معرفی گل آکالیف

بومی جنوب آسیا است.برگ های آن متناوب،بیضی شکل با لبه مضرس ونوک تیز وکرکی که رنگ آن در گونه های مختلف متفاوت است.در نوعی از آن  برگ ها در وسط قرمز مایل به قهوه ای ودر اطراف به رنگ کرم است.گونه ای دیگر از آن دارای برگ های سبز است.

گونه A.wilkesiana   دارای برگ های مسی رنگ است که به انگلیسی  به آن برگ مسی copper leaf می گویند. آکالیف ها دارای شاون های بلند ورنگین  شبیه دم روباه هستند. ودر تمام مدت سال گل می دهد ولی در بهار وتابستان گل آن بیشتر  است.در ایران اغلب در گلدان کشت وکار می شود .ولی درکشورهای دیگر شبیه شمعدانی نیز با آن رفتار می شود یعنی درباغ کشت شده ودر زمستان از خاک خارج شده ودر محل سردی نگه داری می شود.نگه داری آن در منزل مشکل است واغلب برگ های آن می ریزد.به طور معمول باید جوانه انتهای ساقه  های مسن  گیاه را هرس کرد تا شاخه های جانبی شروع به رشد نمایند.

معرفی گل پریوش(پروانش)

گیاهی است بومی نواحی استوایی که ارتفاع آن به ۳۰ تا  ۳۵  سانتی متر می رسد وامروزه به عنوان  گیاه گلدانی پرورش داده می شود.درجنس vinca  هفت گونه گزارش شده است که بین آنها تنوع زیادی وجود دارد.برخی بوته ای،برخی همیشه سبز،برخی خزان دار، وبرخی علفی یک ساله هستند. که شاخه های آنها روی زمین گسترده می شود وبه عنوان  پوشش سبز بکار می روند،مثل تلگرافی (v.minor) و همچنین v.major .

پریوش گیاهی است چند ساله حساس به سرما که می توان با فراهم کردن شرایط مناسب آنرا به مدت طولانی نگهداری کرد.در باغچه به عنوان  گل حاشیه ای  در بهار کشت می شود ودر پاییز در اثر سرما از بین می رود .گیاهی است گرمسیری که دارای برگ های کشیده ،بیضی شکل، براق وبه رنگ سبز تیره است ورگبرگ های آن رنگ روشن داشته که به تشخیص آن کمک می کند.گل های دارای ۵ گلبرگ به رنگ صورتی  یا سفید است.

اچینوفسولوکاکتوس

زیستگاه اصلی اچینوفسولوکاکتوس ها، پهنه های شمالی ، مرکزی و غرب مکزیک است .

ساختار ظاهری این جنس به صورت گرد کروی تا استوانه ای کوتاه به رنگ خاکستری مایل به سبز و بدنه آن دارای شیارهای مواج یکدست است. آرئولهای کوچک آنها به فاصله ٤ سانتیمتر از هم قرار دارند و دارای ٤ تا ٢٠ خار شعاعی و ١ تا ٤ خار مرکزی به رنگ های سفید، زرد و قهوه ای هستند .

اسکوباریا

اسکوباریا بومی پهنه های شمالی و مرکزی کشور مکزیک است. اسکوباریاها ساختاری کروی دارند که کم کم با افزایش سن بلند و ستونی شکل می گردند.

روی بدنه آنها غده هایی (توبرکول ها) به صورت بسیار روشن دیده می شوند (همانند توبرکول های جنس کوریفانتا است). خارها فشرده و نازک و خارهای کانونی (مرکزی) بلند تر و روشن تر از خارهای شعاعی هستند و گاهی نیز در بخش بالای گیاه تیره تر هستند.

بیشترین بلندی این گیاه به ٢٠ سانتیمتر و قطر ساقه نیز ٥.٢ تا ٦ سانتیمتر می رسد. از هر آرئول نزدیک به ١٠ تا ٤٠ خار شعاعی و بیش از ١٠ خار کانونی بیرون می آید (این خارها بیش از ٢ سانتیمتر درازا دارند). 

صبر زرد صابونی

تیره: Asphodelaceae      

منشاء: نواحی گرمسیر شرق آفریقا (کنیا)             زمان گلدهی: متغیر است (زمستان، بهار و تابستان)

ویژگی ها: صبر زرد صابونی، گونه ای چند ساله، گوشتی و همیشه سبز است. ارتفاع این گیاه چند ساله و آبدار به cm45-15 می رسد و از آن به عنوان گیاه پوششی در مناطق گرمسیری استفاده می کنند.

دارای تنوع زیادی در ارقام و فرم های خود است. می توان آن را در باغ خشک منظر و باغ صخره ای کاشت. این گونه صبر زرد بدون ساقه با برگ هایی لکه دار و گل هایی لوله ای به رنگ زرد تا صورتی، نارنجی تا قرمز است.  

آگاوِ ساقه گرد

تیره :Agavaceae
منشاء: جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک     زمان گلدهی: بهار پس از 20 تا 30 سال

ویژگی ها: آگاو ساقه گرد گونه ای گوشتی، تک لپه و با اندازه ای کوچک است. برگ آن گوشتی، کمی مومی، خاکستری و سبز بوده که یک خار به طول cm 2.5 در نوک آن می روید. یکی از ویژگی های متمایز این گونه نقطه انتهایی (نوک) برگ است؛ معمولاً به رنگ قهوه ای مایل به زرد، قهوه ای یا سیاه است، که این ناحیه از خود برگ تیره تر است.

برگ ها نیزه ای تا واژ تخم مرغی بوده و به طول cm30 هستند. در انتها پهن و حاشیه آن دندانه دار است.

هر آگاوِ ساقه گردِ مسن یک ساقه گل دهنده 3.6 متری تولید کرده که در آن گل هایی به رنگ زرد می روید (درسنی حدود 30-20 سال). میوه آن پوشینه و به طول cm7.5-5 است.  

کوپیاپوا

کوپیاپوا شامل بیش از ٤٠ گونه و واریته های گوناگون است. نام این کاکتوس از شهر Copipoa   در شیلی گرفته شده است. زادگاه و زیستگاه اصلی آن شمال و بخش مرکزی شیلی بوده و در مناطق خشک نیز دیده می شود.

اندازه گونه های مختلف این کاکتوس بسیار متفاوت بوده و از اندازه مینیاتوری با پهنایی نزدیک به چند سانتیمتر تا گونه هایی به بلندی یک متر با قطر و پهنای بیش از ١ متر نیز دیده شده اند .

پیکر کروی شکل آن کم و بیش از ١٠ تا ٢٤ قاچ درست شده که به رنگ سبز مایل به آبی خاکستری دیده می شوند. آرئول ها در آنها بزرگ و پرزدار هستند. خارهای کوپیاپوا گاهی ساختاری راست و مستقیم و گاه منحنی بوده (بستگی به گونه های متفاوت) و درازای آنها نزدیک به ٥ سانتیمتر می رسد و رنگشان از سفید زرد تا قرمز قهوه ای و گاهی سیاه دگرگونی دارد.