شرایط مناسب جمع آوری و خشک کردن گیاهان دارویی در منزل

کمیت و کیفیت مواد موثر، و اثرات درمانی گیاهان دارویی مستقیما به زمان جمع آوری آن ها بستگی دارد. زمان مناسب جمع آوری، یک روز خشک و زمانی است که گیاه رسیده و حداکثر میزان مواد موثر در آن ایجاد شده باشد. در این شرایط پس از جمع آوری، باید به تندی آن ها را خشک نمود.

---

گیاهان خشک را باید دور از نور نگه داشت تا از اکسید شدن مواد آن و تبخیر شدن اسانس آن ها جلوگیری شود. هم چنین برای جلوگیری از کپک زدن باید در جای هوادار، خشک و گرم به خشک کردن آن ها پرداخت. خشک کردن گیاهان در زیر هودهای فن دار و اطاق های آفتاب گیر و دارای در باز کاملا مناسب است.

خشک کردن گیاهان در مقدار زیاد می تواند در یک باغچه یا زمینی که رطوبت نداشته باشد با کمک یک فن دارای قدرت کم صورت گیرد.

برای خشک کردن گیاهان هیچ گاه نباید از محیط گاراژ و نظایر آن استفاده نمود؛ چون بوی بنزین و دود، آن ها را خراب می کند.

در شرایط مناسب ذکر شده، گیاهان می توانند حداکثر به مدت یک هفته خشک شوند. مدت بیش از این باعث کاهش بوی گیاهان و کم رنگ شدن آن ها می شود.

درجه ی حرارت مناسب اطاق برای خشک کردن گیاهان بین 20 تا 32 درجه ی سانتیگراد می باشد. برای نگه داری گیاهان خشک شده باید از ظروف شیشه ای رنگی یا چینی دردار استفاده کرد. ظروف باید تمیز و خشک باشند و در آن ها محکم باشد تا از کپک زدن آن ها جلوگیری شود. در صورتی که ظروف شیشه ای رنگی نباشند، بهتر است آن ها را در کمدهای تاریک قرار داد. تاریخ خشک کردن گیاهان را باید با برچسب روی ظرف نگه داری آن ها یادداشت نمود؛ چون گیاهان خشک شده در شرایط مناسب بین 12 تا 18 ماه قابل مصرف هستند.

گل ها:

گل ها بعد از طلوع آفتاب وقتی که شبنم ها تبخیر می شوند جمع آوری می شوند؛ چون که شبنم باعث افزایش رطوبت و پوسیدگی می شود، بهترین زمان برای اکثر گل ها هنگامی است که کاملا باز می شوند. البته استثناء نیز وجود دارد؛ برای مثال در مواردی باید گل ها قبل از باز شدن کامل جمع آوری شوند، مانند گل های پیرتر که خاصیت حشره کشی دارند و باید زود جمع آوری شوند. گلبرگ ها چون به سرعت خراب می شوند باید آن ها را در یک سطح مانند سینی خشک نمود.

در مورد گل های ریز و کوچک مانند اسطوخودوس(لاواندار) مانند دانه ها عمل می کنیم؛ به این گونه که قبل از ریختن گل ها، از حدود 20 سانتی متر سرشاخه ی گلدار را جدا نموده و آن را به طرف پایین آویزان می کنیم.

در خشک کردن گیاهان باید دقت نمود که کلیه ی حشرات یا ناخالصی ها را جدا کنیم و گل ها را روی کاغذ خشک کن یا روزنامه خشک کنیم.

گل های خشک شده را باید در ظروف دربسته و چه بهتر که رنگی، بریزیم تا رطوبت، هوا و نور به آن آسیب نرساند. گل هایی را که دارای نهج(قسمت وسط) بزرگ می باشند باید بعد از جدا نمودن گل برگ ها، قسمت وسط را دور بیندازیم.

قسمت هوایی و برگ ها:

برگ های بزرگ مانند بابا آدم(بوردوک) رامی توان چید و به طور جداگانه خشک نمود؛ اما در برگ های کوچک مانند نعنا و باد رنجبویه، باید برگ را با ساقه خشک نمود.

برگ های خزان شونده(برگ ریز) را درست قبل از گل دادن باید چید و برگ گیاهان همیشه سبز مانند رزماری(اکلیل کوهی) را می توان در تمام طول سال چید.

در صورتی که کل قسمت هوایی مورد نیاز باشد، باید در نیمه ی گل دهی جمع آوری شوند تا در این زمان دارای ساقه، برگ، گل و دانه باشد.

برای خشک کردن می توان 8 تا 12 دسته ساقه ی برگ دار را با هم بسته و به سمت پایین آویزان نمود؛ سپس وقتی کاملا خشک شد و حالت شکنندگی پیدا کرد، آن ها را از ساقه جدا کرد. در صورتی که کلیه ی قسمت هوایی منظور باشد همه را با هم خرد کرده و در یک شیشه دردار و بهتر آن که رنگی باشد بریزیم.

پوست:

در فصل پاییز و قبل از این که صمغ ها و شیرابه ها آسیبی به پوست برسانند، پوست ها جمع آوری می شوند. هیچ گاه نباید به طور کامل پوست گیاهان را کند؛ مگر این که بخواهیم کل گیاه را به صورت تنتور دارویی استفاده کنیم. پوست را نباید با آب شست بلکه برای زدودن آلودگی های خارجی، حشرات و یا قارچ های پوست، باید این گونه مواد را از روی آن ها تمیز کرد؛ سپس آن ها را به قطعات کوچک 2 تا 3 سانتی متری تقسیم نمود و بر روی یک سطح مانند سینی خشک کرد.

میوه ها:

بهترین زمان جمع آوری میوه ها پس از رسیدن کامل و قبل از نرم شدن آن ها است. در غیر این صورت ضمن خشک شدن اثرات خود را از دست می دهند. میوه ها را باید در یک سطح قرار داد و پیوسته آن ها را پشت و رو کرد تا از کپک زدگی آن ها جلوگیری شود. در صورتی که میوه ها کپک داشته باشند باید آن ها را دور ریخت.

ریشه ها:

ریشه ها اکثرا در فصل پاییز و زمانی که قسمت هوایی گیاه در حال خشک شدن است جمع آوری می شوند. در بعضی گیاهان مانند گل قاصدک ریشه ی گیاه را باید در بهار جمع آوری نمود.

برای خشک کردن ریشه ها ابتدا باید آن ها را شست تا گرد و خاک و گل آن ها تمیز شود؛ سپس در صورت لزوم پوست آن ها را جدا نمود و در صورت درشت بودن، آن ها را به قطعات و قسمت های کوچک تری تقسیم کرد. البته این عمل بهتر است تا ریشه تازه و نرم است انجام شود؛ چون ریشه های خشک بسیار سخت شده و خرد کردن آن ها مشکل است.

تکه های خرد شده ی ریشه را باید در روی کاغذ خشک کن و بر روی یک سطح قرار داد و در محلی گرم یا اطاق آفتابی و یا در کنار پنجره ی آفتابی گذاشت تا خشک شوند.

دانه ها:

دانه ها را باید پس از رسیدن کامل جمع آوری کرد. اکثر دانه ها در فصل تابستان به طور کامل می رسند. چنان چه دانه های ریز و کوچک در روی سرشاخه قرار داشته باشند باید حدود 20 سانتی متر بالای ساقه را چید و به طرف پایین آویزان نمود تا خشک شوند. زیر ساقه باید کاغذ خشک کن قرار داد تا دانه هایی که خشک شده و می ریزند را جمع آوری نمود. چون دانه ها پس از رسیدن توسط پرندگان یا باد از بین می رود از این رو قبل از این باید آن ها را جمع آوری نمود. هم چنین دانه ها را نباید زیر نور مستقیم آفتاب خشک کرد.

پیازها:

بهترین زمان جمع آوری پیازها هنگامی است که قسمت هوایی کاملا خشک شود. البته در بعضی موارد مانند سیر قبل از پژمرده شدن کامل برگ ها به خاطر گم نشدن محل آن ها، باید به جمع آوری سریع آن ها پرداخت.

هنر تراریوم؛ ساخت ۵۰ دنیای مینیاتوری و جادویی

هنر تراریوم؛ ساخت ۵۰ دنیای مینیاتوری و جادویی

این کتاب رو من دانلود کردم واقعا برای اونهایی که میخوان تراریوم رو به صورت اقتصادی تولید کنن خیلی خوبه واسه

دانلود گذاشتم طرح های بسیار خوبی واسه الهام گرفتن داره و برای تازه کار ها وحرفه ای ها هر دو مناسب است

تراریوم چیزی کوچک‌تر از یک دنیای مینیاتوری است که شما می توانید با دستان خود خلق کنید. این ممکن است یک جنگل انبوه کوچک با شاخ و برگ‌های سرسبز و گل‌های گرمسیری روشن باشد یا یک کویر با گیاهان پرطراوت عجیب درمیان سنگ‌های رنگارنگ یا یک سرخستان ویکتوریا یا ترکیبی مینیمالیستی از گیاهان تنها و عالی باشد یا حتی ممکن است شامل هیچ گیاهی نباشد…

آشنایی با ساخت مرحله به مرحله تراریوم

اینو واسه ی یکی ازدوستان گذاشتم که خواسته بود در مورد تراریوم مطلب بیشتر بزارم سوالات خودتون رو میتونید در قسمت نظرات درج کنید...

معرفی برخی داروهای گیاهی صنعتی

در این مطلب قصد داریم گروهی از داروهای گیاهی صنعتی را به همراه توضیح کوتاهی از خواص شان برای شما ذکر نماییم.

به خاطر داشته باشید با این که این داروها گیاهی هستند، باید آنها را نیز تحت نظر پزشک مصرف کنید و از مصرف خودسرانه آنها بپرهیزید.

---

شربت گیاهی لیکوریس (Liqurice  syrup) :

ریشه گیاه شیرین بیان به طور عام لیکوریس نامیده می شود. شربت گیاهی لیکوریس از بهترین عصاره ها و عرقیات گیاهی تهیه گردیده است که برای مشکلات و رفع انواع سوء هاضمه ها بسیار مناسب است. این شربت برای ناراحتی های زیر نیز مفید و موثر است.

رفع نفخ معده، رفع ترشی معده (آنتی اسید)، ورم معده، درد معده، نفخ روده ها، تنبلی روده ها و رفع کم کاری آن، رفع زخم معده و زخم اثنی عشر.

طریقه مصرف: 3 بار در روز هر بار 2 قاشق غذاخوری از شربت را داخل یک لیوان آب ولرم ریخته نیم ساعت بعد از هر غذا استفاده شود.

شربت گیاهی سینکس (Sinex) :

شربت گیاهی سینکس برای دفع سنگ کلیه توسط یک پژوهشگر جهاد دانشگاهی آذربایجان شرقی تولید شده است. این شربت بدون هیچ گونه ماده شیمیایی صد درصد گیاهی بوده و از عصاره 7 گیاه ساخته شده که دارای خاصیت ساناتیناکسانول می باشد. کاهش درد سنگ کلیه و دفع سنگ های ریز مجاری ادراری و مثانه از ویژگی های دیگر این دارو می باشد.

شربت برونکوتیدی (Broncho T.D):

حاوی عصاره هیدروالکلی آویشن شیرازی با خاصیت ضد سرفه و خلط آور است. مقدار مصرف آن در بزرگسالان یک قاشق غذاخوری 3 تا 4 بار در روز و در کودکان یک قاشق مرباخوری 3 تا 4 بار در روز می ‏باشد.

به دلیل وجود ساکاروز نباید در افراد دیابتیک مصرف شود.

شربت تیمکس (Thymex):

این شربت حاوی عصاره ی الکلی برگ‏ ها و سرشاخه ‏های گل دار آویشن می‏ باشد که در درمان سرفه، رفع التهاب مخاط تنفسی و به عنوان خلط اور کاربرد دارد.

نحوه مصرف در کودکان زیر 12 سال، نصف تا یک قاشق مرباخوری سه بار در روز و در بزرگسالان، یک قاشق مرباخوری 5 تا 6 بار در روز می باشد.

لوسیون موضعی رزماری (Rosemary Lotion):

این قطره ی 30 میلی لیتری برای جلوگیری از ریزش موی سر و تقویت آن، جلوگیری از ریزش ابرو و تقویت آن و درمان شوره ی سر (Anti-dandruff) به کار می رود.

دستور مصرف: * برای تقویت مو ی سر و جلوگیری از ریزش آن: صبح و شب هر بار به مدت حداقل 2 دقیقه؛ آقایان 10 تا 15 قطره و خانم ها 15 تا 20 قطره از لوسیون رزماری را با نوک انگشتان روی ناحیه مورد نظر ماساژ دهند.

* برای تقویت ابرو و جلوگیری از ریزش آن: صبح و شب هر بار به مدت حداقل 2 دقیقه؛ 1 تا 2 قطره از لوسیون رزماری را با نوک انگشتان روی ابروها ماساژ دهید.

موارد منع مصرف: اسانس رزماری را نباید در دوران بارداری، مبتلایان به فشار خون بالا و سردردهای میگرنی به کار برد.

عوارض جانبی: حساسیت پوست در مصرف بیش از مقادیر توصیه شده.

قطره میرتکس (Myrtex):

قطره ی میرتکس جهت درمان آفت های مینور به کار می رود.

این قطره حاوی اسانس گیاه مورد (Myrtus communis) می باشد.

مقدار مصرف: روزی 5 تا 6 بار هر بار 10 قطره از محلول را روی تنظیف ریخته به مدت 30 ثانیه روی ضایعات قرار دهید.

موارد احتیاط: با مصرف این فرآورده احتمال بروز واکنش های آلرژیک وجود دارد. از آن جایی که اسانس مورد بر روی صورت کودکان موجب اسپاسم حنجره و برونش، حملات شبیه آسم و حتی نارسایی تنفسی می گردد هنگام مصرف این فرآورده در افراد فوق می باید احتیاط لازم صورت گیرد.

موارد منع مصرف: در صورت وجود التهاب مجاری گوارشی یا صفرایی و بیماری های کبدی مصرف داخلی این فرآورده ممنوع است.

قطره خوراکی اورتیدین (Urtidin Oral Drop):

اورتیدین برای بر طرف نمودن مشکلات ادرار کردن (مانند تکرر ادرار، قطره قطره آمدن ادرار، معطل شدن هنگام ادرار کردن) در مرحله ی 1 و 2 آدنوم خوش خیم پروستات و مثانه ی تحریک پذیر کاربرد دارد.

این فرآورده حاوی عصاره ی ریشه ی گزنه (Urtica dioica) است.

دستور مصرف:  40 قطره 3 بار در روز همراه با مقداری مایعات

موارد منع مصرف: باید از مصرف فرآورده های تهیه شده از گزنه در دوران بارداری اجتناب نمود. همچنین بهتر است از مصرف بیش از حد این فرآورده ها در دوران شیردهی نیز اجتناب گردد.

عوارض جانبی: با مصرف مناسب مقادیر توصیه شده ی درمانی هیچ گونه خطری مشاهده نشده است. ممکن است به صورت اتفاقی شکایات خفیف گوارشی رخ دهد. گه گاه کاهش تشکیل ادرار و ندرتا اِدم گزارش شده است.

تداخلات دارویی: * مصرف بیش از حد اورتیدین همزمان با داروهای ضددیابت و داروهای مؤثر بر فشار خون می‌ تواند ایجاد تداخل نماید.

* اورتیدین، اثر داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی را تشدید می ‌کند.

* مصرف مکمل های آهن باید 1 تا 2 ساعت از زمان مصرف اورتیدین فاصله داشته باشد.

قطره خوراکی لومکس(Lomex Oral Drop):

این قطره برای اسهال غیر عفونی (کاهش دل پیچه، تعداد دفعات دفع و مدت اسهال) کاربرد دارد.

این قطره حاوی اسانس مرزه (Satureja hortensis) است.

دستور مصرف: 20 قطره با یک استکان آب 3 تا 4 بار در روز به مدت 3 روز.

نکات قابل توصیه:

* در طول مدت درمان؛ مصرف فراوان مایعات از جمله ORS ضروری است.

* در صورت تداوم اسهال بعد از 3 روز درمان، وجود تب یا مشاهده ی خون در اسهال؛ با پزشک مشورت شود.

* دارو دور از دسترس اطفال، در ظرف دربسته، دور از نور و در دمای 15 تا 30 درجه ی سانتی گراد نگهداری شود.

قرص سیر:

از قرن ها پیش سیر به عنوان داروی گیاهی در درمان سرفه، مسمومیت، بیماری های انگلی، مشکلات گوارشی، درمان مار گزیدگی، دردهای شکمی، از دست دادن اشتها و عفونت ریه به کار رفته است. علاوه بر این مصرف سیر بدن را در برابر مواد سرطان زا محافظت می کند.

سیر به سلامت قلب و تنظیم میزان  کمک کرده، از تراکم و انباشته شدن کلسترول بد در بدن جلوگیری می کند. بنابراین مانع از اثرات مُضر کلسترول بد می شود.

از دیگر اثرات سودمند سیر، خاصیت ضد انعقادی آن بوده و جلوی تجمع پلاکت را گرفته و خطر تشکیل لخته را کاهش می دهد.

هر قرص سیر حاوی 500 میلی گرم سیر فشرده(آلیسین) می باشد که برابر با 1250 میلی گرم حبه سیر است. آلیسین شاخص قدرت و کارایی قرص سیر می باشد.

دستور مصرف: روزانه دو بار، هر بار یک عدد قرص همراه با غذا مصرف شود.

احتیاط: در دوران بارداری یا شیردهی و قبل از اعمال جراحی، حتما با پزشک خود مشورت کنید.

عادات اسب

آشنایی و دوستی من و او را باید نتیجه یک تصادف دانست. اگر آن روز معلم مرا در کلاس در جای دیگری نشانده بود، ممکن بود من با دیگری دوست شوم. روزی که همراه ناظم دبیرستان به معلم کلاس اول معرفی شدم، در نیمکت جلو یک جای خالی بود و معلم مرا آنجا نشاند. او هم آنجا سمت چپ من نشسته بود. 

خواص گیاه رازک

رازک با نام عمومی Hops که به عربی حشیشه الدینار نامیده می شود، گیاهی است علفی، چند ساله و بالا رونده.

این گیاه 2 پایه بوده و اعضای آن پوشیده از تارهای خشن است.

برگ های گیاه، متقابل، دندانه دار و مرکب از 3 تا 5 لوب نامساوی است. گل های نر به صورت مجتمع و گل آذین خوشه هستند.

گل های ماده، به صورت مخروط مانند سفید مایل به حنایی می باشند.

قسمت مورد استفاده گیاه، مخروط های ماده(گل های ماده) آن است که دارای بوی معطر و مطبوع با طعم تلخ است.

این گیاه بیشتر در نواحی شمال ایران از جمله گرگان، چالوس، تنکابن، رشت، لاهیجان و آستارا می روید.

تاریخچه:

کاربرد عمده ی رازک در تولید ماءالشعیر به دلیل طعم تلخ آن است. عصاره ی رازک به عنوان طعم دهنده در غذا و صنعت نوشابه سازی مصرف می شود.

در قدیم، از خاصیت مُدر بودن آن استفاده می شد. دیگر مصارف سنتی آن، درمان انقباضات روده ای، بیماری سل، سرطان و التهاب مثانه بود.

حمام کردن در وان زوائد حاصل از تخمیر رازک، تأثیر جوان کننده دارد و برای رفع مشکلات قاعدگی موثر است.

برخی اوقات، در افرادی که رازک می چیدند، اثرات آرام بخش مشاهده می شد و به همین جهت از گل های رازک، به عنوان مُسکن استفاده می کردند. گاهی نیز به منظور رفع مشکلات عصبی، گل های رازک را در بالش می گذاشتند. عصاره برخی از انواع رازک به دلیل خاصیت نرم کنندگی، در فرآورده های پوستی به کار می رود.

منبع جغرافیایی:

گیاه از کشت رازک ماده در بسیاری از نقاط از جمله غرب اروپا، هند، چین و آمریکا به دست می آید.

ترکیبات مهم:

این ترکیبات عبارت هستند از:

* مواد تلخ از جمله آسیل فلوروگلوسیدهای موجود در رزین،

* اسانس به میزان 3/0 تا 1 درصد که حاوی میرسن، لینالول، فارنزن و کاریوفیلن است،

* تانن به میزان 2 تا 4 درصد،

* فلاونوئید،

* مقدار کمی فنل کربوکسیلیک اسید از جمله اسید فرولیک و اسید کلروژنیک.

اثرات مهم:

رازک دارای اثر آرام بخش می باشد، به خصوص هنگامی که همراه با آرام بخش های دیگر گیاهی مصرف می شود.

همچنین در بدخوابی عصبی و استرس ها استفاده می شود.

رازک به صورت دم کرده با مزه ی تلخ به عنوان مقوی معده، محرک اشتها و افزاینده ی ترشحات معده کاربرد دارد؛ اسیدهای تلخ آن شامل لوپولون و هومولون دارای خواص ضد میکروبی است.

در طب عوام از دم کرده ی آن جهت درمان زخم معده و به عنوان ضد ورم مثانه استفاده می شود.

فرآورده های دارویی:

حدود 70 فرآورده ی آرام بخش از رازک در آلمان وجود دارد. در انگلستان حدود 60 فرآورده از آن تهیه می گردد که همگی به عنوان آرم بخش استفاده می شود.

عمده ی این فرآورده ها به صورت قرص هستند.

از عصاره ی خشک رازک به صورت چای و یا فرآورده های دیگر به عنوان خواب آور و مُسکن استفاده می شود.

تهیه چای: یک لیوان آب در حال جوشیدن را بر روی نیم گرم گیاه له شده یا پودر بریزید و 15 دقیقه صبر کنید؛ سپس صاف کرده و میل نمایید.

نگهداری:

رازک باید دور از نور و در هوای سرد نگه داری شود. حداکثر مدت نگهداری یک سال است.

عوارض جانبی:

مصرف رازک ممکن است در بعضی افراد حساسیت پوستی ایجاد کند. علت آن مربوط به گرده های گیاه است.

مهم ترین اثرات گزارش شده رازک:

آلرژی زا، ضد درد، ضد باکتری، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد تومور، معرق، هضم کننده، ادرارآور، قاعده آور، استروژنیک، مُلین، خلط آور، قارچ کش، خواب آور، شیرافزا، مُسهل، مخدر، مقوی اعصاب، مقوی معده، آرام بخش، مقوی رحم، ضد کرم و کاهش دهنده ی میل جنسی.

نکات قابل توجه:

1- چای و یا دم کرده ی رازک بهتر است شب هنگام یا قبل از خواب مصرف شود تا بتوان خواب آرام تری را در پیش داشت. این میزان مصرف را می توان تا سه بار در روز تکرار کرد.

2- میزان مصرف فراورده های صنعتی رازک مانند قرص و یا کپسول در راهنمای همراه دارو توصیه شده است.

3- گل های ماده تحت عنوان Strobiles مشهور می باشند که قسمت دارویی رازک هستند.

4- خواص گیاه رازک به طور چشمگیر به نو یا کهنه بودن آن ارتباط دارد، چون مواد موجود در آن با گذشت زمان اکسید می گردند. مثلا مصرف تازه ی گل های ماده برای رفع بدخوابی بسیار موثر است، در صورتی که خشک شده ی گل های ماده برای پُر کردن بالش افرادی که دارای بی خوابی هستند مناسب است. تعویض گل های خشک ماده در این بالش های باید هر دو سه ماه صورت گیرد، چون گل های خشک کهنه رازک دارای خاصیت محرک می باشند.

5- برای رفع بی خوابی بهتر است از گل های ماده ی تازه خشک شده و یا گل های فریز شده استفاده نمود. در این صورت بر روی 2 قاشق چای خوری از گل ها، یک لیوان آب جوش ریخته و پس از 5 تا 10 دقیقه صاف نموده و میل کنید.

بامبو فقط برای تزئین نیست

با این که بامبو یک گیاه بومی آسیا می باشد اما امروزه در سرتاسر نقاط دنیا می توان آن را به راحتی پیدا کرد.

بامبو علی رغم قد بسیار بلندی که دارد به عنوان یک درخت در نظر گرفته نمی شود؛ در حقیقت این گیاه دائمی چوبی شکل، متعلق به خانواده ی گیاهان علفی می باشد و بلندترین علف جهان محسوب می شود!

از زمان های قدیم، قسمت های مختلف گیاه بامبو برای درمان بیماری های مختلف استفاده می شده است؛ چرا که دارای خاصیت درمانی متفاوتی بوده است.

فواید برگ بامبو برای سلامتی

لیستی که در ادامه آمده است برخی از فواید سلامتی بامبو را برمی شمارد:

بامبو برای درمان اختلالات معده:

گفته می شود که برگ های بامبو به کشیدگی طبیعی ماهیچه های معده و پیشرفت و بهبود فعالیت معده کمک می کند. از این رو برگ های بامبو برای درمان سوءهاضمه و دیگر مشکلات گوارشی سودمند است. علاوه بر این، خاصیت آنتی اسپاسمودیک (ضد انقباض و تشیج) بامبو می تواند به تسکین اسپاسم ها و انقباضات روده و معده کمک کند و به موجب آن اسهال را نیز درمان نماید.

بامبو برای درمان اختلالات مربوط به قاعدگی:

خاصیت قاعدگی آوری بامبو می تواند به بهبود و تنظیم دوران عادت ماهیانه کمک کند. در نتیجه بامبو ممکن است به درمان دوره های نامنظم قاعدگی کمک کند.

بامبو برای درمان اختلالات ریوی:

خاصیت آنتی اسپاسمودیک برگ های بامبو می تواند به درمان انقباضات لوله ی تنفسی کمک کند. از این رو این گیاه برای بیماران مبتلا به آسم مفید است. بامبو انقباضات مربوط به نایژه ها و همچنین تنگی تنفس را درمان می کند.

بامبو برای درمان کرم های روده ای:

این باور وجود دارد که خاصیت میکروب کشی بامبو می تواند به کشتن کرم ها و انگل های روده کمک کند. جوشانده ی برگ بامبو برای تخلیه ی انگل ها و کرم ها مفید است.

بامبو برای درمان زخم ها:

بامبو می تواند به تمیز کردن و التیام بخشیدن زخم ها به وسیله ی تقویت سیستم گردش خون کمک کند. از این رو برای درمان زخم ها مفید است.