریل و در بسته های نازک پلی اتیلن و یا توسط اتوکلاو که در بسته های نازک پلی پروپیلن بسته بندی می شود و پیت غیر استریل که پس از عبور از یک استوانه ی دوار با ورودی هوای گرم 65 و خروجی 12۱ درجه سانتی گراد جمع آوری می شود.

پیت با اندازه ی ذره ی 40-10 میکرو متر برای پوشش دانه و با اندازه ی ذره ی 1500-500 میکرومتر جهت تولید مایه تلقیحی افزودنی به خاک تولید می گردد.

افزودن محیط کشت مایع به حامل ها

محیط کشت رایزوبیومی مایع، رقیق و استریل با حامل غیر استریل ترکیب می گردد و یا در مورد حامل استریل توسط یک تزریق ضدعفونی شده و با یک سرنگ موتوری به درون بسته ی حامل تزریق می شود. مایه تلقیح با حامل استریل معمولا کیفیت و ماندگاری بیشتری نسبت به نوع غیر استریل دارد. پس از دو هفته عمل آوری اینوکولنت ها را در دمای 4 درجه سانتی گراد(بسته به نژاد باکتری) و دور از تابش مستقیم انبار می کنند.

کنترل کیفیت

در تمامی مراحل تولید خلوص باکتری و محیط آن با روش های متفاوت(گرم، روش های سرولوژیک و...) آزمایش می گردد. معمولا پیش از عرضه ی محصول نیز از مواد تولیدی نمونه گیری شده و کیفیتشان مورد بررسی قرار می گیرد. اینوکولنت باید دارای تاریخ انقضاء باشد و مطابق با استاندارد های کیفی تولید شود.

تلقیح خاک و بذور

در ساده ترین شکل ماده ی تولیدی با آب مخلوط و به بذور اضافه می گردد. بهترین نتیجه زمانی حاصل می گردد که اینوکولنت با یک چسب غیر سمی برای رایزوبیوم(صمغ عربی، متیل اتیل سلولز، روغن های گیاهی و...) به صورت پوشش روی دانه ها قرار گیرد. برخی اینکولنت ها نیز جهت استفاده در خاک تولید می گردند مانند اینوکولنت های تزریقی یا گرانوله.

عوامل موثر بر جمعیت رایزوبیو

اسیدیته

دما

خشکی

رقابت

استرس گیاهی

تغذیه گیاهی

هر موجود زنده برای ادامه حیات، رشد و تولید کمی و کیفی مطلوب نیاز به تغذیه متناسب و متعادل و در مقاطع زمانی مناسب دارد.


گیاه نیز به‌عنوان یک موجود زنده خارج از این مقوله نمی‌باشد. بنابراین نباتات کشاورزی که مولد محصولات کشاورزی مورد نیاز انسان می‌باشند برای تولید کمی و کیفی بهینه با توجه به شرایط اقلیمی و منطقه‌ای و سایر عوامل مؤثر در کشاورزی به تغذیه مطلوب نیازمندند.

تغذیه گیاه از طریق خاک و برگ انجام می‌پذیرد. اهم عناصر غذایی مورد نیاز گیاهان را می‌توان به ترتیب زیر دسته بندی نمود:

مواد غذایی اولیه: ( به مقدار نسبتاً زیاد مورد نیاز گیاهان است )

ازت (N)       

فسفر( p)       

پتاسیم (K)

مواد غذایی ثانویه: ( به مقدار متوسط مورد نیاز گیاهان است )

کلسیم (Ca)    

منیزیم (Mg)  

گوگرد (S)
 

عناصر غذایی ریزمغذی : ( به مقدار نسبتاً ً کم مورد نیاز گیاهان است )

روی (Zn)     

بُر(B

منگنز (Mn)

مس (Cu)      

آهن (Fe)      

مولیبدن (Mo)