مجوز های قانونی پرورش قورباغه

نخستین آمار ثبت شده از پرورش قورباغه به قاره آمریکا در قرن 19 برمیگردد. این روش شامل محدود کردن استخرهای طبیعی و رها سازی بچه قورباغه ها در آن بود. روشی که تا به امروز همچنان مورد استفاده است. در این روش از غذای دستی استفاده نمی شد و قورباغه ها از تولیدات طبیعی حوزه آبی استفاده میکردند.

در برخی مزارع قورباغه ها را در قسمتهای ساحلی جمع آوری میکردند تا از لارو حشراتی که روی قطعات گوشت در حال فساد یا سایر ضایعات غذایی رشد میکردند تغذیه کنند. به این ترتیب بسترهای ایده آلی جهت تولید غذای زنده فراهم میکردند.

امروزه با تکمیل روشهای تغذیه ای امکان تغذیه دستی در چنین محیطهایی فراهم شده است.

در خارج از ایالات متحده نخستین استخر پرورشی در کشور برزیل احداث شد. این مزارع پیشگامانی بودند که ناملایمات این کار، تکنیک های جدید و موثر و سختی های عملیاتی این صنعت را تجربه کردند و طبیعتا امروزه از برترین های این صنعت هستند.  

 
نخستین مزارع پرورش قورباغه مشکلات فراوانی در رابطه با غذادهی و مسائل مربوط به سلامت قورباغه ها داشتتند اما سودآوری این صنعت باعث شد که موسسات علمی تحقیقات گسترده ای را جهت بهبود شرایط این صنعت انجام دهند.
در قاره آسیا، که بیشترین قدمت را در صنعت آبزی پروری داراست نخستین کشوری که پتانسیل بالقوده این صنعت را قبول کرد و جهت گسترش آن اقدام نمود تایوان بود. در دهه 1990 مزارع این کشور به پرورش صنعتی قورباغه روی آوردند و علاوه بر گونه Catesbiena اقدام به پرورش یک گونه بومی شرق آسیا به نام R.tigerina نمودند.

 امروزه کشورهای فراوانی در این صنعت فعال و پیشرو هستند که از جمله آنها می توان به مکزیک، آرژانتین، اندونزی، تایلند و مالزی اشاره کرد. کشور آمریکا در زمینه تاسیس مزارع تحقیقاتی رتبه نخست جهان را داراست.

اما چرا قورباغه گونه مناسبی برای پرورش است؟
مصرف این موجود قدمتی دیرین دارد و به فرهنگ بومی، اعتقادات و منابع غذایی در دسترس و محدودیت های دینی مردم کشورهای مختلف بستگی دارد. بومیان قاره آمریکا از دیرباز قورباغه ها را یکی از منابع غذایی خوب و در دسترس می دانستند. انواع قورباغه های آبزی و خشکی زی در این قاره وجود داشت که به استثنا برخی گونه های سمی و خطرناک باقی مصرف غذایی داشتند. گونه های سمی برای استفاده از سم شان در جنگ ها یا ساخت داروهای درمانی و ... صید می شدند. سم برخی از این گونه های به قدری قوی است که میزان آرامش بخشی آنها را 200 برابر مرفین برآورد کرده اند. هرچند چنین گونه هایی نادرند اما این سوال را به ذهن متبادر می کنند که آیا پرورش برخی گونه های خاص جهت استفاده در صنایع دارویی روشی سودآور نیست؟ و اگر هست چه تکنیک هایی دارد؟
در قاره آسیا، جایی که مردمش بخصوص در شرق آن تقریبا از هر موجود زنده ای تغذیه میکنند مصرف قورباغه قدمتی دیرینه دارد. پراکندگی این موجود در مقیاس گسترده و بالا بودن جمعیت آن و آسانی روش های صید این موجود باعث شده که قورباغه ها به منبع غذایی خوبی برای مردم این قاره تبدیل شوند. گوشت قورباغه مغذی است بخصوص ران قورباغه که یکی از بخشهای عمده بدنش از جهت مصرف غذایی است. ران قورباغه را آسیایی ها به اشکال گوناگون وبا روشهای مختلف طبخ میکنند و با انواع سس ها سرو میکنند. نمونه هایی از این غذاها تنها در رستوران های لوکس و گران قیمت قابل دسترسند. در عین حال قورباغه های کوچک تر و با کیفیت پایین تر غذای مناسبی برای اقشار کم درآمد این کشورها هستند. مردم شرق آسیا اقبال خوبی نسبت به محصولات حاصل از فراوری قورباغه دارند و بازارهای این کشورها نسبت به فراوری های تازه این محصول گشوده خواهند بود. ترکیب عنصری گوشت بدن قورباغه غنی است و بخصوص ران قورباغه از نظر کیفیت بسیار شبیه ران مرغ است. برخی گونه های قورباغه بقدری بزرگ هستند که بصورت کامل و اصطلاحا درسته مصرف می شوند. باقی گونه ها پس از قطع ران برای مصارف غذایی به قسمت های مختلف فراوری سپرده می شوند و از پوستشان برای صنعت دباغی و از باقی بدن برای کارخانجات غذای ماهی و دام استفاده می شود. در کل می توان نتیجه گرفت که هیچ قسمتی از بدن قورباغه هدر نخواهد رفت. این یکی از نکات مثبت در قانع کردن سرمایه گذاران جهت گسترش این صنعت است. امروزه کشورهای آمریکا، فرانسه، کانادا، بلژیک، ایتالیا و اسپانیا از عمده کشورهای غربی مصرف کننده قورباغه هستند.
از سوی دیگر قورباغه گونه ای است که به دلیل مقاومت خوب در برابر ناملایمات محیطی، رشد و نمو مناسب ، تعداد بالای موالید ، طول دوره رشد متعادل و تغذیه راحت برای پرورش صنعتی ایده آل است. نمی توان منکر شد که این صنعت حتی امروزه هم با مشکلاتی دست به گریبان است اما یک چنین مشکلاتی را در تمام رشته های پرورشی می توان سراغ گرفت. تاسیسات بکار گرفته شده در پرورش قورباغه پیچیدگی خاصی ندارند و موفقیت در این صنعت بیش ازهرچیز به درک درست از محیط طبیعی و طبعیت جانور باز میگردد نه ابزارآلات پیچیده و فنون خاص.
درحالت کلی می توان بازارهای محصول قورباغه را به بخش های تقسیم کرد:
- ران قورباغه
- قورباغه زنده
- درخواست برای اهداف آموزشی و تحقیقاتی
- بازارهای خاص برای برخی محصولات دارویی و ویژه از قورباغه ها
از میان این سه مورد درخواست جهانی برای ران قورباغه بیش از همه است. تولید کنندگان عمده این محصول در جهان اندونزی و تایوان هستند. هم چنین در برخی از کشورها تقاضا برای خرید قورباغه زنده برای مصارف غذایی افزایش روبه رشدی نشان داده است. بخصوص در کشورهایی که گروه های مهاجر از آسیای شرقی بیشتر هستند. در این رابطه حتی میتوان به بازارهایی در مناطق جنوبی ایران که گروه هایی اجرایی از کشورهای شرقی بصورت پیمانکار پروژه های بزرگ صنعتی استقرار دارند نظر داشت.
هم چنین بسیاری از مراکز تحقیقاتی جهت انجام تست های مختلف دارویی و موادی خود از قورباغه ها استفاده می کنند. طبیعی است که تولید و پرورش قورباغه ها در شرایط استاندارد و بدور از آلودگی های محیطی می تواند منجر به در اختیار داشتن جمعیتی خالص و با کمترین آلودگی درونی شود که خود به بالارفتن دقت و صحت تحقیقات کمک خواهد کرد و به هرحال این مورد بازاری است که نباید از نظر دور داشت.
در کشور ایران تکثیر و پرورش قورباغه متاسفانه سابقه جدی و قابل ره گیری ندارد. تلاش های موردی و استثنایی هم که به عمل آمده به دلایل مختلف نیمه کاره مانده اند. اما با توجه به بازارهای جهانی، پیشرفت های علمی منطقه ای و قاره آسیا و رقابت فشرده و حساسی که در صنعت آبزی پروری وجود دارد ورود به این عرصه برای ما غیرقابل اجتناب . امروزه تفکر سنتی و بسته درعرصه آبزی پروری بیهوده و به شدت زیان بار است. لذا مسئولین، کارشناسان و سرمایه گذاران این صنعت باید با گسترش حوزه علمی و آینده نگری خود شرایطی را فراهم کنند که نخستین گام ها در راه هموار سازی صنعت پرورش قورباغه در ایران برداشته شود. به جرات می توان ادعا کرد که هیچ یک از کشورهایی که اسمشان در بالا آمده از نظر اقلیمی تنوعی مانند ایران نداشته و پتانسیل این صنعت در آنها مانند ایران نیست. برای برداشتن نخستین گام ها به نظر می رسد فاکتورهای زیر ضروری و موثر خواهند بود:
حوزه های بسیاری در ایران وجود دارند که می توان برای تهیه ذخیره اولیه مزارع پرورشی اقدام به برداشت از آنها نمود. شناسایی و برآورد شیلاتی این حوزه ها نخستین گام برای توسعه کارشناسانه پرورش قورباغه در ایران است.

بی تردید بهترین راه برای تربیت کارشناسان آموزش آنها توسط افراد متبحر و در مراکز با سابقه است که متاسفانه هیچ کدام در ایران موجود نیستند. به نظر می رسد بهترین پیشنهاد، برگزاری این دوره های در یکی از کشورهای آسیایی پیشرو در این صنعت باشد تا کارشناسان ضمن دریافت اطلاعات علمی از نزدیک با جزئیات این کار و نیز بازارهای موجود آشنا شوند. مهمترین وظیفه این کارشناسان در طولانی مدت ارائه راه کارهایی برای تطبیق روش های جهانی پرورش قورباغه با خصوصیات آب و هوایی و فرهنگی ایران است. به نظر می رسد عدم آشنایی کافی مسئولین امر با این صنعت یکی از بزرگترین موانع در راه شروع و توسعه این صنعت باشد. برگزاری کلاس های توجیهی و دوره های فشرده آشنایی با صنعت پرورش قورباغه می تواند راه کاری برای مقابله با این معظل باشد. باید چنین دوره هایی را بخصوص در مراکزی که شناسایی شده و قابیلت پرورش قورباغه را دارا هستند برگزار کرد تا علاوه بر اشتغال زایی به افزایش سطح رفاه مالی بومیان منطقه نیز کمک شود.
گشایش راه های صادرات محصولات تولیدی به کشورهای مختلف. این مورد نه تنها به سرمایه گذاران بلکه به سیاستمداران نیز اختصاص دارد. کیفیت خوب محصولات در کنار راه کارهای بازرگانی و دیپلماسی می تواند به افزایش روزافزون سطح صادرات و به تبع آن تولیدات داخلی منجر شود و این یعنی افزایش تولید، افزایش اشتغال، بالارفتن حجم سرمایه گذاری، افزایش تحقیقات علمی در این زمینه و بهبود روش های بومی پرورش قورباغه با توجه به اقلیم ایران.

اطلاعات سرمایه گذاری طرح پرورش قورباغه

گسترش جغرافیایی قورباغه ( جنس رانا )
این جنس در اکثر دنیا پراکندگی دارد و گونه جهان شمول آن ، رانا ریدیبوندوس است و از نظر تجاری گونه ای بسیار مهم محسوب می شود و در ایران نیز این گونه بومی بوده که طول آن تا 17 سانتی متر و وزن قورباغه بالغ حداکثر تا 500 گرم می رسد .
مناطق مستعد تکثیر و پرورش :
آبهای ساکن کم عمق در مناطق معتدله محل مناسب جهت تخم ریزی می باشند .
مناطق مرطوب و گرمسیر همچون مناطق جنوبی کشور و منطق مردابی فضای مناسبی برای پرورش قورباغه ها است
شرایط اپتیمم تکثیرو پرورش :
کیفیت آب :
برای رسیدن به رشد مطلوب پارامترهای کیفیت آب در طول دوره پرورش قورباغه بایستی مهیا باشد . درجه حرارت حدود 26-20 درجه سانتیگراد ، شوری 6-3 گرم در هزار ، ph5/7 -5/8 ، اکسیژن در مرحله تکثیر بین 5-3 میلی گرم در لیتر
آفت کشها و دیگر مواد شیمیایی غالبا برای قورباغه ها سمی هستند و حتی در غلطت های پایین می تواند محدودیت ایجاد کند .
مراحل تکثیر و پرورش:
پرورش قورباغه در پنج مرحله به شرح ذیل می باشد :
1- پرورش مولد 2- تکثیر 3- پرورش لارو 4 – پرورش بچه قورباغه 5- پرواربندی

لارو قورباغه پس از سه هفته به بچه و بچه قورباغه پس از هفت هفته نگهداری در استخر به قورباغه جوان تبدیل می شود . واحدهای تولیدی بر حسب نوع سیستم به سه دسته تقسیم می شوند :
الف : تولید مصنوعی
ب : تولید نیمه طبیعی
ج : تولید طبیعی
تولید مصنوعی :
تکثیر مصنوعی قورباغه در جهان علم نوپایی است که از حدود 30 سال گذشته در کشورهای بزریل ، آمریکا و جنوب شرقی آسیا شکل گرفته اما با توجه به اینکه تغذیه این جانور غذای زنده است و هزینه تولید غذای زنده و کارگر در ان کشورها گران است تکثیر مصنوعی آن چندان مقرون به صرفه نیست اما با توجه به اینکه در ایران غذای زنده برای تغذیه این جانور به وفور یافت می شود و همچنین شرایط آب و هوایی مساعد در کشور برای پرورش آن وجود دارد ، این صنعت در ایران میتواند موفق تر از کشورهای اروپایی باشد و با هدفهای مختلف شکل گیرد .

تولید نیمه طبیعی :
با حصار کشی در مناطق باتلاقی و واردات قورباغه های مولد برای تولید و پرورش نیمه طبیعی میتوان اقدام کرد . در کشور ژاپن از اجزای بدن قورباغه جهت درمان بیماری سل و همچنین ساخت دارو برای بیماریهای عفونی استفاده می شود .

شرایط تولید :
1- مساحت کل 4000 متر مربع با سطح مفید پرورشی 2500 متر مربع و تولید 20 تن در یک دوره یکساله می باشد .
2- حوضچه های بتونی حدود 70 درصد از مساحت مفید سالن تولیدی را شامل می شود و تولید در واحد سطح محاسبه می شود و ارتفاع حوضچه ها حدود 80 سانتی متر لحاظ گردد .
3- در متن پروانه صادر شده مساحت مفید محوطه تولیدی و مساحت کل حداکثر 30 درصد بیشتر از مساحت مفید در نظر گرفته می شود .
4- آب مورد نیاز 5/0 لیتر بر ثانیه برای واحدهای کوچک تا 20 تن در نظر گرفته می شود .
5- مزارع باید دارای فنس های توری به ارتفاع یک متر باشد و برا یجلوگیری از شکار پرندگان سطح مزارع باید با وسیله مناسب پوشانده شود .
 

جدول ظرفیت تولید قورباغه

تولید ( تن )	سطح کل فضای تولیدی مورد نیاز ( متر مربع )	سطح مفید فضای پرورشی مورد نیاز ( متر مربع )	آب مورد نیاز بر حسب لیتر بر ثانیه	میزان اشتغالزایی	سطح مفید در حوضچه تکثیر
20	4000	2500	0.5	4	500
40	8000	6000	1	7	1000
50	10000	7000	1.5	12	1500
100	15000	10000	2.5	20	2000

 6- مقدار تولید حداقل هفت کیلوگرم در واحد سطح می باشد و حداکثر در سیستمهای متراکم 20- 16 کیلو گرم در متر مربع می توان تولید کرد
7- یک سوم فضای استخرهای پرورش لارو و پرواربندی باید آبگیری شود .
8- کف محوطه تولیدی باید قابل شستشو و دارای محل تخلیه آب باشد
9- تولید در همه مناطق امکان پذیر است . لیکن به لحاظ کاهش هزینه انرژی در منطق معتدل و متمایل به گرم و مرطوب اقتصادی تر است .
10- به ازای هر 20تولید قورباغه 4 اشتغال منظور می شود و در مراحل بعدی به صورت 20 درصد محاسبه می شود .
11- واحدهای تولیدی بر حسب ظرفیت سالیانه تقسیم می شوند که واحدهای کوچک 20 تنی و بر اساس جدول مساحت برای سایر ظرفیتها تا حداکثر 100 تن در سال محاسبه می گردد .
12- استخر مولدین – جفتگیری و هچری لزوما مسقف می باشد ولی استخخرهای قورباغه های کوچک و بالغ بر حسب منطقه پرورش مسقف و یا غیر مسقف می باشد .
13- مکان جفتگیری شیشه ای و قابل مشاهده و دسترسی می باشد و سایر استخرها بتنی یا فایبر گلاس باشد بهتر است
14- مکانهای مورد نیاز برا یفعالیت مزارع پرورش قورباغه شامل 1- بسته بندی 2- آزمایشگاه 3- سردخانه 4- سالن سورت 5- رختکن 6- اتاق نگهبانی و ... که به شرح ذیل می باشد :
 

ردیف	نوع تاسیسات	مساحت بر اساس بسته بندی 4 تن در روز ( متر مربع )
1	سالن سورت	20
2	سالن بسته بندی	40
3	سردخانه بالای صفر	16* ارتفاع 3 متر
4	انبار ملزومات بسته بندی	12
5	رختکن	12
6	آزمایشگاه	14

قیمت جهانی هر کیلوگرم گوشت قورباغه شش تا هفت دلار است که تولید و صادرات آن می‌تواند ارزش اقتصادی بالایی داشته باشد. آمریکا به عنوان بزرگترین تولیدکننده، مصرف‌کننده و واردکننده گوشت قورباغه در جهان سالانه به طور متوسط هزار و 500 تن گوشت قورباغه وارد می‌کند.
کشورهای بنگلادش، بلژیک، چین، اندونزی، ژاپن، مکزیک، هلند و تایوان بزرگترین صادرکنندگان گوشت قورباغه به کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه، ایتالیا و اسپانیا و کشورهای آمریکایی هستند.
تکثیر مصنوعی قورباغه در جهان علم نوپایی است که از 25 سال گذشته در کشورهای برزیل، آمریکا و جنوب شرقی آسیا شکل گرفته اما با توجه به اینکه تغذیه این جانور غذای زنده است و هزینه تولید غذای زنده و کارگر در این کشورها گران است تکثیر مصنوعی آن چندان مقرون به صرفه نیست. اما با توجه به اینکه در ایران غذای زنده برای تغذیه این جانور به وفور یافت می‌شود و همچنین شرایط آب وهوایی مساعد در کشور برای پرورش آن وجود دارد، این صنعت در ایران می‌تواند موفق‌تر از کشورهای اروپایی باشد و با هدف صادرات شکل گیرد. اما تاکنون هیچ اقدامی برای شکل‌گیری این صنعت نشده است.
البته با توجه به اینکه پرورش قورباغه در اکثر کشورهای جهان پرهزینه است و بلوغ و رشد این جانور بیش از یک سال طول می‌کشد بیشترین میزان مصرف جهانی از طریق جمع‌آوری قورباعه‌ها از طبیعت انجام می‌شود که با توجه به وجود گونه‌های مختلف این خزنده می‌توان با جمع‌آوری این موجودات از طبیعت و فرآوری آن، برای صادرات اقدام کرد.
در این زمینه دکتر کاظم عبدی ـ سرپرست دفتر بهداشت و مبارزه با بیماری‌های آبزیان سازمان دامپزشکی کشور ـ در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه شرایط آب وهوایی پرورش قورباغه همچون ماهیان گرمابی است، اظهار کرد: در اکثر نقاط کشور می‌توان برای تکثیر و پرورش نیمه طبیعی و مصنوعی قورباغه‌ها اقدام کرد.
 پرورش قورباغه از سوی نماینده ولی فقیه در سازمان دامپزشکی کشور به منظور صادرات، حلال اعلام شده است، گفت:متقاضیان می‌توانند با مراجعه به سازمان دامپزشکی کشور و اخذ پروانه بهره‌برداری برای واردات مولد گونه‌های گوشتی اقدام کرده یا از گونه‌ «رانا» به خصوص قورباغه بزرگ بندراندزلی برای پرورش استفاده کنند. ضوابط بهداشتی تکثیر و پرورش این جانور همچون ضوابط بهداشتی دیگر آبزیان است و افراد متقاضی باید پس از اخذ موافقت اصولی از سازمان شیلات برای اخذ پروانه تاسیس و بهره‌برداری بهداشتی از سازمان دامپزشکی اقدام کنند اما چون هنوز متقاضی پرورش در این زمینه نبوده دستورالعمل بهداشتی آن توسط سازمان دامپزشکی تدوین نشده است.
24 خانواده از گروه دوزیستان متعلق به قورباغه‌هاست که شامل سه هزار و 800 گونه مختلف می‌شود. در بین این گونه‌ها، گونه(Rana) که در مرداب انزلی به وفور یافت می‌شود مصرف خوراکی و پرورشی دارد.
در جهان چهار نوع قورباغه (سبز، پلنگی یا لئوپارد، پیکرل یا اردک‌ماهی و قورباغه بزرگ آمریکایی) بیشترین پرورش و مصرف انسانی دارند و از جنس « رانا» نیز در ایران گونه‌های زیادی وجود دارد که جهت پرورش و صادرات می‌توان استفاده کرد. البته قورباغه بزرگ آمریکایی به دلیل درشت بودن از تمام قسمت‌های بدنش جهت تغذیه استفاده می‌شود و از گونه‌های دیگر فقط از ران آنها استفاده می‌شود. با حصارکشی در مناطق باتلاقی و واردات قورباغه‌های مولد، برای تولید و پرورش نیمه طبیعی می‌توان اقدام کرد و در صورتی‌که هدف از پرورش آن استفاده از گوشت باشد تا وزن 175 گرمی که مدت زمان آن شش ماه است نگهداری می‌شود و پس از فرآوری یا گوشت آن به صورت منجمد یا به صورت کنسرو شده صادر می‌شود و در صورتی‌که هدف از پرورش این موجود استفاده از پوست آن باشد تا وزن 250 گرم برای تولید چرم نگهداری می‌شود که پوست آن از لطیف‌ترین و ظریف‌ترین چرم‌های جهان است. از اجزای بدن قورباغه در کشور ژاپن جهت درمان بیماری سل و همچنین ساخت دارو برای بیماری‌های عفونی استفاده می‌شود.
پرورش این جانور در پنج مرحله ( پرورش مولد، تکثیر تخم، پرورش لارو، پرورش بچه قورباغه و پرواربندی) انجام می‌شود، افزود: لارو قورباغه پس از سه هفته به بچه و بچه قورباغه پس از هفت هفته نگهداری در استخر به قورباغه جوان تبدیل می‌شود.
 با توجه به اینکه قورباغه‌ها از غذای زنده از جمله: کرم‌ها، ماهیان ریز، شفیره حشرات و ... تغذیه می‌کنند و غذای زنده در ایران فراوان است و هزینه تهیه آن کمتر از دیگر کشورهاست و همچنین هر مولد ماده نیز سه تا پنچ هزار تخم می‌گذارد که پیش از 60 درصد بازماندگی دارد، تکثیر و پرورش و صادرات این جانور توجیه اقتصادی و ارزآوری خوبی دارد. مناطق مرطوب و گرمسیر همچون مناطق جنوبی کشور و مناطق مردابی فضای مناسبی برای پرورش قورباغه‌هاست.
البته انتظار می‌رود قبل از شکل‌گیری این صنعت همه جوانب آن درنظر گرفته شود که همچون برخی دیگر از صنایع از جمله صنعت تکثیر و پرورش میگو پس از گذشت سال‌ها و صرف سرمایه‌های بالا، روبه افول نرود.

قورباغه « گوشت رانش» شهرت بسیاری برای خود دست و پا کرده است، گوشتی که در رستوران های بسیار گران قیمت به روش های مختلف از جمله خوراک پخته و سرو می شود و در بسیاری از کشورهای جهان به صورت کنسروی هم به فروش می رسد. البته همین موضوعات و به اضافه پوست قورباغه و کمپوست این حیوان باعث شده تا قورباغه و پرورش آن در جهان به تجارتی پر سود تبدیل شود و کشورهایی که شرایط آب و هوایی مناسبی برای پرورش این حیوان دارند برای پرورش و فروش و صادرات آن دست به کار شوند.

در این بین شرایط آب و هوایی مناسب در ایران هم می تواند علتی باشد تا در سال های گذشته گروهی به فکر پرورش قورباغه در کشور و صادرات و فروش آن باشند. البته در این بین باید توجه داشت که به دلیل اینکه خوردن گوشت و تمام مشتقات حاصل از قورباغه در کشور از سوی علمای دینی حرام اعلام شده در کشور تنها امکان پرورش و صادرات گوشت و پوست قورباغه وجود دارد و نه فروش گوشت آن.

ایران پیش از انقلاب یکی از کشورهای صادر کننده گوشت قورباغه به کشورهای دیگر مانند ترکیه، فرانسه، آلمان، ترکمنستان، آذربایجان، ارمنستان و بسیاری از کشورهای دیگر بود و در آن زمان تنها قورباغه کشور که گوشت آن قابلیت صادرات داشت ( قورباغه رانا) شکار، پرورش و صادر می شد ولی با پیروزی انقلاب و به دلیل فتوای علما پرورش و صادرات قورباغه از کشور ممنوع شد. باید این نکته را هم در نظر گرفت که به دلیل شکار بیش از اندازه قورباغه رانا نسل این نوع قورباغه به صورت کلی در کشور در حال انقراض قرار گرفت و این نوع قورباغه به شدت کمیاب و نادر شد. اما ممنوعیت پرورش قورباغه باتوجه به پتانسیل کشور برای پرورش این حیوان و اشتغال زایی بعد از پیگیری های بسیار از حدود سال 86 از سوی سازمان دامپزشکی کشور و با گرفتن فتوا از علمای دینی برداشته شد.

*مجموعه آموزشی پرورش قورباغه در ایران

برخی از سرفصل های مجموعه آموزشی:  معرفی دوزیستان ، بیولوژی ، مورفولوژی ، رفتارشناسی ، تولید مثل ، سیکل زندگی ، عادات تغذیه و رده بندی دوزیستان-شناسایی و ارائه صفحات کلیدی-هدف از پرورش قورباغه-اهمیت قورباغه در طبیعت و اقتصاد-مزایا و محدودیت های قورباغه نسبت به سایر دوزیستان- انواع روش های پرورش-استخر های تولید قورباغه-زیستگاه ها-رشد و نمو- آفات و بیماری های قورباغه-ارزش غذایی پای قورباغه- توجیه اقتصادی طرح-مجوز های لازم جهت احداث فارم پرورش و...

کامل ترین مجموعه آموزشی در سطح اینترنت

مطالب مرتبط:

پرورش قوباغه صنعتی پر سود در استخر خانه شما

چگونه قورباغه پرورش بدهیم؟

تغذیه کروکودیل و تمساح

اصول کلی پرورش قورباغه در دنیا