خرزهره

خَرزَهره درختچه‌ای سمی و همیشه‌سبز از راسته گل‌سپاسی‌سانان (Gentianales)، تیرهٔ خرزهرگان (Apocynaceae) است که به طور معمول در پارک‌ها برای اهداف زینتی کاشت می‌شود.

این گیاه را در فارسی گیش، شبرنگ، جار، پهی و پی‌خوره نیز می‌نامند.برگ خرزهره به برگ بید شبیه‌است ولی از برگ بید ستبرتر و بزرگ‌تر است. گل‌های سرخ و سفید دارد و حیوانات اگر برگ آنرا بخورند می‌میرند.

خرزهره دارای ساقه بسیار و برگهای سه تائی و گلهای رنگین که در نقاط گرم و خشک می‌روید و همه آن بواسطه «گلیکوزوئیدهای قلبی» موجود در آن بویژه اولئاندرین سمی است . گونه خودروی این درختچه در جنوب ایران از جمله در حوالی جهرم و لار و جزایر خلیج فارس و بندرعباس و سیرجان دیده شده‌است.

خرزهره

خرزهره

خرزهره درختچه­ ای همیشه سبز و حساس به سرما بوده و معمولا ارتفاعی حدود 2 تا 4 متر دارد.

برگ­های آن تا حدودی شبیه زیتون (ولی با مقیاسی بزرگ تر) است. خرزهره یکی از مهمترین گیاهان زینتی در سراسر جهان محسوب می­ شود. از این گیاه به عنوان سم موش، انگل­ کش و حشره­ کش استفاده می­ شود. برگ­های ­آن را له کرده و برای کنترل حشرات از آن استفاده می­ کنند. سیستم ریشه­ آن گسترده بوده و بنابراین در کنترل فرسایش خاک می­تواند موثر واقع شود. گلدهی خرزهره در طول سال به صورت دائمی اتفاق می ­افتد. گل­های این درختچه معمولاً سفید یا صورتی بوده ولی با وجود اصلاح ارقام جدید، رنگ­های جدیدی از جمله صورتی کمرنگ تا پررنگ، بنفش، قرمز، ارغوانی، زرد آلویی، مسی و نارنجی از آن به دست آمده است. توانایی خرزهره برای سازگار شدن با انواع مختلف خاک­ها یکی از دلایل برای استفاده گسترده از این گیاه، در منظرسازی اطراف سواحل است. اگرچه برخی اوقات به وسیله جذر و مد و یا طوفان، که آب دریا را با خود به کنار این گیاه می­ آورد، آسیب­ هایی می­ بیند.