مرغ عشق

مرغ‌ عشق‌ (Budgerigar) یکی‌ از اعضا کوچک‌ خانواده‌ طوطی‌ها محسوب‌ می‌شود. مهد این‌ پرنده‌ زیبا استرالیا می‌باشد.در طول‌ قرن‌ 19 و 20 هزاران‌ جفت‌ از این‌ پرنده‌ به‌ سایر قاره‌ها آورده‌ شد و خیلی‌ زود توانست‌ جای‌ خود را به‌ عنوان‌ یک‌حیوان‌ خانگی‌ محبوب‌ باز کند. رنگهای‌ زیبا، صدای‌ دلنشین‌، توانایی‌ تقلید صدا، طبیعت‌ اجتماعی‌، نگهداری‌ آسان‌ وقیمت‌ ارزان‌، مرغ‌ عشق‌ را به‌ یکی‌ از محبوب‌ترین‌ پرندگان‌ تبدیل‌ کرده‌ است‌.

مرغ‌ عشق‌ در رنگهای‌ متنوعی‌ وجود دارد که‌ از جمله‌ آنها سبز، زرد، آبی‌ و شیری‌ می‌باشد. در طبیعت‌ به‌ کمک‌ منقارقوی‌ و شکل‌ انگشتان‌ پاهایش‌، دو انگشت‌ رو به‌ جلو و دو تا رو به‌ عقب‌ به‌ راحتی‌ از شاخه‌ها بالا می‌رود.

مرغ‌ عشق‌ حدودا در 3 ماهگی‌ بالغ‌ می‌شود. برجستگی‌ روی‌ قاعده‌ منقار در غالب‌ پرندگان‌ نر بالغ‌ آبی‌ روشن‌ یا بنفش‌و در ماده‌ بالغ‌ قهوه‌ای‌ است‌. البته‌ این‌ رنگ‌ در نابالغین‌ کاملا مشخص‌ نیست‌ ضمن‌ اینکه‌ هنگام‌ بیماری‌ یا پیری‌ رنگ‌بتدریج‌ کم‌ می‌شود.

 مرغ‌ عشق‌ ماده‌ در هر نوبت‌ به‌ طور متوسط 4-6 تخم‌ می‌گذارد. جوجه‌ها 16-18 روز بعد از تخم‌ بیرون‌ آمده‌ و24-28 روز در لانه‌ می‌مانند. در طول‌ این‌ مدت‌ جوجه‌ها به‌ شدت‌ وابسته‌ به‌ مادر هستند.

 مرغ‌ عشق‌ خیلی‌ زود اهلی‌ شده‌ و به‌ خانه‌ خو می‌گیرد. می‌توان‌ به‌ آن‌ یاد داد که‌ روی‌ انگشت‌ بنشیند

منبع:ake

عقاب ها

 

 

 عقاب - عقاب در حال شکار - پرندگان شکارچی - سریعترین حیوان - بیماریهای عقاب - عقاب در حال پرواز

عقاب - عقاب در حال شکار - پرندگان شکارچی - سریعترین حیوان - بیماریهای عقاب - عقاب در حال پرواز

 

عقاب معمولاً از ۷۶ تا ۸۹ سانتی متر از نوک منقار تا انتهای دم طول، واز ۳ تا ۶ کیلو وزن، وبالهایش دومتر بلندی دارد.

سر عقاب بزرگ وپوشیده از پر است. چشمانی درشت دارد که هریک ازآنها در یک طرف سرش قرار دارد. از قدرت بینائی فراوان بهره مند می‌باشد. عقابها می‌توانند از فراز آسمانها شکار خود را ببینند واز نقاط بلند همچون صاعقه بر سر شکار نگونبخت فرود آیند. منقار نیرومند وتندی دارند. منقار عقاب طلائی به پنج سانتی متر می‌رسد. برخی از عقابها منقاری بزرگ‌تر دارند. رنگ وبال وطول وشکل عقابها از منطقه تا منطقهٔ دیگر اختلاف دارد به طوریکه در عقابهای آسیائی و اوروپائی وآمریکائی تفاوت آن نمایان است. عقابها باپاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند. عقابها برای درهم شکستن شکار خود از منقار وچنگال پاهای خود استفاده می‌کنند. پاهای عقاب طلائی پوشیده از پر (ریش) است، اما قسمت پائین پاها بدون پر می‌باشد.

محل زندگی

سر عقاب محل زندگی عقابها:علفزار و جنگل‌های زمین‌های پست وبر فراز کوه‌های بلند ونا هموار، ودر نقات دورد دست، ودر نقات تقریباً دست نخورده انسان زندگی می‌کنند. باپرها وبالهای بلند، عقاب می‌تواند به آسانی پرواز وشکار خود را از زمین بلند کند. عقاب گاه، با بالهای خود به شکار ضربه می‌زند. اما نمی‌تواند با بالهایش بجنگد. عقاب هنگام جنگ از منقار وپاهای نیرومند خود استفاده می‌کند، بیشتر عقابها قهوه‌ای رنگ و یا سیاه رنگ هستند. جوجه عقابها تا سن بلوغ خود که چهار سال طول می‌ کشد پر وبال کامل ندارند.

  ِسّن عقاب

بال عقابها معمولاً از ۲۵ تا ۳۵ سال تقریباً عمر می‌کنند، البته گاه تا ۴۵ سال و حتی بیشتر هم عمر کرده‌اند.

قلمرو عقاب از پنجاه تا ۱۷۰ کیلومتر مربع پیش بینی کرده‌اند. آشیانه عقابها بیشتر بر فراز بلندی‌ها، بالای درختان بلند وشکاف صخره‌ها وکوه‌های مرتفع وپرتگاه‌ها می‌باشد.

چشمان عقاب

شما امکان دارد به کسی که چشمان تیزی داشته باشد ، بگویید که چشمانت مثل عقاب می بیند ؛ ولی باید گفت این حرف اصلا صحت ندارد ! یک عقاب گر (Bald Eagle) که در حال پرواز بر فراز یک چمنزار است و در حال جستجوی موشهایی است که از روی برگها عبور می کنند ، قدرت دیدی حدودا 8برابر قویتر از ما دارد. ممکن است هنگامی که به سر یک عقاب نگاه می کنیم ، چشمانش به نظر کوچک بیایند؛ ولی قسمتی که ما می توانیم ببینیم ، در واقع قله یک کوه یخ است ! اندازه حقیقی کره چشم عقاب که درون جمجمه عقاب قرار گرفته است ، در مقایسه با استانداردهای انسانی بسیار بزرگ است و فضایی که اشغال می کند از مغز عقاب بیشتر است ! در درون این حدقه های چشم ، سلولهای حساس به نور قرار گرفته اند که تعدادشان از سلولهای انسانی بسیار بیشتر است.تعداد این سلولها در متراکم ترین منطقه درون چشم انسان ، حدود 200هزار عدد است.در حالی که این عدد در مورد عقاب به 5/1 میلیون بالغ می شود. همچنین چشمان عقاب نسبت به حرکت و تضاد حساس تر از رنگ اشیاست.این امر به این پرنده بلند پرواز کمک می کند که بتواند صیدش را از فاصله 2کیلومتری پیدا کند. یکی از نقاط ضعف چشمان عقاب این است که آنها درون جمجمه عقاب بی حرکت و ثابت هستند. به همین دلیل ، اگر عقاب بخواهد از زاویه دیگری به اشیا بنگرد، مجبور است سرش را بچرخاند. علاوه بر این ، دانشمندان تخمین می زنند که حدود 80درصد اطلاعاتی که عقابها از محیط اطرافشان دریافت می کنند، از طریق چشمانشان است و این امر اهمیت حسهای چشایی ، بویایی و لامسه را به حداقل کاهش می دهد. در واقع اگر شما سر یک عقاب را به وسیله چیزی بپوشانید، عقاب بلافاصله بیهوش می شود، چون مغزش به دلیل عدم ورود اطلاعات کافی از چشمانش ، از کار می افتد. همین پدیده ، پزشکان را قادر می سازد که بدون استفاده از مواد بیهوش کننده ، اعمال جراحی کوچک را روی عقابها انجامدهند. فقط کافی است که سر آنها را بپوشانند.

شهد خوار

نام علمی :  Nectarinia asiatica

راسته گنجشگ - تیره شهدخوار
نام انگلیسی :  Purple Sunbird
نام فرانسوی :   Soui-manga asiatique
اندازه شهد خور 9.5 سانتی‌متر ، پرنده ای است بسیار کوچک و پرجنب و جوش ، با منقاری دراز و خمیده به پایین که با هیچ پرنده دیگری اشتباه نمی شود . پرنده نر در تابستان تماما سیاه است ، با جلای بنفش و سبز ، روی سینه اش نوار باریکی به رنگ قهوه ای مسی و در هر طرف سینه لکه بزرگی از پرهای قرمز و زرد دارد .

پرنده ماده در سطح پشتی قهواه ای مایل به سبز و سطح شکمی به رنگ زرد روشن است شاهپرهای کناری دم قهوه ای در انتها سفید رنگ می باشد ، پرنده نر در زمستان شبیه پرنده ماده است و در سطح شکمی نواری به رنگ بنفش براق از چانه تا وسط شکمش دیده می شود .
دمی کوتاه و به مانند مرغ مگس دارد.

این پرنده معمولا جفت جفت دیده می شود در حالیکه مرتب بال می زند از بوته ای به بوته دیگر به دنبال حشرات و بهره گیری از شهد گلها پرواز می کند .
صدای پرنده:
صدای این پرنده تکرار شش نوبت "چی ی وت- چی ی وت، Cheewit-Cheewit" است. همچنین پرنده نر صدای شبیه "دزی ت- دزی ت،Dzit-Dzit " و نیز "ته سوی ت، tsweet" دارد.

زیستگاه :
بوته‌زار‌های مناطق خشک ، بیشه ها و درختهای اطراف زمین‌های زراعتی ، باغ ها و جنگل های تنک .
لانه ای گلابی شکل می سازد که مدخل آن در کنار قرار دارد و به شاخه درخت یا بوته آویزان است .

پراکندگی و حفاظت:
شهد خور پرنده‌ای است بومی ایران و در گذشته نه چندان دور به صورت فراوان در استان هرمزگان، بلوچستان و نواحی اطراف آن دیده می شده و اما در حال حاضر اطلاع دقیقی از وضعیت این پرنده در دست نیست.

در جزیره کیش می توانید تعداد بیشماری از این پرنده را در میان نخل های جزیره مشاهده کنید.
این پرنده در حال حاضر نیاز به برنامه حفاظتی ویژه ندارد.

سینه سرخ

سینه سرخ، 14 سانتی متر طول دارد و به دلیل صورت و سینه قرمز نارنجی اش به راحتی تشخیص داده می شود.
نر و ماده همشکل ، پرنده ای کوچک و تپل که بی گردن به نظر می رسد، چشم های سیاه و بزرگ و بالهای کوتاه دارد. سطح پشتی قهوه‌ای زیتونی یکدست است.

زیر تنه اش سفید مایل به خاکستری است. منقار و پاهایش تیره است.
سینه سرخ نابالغ فاقد قرمزی سینه است اما قهوه ای تر دیده می شود و پر از لکه های قهوه ای و نخودی است. (معمولا در پایان تابستان پس از پر ریزی، رنگ پرو بال پرنده بالغ را می گیرد.)
اغلب در حال جست و خیز در نزدیکی زمین و جاهای سایه دار دیده می شود. معمولا راست می نشیند.

آواز بسیار زیبایی دارد و معمولا در جایی مرتفع نشسته و آواز می خواند.
از نابالغ دم سرخ معمولی با دم قهوه‌ای پررنگ ( نه بلوطی ) و از نابالغ بلبل ، بوسیله اندازه کوچکتر ، سطح شکمی نخودی‌رنگ‌تر و دم قهوه‌ای پررنگ تشخیص داده می شود

صدای پرنده:
سینه سرخ صدایی ساده و آهنگین دارد و با ملودی های زیبا می خواند، شبیه "تی ک، tik" یا "تی ک-ایک، tic-ik" و نیز "ته سی پ، tseep" شنیده می شود.

زیستگاه :
سینه سرخ در باغ های سایه دار، پرچین ها و جنگل های با پوشش زیر آشکوب به سر می برد و در سوراخ ها، شکاف درختان و انتهای پرچین ها آشیانه می سازد.
پراکندگی :

سینه سرخ از دسته پرندگانی است که زمستانها از پراکندگی نسبتا زیادی برخوردار است و نیز به تعداد نسبتا فراوان در ایران زادوولد می کند