بن سای به ژاپنی

با این درختچه همگان آشنایی دارند. گل های نارنجی متمایل به قرمز آن در اواخر اسفند زینت بخش پارک ها و باغ ها است. در تابستان به جز اندام سبزینه هوایی منظره جالب توجه دیگری ندارد، اما در صورتی که در پناهگاه ها و دور از سرمای شدید کاشت شده باشد در بهمن نیز گلدهی شروع می گردد. تولید شاخه های نابجا و فراوان از سطح خاک از مشخصات و عادات شاخه دهی این درختچه است به طوری که تهیه بن سای به ژاپنی با یک تنه واحد کاری بس مشکل است.

هنرمندان بن سای اخیراً دست به ابتکار جالبی در این باره زده اند، منشاء شاخه های فراوان و نا به جا از اولین ریشه های ضخیم موجود در خاک است و چنانچه به ژاپنی چندین ساله موجود در باغچه از خاک خارج و طوری به گلدان انتقال داده شود که آن قسمت از ریشه های ضخیم در هوا و خارج از خاک قرار گیرند، هر ساله شاخه های نابجا از آن قسمت خارج می گردند که از میان آن ها تعدادی از شاخه های مورد نظر را باقی گذاشته و بقیه با هرس شدیداً حذف می گردند.

محل نگهداری:

به ژاپنی در آفتاب شدید، نیمه آفتاب و نیم سایه در هر دو حالت سازگاری خوبی دارد و در کیفیت گل ها چندان تأثیری ندارد. نسبت به کم آبی  کمی حساس است و ایجاد سایه روی گلدان ها در هوای گرم لازم است. در طول زمستان در محیط باز تا 17 درجه زیر صفر تحمل دارد، اما بهتر است در شب های سردتر از هشت درجه زیر صفر، در محیط  بسته قرار داده شود. در روز بیشترین نور را دوست دارد. در این صورت بیشترین و بهترین گل را دارا خواهد بود.

تعویض گلدان:

گلدان های جوان هر یک تا دو سال و گلدان های مسن تر هر سه سال یک بار در بهار احتیاج به تعویض دارند. گلدان باید کمی عمیق تر باشد و خاک استاندارد دارای مقداری خاک آلی بهترین محیط رشد برای آن است.

هرس:%